.. คิดถึงแทบขาดใจ .. แม่ยอดยาหยี เจ้านี้ที่ห่วงหา แม้กายเจ้าจากลา ใจตรึงตรามิรู้ลืม วันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2552 เป็นวันที่ความรักเบ่งบานในใจของใครหลายๆคน แต่..เป็นวันที่ม๊ากับป๊าแทบขาดใจ ยาหยีที่รัก นู๋ไม่เจ็บปวดแล้วใช่มั๊ย โรคทุกอย่างไม่สามารถทำร้ายนู๋ได้แล้ว 14 ปี .. ตลอดเวลาที่เราได้อยู่ด้วยกัน ม๊าเชื่อ .. ว่านู๋รู้ว่าป๊ากับม๊ารักนู๋แค่ไหน และรู้ว่านู๋ก็รักป๊ากับม๊ามากเหมือนกัน ขอให้นู๋สงบ และมีความสุข เกิดใหม่ในภพชาติที่สุขสบาย ไม่ต้องเจ็บปวดแบบนี้อีก แต่ม๊าแอบหวัง ว่าวันหนึ่ง นู๋จะเกิดมาเป็นลูกป๊ากับม๊าอีก ขอให้เราได้รัก ได้ผูกพันกันอีกได้มั๊ย รักนู๋เหลือเกิน อยากกอดนู๋ก่อนนอนอีกครั้ง ต่อไปนี้เวลากินข้าวคงไม่มีแล้วกับเสียงร้องที่เรียกให้ป้อนนู๋ด้วย สายตาเวลางอนของนู๋เวลาไม่ได้ดั่งใจ แล้วใครจะมานั่งบนตักกินลมเวลาป๊ากับม๊าขับรถ กลางคืนใครจะมานอนหนุนแขนม๊า หรือนอนดิ้นจนหลังชนกันกลางดึก ... ไม่มีแล้ว .. .. เหลือแต่รูปถ่ายนู๋ที่ป๊ากับม๊าใส่กรอบไว้ดูเวลาคิดถึง มองไปทางไหนก็เหงา เวลาไม่เห็นนู๋เดินด๊อกแด๊กๆ มาหา หยีจ๋า ขอเพียงนู๋รู้ว่าป๊ากับม๊ารักนู๋มากแค่ไหน ก็เพียงพอแล้ว รัก และ คิดถึง .. แทบขาดใจ ..   Create Date : 16 กุมภาพันธ์ 2552     Last Update : 16 กุมภาพันธ์ 2552 16:58:07 น. Counter : 305 Pageviews.   0 comment Share Tweet