Bloggang.com : weblog for you and your gang
Once upon a time ...
Group Blog
รัก...เอย
สัมมาอาชีวะ
ผูกพัน
ท่องเที่ยว
เรื่องจิปาถะ
ซ่อนไว้ ^ ^
Secondee @ Wellington
รอบตัว
All blogs
ในนามแห่งความดี
ชัดเจน
จังหวะของชีวิต
ต้องการอะไร
อีกหนึ่งคนรู้ใจ
โลกธรรมแปด
ขอโทษ เดี๋ยวนี้ !
Double Standard!!!
เหตุ ผล
Everything is Possible
ความสุขเล็กๆ
ใบสมัครงาน
ประคับประคอง
ไม่รัก แต่คิดถึง
อะไรๆก็ทำได้
เลือกคน
คิดถึงนาย
เหลียวมองงานชิ้นก่อน
หน้าที่ กับ ตำแหน่ง
ลักทรัพย์ ติดคุก..ก็ติดไป
แค่คำ คำเดียว
ใส่ไฟ
ฝึกฝน
โยกย้าย เปลี่ยนแปลง
Alumni 2009
จะจำคุกหรือจะยอมให้ชดใช้ค่าเสียหาย
Work Indicator
สื่อสารด้วยภาษาอะไร
GM...
ความสุขเล็กๆ
ในห้วงยามที่วุ่นวายกับงาน มีเสียงโทรศัพท์แทรกเข้ามา มี email ที่ไม่ได้เกี่ยวข้องโดยตรงกับหน้าที่เข้ามา มีคนเดินเข้ามาบ่น เข้ามาระบายปัญหาส่วนตัว แล้วต้องตอบ ต้องรับสาย ต้องฟัง.. บางทีก็..หงุดหงิดจังโว้ย แต่ในระหว่างนั้น อดจะรู้สึกถึงความสุขเล็กๆที่แทรกเข้ามาจนอมยิ้มกับอารมณ์ตัวเองไม่ได้ หลายช่วงอยู่เหมือนกัน
น้องคนหนึ่งอยู่คนละฝั่งของเมือง โทรมาเรื่องงานนั่นล่ะ ปัญหาของเขาเราควรต้องรับรู้ด้วย ได้แต่ขอโทษว่า มันทำไม่ทันจริงๆ ในขณะที่ช่วยแก้ปัญหาโดยที่ตัวยังอยู่ทางนี้ ส่งวิธีการไปก่อน พออธิบายจบ เขาบอกว่า ผมรู้แล้วครับ ผมร่างมาแล้ว เหมือนที่พี่บอกผมนั่นล่ะ ..อ้าว..แล้วโทรมาทำไม
โทรมาให้พี่รับรู้และเห็นด้วย เหมือนลงยันต์รับรองว่าสิ่งที่เขาคิด เราโอเค
จริงๆคือ โทรมาระบาย แรกๆยังรับมุขไม่ทันเพราะไม่สนิทกันเท่าไหร่ แต่พอได้คุยสักครั้งสองครั้ง คราวนี้น้องแกชักได้ใจ โทรมาบ่นยาว ไม่ตัดบทก็ไม่เลิก หลังปีใหม่ไม่กี่วัน หลังจากที่รับฟังปัญหายืดยาว ค่อยๆตบให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนวางสายโทรศัพท์ เราถามเขาเล่นๆว่า รู้ตัวมั้ยว่า Ego สูง รู้สึกมั้ยว่ากูเนี่ย โคตรเก่งเลย แล้วไอ้ความรู้สึกแบบนี้ มันเลยเห็นสมองคู่อริกลวงซะ พอยิ่งกลวงก็เลยยิ่งไม่ชอบใจเพราะมันไม่คู่ควรมาทำงานกับเธอ ... เขาบอกว่า โห ทำไมพี่ว่าผมแรง ถ้อยคำเราดูแรง แต่น้ำเสียงเราไม่แรงนิ
เขายอมรับข้อกล่าวหา แม้ว่าจะไม่ทั้งหมด
ผ่านไปอีกเดือน เมื่อเขาได้โปรโมต ได้เลื่อนตำแหน่ง ตามประสาคนที่เริ่มคุ้นเคยกัน ส่ง mail ไปสั้นๆแสดงความยินดีด้วย เพราะเขาเป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ เราเลยขึ้นต้นว่า
ถึง คนตัวตนใหญ่ ...
เขาไม่ได้ตอบ mail นั้น ไม่แม้จะโทรมา แอบนึกว่า มันคงโกรธตูกระมัง
หลังจากนั้นสักสองสามวัน เจอกัน คุยกันเรื่องงาน ไม่มีเรื่องคำจ่าหน้ามาเกี่ยวข้อง และ...หลังจากนั้นอีกสองสัปดาห์ เขาโทรมาคุยเรื่องงาน เนื้อหางานน่ะไม่ถึง 5 นาที ส่วนอีกหลายสิบนาทีต่อมา เขาบอกว่า พี่เห็นมั้ยว่าผมพัฒนาตัวขึ้นแล้วนะครับ ผมพยายามทำใจว่า ผมควบคุมคนอื่นไม่ได้ ผมยังไม่มีอำนาจในทางบริหารที่จะไปสั่งเขา สิ่งที่ผมทำคือ ผมควบคุมตัวเอง ปรับตัวเองเข้าหาคนแบบนั้น ถึงที่สุด ไม่ได้ก็ไม่ได้ฮะ ทำเต็มที่แล้วก็พอ
ผมได้ยินแม่กับแฟนผมเขาปรับทุกข์กัน เขาว่าผมเครียด พอดีกับที่พี่ว่าผม ผมเลยต้องปรับปรุงตัวเอง เรารีบตอบไปว่า ไม่ได้ว่านะ แซวเฉยเฉย ก็ดีแล้ว ผ่านแบบฝึกหัดชิ้นนี้ไปได้ เดี๋ยวก็มีชิ้นอื่นมาทดสอบ
วางสายไปวันนั้น ความสุขเล็กๆยังรินมาในใจจนถึงวันนี้
.............
