ขุนช่างเคี่ยน VS เกียวโต
ช่วงนี้เชียงใหม่ตอนกลางวันเริ่มร้อนตับปลิ้นด้วยความที่ยังอาวรณ์อากาศหนาวไม่หายวันนี้เลยไปขุดเอาภาพจากทริปชมซากุระเมื่อปลายปีขึ้นมาให้ชมกันค่ะเผื่อใครจะเอาไปบรรจุในแผนการท่องเที่ยวรับปีใหม่หน้า (มองการณ์ไกลไปมั้ยอ่ะ)พอรู้ว่าผู้กองเคนจะพาปั่นจักรยานไปชมซากุระฉันก็รีบถักหมวกพระเป็นการใหญ่ ฟังดูไม่ค่อยจะเกี่ยวแต่พยายามให้เกี่ยวเพราะฉันกำลังหัดถักหมวกพระอยู่พอดีโดยที่ยังไม่รู้ว่าจะเอาไปถวายที่ไหน นึกได้ว่าบนดอยปุยมีวัดป่าอยู่เลยเร่งมือผลิตผลงาน ได้ออกมาแค่ 7 ใบ ตามที่เห็นวิธีทำก็หาๆเอาทั้งจากที่นี่และเว็บญี่ปุ่น วันหลังจะเอาแพทเทิร์นมาลงให้ค่ะเพราะปีนี้กะตั้งหลักถักกันแต่เนิ่นๆเลย จะได้เยอะๆหน่อย7 ใบนี้เอาไปถวายแล้วจ๋อย เพราะที่วัดมีพระอยู่ 9 รูปยังรู้สึกผิดไม่หายจนบัดนี้ ขอโต้ดนะคะหลวงพี่กลับมาที่ซากุระ...ก็อย่างที่บอกค่ะ ทริปนี้เราไปกันด้วยจักรยานใครไม่อยากเหนื่อยยากก็ขี่มอไซ หรือเอารถยนต์ไปชมได้ถึงที่บ้านขุนช่างเคี่ยนอยู่เลยจุดกางเต๊นท์ดอยปุยไปอีกประมาณ 3-4 กิโลระหว่างทางก็แวะเที่ยวกันได้เรื่อยๆ ตั้งแต่แวะไหว้ครูบาศีวิชัยไปดูวังบัวบาน ไปไหว้พระธาตุ แวะชมวิวที่ลานจอดฮ. แวะตำหนักภูพิงค์แวะที่จุดชมวิวดอยปุย เพลินๆไปเดี๋ยวเดียวก็ได้ไปจิบกาแฟชิลด์ๆชมซากุระแล้วเส้นทางนี้สำหรับรถยนต์หรือมอไซแล้ว ครึ่งวันก็จบค่ะแต่สำหรับจักรยานขยันแวะอย่างเรา ออกเดินทางก่อน 8 โมงเช้าจากบ้านที่อยู่เกือบตีนดอยสุเทพไปถึงบ้านขุนช่างเคี่ยนในเวลาประมาณบ่ายสาม 555+นับเป็นละเลียดทัวร์โดยแท้ภาพจากเส้นทางลงไปวัดป่าดอยปุยค่ะบรรยากาศร่มรื่นสวยงาม มอสขึ้นคลุมข้างทางเขียวไปหมดทริปนี้รูปถ่ายน้อย เพราะผู้กองเคนรับหน้าที่แบกหามทุกอย่างคนเดียวเวลานึกอยากจะถ่ายรูปขึ้นมา คนแบกกล้องก็ไม่อยู่ซะแล้วแม้จะไปถึงในช่วงบ่ายคล้อย แสงน้อย ถ่ายรูปได้ยากยิ่งแต่ภาพที่ตาเห็นก็สวย คุ้มค่าเหนื่อยผู้กองเคนบอกว่าดีใจ ในที่สุดความฝันสองปีก็บรรลุผลและดีใจที่ได้มาด้วยกัน วิ้วววววว หวานได้อีกนะคะ ผู้กองปีหน้ามาอีกมั้ย แต่เอามอไซมาเหอะนะตะเอง เหนื่อยจัง...มุมมหาชนมุมแรก จริงๆมันก็มีอยู่ไม่กี่มุมแหละ แต่สวยทุกมุมถนนก็คดเคี้ยวเป็นเส้นสายช่วยให้ถ่ายรูปได้สวย แต่คนก็มาชมกันคับคั่งค่ะรถจอด คนเดินเป็นระยะ ต้องหาจังหวะปลอดคนดีๆชักภาพร่วมกันซักนิด สองคนตรงกลางเค้าเอามอไซตามมาหนาวกันใหญ่ ส่วนนักปั่นสองคนร้อนแฮ่ก เหงื่อตกกีบผู้กองเคนโพสหงอยๆ สงสัยจะเหนื่อยแบกของ 555+สวยอย่างนี้ น่าจะเอามาปลูกกันเยอะๆนะเราไปกันวันที่ 28 ธ.