งวดนี้ซื้อหนังสือไม่มากมาย  แค่ขอไปเดินเล่นดูสถานการณ์ความเคลื่อนไหวของคนรักหนังสือซะหน่อย  เป็นคนหาความสุขได้ง่าย ๆ จากการมองการตกแต่งของบางบูธ  การดูคนหลายวัยเลือกหนังสือของสำนักพิมพ์ต่าง ๆ     การเห็นเด็ก ๆ รวมถึงนักศึกษาเดินหาซื้อหนังสืออยู่ แม้ว่าในยุคพวกเขาอาจจะถูกกระแสเทคโนโลยีไม่ว่าจะเป็น smartphone หรือ Tablet ดึงวิถีชีวิตออกไปจากการอ่านหนังสือเป็นเล่ม  แต่เรายังคงเชื่อว่าหนังสือมีจุดเด่นที่แตกต่างในการสร้างความคิดความอ่านของคนหนึ่งคนได้ รวมถึงสร้างสมาธิให้ ผู้อ่านมุ่งมั่นกับเรื่องเรื่องหนึ่งได้ดี  

เราซื้อหนังสือมาทั้งหมด 6 เล่ม เป็นของนิ้วกลม , หนุ่มเมืองจันท์ กับผลงานเล่มล่าสุด 

มายาตวัน / แจแปน ปู๊น ปู๊น ฉึก / Les Miserables / ตราบจนสิ้นกรรม

ตั้งใจไปหาถุงผ้าใบใหม่อยู่เหมือนกัน ได้มา 1 ใบจากสำนักพิมพ์ a book

 ส่วนใบ OSAKA ใบซ้ายมือนั้นเห็นแล้วอยากได้  แต่ที่สำนักพิมพ์นั้นมีข้อแม้ว่าต้องเลือกซื้อหนังสือที่เขาวางที่มุมหนึ่งไป1 เล่มก่อนจึงจะมีสิทธิ์ซื้อได้ ก็เลยเลือก

 เจแปน ปู๊น ปู๊น ฉึก มา 1 เล่ม

ช่วงวันหยุดที่ผ่านมาได้มีโอกาสหยิบหนังสือ 2 เล่มที่ซื้อมาอ่าน  ยังอ่านไม่จบทีเดียว แต่อยากเล่า 

.....มายาตวัน....

ผู้แต่ง "กิ่งฉัตร"

คะแนนความชอบ 9/10

เล่มนี้เคยเช่าอ่านในช่วงแรก ๆ ที่กิ่งฉัตรเขียนเสร็จ   พอมาเห็นในงานสัปดาห์หนังสือประกอบกับช่อง 3 มาทำละครโทรทัศน์พอดี 

 "กิ่งฉัตร" ถือเป็นนักเขียนที่มีพัฒนาการทางการเขียนที่ดี   เป็นนักเขียนนวนิยายที่ทำให้เรามีทางเลือกของการหานิยายอ่าน   เมื่อก่อนส่วนใหญ่จะอ่านของ โสภาค สุวรรณ /   ว.วินิจฉัยกุล

แต่ช่วงหลังเราเองก็อ่านหนังสือน้อยลงเต็มทีเหมือนกัน  รู้ตัวเองอยู่ว่าสมาธิสั้นลง อ่านได้ไม่นาน   

ดีใจที่การหยิบหนังสือเล่มนี้มาอ่านอีกครั้ง  แล้วสามารถอ่านได้นานพอสมควร  หลังจากร้างลาการอ่านไปนานทีเดียว

เปรียบเทียบกับการดูละคร พบว่าเรามีความสุขกับการจินตนาการจากตัวหนังสือ

มากกว่านะ 

ตอนที่อ่านหนังสือเมื่อครั้งก่อน  อั้ม อธิชาติอยู่ในวงการแล้ว   เราก็ไม่ได้จินตนาการถึงอั้มเลย   ส่วนญาญ่ายังไม่ได้เข้ามาในวงการละคร แต่ที่แน่ ๆ หลังจากได้ดูละครมา 2 คืน เปรียบเทียบแล้วการอ่านหนังสือสนุกว่าในละครที่ถ่ายทอดมา  สำหรับอั้ม พอได้นะ  แต่ว่าบุคลิกญาญ่าไม่ใช่มัทนาในจินตนาการของเรา  แต่ด้วยความน่ารักของญาญ่าก็ถือว่าสอบผ่าน

