BlogGang.com : : A.A the wolf - ดักฟังนักเรียนป้อมอัศวินคุยกัน#2 : เจรจาห้องพัก

Group Blog

All Blogs

ดักฟังนักเรียนป้อมอัศวินคุยกัน#2 : เจรจาห้องพัก

หมายเหตุ : มี#2 ก็แสดงว่าต้องมี #1 ขอแนะนำให้อ่าน #1ก่อน #2 น่ะเคอะ ไม่งั้นจะไม่รู้เรื่องเอาน่ะ เดี๋ยวจะหาว่าหมาไม่เตือน.....

==============================
ดักฟังนักเรียนป้อมอัศวินคุยกัน#2 : เจรจาห้องพัก
==============================

ขาหมาค่อยๆลากพาร่างอันเหนื่อยอ่อนของเจ้าตัวตามทางเดินก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าห้องนอนห้องหนึ่งของนักเรียนชั้นปีที่หก.....
.....ห้องพักของนักบวชกับซาตานแห่งป้อมอัศวิน

เมื่อมั่นใจว่าตัวเองคงไม่ทะเล่อทะล่างี่เง่าจนเข้าผิดห้อง ขาหน้าหมาก็ยื่นออกหมายจะจับลูกบิดประตู.........

ปัง!!!
เสียงกระแทกโครมก่อนที่ตัวหมาจะกลิ้งหลุนๆไปอีกทาง
คนประทุษร้ายหลังประตูโผล่หน้ามายิ้มเผล่อย่างชวนให้กระโดดกัดเป็นที่สุด....
"เข้ามาซิ" คำชวนที่หมาทำตามขณะถลึงตาจ้องมองอย่างกินเลือดกินเนื้อ....

"ชั้นไม่เคยสนใจเรื่องแกจะเลี้ยงหมา แต่เอาตัวมันไปไว้ที่ของมัน" น้ำคำเย็นเยียบจากชายผมทองเจ้าของฉายานักบวชแห่งป้อมอัศวินหลังได้รับคำอธิบายงี่เง่าจากเพื่อนร่วมห้อง

"ให้มันอยู่ในห้องด้วยเถอะ หมาตัวนี้มันสุขภาพไม่ค่อยดี งี่เง่า ดื้อด้าน อยู่อากาศข้างนอกร้อนๆหนาวๆมันจะไม่สบาย"
คำอ้อนจากลูคัส ซาโดเรียที่หมาฟังแล้วแยกเขี้ยวงุด รู้สึกเหมือนถูกด่าทางอ้อมตะหงิดๆ....

"ไม่" คำยืนกรานหนักแน่น

"น่านะ ลอรี่ นาย...." คนพูดยังไม่ทันได้พูดจบ มีดเล่มหนึ่งก็พุ่งเฉียดใบหน้าไปปักที่กำแพงด้านหลัง เรียกรอยแผลเล็กๆบนใบหน้าคนปากมาก....

มองกำแพงที่มีมีดปักอยู่สลับกับคนตรงหน้าแล้วก็ทำให้เข้าใจอย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมกำแพงห้องมันถึงเป็นรูได้มากมายขนาดนั้น.....

"ชั้นเตือนกี่ครั้งแล้วว่าอย่าเรียกชั้นอย่างนั้น!"

"ก็ได้ๆ ลอเรนซ์ แล้วเรื่องหมาชั้นล่ะ" คนพูดว่าง่ายอย่างพยายามเอาใจอีกฝ่ายแต่มันคงไม่ได้ผล....

"ถ้าแกจะเอามันนอนในห้อง แกก็ไปนอนข้างนอก....!!" เป็นคำตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นๆประจำตัวก่อนที่คนพูดจะเดินไปอาบน้ำและล้มตัวลงนอนอย่างไม่อยากจะสนใจอะไรอีก.....

++++++
"ใจร้ายๆ ทั้งเธอทั้งลอรี่" คำบ่นที่มาพร้อมแสงแดดยามเช้าจากลูคัส ซาโดเรีย ส่งตรงให้กับหมาตัวหนึ่งที่บัดนี้กระดิกหางนอนสบายอยู่บนเตียงซึ่งเคยเป็นของเขา.......

