สวัสดีค่ะ,, 
ครั้งนี้เป็นการเริ่มเขียนอะไรนู้น นี่ นั่นรอบที่.. (เท่าไหร่!?)
เคยเขียนไปเขียนมาก็หลายครั้งแต่ก็เลิกไปทุกครั้ง

ตอนนี้เลยกลับมาขอคืนพื้นที่ในการบ่นหน่อยนะคะ
บางทีก็อยากบ่นอะไร แพล่มอะไรไปเรื่อยบ้าง
แต่ก็อยู่คนเดียวไปวันๆ ไม่รู้จะแพล่มกับใครที่ไหน เหะๆ

แพล่มเรื่องแรกก่อน หนีไม่พ้นเรื่องสวยๆงามๆ
เมื่อก่อนสมัยแต่หน้าไม่เป็นก็ตั้งใจทำตั้งใจแต่งตามฮาวทู
แต่มาเดี๋ยวนี้ชักยังไง มั่วๆ ไปเรื่อยและคิดในใจ ..มันเป็นศิลปะ
ส่วนเรื่องการแต่งเนื้อแต่งตัว ทุกคนในห้องแป้งและจีบัน
ถือว่าเป็นผู้มีพระคุณกับแนนจริงๆ ถ้าสองปีที่แล้ว
แนนไม่มีสะดุดล้มลงหาห้องแป้ง *ดังตุ๊บบ!!*
คงยังไม่มีเซ้นท์ในการแต่งตัวขนาดนี้ 
ตอนนี้ก็ไม่ใช่ว่าแต่งตัวดีอะไรยังไงนะคะ แค่ถือว่า
ถูกยอมรับจากรอบข้าง คนแรกที่ยอมรับคือ คุณแม่
ยังจำได้ถึงทุกวันนี้คำแรกที่เจอกันหลังจากไม่ได้เจอกันนาน
แม่บอกว่า "เป็นสาวแล้วเหรอลูก!" 

เผาตัวเองแบบเกรียมๆ ว่าสมัยก่อน ยุคเด็กแนว
แนนก็เคย.. ใส่เสื้อผ้ามือสอง ตัดผมม้าเต่อ แว่นหน้าเตอะ
และอ้วนๆดำๆ เห้อ~ คิดภาพตัวเองตอนนั้นยังเหนื่อยเลย

ไปนอนแล้วค่ะ ฝันดีค่ะ ม๊วฟฟฟฟ~

Create Date : 18 มีนาคม 2554
Last Update : 18 มีนาคม 2554 2:50:33 น.		11 comments
Counter : 294 Pageviews.
Share Tweet