Sense and Sensibility BBC 2008
อันที่จริงแล้วผู้เขียนไม่มี่ความชื่นชอบผลงานของ เจน ออสเต็น เป็นพิเศษแต่อย่างใด โดยความเห็นส่วนตัวออกจะเห็นว่าน่าเบื่อเสียด้วยซ้ำไป เพราะบุคลิกที่ค่อนข้างซ้ำซากของตัวละครในเรื่องหลายๆ และ เนื้อเรื่องกับความสัมพันธ์ของตัวละครที่ซับซ้อนจนเกินเหตุ ตลอดจนการเดินเรื่องและใช้ภาษาแบบเนิบนาบ ซึ่งไม่ใช่สไตลที่นิยม จนพาลหงุดหงิด แต่ด้วยเหตุใดก็ไม่ทราบที่ทำให้ผู้เขียนติดตามผลงานของเจน ออสเต็นอยู่เสมอเมื่อถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนต์

ตอนแรกหลังจากที่ดู Sense and Sensibility เวอร์ชั่นปี 2008 ของ BBC ตัดสินใจว่าจะไม่เขียนในทันที เพราะอยากจะเขียนเปรียบเทียบกัน Sense and Sensibility เวอร์ชั่นปี 1995 ซึ่งนำแสดงโดย เคท วิลเลท, ฮิว แกรนท์, อลัน ริคแมน และ เอ็มม่า ท็อมป์สัน แต่พอได้ดูเวอร์ชั่นปี 1995 แล้วก็ต้องคิดใหม่ เพราะ หนังสองเวอร์ชั่นที่สร้างมาจากหนังสือเล่มเดียวกันนี้ไม่สามารถนำมาเปรียบเทียบกันได้ Sense and Sensibility ผลงานของ เจน ออสเตน เรื่องนี้ถูกนำมาสร้างเป็นภาพยนต์นับครั้งไม่ถ้วน แม้ว่าทุกครั้งที่ถูกนำมาถ่ายทอดทั้งเนื้อเรื่อง หรือแม้กระทั่งบทพูด จะไม่ได้แตกต่างกัน แต่ในรายละเอียดของการนำเสนอนั้นย่อมต้องแตกต่างกันไปตามความนิยมของช่วงเวลาที่หนังออกฉาย จึงจะไม่ตัดสินว่าเวอร์ชั่นใดดีกว่า แต่จะขอเปรียบเทียบทั้งสองเวอร์ชั่นในรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ และกล่าวถึง S&S เวอร์ชั่นปี 1995 ไว้แต่เพียงว่าเป็นเวอร์ชั่นที่สุดยอดในช่วงเวลานั้น เช่นเดียวกันกับที่ S&S ปี 2008 เป็นสุดยอดในช่วงเวลานี้

Sense and Sensibility ปี 2008 ของ BBC นั้น คงเรียกได้ว่าเป็นหนังที่มีทั้งเชื้อชาติ และ สัญชาติอังกฤษ ครบถ้วน ไม่ใช่เพียงแค่ สร้างจากเรื่องที่เกิดในประเทศอังกฤษ มีฉากเป็นประเทศอังกฤษ แล้วแสดงโดยนักแสดงอเมริกันล้วนๆ แล้วมีนักแสดงอังกฤษมาแจมแค่คนสองคน อย่างที่มักมีให้เห็นอยู่โดยทั่วไป แต่ที่สำคัญคือเป็นหนังอังกฤษแท้ๆที่ดี สวย และไม่น่าเบื่อ ไม่แพ้หนังอเมริกัน ฮอลลีวูด

Sense and Sensibility นั้นนำเสนอเรื่องราวความรักสองคู่ของสองพี่น้องที่มีคความแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง เอลิเนอร์ พี่สาวคนโตนั้นเป็นคนที่มีเหตุผล มีความเป็นผู้ใหญ่สูง เรียกว่ามีความเป็นผู้นำที่แท้จริงของครอบครัวหญิงล้วนที่ประกอบด้วย แม่ และ น้องสาวอีก 2 คน ในยามที่ต้องตกระกำลำบาก ส่วน มารีอานน์ น้องสาวคนรองนั้นเป็นนักดนตรีที่มีอารมณ์ศิลปิลสูง ซึ่งทำให้เธอสามารถแสดงอารมณ์ออกมาได้อย่างชัดเจนโดยไม่คิดที่จะปิดบัง