บุคลิกพระเอกในหนังสือ : เขตต์ตวันไม่ใช่ผู้ชายรูปหล่อ แต่เขากลับดูดีและมีเสนห์อย่างประหลาด ผิวคร้ามแดด ผมสีน้ำตาลออกแดงจัดเป็นมันวับยามเมื่อสะท้อนแสงตะวันตกดินที่อาบไล้อยู่เบื้องหลัง รูปหน้าของเขากระเดียดไปทางตะวันตก บ่งบอกเลือดผสมที่มีอยู่ในกาย รูปจมูกโด่ง ปากบางแต่อิ่มได้รูป ดูรับกันอย่างเหมาะเจาะ แต่สิ่งที่ดีที่สุดบน

ใบหน้านั้นคือดวงตา 

 บุคลิกนางเอกในหนังสือ : มัทนาเป็นผู้หญิงท่าทางแคล่วคล่องว่องไว เป็นผู้หญิงตัวเล็กป้อมแต่สมส่วน เสียแต่ว่าเจ้าตัวมักจะติดอยู่กับแฟชั่นเอวบางร่างน้อย ทำให้พลอยกังวลเสมอว่า"น้ำหนักมากไปนิด" หรือหงุดหงิดใจบ่อย ๆ ว่า "น่าจะสูงกว่านี้อีกสักหน่อย" ตามปกติหล่อนเป็นคนอารมณ์ดีค่อนข้างสม่ำเสมอ จะมีฉุนขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผลก็ต่อเมื่อมีใครมาพูดถึงเรื่อง "อ้วน"ใกล้ ๆ ตัว ใบหน้าของมัทนาเป็นรูปหัวใจขนาดพอเหมาะกับตัว ผสมผสานกับผมสั้นที่ค่อนข้างยุ่งเหยิง ทำให้ดูอ่อนเยาว์เหมือนสาวรุ่น ไม่ใช่นักข่าวที่มีประสบการณ์พอ

....................................................................................

....ตราบจนสิ้นกรรม...

ผู้แต่ง ปองพล อดิเรกสาร

คะแนนความชอบ 8/10

จากที่เคยอ่าน"แม่โขง"ที่แต่งโดยคุณปองพลแล้วชอบมาก  พอมาเดินในงานสัปดาห์หนังสือเห็นร้านหนึ่งวางเล่มนี้อยู่  รีบซื้อเลยเพราะท่าทางจะหายาก (ที่สำคัญถูกมาก 99 บาทเท่านั้น)  จากราคาหน้าปก 198 บาท

เรื่องนี้เป็นนวนิยายจารกรรมอิงประวัติศาสตร์การเมืองของพม่า

ต้องบอกก่อนว่าสำหรับตัวเองแม้ว่าพอจะมีความรู้เรื่องประวัติศาสตร์อยู่บ้างทั้งของไทยเอง  ของทางตะวันตก  แต่ว่าเรื่องเกี่ยวกับทางรัฐศาสตร์การเมืองไม่ค่อยมีความสนใจเท่าไหร่นัก

แต่เล่มนี้เมื่อเริ่มต้นอ่านไปเล็กน้อย ตอนนี้อ่านไป 124 หน้าจาก 477 หน้า ก็พบว่าเนื้อหาชวนติดตามไม่น้อย  อีกทั้งทำให้ได้ความรู้เพิ่มเติมเรื่องประวัติศาสตร์ทางการเมืองด้วยเหมือนกัน

ปี พ.ศ. 2531  เกิดเหตุการณ์จราจลในพม่า มีการเดินขบวนประท้วงในสมัยประธานาธิบดีนายพลเส่งลวิน  การเดินขบวนครั้งนี้ถือว่าเป็นครั้งใหญ่ที่สุดนับตั้งแต่รัฐบาลทหารภายใต้การนำของเนวินขึ้นครองอำนาจนับถอยหลังไป 26 ปีจากปี 2531 

