Bloggang.com : saifan - อียิปต์ วันที่เจ็ด

Bloggang.com : weblog for you and your gang

Once upon a time ...

Group Blog

All blogs

อียิปต์ วันที่เจ็ด

Thu 17 Apr 08 Day 7

ถึงไคโรตอน 7 โมงเช้า ดีจังที่ไม่ช้าเหมือนรถไฟไทย (ไปเชียงใหม่ทีไร ช้าทั้งตอนขึ้นและตอนที่ไปถึง) เพราะถ้าช้า พวกเราจะมีปัญหาเรื่องตั๋วที่จองไป Alexandria อากาศที่ไคโรตอนเช้าเย็นจนต้องเอาเสื้อแขนยาวมาสวมทับอีกตัว ตามด้วยผ้าพันคออีกผืน พวกเราเข้าไปหาที่พักในร้านกาแฟของสถานีรถไฟ สั่งกาแฟ (ที่ไม่อร่อย) มากินกับขนมปังของพวกเราแล้วก็รอจนรถไฟรอบ 8 โมงมา ขึ้นรถไฟกันตอน 7.40 am แล้วก็นั่งไปถึงสถานี Masr Station ที่ Alexandria

ผู้โดยสารในรถไฟขบวนที่ไป Alexandria นี่ดูมีระดับจัง คือลักษณะการแต่งตัวที่ใส่สูทเหมือนพวกนักธุรกิจ การพูดจาจะไม่เสียงดัง อ่านหนังสือพิมพ์กันไปเงียบๆ ทำเอาพวกเรารู้สึกว่าปอนๆไปเลย

ไปถึงที่ Alexandria ก็เรียกแท็กซี่ไปที่ Union Hotel อันนี้หญิงกลางไม่ได้จองไว้แต่โชคดีที่ไปถึงก็มีห้องพักแบบ share bathroom เหลืออยู่ เป็นห้อง double ราคารวมภาษีแล้วก็ตกห้องละ 70 L.E. พวกเราไม่เอาอาหารเช้าน่ะ เพราะถ้ารวมอาหารเช้าแล้ว คงจะตกห้องละ 90 L.E. ห้องน้ำที่นี่สะอาดและใหญ่ดี ใหญ่กว่าที่ Ismalia House ที่ไคโรอีกแต่ว่า...ไม่มีน้ำอุ่นเพราะเขากำลังซ่อมท่อแก๊สอยู่ แล้วอากาศที่นี่น่ะเย็นมากๆ เลยล่ะ ช่วงกลางวันประมาณ 20 องศาส่วนตอนเย็นนี่น่าจะต่ำกว่า 15 องศา

วันนั้นฟ้าใสจัง มองจากวิวโรงแรมออกไปก็เห็นอ่าวโค้งเป็นรูปตัว C จากมุมซ้ายไปทางขวา สวยจริงๆเลย ที่นี่รถติดมากๆ คงเหมือนไคโรนั่นล่ะ แม้จะมีรถรางแต่รถรางเหมือนกับรถหวานเย็นเพราะพวกเราเห็นคนขายของตามทางเท้าวางของกีดขวางทางรถราง พอรถรางมาที เขาก็เก็บของ เลื่อนของกันที กว่าจะรอให้เลื่อนของเสร็จ รถรางถึงจะวิ่งผ่านไปได้ พวกเราเลยเลือกที่จะไปไหนๆโดยแท็กซี่ซึ่งไม่แพงเมื่อเทียบกับเมืองอื่นๆ จริงๆแล้วที่นี่เป็นที่ที่พวกเราซื้อของได้อย่างสบายอกสบายใจ ไปซื้อน้ำร้านไหนก็บอกราคาขวดละ 2 L.E. ไม่มีบอกผ่าน ซื้อนมซื้อขนมกินได้อย่างไม่ต้องระแวดระวังเหมือนเมืองอื่นๆ ผู้คนเมืองนี้ก็ดูไม่ตื๊อนักท่องเที่ยวสักเท่าไหร่ บรรยากาศของเมืองออกไปทางประเทศตะวันตกซะมากกว่า ผู้หญิงผู้ชายเดินจูงมือกันหรือโอบไหล่กันตามท้องถนนอย่างเป็นเรื่องปกติ ซึ่งจะไม่มีภาพแบบนี้ให้เห็นที่ Aswan / Luxor