เอลิน่า ทั้งในเวอร์ชั่นปี 1995 และ 2008 มีความพ้องกันในจุดที่เมื่อเห็นในทีแรกทำให้คิดว่าเป็นนางเอกที่ไม่มีความสวยเลย ออกจะดูเป็นผู้หญิงที่เรียบร้อย เก็บอารมณ์ มีเหตุผล มีความเป็นผู้ใหญ่สูงเสียมากกว่า และยิ่งเมื่อมาจับคู่กันกับ เอ็ดเวิร์ด เฟอราส ยิ่งรู้สึกว่าไปกันไม่ได้ เพราะ เอ็ดเวิร์ด นั้นเป็นหนุ่มรูปหล่อ น่ารัก และ อ่อนโยน ซึ่งแดน สตีเวน ก็ทำได้ดี ไม่แพ้ ฮิว แกรนท์ เมื่อ 13 ปีก่อนหน้า และดูๆไปแล้ว แดน ที่มีใบหน้าน่ารักแบบเดียวกันกับฮิว แกรนท์ นั้นออกจะมีบุคลิกที่มีความเป็นคนจริงจัง เป็นผู้ใหญ่แฝงอยู่ภายใน เหมาะกับบทเสียด้วยซ้ำ เมื่อดูไปนานเข้าแล้วมันเป็นเรื่องประหลาดที่ผู้เขียนค่อยๆเห็น เอลิน่า ในเวอร์ชั่น 2008 สวยขึ้นทีละน้อย เรียกว่าหนังสมารถถ่ายทอดความดีจากภายในของตัวละคร ด้วยความเข้มแข็ง อ่อนโยน ออกมาได้อย่างแยบยล และทำให้เข้าใจในที่สุดถึงความสวยที่ เอ็ดเวิร์ด มองเห็นเมื่อต้นเรื่อง

ในด้านของ มารีอานน์ นั้น รู้สึกว่าในเวอร์ชั่น 2008 กินขาด ประการแรกคือการใช้นักแสดงที่สมกับอายุในเรื่องที่เป็นเด็กสาวอายุ 16 ย่าง 17 ทำให้เธอแสดงอารมณ์รุนแรงแบบวัยรุ่นออกมาได้ดูสมจริงกว่า เคธ วิลเลจ ที่แทบดูไม่ใช่เด็กสาวแรกรุ่น และดูไม่ออกว่าอายุต่างจากพี่สาวมาก เมื่อจับคู่กันกับ วิลาบี้ ที่รับบทโดย โดมินิค คูเปอร์ ซึ่งมีทั้งความหล่อ เซ็กซี่ เป็นทุนอยู่แล้ว ทำให้เขามีบุคลิกของวิลาบี้อยู่ในตัวโดยไม่ต้องทำอะไรมากเลย ทั้งที่รู้ว่า วิลาบี้นั้นไม่ใช่พระเอก แต่ด้วยวัยที่ไล่เลี่ยกัน ความร่าเริง มีเสนห์ ทำให้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่า วิลาบี้ และ มารีอานน์ ดูสมกัน จนพลอยรู้สึกเจ็บปวดไปกับ ผู้พัน แบรนดอน ด้วย

ส่วนผู้พัน แบรนดอน พระเอกแท้ๆนั้นทั้ง อลัน ริคแมน (ศาสตราจารย์ สเนป จากเรื่อง แฮร์รี่ พอตเตอร์ นั่นเอง) และ เดวิด มอริสซีย์ นั้นถ่ายทอดบุคลิกชายที่มีอดีตขมขื่นจากความรักได้ดี แบรนดอนดูเป็นคนเย็นชา แต่ลึกๆแล้วอ่อนไหว และ ขี้อาย ในเรื่องนั้น แบรนดอน อายุ 35 ปี แต่หลงรัก มารีอานน์ ซึ่งอายุเพิ่งจะ 16 ย่าง 17 เขารู้สึกถึงช่องว่างระหว่างวัยซึ่งเป็นหนุ่งในเหตุผลที่ทำให้ มารีอานน์ ไม่ยอมรับรัก

ส่วนตัวนั้นชอบ เดวิด มอริสซีย์ เป็นทุนอยู่แล้ว เขาเคยเล่นเป็นนายทหารเยอรมันในเรื่อง Captain Corelli’s Mandolin (หนังฮอลลีวูด ที่เอาคนอเมริกันมาเล่นเป็นคนอิตาเลียน เอาคนสเปนมาเล่นเป็นคนกรีก แล้วเอาคนอังกฤษมาเล่นเป็นคนเยอรมัน) ในเรื่องนั้นเขาได้บทเล็กๆบทหนึ่งที่มีบุคลิกเย็นชา แต่อบอุ่น และขี้อาย ซึ่งคาดว่าคงเป็นแนวถนัด หรือไม่ก็บุคลิกจริงของ เดวิด ซึ่งทำให้ผู้พัน แบรนดอน ดูน่ารัก และ มีเสนห์มากยิ่งขึ้น ในฉากที่ผู้พัน แบรนดอนมาพบมารีอานน์ที่บ้านนั้น เขาขี่ม้ามาคนเดียว ถือช่อดอกไม้กับโน้ตเพลงมาให้ แต่พอมาถึงบ้าน ทั้งครอบครัวกลับมานั่งพร้อมหน้ากันที่ห้องรับแขกตามมารยาท จนทำให้แบรนดอนเกิดเขิน ยื่นช่อดอกไม้ให้มิสซิส แดชวูด ก่อนที่จะส่งโน้ตเพลงให้ มารีอานน์ แบบลวกๆ ก่อนที่จะขอตัวกลับ อีกตอนหนึ่งที่ทำให้ผู้เขียนหลงรักคือในตอนที่แบรนดอนอุ้ม มารีอานน์ ผ่าฝนกลับมาที่คฤหาสน์ เขาแสดงความรักเอ่อท้นออกมาผ่านความห่วงใย กระวนกระวายใจ ซึ่งพออุ้มมาวางบนที่นอนแล้ว ก็ลืมตัวจะปลดเสื้ออกให้ทันที ด้วยความเป็นห่วง แต่เมื่อมานึกได้ว่า มารีอานน์เป็นผู้หญิง ไม่ใช่ทหารในกองทัพ ก็ชะงักแบบเขินๆ แล้วทิ้งหน้าที่พยาบาลไว้ในความรับผิดชอบของเอลิน่าแทน