ค ดอกกำลังบานเต็มที่ เป็นสีชมพูไปหมด รวมทั้งพื้นถนนที่เต็มไปด้วยดอกไม้ที่ร่วงเป็นสายลงมาเหมือนฝนมาถึงนี่แล้วอย่าลืมแวะไปชิมกาแฟที่ไร่ของสถานีวิจัยเกษตรที่สูงด้วยตอนเราไปมีกาแฟให้ชิมฟรี ที่นี่มีบ้านพักด้วยค่ะเห็นว่าอากาศเย็นต่ำกว่า 20 องศาตลอดปีที่นี่มีซากุระต้นเล็กอยู่ด้านล่าง แถวๆทางไปห้องน้ำใครอยากถ่ายรูปกับซากุระในระยะประชิด แถวนี้น่าจะเหมาะสุดไม่ได้เก็บภาพตัวอย่างมา เพราะช่วงปีใหม่มีคนมาเข้าคิวถ่ายรูปกันเยอะเหลือเกินสำหรับคนมาชมซากุระที่นี่เหมือนจะเป็นจุดหมายปลายทางแต่สำหรับนักปั่น เส้นทางนี้ยังต่อไปได้อีกและสามารถกลับลงเขามาได้ทางห้วยตึงเฒ่า ระยะทางแค่สิบกว่ากิโลสั้นกว่าขี่ตามถนนใหญ่ครึ่งหนึ่ง แต่ว่ากันว่าหฤโหดมากมายเพื่อนผู้กองเคนเคยไปรถล้มไหปลาร้าหักมาแล้วฉันเลยถูกห้ามขาดไม่ให้ไป วันนี้ก็อดอีกผู้กองบอกว่า จะมืดแล้ว และต้องรีบกลับเข้าฐานให้ยอมแพ้กลับทางเดิมซะแต่โดยดี ว่าไงก็ว่าตามกันสิคะคุณพี่(อย่าเผลอละกัน)ชมซากุระเมืองไทยแล้วมาชมซากุระญี่ปุ่นกันบ้างซากุระที่ญี่ปุ่นจะบานช่วงต้นๆเดือนเม.ย ปีที่แล้วมีธุระต้องไปละแวกเกียวโตในช่วงนั้น ก็เลยโชคดีได้แอบไปชมซากุระมาพอชื่นใจช่วงซากุระบาน ในเกียวโตไปที่ไหนก็เต็มไปด้วยซากุระและนักท่องเที่ยวตอนนั้นมีเวลาน้อย ก็เลยเลือกไปวัดใกล้ๆบ้านเพื่อน "เฮอังจิงกู"สวนซากุระของวัดนี้ดังมาก คนเข้าไปแออัดกันอยู่ในทางเดินรอบสวนจนต้องไหลตามๆกันไป ก็มันสวยแล้วบานปีละครั้ง ใครๆก็ต้องอยากดูเป็นธรรมดาระหว่างทางบังเอิญเจอป้าๆกลุ่มนี้ค่ะลงทุนแต่งชุดกิโมโนมาชมดอกไม้ ได้บรรยากาศดีมากแถมป้าๆยังกรี๊ดกร๊าด เจี๊ยวจ๊าวได้ใจ น่ารักเหมือนเด็กสาวก็เลยไปปะเหลาะชมว่าสวย แล้วก็ขอถ่ายรูปมาโครงไม้ไผ่ที่ทำไว้รับน้ำหนักกิ่งก้าน ก็ช่างบรรจงทำได้เรียบร้อยไม่ขัดตาบนสะพานมีคนนั่งดื่มด่ำ (หรืออาจจะแค่พักขา?) อยู่เต็มไปหมดจนหาที่แทรกเข้าไปถ่ายรูปไม่ได้นั่งรถเมล์กลับจากเฮอังจิงกูแล้ว ก็มาแวะที่ "ถนนสายนักปราชญ์" ใกล้ๆบ้านเพื่อนอีกความจริงที่นี่เป็นลำธารสายเล็ก ที่มีซากุระขึ้นเรียงรายไปตลอดแนวถนนแต่ดันลืมย่อภาพที่มองเห็นลำธารมา คนเยอะค่ะเดินกันคึ่ก นึกๆไปก็สงสารคนที่บ้านอยู่แถวนั้นภาพนี้หน้าบ้านของแท้ ไม่ใช่จุดชมซากุระที่โด่งดังอะไรก็แค่คลองเล็กๆสายหนึ่ง กับซากุระที่ขึ้นของมันอยู่อย่างนั้นไม่มีใครแห่มาชม แต่กลับเป็นซากุระที่ฉันชื่นชอบที่สุดในวันนั้นซากุระที่ไหนๆปีไหนๆก็สวยเสมอแต่จากนี้ไปฉันคงจดจำซากุระบนยอดดอยปุยได้ดีที่สุด
เป็นนักเดินทาง ที่บางครั้งไม่อยากเป็นนักท่องเที่ยว หลงแสงสีและเทคโนโลยี แต่ไม่ชอบอยู่ในเมืองนานๆ ติดคนรัก แต่ชอบไปไหนมาไหนตามลำพังรักความขัดแย้งที่ทำให้ชีวิตมีรสชาติ天才と馬鹿は紙一重
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