รัฐบาลพม่าประกาศว่าทางการจะไม่รับผิดชอบต่อความปลอดภัยของนักท่องเที่ยว  ทหารเริ่มมีการยิงประชาชนบ้าง

คริส คอลลินสัน จูเนียร์ นักท่องเที่ยวที่กำลังจะเดินทางออกจากพม่าแต่ขอแวะไปรับของเก่าที่ตนเองสั่งไว้จากร้านขายของโบราณอยู่

แต่ระหว่างนั้นมีทหารพม่ามาตั้งข้อหาจับกุมเขา คิดว่าเขาทำงานให้กับองค์การซีไอเอ

เขาวางแผนที่จะหนีแต่ศีรษะของเขาถูกกระทบอย่างรุนแรงด้วยของแข็งบางอย่าง

4 วันต่อมานายทหารพม่านำหนังสือเดินทางอเมริกันพร้อมโกศบรรจุกระดูกของเขาไปยังสถานฑูตอเมริกัน พร้อมบอกว่า"คริส เสียชีวิตจากอุบัติเหตุ ทางเราได้เผาศพเขาให้แล้ว โปรดส่งกระดูกของเขาไปยังครอบครัวของเขาด้วย"

และนี่เป็นส่วนหนึ่งของจุดเริ่มต้น

ทำไมถึงชื่อ"ตราบจนสิ้นกรรม"

ร.ศ.ดร.รื่นฤทัย สัจจพันธุ์ ผู้เขียนคำนิยมให้กับหนังสือเล่มนี้ให้ความเห็นว่าผู้แต่งเจตนาจะชี้ให้เห็นว่า การที่ประชาชนพม่าต้องประสบกับความทุกข์ร้อนบ้านแตกสาแหรกขาดไม่รู้จบสิ้นเป็นเพราะกรรมแต่ปางบรรพ์

ในนวนิยายเรื่องนี้  ซีไอเอวางแผนแบ่งแยกประเทศเมียนมาร์ โดยให้ผู้นำชนกลุ่มน้อยผลัดกันเป็นประมุขของประเทศเกิดใหม่ แต่ประสบความล้มเหลว

ผู้เขียนถ่ายทอดความคิดผ่านตัวละครหนึ่งว่า ความล้มเหลวของภารกิจไม่ได้เกิดจากความอ่อนแอของชนกลุ่มน้อยต่าง ๆ เท่านั้น แต่เกิดจากลักษณะเฉพาะของชุมขนเหล่านี้ ที่ไม่มีความรู้สึกเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน  มีความเกลียดชังกันและกัน และต่างมุ่งหวังที่จะเป็นผู้นำสูงสุด

ประวัติศาสตร์พม่าที่ทำลายล้างกันเองระหว่างพม่าและมอญ จนกระทั่งพม่าตกเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ

ดังนั้นไม่ว่ายุคใดสมัยใดจะเห็นได้ว่าผู้นำของพม่ามักเลือกหนทางครองความเป็นใหญ่แต่เพียงกลุ่มเดียว โดยทำลายล้างประชาชนและชุมชนกลุ่มอื่น ๆ บนแผ่นดินเดียวกันอย่างโหดเหี้ยม

ในแง่พุทธศาสนา วิถีทางของการเข่นฆ่าทำลายเผ่าพันธุ์กันและกันเช่นนี้จึงเป็นการสร้างกรรมและต่างรับผลของกรรมต่อเนื่องกันมิรู้จบสิ้น  แผ่นดินพม่าจึงร้อนเป็นไฟและประชาชนตกอยู่ในความทุกข์ยากสูญเสียไม่สิ้นสุด 

ราวกับว่าไม่มีหนทางใดจะยุติการเข่นฆ่าทำลายล้างของเหล่าชุมชนในพม่าลงได้จนกว่าจะสิ้นกรรมของพวกเขาเหล่านั้น

...................................

วันนี้คุณอ่านหนังสือหรือยังคะ

....รัชชี่....