BlogGang.com : : Backup - ในวันที่ศิษย์ เป็นกำลังใจให้ครู

Group ตัวอย่าง

ในวันที่ศิษย์ เป็นกำลังใจให้ครู

ถึงแม้ผมจะรู้ล่วงหน้า มากว่าหนึ่งเดือน
ว่าในวันนี้
จะเป็นวันที่ตารางชีวิตของผม หนาแน่น และสาหัสมาก
และก็ได้เตรียมการวางแผนไว้อย่างดีที่สุด
ที่จะ " จับปลาหลายมือ " ให้ได้ " ปลา " มากที่สุด
ถึงแม้ว่าปลาที่จับได้ จะหลายชนิด และตัว "ใหญ่" ไม่เท่ากัน
ผมก็ต้องทำ เพราะมี "หน้าที่" ที่ต้องจับปลาเหล่านี้
..…ให้ได้

บททดสอบชีวิตช่างหนักหน่วงเสียจริงจริง
นอกจากจะต้องสอนตามตารางสอน 3 Section
เมื่อรวมกันหมายรวมถึงต้องพูดต่อเนื่องกว่า 6 ชั่วโมง
ยังมีภารกิจเข้าอบรมอีก 2 หัวข้อ
และดูงานนอกมหาวิทยาลัยอีก 1 แห่งแล้ว

วันนี้ ….. อาการคออักเสบที่ก่อตัวตั้งแต่เสาร์ที่ผ่านมา
ก็กำเริบขึ้นมาอีก แถมเริ่มส่อแววที่จะพูดไป ไอไป
เช่นเดียวกับที่เคยเกิด เมื่อสี่เดือนก่อน

ผมตื่นแต่เช้า เดินทางไปทำงานตามแผนที่วางไว้
เริ่มต้นงานด้วยการเข้าอบรมงานแรก
แล้วกลับมาสอนรอบเช้า
จากนั้น ขับรถไปดูงานแสดงผลิตภัณฑ์กล้องที่โรงแรมโซฟิเทล
นั่งฟังบรรยาย และ ชมงานในภาพรวมได้ชั่วโมงเศษ
ก็บึ่งรถกลับมาทานข้าว และ เข้าสอนตอนเที่ยงครึ่ง

ผมได้รับการช่วยเหลือเป็นอย่างดีจากลูกน้องที่เป็นผู้ช่วยสอน
เตรียมอุปกรณ์ประกอบการบรรยายให้เสร็จสรรพ
และผมก็พยายามอย่างที่สุดที่จะบรรยาย
กลุ่มเรียนรายวิชาการผลิตรายการโทรทัศน์ ภาคทฤษฎี
ในเวลาเที่ยง ให้ดีที่สุด เพราะเรื่องที่สอน เป็นเรื่องไม่ง่ายนัก
ที่นักศึกษาจะเข้าใจ

ผมบอกนักศึกษาตรง ๆ ว่าวันนี้ ผมไม่ค่อยสบายนัก
แต่ผมจะพยายามสอน ขอให้นักศึกษาพยายามเรียนเช่นกัน

ผมบรรยายไป ทานน้ำไป
ในขณะที่ใจเริ่มสั่น เริ่มเวียนศีรษะ
และเจ็บคอมาก
ใจหนึ่งนั่น อยากจะหยุดการบรรยาย ณ เดี๋ยวนั้น
แล้วบอกนักศึกษาในห้องเรียนกว่าแปดสิบคนว่า
" พอแค่นี้ก่อนได้ไหม มาเรียนต่อสัปดาห์หน้า "

แต่……

ไม่ว่าจะบรรยายไปนานเท่าใด
นักศึกษาของผมก็ "อดทนอย่างมาก" ที่จะเรียน เรียน เรียน
ไม่มีใครในแปดสิบคนนี้คุยกันแม้แต่คนเดียว
และส่วนใหญ่ ก็พยายามตอบทุกคำถาม
ที่ผมถาม เพื่อประเมินความเข้าใจระหว่างสอน

ผมพูดเรื่องที่น่าจะเข้าใจยาก และทดสอบด้วยคำถามลวงจำนวนมาก
นักศึกษาก็พยายามที่จะตอบให้ได้
เป็นอย่างนั้น จนเกือบหมดชั่วโมงเรียน

จนอีกสิบนาทีจะหมดเวลา

ผมตัดสินใจบอกนักศึกษาว่า

ผมไม่รู้ว่าพวกคุณมีความสุขที่มาเรียนไหม แต่ผมมีความสุขที่ได้มาสอน
วินาทีนั้น ผมเห็นนักศึกษาหลายคนพยักหน้า
บอกกับผมว่า "เขามีความสุข "
เมื่อเด็ก ๆ มีความสุข ผมจะท้อถอยได้อย่างไร
ผมก็กัดฟันสอนต่อให้ครบตามเป้าหมาย

เมื่อเนื้อหาเรื่องสุดท้าย สอนครบตามที่กำหนดไว้ในโครงการสอนแล้ว

ผมถามนักศึกษาของผมว่า

สองชั่วโมงก่อนหน้านี้ มีความรู้แค่ไหน วินาทีนี้ ความรู้มีมากขึ้นไหม

เสียงตอบกลับมา นับสิบเสียง

" รู้มากขึ้นครับ รู้มากขึ้นค่ะ "

วินาทีนั้น ผมพูดไปอย่างที่คิดว่า

" ผมก็ดีใจครับ พบกันใหม่สัปดาห์หน้าครับ "

นักศึกษาหลายคน ยกมือไหว้ ขอบคุณ
และหลายคนยิ้มแย้มมากกว่าสัปดาห์ก่อน
อาจเป็นเพราะการเรียนในครั้งนี้ เขาเข้าใจมากขึ้นก็ได้

ถ้านักศึกษาของผมไม่ตั้งใจเรียนขนาดนี้
ผมคงไม่มีเรี่ยวแรงพอที่จะสอน ในวันที่สาหัสเช่นวันนี้
วันที่ศิษย์ เป็นกำลังใจให้ครู ได้มากเกินกว่าที่พวกเขาคิด

ผมไม่แน่ใจว่า ผมจะไปประกอบอาชีพใด ที่จะรักมากกว่าไปกว่าการเป็นครู
ฤาผมจะเป็นครู มานานเกินไปแล้ว

Create Date : 23 กันยายน 2552

Last Update : 23 กันยายน 2552 21:54:44 น.

2 comments

Counter : 314 Pageviews.

แม้พี่หนูไม่ได้เป็นอาจารย์ แต่พี่ก็รู้สึกซึบซับไปกับบทความนี้ค่ะ
พี่ขอเป็นกำลังใจให้แก่อาจารย์ทุกท่านที่จิดวัญญาณ
อุทิศให้แก่ภารกิจอันยิ่งใหญ่เพื่อลูกศิษย์ทุกคนค่ะ