เรื่องเล็กๆน้อยๆ ของ ทฤษฏี การถ่ายรูป....
เมื่อต้นปีเพิ่งจะได้ถอยกล้อง fuji s6500fd ป้ายแดง มาเป็นของตัวเองซักที หลังจากที่ต้อง หยิบยืมใช้กล้องเชลยอยู่ตั้งนาน... วันที่ว่างจากการทำงาน ( กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า ล้างจาน ล้างรถ ) ก็มักจะ ไปซื้อดอกไม้มานั่งหัดถ่ายรูป... สวยไม่สวยไม่รู้แหละ ทำตามที่ได้อ่านมาบ้าง ทำตามใจตัวเองบ้าง ปรับนู่น ปรับนี่ ถ่ายตามใจฉัน แต่สวยไม่ตรงใจจ๊อด พยายาม ใช้กล้องให้ชินมือ ลองใช้ทุกฟังก์ชั่นของทุก option หัดเล่นบ่อยๆ มาได้ซักพักใหญ่ๆ ก็เริ่มรู้สึกว่าเริ่มจะ คุ้นมือละ...จนมาวันนึง...ซื้อดอกไม้มาหัดถ่าย เหมือนเคย วันนั้นเป็นเหมือนดั่งนรกชัง หรือสวรรค์แกล้งก็ไม่รู้ เกิดทะเลาะกับแม่ขวัญใจหน่ะสิ ครับ แล้วเราเลยทำเป็นไม่สนใจแล้วก็หลับหูหลับตา จัดดอกไม้ จัดแสงเตรียมซ้อมถ่ายเหมือนเคย...แล้วแม่ขวัญใจก็พูดบางอย่างออกมา...แล้วก็เดิน งอนตุ๊บป่อง ขึ้นห้องไป ส่วนเราหน่ะเหรอ เหมือนฟ้าผ่าลงกลางกระโหลก...ขนตั้งไปทั้งตัว คล้ายถูกเหยียบหาง เหมือนถูกไฟช๊อต อึ้งๆไปพักนึง... แล้วก็ค่อยๆ ลองเอาคำพูดที่ได้ยินมาค่อยๆเรียบเรียงใหม่ ช้าๆ อีกที “ กี่ปีแล้วที่อ้วนไม่เคยซื้อดอกไม้ให้เค้าเลย เค้าก็อยากได้ดอกไม้มั่งเหมือนกันนี่” เออ จริงสินะ..ทำไม ทำไมเราถึงลืมหว่า... นี่เราเอาใจใส่เค้ามั่งรึเปล่าฟระเนี่ย หรือว่าเพราะเรามองว่ามันเป็นเรื่องเล็กน้อย เราเลยลืมที่จะใส่ใจ ว่าแล้งก็เข้าโหมดสำนึกผิด... ก็ซึมหน่ะสิครับ... แล้วก็ เลยเดินขึ้นไปง้อแม่ขวัญใจบนห้อง... “เค้าขอโทษนะ” แล้วบรรยากาศ มาคุในบ้านก็หายไป...แม่ขวัญใจก็ไม่พูดเรื่องดอกไม้อีกเลย หลังจากวันนั้นมา ทุกครั้งที่ซื้อดอกไม้ก็จะไม่คิดว่าจะเอามาเป็นแบบอีกเลย แต่จะตั้งใจเลือกซื้อมาให้แม่ขวัญใจ... ซึ่งก็แน่นอน ว่าซื้อแล้วต้องใช้ประโยชน์ให้ได้มากที่สุดพอถึงบ้าน ประโยคแรกเลยก็คือ....“อ่ะหม่าม๊า (ต้องอ้อนนิดๆ) เค้าซื้อดอกไม้มาให้” หลังจากทิ้งระยะ ให้แม่ขวัญใจชื่นชมไปได้ซักพัก ก็จะบอกกับแม่ขวัญใจว่า“ตะเองเค้าขอยืมดอกไม้ไปถ่ายรูปหน่อยนะ”คราวนี้เสียงตอบของแม่ขวัญใจฟังแปลกๆไป เหมือนพูดไม่เต็มคำแผ่วๆกว่าที่เคยได้ยิน…….“อื้ม..อย่าทำเสียงดังนะเค้าจะนอน” แค่นี้แหละครับ win win เธอมีความสุข ฉันมีความสุข เรามีความสุข บางทีเรื่องเล็กๆน้อยๆ ทีเรามองข้ามไป นานๆเข้าสะสมซะ....มันก็ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยอีกต่อไป บางทีการหาความสุขใส่ตัวมันก็สำคัญพอๆกับ การมอบความสุขให้คนที่เรารัก ด้วยเหมือนกัน แต่สิ่งที่สำคัญกว่า มันคงอยู่ที่ เราไม่ลืมที่จะแบ่งปันความรู้สึกดีๆให้แก่กัน...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [