ย้อนวัยดารา สาวหมวย “มายด์ วิรพร”

ชื่อ – นามสกุล : วิรพร จิรเวชสุนทรกุล

ชื่อเล่น : มายด์

วัน เดือน ปีเกิด : 7 ธันวาคม 2537

การศึกษา : จบมัธยมศึกษาโรงเรียนชลกันยานุกุล ปัจจุบันศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยรังสิต

ผลงานที่ล่าสุด : ละคร น้องใหม่ร้ายบริสุทธิ์, รักจัดเต็ม, ซีรีส์ Ugly Duckling รักนะเป็ดโง่ ช่อง GMM Channel

ย้อนไปสมัยประถม-มัธยม เป็นยังไงบ้าง ?

ต้องบอกว่าย้อนไปในสมัยเด็กประถมมายด์เป็นเด็กค่อนข้างดื้อ แล้วก็ซนมากด้วยค่ะ เราจะมีแก๊งเพื่อนอยู่แก๊งนึง ซึ่งเป็นทองทั้งแก๊งเลยค่ะ (หัวเราะ) แล้วเราก็เป็นผู้หญิงอยู่ในนั้นคนเดียว ซึ่งแต่ก่อนเราไม่รู้ตัวเองเลยค่ะ ว่าเราเป็นทอม หรือเป็นเด็กผู้หญิงกันแน่ (ยิ้ม) แล้วเหมือนเพื่อนเราก็ไปปิ๊งรุ่นพี่ผู้หญิงคนนั้นคนนี้ ซึ่งความรู้สึกเรา.. เราว่ามันไม่ใช่นะ เราไม่ได้ชอบผู้หญิงด้วยกัน เราชอบผู้ชายนะ (หัวเราะ) แต่การกระทํามันตรงกันข้าม เพราะเวลาเราไปเที่ยวกับเพื่อนๆก็จะต้องแต่งตัวอีกแบบนึง ซึ่งเราแต่งตัวแปลกจากเพื่อนๆไม่ได้ ก็จะเป็นเสื้อยืด กางเกงสามส่วน แล้วมีสกรีนลายตรงก้น แถมตอนนั้นคือมีทั้งเชือกห้อย แล้วก็สายโซ่อีก แต่ใส่รองเท้าแตะ คือ.. ถ้าสมัยก่อนย้อนไปดูรูปตัวเองเราจะรับตัวเองไม่ได้เลยค่ะ ไหนจะซอยผมอีก คือดูแบบพั้งค์มากค่ะ (หัวเราะ) แล้วแต่ก่อนเรื่องการฟังเพลงก็หนักมากเหมือนกันค่ะ เรื่องฟังเพลง มายด์ก็ยังเพลงแบบ Heavy metal ย้อนกลับไปดูนี่คือ “ดีใจมากค่ะ ที่หลุดพ้นจากตรงนั้นมาได้” (หัวเราะ) อย่าจะหลุดนี่ก็ 2ปีนะคะ พอย้ายโรงเรียนจากม.1 มาต่อม.2 ที่ชลบุรีค่ะ พอสังคมเปลี่ยนเราก็เปลี่ยนค่ะ เพราะว่าเพื่อนกลุ่มนี้จะเป็นกลุ่มที่ค่อนข้าง โอ้วโหห เห็นเรามา อื้มหื้มม… (หัวเราะ) แต่งตัวแบบนี้เลยหรอ ไม่ได้ๆน่ะมายดื มายด์ต้องแต่งตัวใหม่ เพื่อนๆเค้าก็จะจับเราไปแต่งตัว สุดท้ายเราถึงเพิ่งรู้ว่า สิ่งนี่แหละ!! คือสิ่งที่เราโอเค เพราะแต่ละคนคือแต่งตัวเก่งกันมาก แล้วมีอยู่ช่วงนึงเป็นงานคริสมัสที่เด็กนักเรียนทุกคน ต้องแต่งตัวยังไงก็ได้มาร่วมงาน เราก็ไม่รู้เนอะ ว่าเราจะใส่ชุดอะไร เพื่อนก็เลยไปเือกให้ ตั้งแต่นั้นมาเพื่อนก็เห้นว่าเราแต่งตัวแล้วดูดีขึ้น สวยขึ้น ก็เลยจัดเต็มให้เราเลย เราก็ค่อยๆเรียนรู้วิธีการแต่งตัวตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาค่ะ

ตอนเรียนมีกิจกรรมอะไรที่ประทับใจบ้าง ?