อากาศเย็นเชียวล่ะ ต้องมีแจ๊คเก็ตกันลมกันคนละตัวเวลาออกไปเดินข้างนอก แล้วพวกเราก็ออกไปเริ่มต้นกันที่ Catacomb เสียค่าเข้าชมคนละ 15 L.E. ที่นี่เป็นสุสานในยุคของโรมันเข้ามาปกครองอียิปต์ เขาไม่ให้ถ่ายรูปข้างใน แม้ว่าเราไม่ได้ฝากกล้องกันทุกคนและแม้อยากจะถ่ายรูปข้างใน แต่เราก็..ไม่ดีกว่า เดินวนบันไดลงไปข้างล่างก็พบกับห้องที่มีช่องใส่โลงศพเยอะมากๆ เป็นร้อยๆช่องเลยก็ว่าได้ เห็นรูปสลักของอานูบิสแล้วก็ขำจังเพราะอานูบิสอ้วนกลมซะ

อานูบิสยุคโรมันคงจะถูกเลี้ยงดูอย่างดีนั่นล่ะ มีห้องโถงห้องหนึ่งที่เอาไว้ให้ญาติที่มาร่วมงานศพจัดงานเลี้ยงกัน คงคล้ายๆกับพวกญาติๆนั่งกินข้าวด้วยกันหน้าหลุมศพตอนเช็งเม้งในบ้านเมืองเราน่ะ เรากับหญิงใหญ่เทียบเคียงกันอย่างนั้น

เราเดินกันออกมาเรื่อยๆ เพื่อที่จะไปเซราเพียม เจอร้านขายสตรอเบอรี่ลูกใหญ่น่ากินมากๆ เขาขายกิโลกรัมละ 10 L.E. เทียบเป็นเงินไทยก็ถูกแล้วล่ะ แต่เผอิญเห็นอีกร้านหนึ่งขายในราคา 4 L.E. แต่ไม่สวยน่ากินเท่าร้านเดิม ต่อที่ร้านเดิมเขาไม่ให้ เลยคิดว่าข้างหน้าคงจะมีแต่ไม่เห็นมีอีกเลย

เป็นความเสียดายที่อดกินสตรอเบอรี่เพราะคิดว่าคนที่นี่คงจะบอกผ่านเหมือนคนที่อื่นๆน่ะ

เราแวะกันที่เซราเพียม ดูเสาหินพอมพีย์ซึ่งเป็นเสาหินแกรนิตกับสฟิงซ์ จากนั้นก็นั่งแท็กซี่ไปที่ Roman Amphitheatre โดยเสียค่าเข้าคนละ 10 L.E. นั่งเล่นกลางแดดจัดแต่ลมเย็นกันตรงอัฒจรรย์ก่อนที่จะย้ายตัวเองไปที่ Fort Quaybay แต่ไม่ได้เข้าเพราะที่นั่นปิดตอน 4 pm พวกเราไปถึงก็เกือบจะได้เวลาปิดแล้ว ก็เลยเดินเล่นตามความโค้งของอ่าว ระหว่างนั้นมีหนุ่มวัยประมาณม.ปลายมาเดินตามหญิงเล็ก เป็นหนุ่มน้อยขี้อายที่ไม่กล้าคุยแต่อยากทำความรู้จักกับสาว มีเพื่อนสนิทเดินประกบมาด้วยและพยายามเจรจาให้ เห็นแล้วก็น่ารักดี

เขาคงไม่รู้หรอกว่าถ้าหญิงเล็กมีลูกในช่วงที่เรียนปริญญาตรี ลูกของเธอคงจะมีวัยไล่เลี่ยกับเด็กหนุ่มพวกนั้น นี่ริอ่านจีบข้ามรุ่นเชียวนะนั่น

ใกล้กับหอสมุด Alexandria

เด็กหนุ่มคู่นั้นเดินตามพวกเราไปจนถึงสุเหร่าแห่งหนึ่ง พอหญิงเล็กเดินเข้าไปถ่ายรูปข้างใน เขาคงจะทนรอไม่ไหวหรือไม่ก็คงรู้ว่าสาวเจ้าไม่เล่นด้วยเลยลาจากไปตรงนั้น หลังจากนั้นพวกเราเรียกแท็กซี่ไปที่หอสมุด Alexandria เดินถ่ายรูปรอบหอสมุดกันจนเย็น ที่นี่ มีเด็กหนุ่มที่เดินเข้ามาแนะนำตัวว่าเรียนวิศวโยธา Civil Engineer มาขอถ่ายรูปกับหญิงกลาง

