|
|
เมื่อ..ระยะทางสิ้นสุดลง
ฉันไม่อาจจะหยุดความคิด ความเครียดของฉันได้
ฉันไม่มีคำตอบให้ชีวิต เหมือนไร้อนาคต
ส่วนใหญ่ๆส่วนหนึ่งเพราะเธอ..คนที่ฉันเรียกว่า เพื่อน
เป็นผู้กระทำ
ทุกอย่าที่ฉันทำให้ ฉันทำให้เพื่อน..ด้วยความจริงใจ
แล้วเธอละ จริงใจกับฉันบ้างไหม
ทุกตัวอักษรที่ฉันระบายออกมา
เธออย่าโทษใครนะ นอกจากตัวเธอเอง
เธอบีบบังคับเอง
และนี่เป็นทางออกที่ดีที่สุดของฉัน
ไม่มีใครเจ็บตัว..หากเธอยังมีบุญพอนะ..รุ่งกานต์
..............................
เมื่อเดือนเมษาปีที่แล้ว ฉันไปเรียนภาษาเพิ่ม เพียงเพราะฉันอยากไปเรียนต่อเมืองนอก
แล้วฉันก็ได้เจอเธอ เเละ เพื่อนๆอีกหลายคน
ฉันนั่งข้างหน้า เธอนั่งข้างหลัง
ฉันนั่งเรียน เธอนั่งคุย
ฉันรำคาญ...ก็ฉันมันขี้รำคาญอยู่แล้ว
แต่เพื่อนคนนึงที่เธอน่าจะไปแอบชอบ ในตอนนั้น
ก็รู้จักกับฉัน .. เธอมองขวางๆ ว่าฉันเป็นแฟนเขารึเปล่า
ฉันก็รำคาญอีกแระ..ว่าอินี่ใคร .. แสดงความเป็นเจ้าของสุดฤทธิ์
นั่นแหละ..คือจุดเริ่มต้นแห่งหายนะ..ในชีวิตของฉัน
วันที่เรียนจบนั้น เธอชวนฉัน และเพื่อนๆไปเที่ยวฉลองเรียนจบ
ฉันพึ่งสังเกตว่า เธอถอยโน๊ตบุ๊คใหม่ และขับซีอาวี รุ่นใหม่ล่าสุด
คิดๆไป..เธอคงเป็นลูกหลานคนมีเงิน..กระมัง
ปรากฏว่า แทนที่จะไปกันทั้งห้อง แต่ดันมีคนไปแค่ 5 คน
เธอก็เปิดแบล๊ค โดยให้เหตุผลว่า..กินอย่างอื่นที่เกรดต่ำกว่าแบล็คไม่เป็น
ซักพัก..ฉันก็ได้รู้ว่า ที่ไม่ค่อยได้เห็นหน้าเธอในชั้นเรียนนั้น
เป็นเพราะเธอไม่ค่อยเข้า
หรือเข้าก็เข้าสาย
และเธอกับกลุ่มนี้ ก็โดดเรียนไปเที่ยวกันบ่อยๆ
จบวันนี้ด้วยการ ที่เธอเมาและขับรถกลับบ้าน
เธอเล่าประวัติว่า แม่เธอนั้นเป็นนามสกุลเดียวกับสะพานในภาคใต้
ซึ่งตัวเธอเองก็ได้สวนยางมาบ้าง และจ้างคนทำอยู่
เลยมีเงินใช้ เป็นเบี้ย เหมือนที่ฉันเห็น
ฉันก็เออๆๆๆ รับรู้ไว้
เธอมันเส้นใหญ่!!!
| Create Date : 03 กันยายน 2552 |
| Last Update : 3 กันยายน 2552 19:38:46 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 214 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
[Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
แค่เรื่องตลก อย่าจิตตก ไปสงสัย
ตัวละครทั้งหลาย สร้างขึ้น อย่างตั้งใจ
ชื่อบุคคล ก็แค่ สมมุติไว้
เพื่อให้เรื่อง ดำเนินไป ตามเหตุการณ์
จุดประสงค์ เขียนเพื่อ เพียงระบาย
ความเหนื่อยหน่าย ออกเป็น ภาษาสาร
อย่าจับผิด คิดค่อน แค่นิทาน
อ่านแล้วจบ ตรงที่อ่าน จักขอบคุณ
กวีฝีมือมั่ว ชั่วเช่นข้า
ขอได้อย่า ถามไถ่ หมายเกื้อหนุน
ปล่อยให้ข้า บ้าบาป หยาบผลบุญ
อย่าลงทุน ไล่เบี้ย เสียเวลา
|
|
|
|
|
|
|
|
| |
|
|