ทําหลายอย่างเลยค่ะ อย่างเช่นสมัยก่อนก็เป็นเชียร์ลีดเดอร์ก่อนเลย แต่เป็นไม่รอดค่ะ คือเต้นไม่เป็นเลย (หัวเราะ) พี่เค้าเลยจับเราไปเดินขบวนพาเหลดแทน ตอนนั้นก็เลยได้เป็นดรัมเมเยอร์ แต่ก่อนหน้านั้นที่พี่ๆเค้าไม่เลือกเรา ก็เพราะเราตัวไม่สูงค่ะ ส่วนใหญ่ดรัมเมเยอร์เค้าต้องตัวสูงๆกันเนอะ แต่พี่เค้าก็ให้เราใส่ส้นสูงช่วยเอาค่ะ

ตอนทํากิจกรรม มีความประทับใจอะไรบ้าง ?

ก็จะมีเพื่อนที่คอยดีใจกับเราที่เราโดนเลือกเป็นดรัมเมเยอร์ เพื่อนๆก็จะคอยบอกตลอดว่า มีเพื่อนคนอื่นๆอีกเยอะที่อยากจะเป็นดรัมเมเยอร์ หรือร่วมทํากิจกรรมเหมือนๆเรา แต่ในเมื่อเราได้รับเลือก ตอนนั้นเราก็ปลื้ม แต่ถ้าถามว่าตอนนั้นอยากเป็นไหม มายด์ก็รู้สึกเฉยๆนะ(ยิ้ม) แต่พอเราเลิกเรียนแล้วก็ต้องไปซ้อมดรัมเมเยอร์เรื่อยๆ เราก็รู้สึกสนุกไปอีกแบบนึงคะ เราไม่ต้องไปนั่งเรียนอย่างเดียว ก็ถือว่าทํากิจกรรมบ้างก็คลายเครียดดีค่ะ

สิ่งของที่ติดตัวที่ขาดไม่ได้ ?

มายด์เชื่อนะสมัยนั้น เด็กผู้หญิงส่วนใหญ่จะต้องพกกระจก, ลิปมัน แน่นอน แต่ของมายด์นี่ไม่มีแบบนั้นเลยค่ะ มายด์จะพกกระดาษรองนั่งชักโครกเวลาเข้าห้องน้ำค่ะ คุณแม่ก็ซื้อให้ตลอด เพราะมายด์เป็นคนค่อนข้างซีเรียสกับเรื่องนี้มาก ถ้าเกิดเราปวดท้องขึ้นมา อยากจะเข้าห้องนํ้า สิ่งแรกที่เราต้องนึกถึงเลย นั่นก็คือความสะอาดค่ะ มายด์ก็เลยพกกระดาษรองนั่งชักโครก มาตลอดเลยค่ะ (ยิ้ม)

สมัยเรียนชอบวิชาอะไรมากที่สุด ?

สมัยเด็กม.ต้นมายด์จะชอบ คณิตศาตร์ เพราะคุณแม่จับเราเรียน KUMON ตั้งแต่เด็ก แล้วเราก็เลยเป็นคนคิดเลขเร็วมาก “พอเราเก่งอย่างใดอย่างนึง เราจะรู้สึกชอบขึ้นมา” เหมือนแบบหลงตัวเองนิดนึงว่าเราเก่งอะค่ะ เราก็จะทําให้มันโอเค ส่วนที่ชอบภาษาอังกฤษนี่ก็เพราะว่า คุณแม่เหมือนกัน เพราะคุณแม่ให้ดูแต่หนังที่เป็น Soundtrack ตลอดเลยค่ะ เพราะคุณพ่อกับคุณแม่จะไม่ชอบหนังที่เป็นภาคไทย เค้าก็จะดู Soundtrack ตลอด แล้วเราก็ติดเค้ามาค่ะ เพราะตอนที่เรียน KUMON เราก็เรียนภาษาอังกฤษด้วย แล้วก็คณิตศาตร์ด้วย มันก้ทําให้เราชอบขึ้นมา เพราะเราต้องไปเรียนทุกอาทตย์อะคะ แต่ถ้าถามตอนนี้ความรู้คิณศาสตร์มีป่าว นี่ตอบเลยค่ะว่า ไม่มีเลย ลืมไปหมดแล้ว เพราะขึ้นมหาวิทยาลัยคือไม่ได้ใช้เลยคะ ยกเว้นภาษาอังกฤษที่ตอนนี้ก็มีเล็งเอาไว้ ว่าอยากเรียนเพิ่มอยู่ (หัวเราะ)

สมัยเรียนไม่ชอบวิชาอะไรมากที่สุด ?