เออ...คราวนี้ อายุเพิ่มขึ้นมาสัก 3-4 ปีจากที่เจอกรณีของหญิงเล็ก ยังไงก็มวยคนละรุ่นอยู่ดีนั่นล่ะ เขาแค่ขอให้หญิงกลางถ่ายรูปเขากับหญิงกลางในกล้องของหญิงกลาง อะไรของเขานะ อยากให้เก็บรูปเขาไปเป็นที่ระลึกหรือยังไง พอดี Guard ของห้องสมุดเดินผ่านมาเลยไล่เด็กพวกนี้ออกไป จริงๆเขาก็มาดีล่ะ ไม่ได้แสดงกิริยาไม่สุภาพอะไรออกมาเลย เด็กพวกนี้ทำเอาเราอมยิ้มอารมณ์ดีกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไปซะนาน

พวกเราไม่มีเวลาได้เขาไปดูในห้องสมุด ถ้าจะเข้าต้องเสียค่าเข้าคนละ 10 L.E. แต่บูทที่ขายตั๋วปิดตอน 6 pm และห้องสมุดปิดตอน 7 pm ตอนที่เราตัดสินใจจะเข้าไปดูนั่นคือเวลา 6.30 pm เป็นที่น่าเสียดาย ถ้าเรามีเวลาสัก 1-1.30 ชั่วโมงก็คงดี จะได้เห็นว่าการออกแบบข้างในเป็นอย่างไร

อากาศเย็นมากๆในตอนเย็น พอพระอาทิตย์ตกพวกเราก็กลับโรงแรม ไปสวมเสื้อสัก 2 ชั้นกันหนาวตามด้วยปลอกแขนกันแดดที่เอามาใช้กันหนาวและสวมเสื้อแขนยาวทับอีกชั้น ก่อนจะเดินฝ่าลมหนาวไปกินข้าวข้างนอก ได้กิน Kebab เนื้อไก่ราคาตามที่ติดป้ายไว้ คูชารีย์ที่ดูสะอาดราคา 2.50 L.E. เป็นมื้อเย็นที่ราคาถูกและอร่อยจัง เดินเล่นดูแสงสีตามถนนหนทาง ก่อนเดินกลับโรงแรม ผ่านตรอกๆหนึ่งที่ผู้คนมากมายมุงดูโทรศัพท์มือถือกัน เทียบราคาหลายๆรุ่นก็ไม่ต่างจากบ้านเรามากนักแต่ทำไมเขามุงกันจัง ไม่เข้าใจเหมือนกัน มุงกันราวกับเป็นยุคที่กำลังเห่อโทรศัพท์มือถือน่ะ

กลับมาที่โรงแรม กว่าจะอาบน้ำได้ก็ผลัดแล้วผลัดอีก อากาศมันเย็นสบายจนไม่อยากไปทรมานตัวเองในน้ำเย็นนั่นเลย คืนนั้นเราหลับไปจนตอนประมาณตี 2 ก็คล้ายได้ยินเสียงคนข้างห้องเคาะผนังตรงหัวเรา ตกใจตื่นขึ้นมาพบว่าหญิงเล็กเดินตบยุงทั่วห้อง เผื่อแผ่มาตบตรงหัวเตียงเราด้วย หญิงเล็กบอกนอนไม่หลับเพราะโดนยุงกัด ตบไปได้สิบกว่าตัวแล้ว เราบอกว่าโดนกัดอยู่จุดเดียวคือที่หลังมือ ไม่เห็นรู้สึกอะไร หลังจากนั้นหญิงเล็กก็ทาโลชั่นกันยุง ถามเราว่าจะเอาด้วยมั้ยแต่เราไม่เอา แล้วเราเลยผลัดเวรกับหญิงเล็ก กลายเป็นมันนอนหลับปุ๋ยไปแต่เรานอนไม่หลับแล้ว เฮ้อ...