"ก็นายบอกเองนี่.....ลอเรนส์ไม่เรื่องมากหรอกถ้าจะมีหมาป่าอีกสักตัวมาอยู่ในห้อง" คำแขวะอย่างได้ทีจากเจ้าหมาป่าตรงหน้าที่ดูจะมีความสุขอยู่บนความทุกข์ของเขาได้อย่างเต็มภาคภูมิ

"ก็ใครมันจะไปรู้ว่ามันจะถือสิทธิขนาดไล่ชั้นออกไปนอนนอกห้อง...."

"แล้วนายก็ออกไปนอนนอกห้องจริงๆ จนโรเวนเห็นเข้าแล้วอดสงสารไม่ได้เลยต้องถ่อมาช่วยขอร้องลอเรนซ์ให้....." พูดพลางกลั้นหัวเราะจนตัวโยน ก่อนออกปากสำทับ "งี่เง่า"

"ถ้าไม่ใช่เพราะเธอชั้นก็ไม่ลำบากขนาดนี้" โยนความผิดให้กับสิ่งมีชีวิตตรงหน้า แต่เจ้าหล่อนกลับกระดิกหางถูกใจ ก่อนเอ่ยปากพลางหัวเราะหึหึอย่างผู้ถือไพ่เหนือกว่า

"นายรับคำเองน่ะ แล้วชั้นก็อุตส่าห์จะจ่ายให้ อย่าลืมซิว่าของฟรีไม่มีในโลก"

คำพูดที่ทำให้ชายผมดำอยากย้อนเวลากลับมาพิจารณาการตัดสินใจของตัวเองซะใหม่......
ที่เคยคิดว่างานนี้จะคุ้ม เพราะนอกจากน่าสนุกแล้วยังเพิ่มรายรับ.....แต่ที่ลืมนึกไปสนิทก็นิสัยของไอ้คนที่อยู่ตรงหน้า.......
นิสัยมันเสียไม่ต่างกันกับเขาเลยสักนิด........

"จบงานนี้แล้วเรื่องร่วมมือกับเธออีกเห็นทีจะต้องลาขาด"

"อีกไม่นานนายจะถอนคำพูดนี้" คำประกาศพร้อมแววตามากเล่ห์จากหมาที่ถูกขัดด้วยเสียงเปิดประตูพร้อมกับการกลับมาของลอเรนส์ ดอว์น

"ว่าไงลอรี่" คำทักทายชวนประสาทเสียจากคนจอมหาเรื่องข้างตัว แต่อีกฝ่ายกลับไม่ขยับมือขว้างอาวุธอย่างปรกติวิสัย กลับหันกลับมามองก่อนเอ่ยปากตั้งคำถามที่ทำให้ทั้งหมาทั้งคนขนลุกชัน

"ที่คุยกันเมื่อกี้หมายความว่าไง"

จำเลยทั้งคู่ได้แต่ช็อกค้างนิ่งเงียบกันไปคนละหลายวิฯก่อนหันกลับมามองหน้ากันอย่างพยายามโทษว่าเป็นความผิดของอีกฝ่าย.....
พฤติกรรมที่ชวนให้เส้นอารมณ์ขาดผึ่ง....

"ตกลงจะบอกดีๆหรือต้องให้ชั้นไปเชิญโรเวนมาเป็นคนไต่สวน" คำพูดพาดพิงถึงเสธคนสำคัญของป้อมอัศวินที่ทั้งสองพร้อมใจส่ายหน้าจนหัวแทบหลุด

นักโทษงี่เง่าสองคนเลยจำต้องเอ่ยคำสารภาพยืดยาวต่อหน้าผู้คุมที่ไม่น่าเป็นศัตรูด้วย.....

++++++
"ชั้นคิดอยู่แล้วว่าเธอไม่ใช่หมาธรรมดา" พูดพลางเปรยสายตาไปยังจำเลยขนปุยที่นั่งทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม
"แต่ก็ไม่นึกว่าพวกแกจะหาเรื่องกันขนาดนี้"

"แล้วสรุปนายจะให้ยัยนี่อยู่ต่อรึเปล่า" คำถามจากลูคัสวกเข้าประเด็น

"ยิ่งรู้ว่ามาทำอะไรอย่างนี้...ไม่มีทาง" คำประกาศเสียงแข็งจากลอเรนส์

คำพูดที่ทำให้หมาต้องรีบขุดเอาสมองที่ไม่ค่อยจะได้ใช้มาใช้คิดแก้ปัญหา....
ซวยชิบเป๋ง.....
ยังไงก็ต้องลองพึ่งไม้นี้แล้ว.......ถึงจะไม่ค่อยชัวร์นักก็เหอะ....