แน่นอนเนอะ วิชาเคมี กับ วิชาพระพุทธศาสนา หรือวิชาอะไรก็ตามที่เป็นสังคม ไม่เคยได้เกรด 4 เลยค่ะ ทํายังไงก็ไม่ได้ อ่านหนังสือหนักแค่ไหนก็ไม่ได้เลยค่ะ เพราะว่าจะมีช่วงตอนม.ปลาย เราอ่านหนังสือเยอะมาก แต่ทําไมเราได้คะแนนนิดเดียว ตอนนั้นเราก็เลยเริ่มมองลบแล้วค่ะ เหมือนเราปิดกั้นไปเลย ไม่รับอะไรเลยเกี่ยวกับพระพุทธศาสนาเลยค่ะ แล้วยิ่งตอนนั้นเรามองว่าวิชานี้เป็นวิชาที่ไม่จําเป็นเลย ยอมรับเลยค่ะว่าช่วงนั้นเป็นเด็กไม่ดีมาก ที่มองวิชาพระพุทธศาสนา หรือวิชาอื่นๆว่า ไม่เห็นจําเป็นต้องเรียนเลย ตอนนั้นคิดแค่ว่า เราก็เข้าวัดอยู่แล้วอะ แต่สุดท้ายเราก็รู้ว่าจริงๆแล้ววิชานี้ก็สําคัญ ไม่อย่างนั้นเด็กๆก็จะไม่รู้เลยเกี่ยวกับวันสําคัญต่างๆ

เคยโดนทําโทษ เข้าฝ่ายปกครองบ้างไหม ?

โห เคยแน่นอนค่ะ (หัวเราะ) สมัยเรียนตอนทําโครงงานช่วงม.ต้น สมัยนั้นเราก็ติดเล่นเหมือนกันค่ะ ค่อนข้างขี้เกียจ   คิดแค่ว่าพอถึงเวลาตอนเช้าเราก็มานั่งปั่นการบ้านก็ได้ สมัยก่อนเราอาจจะมองว่าสนุก ตอนเย็นเราก็เล่นกับเพื่อนๆ แต่สุดท้ายพอคุณครูให้ส่งการบ้าน ดันให้เลขที่สุดท้ายส่งการบ้านก่อน ซึ่งมายด์เลขที่สุดท้ายคะ!!!  คือปกติคุณครูจะให้เลขที่แรกส่งการบ้านก่อน  เพราะเป็นวิชาวิทยาศาสตร์ ที่ต้องทําโครงงานก็ต้องใช้เวลาตรวจ  โอ้โห.. เราเลยโดนคุณครูตีเลยค่ะ เอาก้นติดโต๊ะ แล้วโดนฟาดก้นเลย ซึ่งวิชานี้อาจารย์ค่อนข้างดุมากๆ มายด์ก็เลยโดนทําโทษเลย (หัวเราะ)

เคยแอบชอบรุ่นพี่ในโรงเรียนบ้างไหม ?

