Once upon a time ...
Group Blog
 
All blogs
 
รังนก

๑ เมษา ๕๕

นกพิราบที่เคยมาทำรังตรงหลังคาใกล้บ้าน ไม่รู้ว่าเป็นคู่เดียวกันมั้ย เห็นกันมาสองปีแล้ว วางรัง ออกลูกไปมากกว่า ๓ ครั้งได้เท่าที่กลับบ้านไปแล้วเห็น เราชอบไปชะเง้อมอง ด้วยความอิ่มใจเล็กๆ พี่สาวอีกคนรังเกียจมันมาก บอกว่าต้องไล่ไปเพราะมีเชื้อโรค แม่คงเชื่อพี่สาว ตอนแม่ซ่อมบ้านเดือนก่อน แม่ให้ช่างทำตาข่ายปิด ตอกหมุด ตรงหลังคานั่น

นกคู่นั้นบินวนอยู่หลายรอบ ตัวเมียคงอ่อนแรง บินจนเหนื่อยก็เข้ารังมันไม่ได้ แม้ว่ารังมันไม่มีลูก ไม่มีไข่แต่มันคงอยากมีที่พักพิง ซึ่งมันคงประเมินแล้วว่าคนแถวนี้ไว้ใจได้ล่ะมั้ง เราไม่ได้สังเกตหรอก แต่เด็กที่บ้านเห็น บอกว่ามันบินจนหอบ แล้วก็เกาะตาข่ายอย่างน่าสงสาร ตัวผู้เกาะโครงหลังคาอยู่ใกล้ๆกัน เราถามว่า แล้วใครไปทำตาข่ายปิด เด็กบอกว่าแม่สั่งให้ช่างที่ซ่อมบ้านทำ พอแม่มาเห็น มองหน้าเราแล้วแม่โยนความผิดมาให้เราเฉยเลย บอกว่า เห็นว่าเราอยากให้ปิด แม่เลยปิด เราย้อนถามไปว่า คนอย่างเราเนี่ยนะ ?? พอรู้สึกตัวก็ถามว่า เราเคยบอกว่ายังไงเหรอ...แม่บอกว่า เห็นบอกว่านกมาทำรัง ...อ้าว แล้วไงล่ะ บอกให้ปิดรังมันด้วยรึไง??

แต่แม่ก็ยังบ่นอีกว่า ปิดเพราะเราบอก ถึงตอนนั้น ไม่พูดดีกว่าเพราะจะยิ่งทำให้แม่รู้สึกผิด แม่คงจะรู้สึกดีขึ้นบ้างถ้าบอกย้ำกับตัวเองและใครๆว่า แม่ไม่ได้ทำ เย็นวันนั้น แม่ให้เด็กปีนไปตัดตาข่าย แต่ไม่มีใครทำได้เพราะไม่มีใครชำนาญและไม่มีเครื่องไม้เครื่องมือด้วย แม่ไปนั่งมองตาข่ายตรงโต๊ะหินอ่อน อยากช่วยมัน แปลกนะ เรามองเฉยๆ สงสารมันก็สงสาร สงสารแม่ก็สงสาร แต่ทำอะไรไม่ได้นี่นา พออีกวัน ช่างมาทำต้นไม้เลยให้ตัดตาข่ายพอที่นกจะบินเข้าไปได้

ช่างบอกว่า รังมันถูกปิดไปสองสามวันแล้ว มันไปนอนที่อื่นได้ เดี๋ยวคืนนี้ มันก็ไปนอนที่อื่นได้เหมือนกัน เราบอกว่า แม่ไม่สบายใจ จะตัดเองก็ทำไม่เป็น ช่วยทำให้หน่อยเถอะ ช่างก็ปีนไปทำให้ คงจะเซ็งๆกับคนบ้านนี้ วันนี้เอาอย่างนี้ อีกวันเอาอีกอย่างหนึ่ง

นกสองตัวนั้นมาเกาะที่มุมหลังคา แล้วเดินเข้าไปพักตรงโพรงหลังคา มันคงต้องปรับตัวว่า จะบินออกมาเลยเหมือนก่อนไม่ได้ ต้องค่อยๆเดินมาที่ปากประตูบ้านถึงจะบินออกไปบนฟ้ากว้างได้ รังมันถูกดัดแปลงนิดหนึ่ง แต่ความปลอดภัย ความสบายใจที่มันจะได้อยู่ที่ตรงนี้ คงไม่ต่างไปจากเดิม มันจะรู้ตัวมั้ยนะว่า ความพยายามของมันที่จะเอารังของมันกลับคืน มาบินวน มาหอบให้ใครต่อใครได้เห็น เป็นผลสำเร็จทำให้แม่ใจอ่อนจนได้

ดีใจที่มันได้กลับมาอยู่บ้านมัน ดีใจที่แม่กลับใจ ไม่ร้ายกับมันจนถึงที่สุด แต่ลึกๆแล้ว รู้สึกว่าตัวเรานี่ล่ะที่ทำให้แม่เปลี่ยนใจ เปลี่ยนโดยที่เราไม่ได้ต่อว่า ไม่ได้ขอร้องอะไรทั้งนั้น ยังไงก็ตาม แม่ก็ได้ความสบายใจจากการที่เห็นมันกลับมาอยู่รังของมัน


ชีวิตกับชีวิต แม้ไม่ผูกพันก็ยังมีภาระหน้าที่ที่ต้องทำให้แก่กัน


Create Date : 02 เมษายน 2555
Last Update : 25 พฤษภาคม 2555 20:19:47 น. 0 comments
Counter : 523 Pageviews.
Share

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

saifan
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]

Friends' blogs
[Add saifan's blog to your web]
Links
 

MY VIP Friends


 
 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.