"ชั้นคงไม่มีปัญหา ที่มีปัญหาน่ะมันคงเป็นเรื่องเกี่ยวกับความลับลับๆของนาย ชั้นเองมันก็ปากไม่อยู่สุข" คำกล่าวลอยๆจากสิ่งมีชีวิตคนปุยตัวเดียวในห้องที่เรียกความสนใจจากอีกสองบุรุษชะงัด

"เธอรู้?" คำถามฟังดูเย็นชาไม่เปลี่ยน หากแต่มันมีสัญญาณของความหวาดหวั่นปะปน ถึงแม้เจ้าตัวจะเพียรสะกดกลั้นจนสัมผัสได้เพียงชั่วลมหายใจยุง แต่กลับไม่รอดพ้นความรู้สึกอันเฉียบคมของซาตานแห่งป้อมอัศวินที่บัดนี้ตาลุกวาวด้วยความสงสัย
ขณะที่หมาอีกตัวยิ้มกริ่มอย่างพึงใจก่อนจะพยักหน้าช้าๆเป็นเชิงยอมรับ....

ดวงหน้าติดจะดูดีของลอเรนส์ซีดไปถนัดก่อนที่เจ้าตัวจะกระแอมเบาๆเอ่ยปากอย่างไว้ตัว "ถ้าเธอจะไม่วุ่นวาย ชั้นก็ไม่มีปัญหา"

คำพูดเรียกรอยยิ้มจากเจ้าขนปุย ขณะที่คนพูดรีบขอปลีกตัวออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว....

สำเร็จอย่างงดงาม........

เพราะแบบนี้เองลูคัสถึงอดจะแหย่ไม่ได้ ก็แกล้งคนแบบนี้มันสนุกจะตาย....

"นี่ๆ สรุปว่าไอ้ความลับลับๆของลอรี่นี่มันคืออะไร" เสียงถามคาดคั้นจากอีกบุรุษที่อยู่ในห้อง

"ไม่บอก" คำตอบที่ลูคัสอยากเปลี่ยนสายพันธุ์เป็นหมากะทันหันจะได้กระโดดกัดคนตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอด

ความลับลับๆของลอเรนส์ ดอว์น นักบวชแห่งป้อมอัศวิน....
มันคืออะไรกันน่ะ....?

===================
26/4/04

Author's note : จบ...ภายใน 1 วัน ติดต่อกันถึง 2 ฟิค ( ช็อกในความสามารถของตัวเอง) ตอนที่ 2 นี่ไม่ได้ออกไปดักฟังใครที่ไหนเลยแหะ มัวแต่นั่งเถียงกับลูคัส แต่ได้แกล้งลอเรนส์มันก็เป็นอะไรที่สนุกดี ( ในที่สุดเราก็จับมายำๆๆอย่างสนุกสนานซะแล้ว)
ตอนแรกกะจะแอบดอดออกไปหาเรื่องเหมือนกัน แต่มันจะทำให้ตอนนี้มันยาวไปซักหน่อย ( แล้วก็จะไม่มีอะไรเขียนตอนหน้า) ก็เลยยกรายการสอดรู้สอดเห็นไปไว้ตอนที่ 3.....
ไปๆมาๆเริ่มรู้สึกว่าเอาตัวเองไปเป็นเมนหลักในเรื่องซะแล้ว แต่แต่งไปแล้วก็ไม่มีใจจะแก้ ( หนุกดีด้วย เอิ้กๆ)
ติดตามตอนต่อไป ( ตอนที่ 3 ) เราจะพาท่านบุกถ้ำเสือ............เหอเหอเหอ

Create Date : 29 มกราคม 2548

Last Update : 29 มกราคม 2548 0:35:12 น.

2 comments

Counter : 618 Pageviews.