สมัยนั้นมายด์อยู่ม.2 แอบปิ๊งรุ่นพี่ที่อยู่ม.3 อยู่คนนึง ซึ่งชอบพี่เค้าคนนี้คนเดียวเลยคือ.. คือ.. มายด์ปิ๊งพี่เค้าซึ่งเพอร์เฟคมากค่ะ ทั้งเล่นบาส แล้วก็เล่นกีฬาเล่นมาก และยังเล่นดนตรีเก่งมากๆค่ะ ซึ่งเล่นดนตรีเป็นทุกอย่างเลย พี่เค้าเรียนอยู่ห้องคิง ซึ่งนิสัยดีมาก โอ้วโห.. เป็นนักเต้น TO BE NUMBER ONE ด้วยค่ะ เราอยู่โรงเรียนสห ยังไงเราก็ต้องตัดทรงนักเรียน แต่พี่เค้าเป็นนักเต้นสามารถไว้ผมยาวได้ และยังทําสีผมได้อีก โอ้วโห.. หล่อละ ก็ยิ่งหล่อเข้าไปอีกค่ะ (หัวเราะ) ตอนนั้นเราคิดเลยว่าผู้ชายที่เพอร์เฟคยังมีอยู่อีกหรอ (หัวเราะ) แล้วพี่เค้าก็นิสัยดีมาก แต่เราก็ฟังคนอื่นต่อๆกันมาอีกทีคะ ซึ่งรุ่นพี่คนนั้นเค้าก็รู้ว่าเราแอบปลื้มพี่เค้า เพราะเราเป็นคนแอด Hi5 พี่เค้าไปก่อนเลย (หัวเราะ) แล้วพอเราแอดพี่เค้าไม่นาน พี่เค้าก็เอาเราขึ้น Topfriend เราก็เลยรู้ว่าพี่เค้ามีใจให้เราแน่ๆ  (หัวเราะ) แล้วเราก็เม้นพี่เค้าไปใน Hi5 โต้ตอบกันไปกันมา แล้วพอตอนเช้าเพื่อนๆก็มีมาแซวๆบ้าง แต่ด้วยความที่เราอายกันทั้งคู่ ขนาดอยู่ในโรงอาหารรู้ทั้งรู้ว่าเป็นพี่เค้า แต่เราก็ไม่กล้าที่จะมองหน้ากัน ไม่เคยโทรคุย ไม่เคยขอเบอร์ เพราะว่าอายอย่างเดียวเลย ด้วยคําๆเดียวเลย แล้วยิ่งพี่เค้าเป็นหนุ่มป็อบอีก แต่เราก็มีคนรู้จักในโรงเรียนเยอะเหมือนกัน แต่สุดท้ายเราก็ไม่ได้เจอกัน ไม่ได้คุยกัน เสียดายเหมือนกันค่ะ เพราะว่าถ้าย้อนเวลากลับไปได้ จะเป็นคนบุกก่อนเลยคะ จะไม่ยอมให้เสียโอกาสไป (หัวเราะ) มายด์คิดว่าถ้าใครเจอคนที่ใช่ กรุณาเข้าไปจีบเถอะ เข้าไปคุย ไม่ต้องวางฟอร์มว่าเราเป็นผู้หญิงเราจะเสียหาย เดี๋ยวนี้สังคมเปิดกว้างคะ

รู้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าชื่นชอบการร้อง การเต้น ?

จริงๆแล้วเราเป็นเด็กที่ขี้อายค่ะ แต่พอเราได้เรียนแอคติ้ง เราก็ว่าสนุกดี เป็นความรู้ใหม่ๆ และก็ยังเป็นรายได้พิเศษให้เราด้วย มายด์มองว่ารายได้พิเศษที่เราได้ตรงนี้ นอกจากที่เราไม่ต้องขอคุณพ่อคุณแม่แล้ว เรายังมีเงินให้เค้าด้วย ทุกวันนี้เวลามายด์ทํางานมายดืให้คุฯแม่เก็บเงินหมดเลยค่ะ แต่ถ้าเราอยากได้อะไรเราจะขอเองค่ะ ซึง่คุณแม่เค้าก็โอเค เวลามายด์ขออะไรคุณแม่ก็ไม่เคยขัด เพราะมายด์เป็นคนค่อนข้างใช้เงินเก่งด้วย ให้คุณแม่เก็บเงินให้น่าจะดีกว่าค่ะ (ยิ้ม)

มีอะไรที่อยากทํา แล้วยังไม่ได้ทําอีก ?

มายด์ฝันว่าอยากมีธุรกิจเป็นของตัวเองค่ะ เพราะมายด์เป็นคนที่ชอบทําขนม เคยไปเรียนทําขนมเราก็อยากมีธุรกิจของตัวเอง อาจจะทําบราวนี่ขาย หรือไม่ก็มีร้านขนมเล็กๆค่ะ แต่ก็ต้องหาเวลา แล้วที่สําคัญเราก็ต้องทําตัวเองให้มันมั่นคงกว่านี้ก่อน มายด์ว่าน่าจะโอเคค่ะ แล้วโดยส่วนตัวมายด์ก็ชอบอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่แล้ว ก็อาจจะเปิดร้านเช่าหนังสือการ์ตูนด้วย ทําร้านเก๋ๆ แล้วมีหนังสือการ์ตูนเต็มร้าน มายด์ว่าน่าจะโอเค มันเป็นอะไรที่ฝันไว้ตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ

