พอเราเห็นหัวข้อนี้  ก็นึกถึงเพลงที่โพสลงในบล็อกนี้ทันที

ประกอบกับช่วงต้นเดืนที่ผ่านมา เราก็ตามข่าวการวิ่งของพี่ตูน Bodyslam เพื่อร่วมช่วยเหลือโรงพยาบาลบางสะพาน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ด้วย

ไปฟังเพลงกันเลยดีกว่า  ตะพาบของโรมุกิโลเมตร 168 มีแค่นี้ล่ะค่ะ  

บัยย

เพลง : หวั่นไหว

ศิลปิน : Bodyslam 

อัลบัม : Drive

สำหรับตะพาบกิโลเมตรนี้ในหัวข้อ มุมสงบ  

โรมุก็ขอพาไปดูเด็กๆ โรงเรียนวัดสวนดุสิตกันต่อเลยนะคะ

------------------------------------------------------------------------------------

ณ โรงเรียนวัดสวนดุสิตวนาราม ซึ่งตั้งอยู่บนท้องฟ้าเหนือบริเวณทะเลจีนใต้ในช่วงปิดภาคเรียนเทศกาลวิสาข-อัฐมีบูชา

"ป๋าซัน" หรือ "อาจารย์ตะวัน" ที่เพิ่งจะซ่อมล้อรถที่โดนเด็ก ๆ เจาะยางในยุทธการเก็บตะวันก็ได้สั่งการบ้านปิดเทอมด้วยการไปหามุมสงบของตัวเองแล้วจดบันทึกความรู้สึกส่วนตัวเป็นการบ้านส่งหลังจากวันหยุดยาวนี้ด้วย  และน่นอน กลุ่มเด็กแสบชมรม "See Scape" อันประกอบด้วย "พายจัง" "พิรุณ" และ "เมขลา" ต่างก็ลงความเห็นกันว่า  จะแยกย้ายไปหามุมสงบตามการบ้านที่ป๋าซันสั่งมาโดยที่ทั้งหมดนี้จะไม่เข้าวัดแบบที่ใคร ๆ แถวนั้นเขาก็ไปเด็ดขาด (เพราะเด็กพวกนี้ปกติก็ชอบไปเที่ยวเล่นในวัดแบบที่เรา ๆ ท่าน ๆ ไปเที่ยวห้างในเวลาว่างกันอยู่แล้ว)

มาดูกันดีกว่าว่าแต่ละนางในชมรมจะไปหามุมสงบแบบไหนกันบ้าง

เริ่มกันที่ "เมขลา"  ขาเที่ยว ปาร์ตี้เกิร์ล เธอก็ติดสอยห้อยตาม "น้าราม(สูร)" ไปนั่งจิบชาในกลีบเมฆเนื่องจากในช่วงหยุดยาวเทศกาลวันพระใหญ่ที่สุดในรอบปีแบบนี้ ผับบาร์บนฟากฟ้าทั้งหมดทั้งมวลต่างก็ปิดเนื่องจากเป็นเทศกาลที่ใครต่อใครต่างพากันไปจำศีลนอกสถานที่กันหมด  แต่ด้วยความที่น้ารามเป็นโรคภูมิแพ้น้ำสีคล้าย ๆ สุรา (แค่เห็นสีที่ใกล้เคียงกับน้ำสีนี้  น้ารามก็จะเกิดอาการวิงเวียนหน้ามืดคุมสติไม่ค่อยอยู่ก็จะหยิบขวานออกมาหั่นผักผลไม้จนทำให้เกิดฟ้าแลบฟ้าร้องเป็นระยะ ๆ 

ส่วน "พายจัง" สาวเนิร์ดอัธยาศัยดีประจำกลุ่ม ก็ของดแชท งดโซเชียล แล้วขอไปโยคะกำหนดลมหายใจกับ "สามเจ๊ต้นไม้ทรีโอ" อันประกอบด้วย "เจ๊ตะเคียน" "เจ๊ข้าว" และ "เจ๊ตานี"  แต่ด้วยความที่เจ๊ตะเคียนตัวแข็งเนื่องจากไม่ได้ออกกำลังกายมาเป็นเวลานาน กิ่งก้านของนางก็จะหักลงมาสู่พ้นดินลงมาเป็นระยะ ๆ แต่เจ๊ที่เหลือไม่เป็นอะไรเลย เพราะพวกนางร่างกายยืดหยุ่นกว่าเจ๊ตะเคียน(ซะงั้น)

คนสุดท้ายคือ "พิรุณ"  เจ้าพ่อประจำชมรม  เขาก็พาลูกน้อง "แก๊งหยดน้ำ" ไปกราบเยี่ยมคารวะ "น้าธรณี" และ "ป้าคงคา" แต่ด้วยความที่พิรุณพาลูกสมุนจำนวนมากไปเยี่ยมญาติผู้ใหญ่ที่เคารพรักเป็นจำนวนมาก ก็กลายเป็นว่าไปสร้างความชุ่มชื่นให้กับพื้นดินมากเกินไปเฉยเลย 

และทั้งหมดทั้งมวลนี้ ก็เป็นบันทึกการเที่ยวหามุมสงบของชมรม See Scape ที่ดูยังไงก็เหมือนว่ามุมสงบของพวกเขาก็ไม่ค่อยจะสงบซักเท่าไหร่นะ สุดท้ายมาดูป๋าตะวันอาจารย์ที่ปรึกษาประจำกลุ่มดีกว่า