อีกรายหนึ่งนี่ Inter หลังจากที่โต้ตอบ email กันหลายรอบเกี่ยวกับเรื่องภาษีของบริษัทในเครือ จนถึงจุดหนึ่งก็ไม่ไหวแล้ว ทำไมมันไม่ยอมเข้าใจสักที เราโทรไปบอกผู้จัดการบัญชีอีกบริษัทหนึ่งว่า พี่คะ พี่โซโล่ไปเลยนะ ยกให้ ในใจก็แอบคิดว่า ไม่ใช่ความรับผิดชอบของเราโดยตรง ต้องทางโน้นต่างหาก
อีกหลายวันต่อมา เขาโทรมา แล้วก็คุยประเด็นที่เพิ่งเกิดขึ้นใหม่ ผ่านไปอีกสัปดาห์ เขาส่งเมลล์มาถามเรื่องภาษีมูลค่าเพิ่ม ที่ถามไว้เมื่อสัปดาห์ก่อนโน้น เลือกที่จะถามเราคนเดียว แทนที่จะ cc ถึงผู้จัดการฝ่ายบัญชีบริษัทนั้นที่เกี่ยวข้องโดยตรง ตอบกลับไปกลับมาอยู่สองรอบ พอรอบที่สาม ส่ง file แนบตัวอย่างใบขนสินค้าของกรมศุลฯไปให้ อธิบายสูตรในการคิดภาษีมูลค่าเพิ่ม เขาตอบกลับมารวดเร็วมากว่า แปลว่า....ใช่มั้ย
เดือดน่ะสิ ... ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง ชั้นจะไม่ตอบอะไรกลับทั้งนั้น ผ่านไปสักครึ่งชั่วโมง ไปทำอะไรอย่างอื่น แล้วก็นึกได้ เออ...ลืมบอกให้เขาไปดูหน้าที่... ความที่ไฟล์ที่ส่งไปมีเอกสารหลายหน้า แถมเป็นภาษาไทยซะส่วนใหญ่ เราเองก็ผิดเหมือนกัน พอละอายใจแล้ว เลยพิมพ์ตอบกลับไปว่า ไปดูหน้าที่... แล้วก็ดูสูตรที่ให้ไปประกอบ ถ้าไม่เข้าใจ ให้โทรมาถาม
เช้าวันต่อมา โทรมาในเวลาที่เข้างาน กะเวลาได้ดีมาก ก็อธิบายไป..ด้วยความอดทน วางสายไปสักพัก โทรมาอีกว่า ขอถามเพิ่มว่าอย่างนี้ อย่างนี้ แถมยกตัวเลขประกอบ (เราแอบมองนาฬิกา ตรูไม่ได้ทำงานมาเกือบชั่วโมงแล้วนะเว้ย!!! ยังไม่นับเวลาตอบ email ค้นเอกสารที่แล้วมาอีก) โดยนิสัยหรืออาจจะเป็นความเคยชิน เวลาฟังอะไรที่เกี่ยวกับงาน มักจะร่างดินสอบนกระดาษตามไปเรื่อยๆ พอสรุปให้เสร็จว่าหลักการเป็นอย่างนี้ ตัวเลขสุดท้ายจะเป็นเท่านี้ แล้วก็นึกถึงคำว่า "เมตตา" มันหายไปอยู่ที่ไหน ความโมโหชักจางลง แล้วก็ถามเขากลับว่า What are you doing? จะต้องรู้อะไรไปมากมาย เขาอธิบายว่า Boss ต้องการรู้ประเด็นนี้ ประเด็นนั้น อ้อ..เลยเข้าใจ ทำไมจะไม่เข้าใจล่ะว่า เขาจะเครียดขนาดไหนที่ต้องทำข้อมูลส่ง Boss น้ำเสียงเขาเกรงใจอยู่เหมือนกัน แต่เราชักจะอารมณ์ดีแล้ว
วางสายไปด้วยความสุขใจเล็กๆ แค่ความเข้าใจ ก็ทำให้รับมือกับเรื่องบางเรื่องได้ไม่ยากเนอะ
Create Date : 10 กุมภาพันธ์ 2555
Last Update : 12 กุมภาพันธ์ 2555 19:01:34 น.
0 comments
Counter : 564 Pageviews.
Share
Tweet
ชื่อ :
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
saifan
Location :
[Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
?
]
Friends' blogs
aston27
bluecandleshop
สติมา
Webmaster - BlogGang
[Add saifan's blog to your web]
Links
ดังตฤณ
แสงดาวส่องทาง
Dharma - gateway Index
Peanuts
นิติราษฎร์
วิมุตติ
BlogGang.com
MY VIP Friends
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.