ถ้าไม่ได้เข้าวงการบันเทิง อยากจะทําอะไร 

อยากเป็นนักบัญชีเหมือนคุณแม่ค่ะ เพราะว่าเคยมีโอกาสได้เข้าไปในที่ทํางานคุณแม่ครั้งนึง แล้วรู้สึกตกใจที่คุณแม่มีห้องทํางานส่วนตัว แล้วมันดูโก้ ดูเก๋ เป็นพนักงานออฟฟิท แต่มีห้องทํางานส่วนตัว ตอนนั้นมายด์ก็เลยตัดสินใจว่าจะเป็นนักบัญชีแบบคุณแม่ค่ะ แต่ด้วยคุณแม่ทํางานบัญชีอยู่แล้ว เค้ารู้ว่าความรับผิดชอบมันค่อนข้างสูงมาก คงคิดว่ามายด์ไม่น่าเหมาะกับบัญชี คุณแม่เลยแนะนําถ้าจะเรียนด้านบัญชี ก็ให้ไปทางบริหารดีกว่าไหม มันยังกว้างกว่า พอเราโตความคิดเราก็เปลี่ยน ความชอบเราก็เปลี่ยนไปด้วย ทําให้มายด์มองว่าเราอยากเรียนด้านโฆษณา อยากเป็นคนคิดดีไซน์ออกแบบ แล้วพอเราได้เข้ามาในวงการนี้ เราเจอเบื้องหลัง เจอรุ่นพี่ หรือธีมงานเยอะแยะมากมาย พี่ๆเค้าก็จะให้คําแนะนําเราค่ะว่า ถ้าอยากไปเรียนโฆษณา ก็ควรเรียนฟิลม์ไปเลย เพราะได้ทําครบทุกอย่าง ผู้กํากับก็ได้ เมคอัพก็ได้เรียน การแสดงก็ได้เรียน ตัดต่อก็ได้เรียน มายด์ก็เลยกลับไปคิดว่า ถ้าเกิด.. เราเปลี่ยนความคิดขึ้นมาอีกหละ ว่าเราอยากทําอย่างอื่นเพิ่ม เราก็เลยตัดสินใจที่จะเรียนฟิลม์ ม.รังสิตค่ะ ที่มายด์ตัดสินใจเรียนที่มหาวิทยาลัยนี้ก็เพราะ เครื่องมืออุปกรณ์ครบ บุคลากรดีค่ะ

อยากฝากอะไรถึงน้องๆที่ท้อแท้อยู่ในตอนนี้บ้าง ?

สําหรับเพื่อนๆคนไหนที่รู้สึกกลัวหรือท้อแท้อยู่ อย่าเพิ่งไปกลัว แล้วก็อย่าเพิ่งไปคิดค่ะว่าเรายังทําไม่ได้ เหมือนที่บอกว่า ถ้าเราเปิดใจ ไม่ไปแอนตี้ ไม่มองอะไรลบๆตั้งต่แรก ยังไงก็มีทางที่ต้องทําได้ ถ้าเกิดเรามองมันในแง่ลบ ไปคิดตั้งแต่แรกว่าเราทําไม่ได้ ต่อให้เราทําแทบตายยังไงเราก็ทําไม่ได้ เพราะชีวิตเหมือนสร้างกําแพง ถ้าเราสร้างกําแพงมาเพื่อให้มันกดเราอยู่แค่นี้ เราก็จะอยู่แค่นี้ แต่ถ้าเราทลายกําแพงนั้นออกไป เราไม่ปิดกั้นตัวเอง มันก็จะขึ้นไปได้สูงอีกเรื่อยๆ และอีกหนึ่งอย่างที่มายด์คิดว่าสําคัญไม่แพ้กัน ก็คือ จังหวะและโอกาสค่ะ ถ้ามีโอกาสที่ดีๆเข้ามา ไม่ว่าจะเป็นยังไงมายด์จะคว้าไว้ก่อน จะไม่คิดเผื่อเลยว่า ทําไปแล้วมันต้องไม่ดีแน่ๆเลย มายด์จะไม่ค่อยปฏิเสธงานค่ะ เพราะมํนคือโอกาสที่เค้าอุส่าเลือกเรา อุส่าอยากได้เรา เราน่าจะโอเคกับมัน ไม่ว่าผลลัพธ์จะออกมาเป็นยังไง มันก็เป็นสิ่งที่เรารักอยู่แล้ว เราก็ทําเถอะค่ะ