หลังจากที่ป๋าจัดการโมรถสปอร์ตสุดเก่าของตัวเองเป็นที่เรียบร้อย ในช่วงวันหยุดยาวแบบนี้ ป๋าก็ขอนอนเล่นอยู่ในกลีบเมฆรีสอร์ตสุดหรูพร้อมกับนวดแผนโบราณโดยแม่หมอจันทร์เจ้าล่ะค่ะ

สาเหตุที่เด็กแสบพวกนี้ประชุมกันก็เพราะว่าเหล่าบรรดามวลชนคนข้างล่างพวกเขาต่างส่งเรื่องร้องเรียนอันเนื่องมาจากความร้อนและภัยแล้งที่ส่งผลกระทบต่อชีวิตของพวกเขาอย่างถ้วนทั่วเป็นอย่างมาก และเด็กทั้ง 3 คนนี้ก็เริ่มรู้ว่าอาจารย์ของพวกตนแอบหนีไปทำโอทีกับงานหลักอย่างการให้ความอบอุ่นแก่มวลมนุษยชาติมากเกินไปแล้ว

"อาจารย์ตะวันหายไปนานแล้วนะพายจัง  ป่านนี้แอบไปส่องเจ๊คงคากับป้าธรณีเพลินแล้วมั้ง" จู่ ๆ พิรุณก็พูดขึ้นมาด้วยเบื่อหน่าย "ผมก็อยากลงไปหาเจ๊ 2 คนนั้นเหมือนกันนะ พายจังช่วยผมหน่อยสิ"

"ชั้นยังไม่เจอที่ไหนที่หย่อมความกดอากาศต่างกันแล้วมีความชุ่มชื้นที่จะลากลูกน้องของแกไปหาเจ๊ ๆ เขาได้เลยเนี่ย นี่ขนาดให้ยัยเมขลาช่วยดูภาพถ่ายทางอากาศแถมไปเซอร์เวย์แถวๆ พื้นโลกทุกๆ 7 วันแล้วด้วยนะ" พายจังเด็กเนิร์ดโวยขึ้นมาบ้าง

"พอกันเลย 2 คนนี้" เมขลาโพล่งขึ้นมาบ้าง "แทนที่มาโวยกันให้ห้องแบบนี้ทุกวัน พวกเรามาร่วมมือจัดการเก็บป๋าตะวันให้มาอยู่กับพวกเราแทนที่จะเพ่นพ่านสร้างความอบอุ่นจนเกินไปด้วยกว่ามั้ย"

และแล้วแผนการ "เก็บตะวัน" ก็เริ่มต้นขึ้นหลังจจากที่พายจังได้เห็นหย่อมความกดอากาศสูงต่ำบนพื้นที่อยู่ใกล้เคียงกันมีความแตกต่างกันเป็นอย่างมาก จึงให้เมขลาถือแก้วใส่โค้กผสมน้ำเปล่ามาดื่มต่อหน้าน้ารามสูรของเธอ เพื่อเป็นการ "ล่อแก้ว" ให้น้ารามหงุดหงิดจนคิดว่าหลานสาวของตัวเองไปกินเหล้าอีกแล้ว และเมื่อน้ารามของเมขลาหงุดหงิดจนถึงขึ้นส่งเสียงคำรามไปทั่ว จากนั้นถึงเวลาที่พายจังจะสั่งให้หมู่มวลก้อนเมฆในสังกัดของเธอรีบเข้าชาร์ตบังทางวิ่งของรถสปอร์ตหรูไร้เบรคที่อาจารย์ตะวันของพวกเขาควบคุมแต่เพียงผู้เดียว เพื่อให้เหล่าก้อนเมฆดังกล่าวกลั่นตัวเป็นน้ำจนกลายเป็นลูกน้องของพิรุณแล้วตกมายังพื้นโลกเพื่อควบคุมภัยแล้งและลดความร้อนจากอาจารย์ตะวันด้วยอีกทางหนึ่ง

ในขณะนี้กลุ่มเด็กแสบแห่งมัธยมวัดสวนดุสิตวนารามก็กำลังดำเนิน "ยุทธการเก็บตะวัน" กันอยู่ แต่ไม่รู้เหมือนกันนะว่าคนข้างล่างที่ทำพิธีบั้งไฟ แห่นางแมว แห่ท่านปลัด หรืออะไรก็ตามแต่ จะมองเห็นความสำเร็จของคนบนฟ้ามั่งหรือยังนะ เอาเป็นว่า ช่วงนี้ก็อาจจะต้องช่วยตัวเองกันอีกทางหนึ่งนะจ๊ะ

_________________________________________________________________________

สำหรับตะพาบในวันนี้ มันเป็นแนวทางใหม่ ๆ ในการเขียนบล็อกของโรมุเองล่ะค่า

โรมุอยากเขียนบล็อกแนวเรื่องสั้นที่อิงเรื่องความเชื่อเรื่องสวรรค์ นรก ไตรภูมิประมาณนี้แหละค่ะ

เพียงแต่โรมุก็ไม่อยากเขียนให้ดูซีเรียสหรือสูงส่งจนเอื้อมไม่ถึงเกินไป

มันก็เลยมาเป็นแบบนี้ล่ะค่า...

ปิดท้ายด้วยเพลงประจำชมรมของเหล่าเด็กแสบนะคะ 

สวัสดี

ปล. สำหรับบล็อกนี้ คุณผู้อ่านสามารถโหวตได้ในหมวด งานเขียน-บทประพันธ์ ค่ะ