ตัวละครอีกตัวที่ชอบคือ มากาเร็ต น้องสาวคนเล็ก ที่น่ารักทั้งสองเวอร์ชั่น ในปี 1995 นั้นมากาเร็ตดูเป็นเด็กจริงๆ ขณะที่ปี 2008 ให้ความรู้สึกถึงเด็กหญิงที่กำลังจะโตเป็นสาว แต่ในเวอร์ชั่นหลังดูจะมีบทบาทมากกว่า ในแง่ที่เป็นคนพูดคำพูดคมๆ ซึ่งผู้ใหญ่หลีกเลี่ยงจะพูดออกมาแทนผู้ใหญ่ด้วยความที่เป็นเด็ก

บรรยากาศของหนังทำออกมาเงียบๆ เวิ้งๆ เหมือนหนังที่สร้างจากนิยายของเจน ออสเต็น เรื่องอื่นๆในยุคนี้ เพลงสไตล์โรแมนติก ตอนต้น บรรเลงด้วยเปียโน และ คลาริเน็ท ทำนองหวานเศร้า รับกับบรรยากาศของเรื่อง ตลอดจนทิวทัศน์ริมทะเล และ แนวสำนวนภาษาการบรรยายเรื่องแบบเนิบนาบ ของเจนออสเต็น ได้อย่างลงตัว ในด้านการเดินเรื่องที่ค่อนข้างเร็ว ตัดรายละเอียดปลีกย่อยออกไปไม่น้อย แต่ก็ไม่ทำให้เสียอรรถรสแต่อย่างใด

Sense and Sensibility เวอร์ชั่นนี้ไม่เพียงแต่นำวรรณคดีอังกฤษชิ้นงามมาเล่าใหม่ แต่ยังสามารถกลั่นกรองอารมณ์ของเรื่องออกมาจากหนังสือ และ ถ่ายทอดออกมาได้อย่างงดงาม ตราตรึงใจ จัดว่าเป็นที่สุดของภาพยนต์จากการประพันธ์ของ เจน ออสเต็น ในยุคนี้เลยก็ว่าได้


เอ็ดเวิร์ด และ เอลิน่า


มารีอานน์ และ วิลาบี้



เคธ วิลเลจ และ อลัน ริคแมน ในปี 1995



ผู้พันแบรนดอน เวอร์ชั่นล่าสุด แสดงโดย เดวิด มอริสซี่

ชม Sense and sensibility แบบเต็มๆ
https://www.youtube.com/watch?v=izhHihTOxmc&feature=related



Create Date : 01 สิงหาคม 2553
Last Update : 1 สิงหาคม 2553 18:24:12 น.
Counter : 10773 Pageviews.

4 comments
  
มีความสุขมาก ๆ ในวันหยุดสุดสัปดาห์นะ


..แวะมาทักทายจ๊ะ..ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..
..HappY BrightDaY To You..
โดย: *~ต้นกล้า...ของหัวใจ~* วันที่: 20 สิงหาคม 2553 เวลา:21:14:15 น.
  
โหอลัน ดูไม่เหมือนตอนเป็นสเนปซักติ๊ดดด~
โดย: pp IP: 27.130.139.251 วันที่: 23 กรกฎาคม 2554 เวลา:18:13:50 น.
  
หลงรักผู้พันแบรนดอน อลัน ริคแมนมากกก
โดย: mm IP: 223.205.212.119 วันที่: 2 มิถุนายน 2555 เวลา:18:52:55 น.
  
รักอลันที่สุดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด หล่อมว้ากกกกกกกกกก ถึงจะอายุเยอะแต่ความหล่อ เท่ห์ ไม่เคยหาย
โดย: Love Snape IP: 1.1.239.168 วันที่: 31 มีนาคม 2556 เวลา:15:49:04 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

The Marriage Of Figaro
Location :
Queensland  Australia

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



ศึกษาด้านดนตรีที่ Queensland Conservatorium
มีความสนใจพิเศษด้าน ดนตรี ศิลปะ วรรณกรรม และ ประวัติศาสตร์