กายน้อยสั่นสะท้านครั้งเมื่ออาภารณ์ที่คลุมกายถูกเสกให้หายไปด้วยพลังเวทย์ขั้นสูงของเจ้าชายซาตานลำดับที่ 5 ของราชวงศ์ที่ตอนนี้พ่วงตำแหน่งเจ้าชีวิตอันสำคัญยิ่งของนานแจนาเข้าไปด้วย ทันทีที่มือใหญ่แตะลงบนเสื้อผ้าส่วนไหน เสื้อผ้าก็ค่อยๆจางหายไปในเวลาไม่นานเผยให้เห็นผิวกายขาวละเอียดส่งกลิ่นหอมฟุ้งจนทำเอาเจโน่เผลอสูดลมหายใจเข้าอย่างลืมตัว คนตัวเล็กเขยิบหดกายกอดร่างตัวเองที่ตอนนี้เปลือยเปล่าเรียบร้อยแล้วก่อนที่จะรีบหันไปดึงผ้าห่มมาคลุมร่างของตัวเองเอาไว้จนมิดกายเหลือโผล่ออกมาเพียงแค่ดวงตากลมโตสีชมพูคู่สวยเท่านั้น

   "ฮึฮึฮึ คิดว่าจะรอดหรือ?" เอ่ยถามเสียงกระเส่าแหบพร่าค่อยๆเขยิบกายคร่อมทาบทับร่างน้อยที่ยังคงจ้องมาที่เขาตาแป๋ว แจนาส่ายหน้าไปมาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆล่นผ้าห่มลงมาจนถึงหน้าอกเนียนขาว เผยให้เห็นไหล่เล็กเนียนเปลือยเปล่ายกมือขึ้นประคองกรามคมของคนบนร่างที่ใช้ศอกสองข้างค้ำยันกับพื้นเตียงเพื่อไม่ให้ตัวเองทิ้งน้ำหนักมากเกินไป ดวงตาสองคู่สบกันนิ่งก่อนที่ปากหยักเย็นจะนาบลงกับไหล่เล็ก กดจุบพิตเนิบนามลงให้คนตัวเล็กหัวเราะคิกคักน่ารักน่าชังเอียงกายหนีจนซาตานหนุ่มหัวเราะนุ่มทุ้มในลำคอด้วยความเอ็นดู 

   "จั๊กจี๊"

   "อยู่เฉยๆ...อย่าซน" เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มทุ้มน่าฟังดุแบบไม่จริงจังมากนัก สองมือสอดรองหัวทุยใต้เส้นผมนุ่มลื่นมือ ศอกยังคงค้ำยันเว้นระยัห่างของร่างกายเอาไว้ก้มใบหน้าสมบูรณ์แบบดุจงานศิลปะชิ้นเอกซุกไซ้ตามหลังใบหูและลำคอขาว แจนาหลับตาพริ้มรับสัมผัสแสนรักปล่อยให้คนตัวโตทำตามความต้องการ เงยหน้าเอียงคอให้เจ้าของจมูกโด่งสวยเข้าหาพื้นที่ต่างๆของตัวเองได้ง่ายมากขึ้น วงแขนเล็กยกขึ้นโอบกอดรอบแผ่นหลังแกร่งที่ตอนนี้เปลือยเปล่าเช่นกันด้วยเวทย์มนต์ของคนบนร่างที่นึกอยากให้มันหายไปเมื่อไหร่ก็สามารถทำได้ง่ายๆ ปากอิ่มเม้มเข้าหากันด้วยความเขินอายเมื่อสัมผัสได้ถึงแผ่นหลังแน่นเนื้อมัดกล้าม สองร่างบดเบียดคลอเคลียกันไปมา ไร้ซึ่งช่องว่างของร่างกายทั้งสองที่แนบชิดดึงดูดเรียกร้องหากันและกัน

  ฟันคมขบกันแน่นจนเป็นสันนูนขึ้น เจโน่ต้องพยายามระงับความดิบในกายที่เรียกร้องหากายน้อยที่เอาแต่ส่งกลิ่นหอมยั่วยวนเขาจนแทบสติแตก มือใหญ่เค้นคลึงไปทั่วผิวกายนุ่มนิ่มที่เขาเป็นคนดูแลเองกลับมือพร้อมๆกับเสียงครางหวานหู อยากจะฝังเขี้ยวเอาไว้ให้ทั่วผิวกายเนียนสวยนี่เสียเหลือเกิน แต่ทำได้แค่พยายามหักห้ามใจไม่ให้ตัวเองทำรุนแรงกับน้องตัวเล็กไปมากกว่านี้

   เดี๋ยวจะช้ำตายก่อนมีทายาทกันพอดี

   "อื้อ...เจโน่ อื้อ!" คนตัวเล็กครางหวานตกใจเมื่อถูกปากหยักขโมยชิงจูบไปอีกรอบ เจ้าชายแสนร้อนแรงมอบจูบอนุภาพสูงที่กำลังจะละลายแจนาให้กลายเป็นขี้ผึ้งลนไฟเสียตรงนี้

   "ไม่ให้เรียกเจโน่แล้ว" เอ่ยด้วยน้ำเสียงเอาแต่ใจปากสาละวนอยู่กับยอดอกสีหวานที่เริ่มแข็งชูตั้งเป็นไตเมื่อถูกปลายลิ้นเย็นเขี่ยสะกิดรัวๆจนกายน้อยเผลอแอ่นกายขึ้นรับสัมผัสวาบหวามที่ถูกมอบให้ มือน้อยขยำเส้นผมนุ่มมือเบะหน้าด้วยแรงอารมณ์ที่ถูกมอบให้

   "ฮะ...จะ เจ อ๊ะ!!" 

   "ไม่มีเจโน่..." ก้มลงงับกระซิบข้างใบหูแดงจัดพร้อมกับมือที่ชักลูดแกนกายกลางลำตัวของคนตัวเล็กรัวๆจนน้องตัวเล็กหวีดร้องครางเสียงหวาน ซาตานหนุ่มยกยิ้มพึงใจมองใบหน้าสวยหวานที่กำลังนิ่วเพราะแรงเสียวกระสันที่ถูกมอบให้ "มีแค่ท่านพี่...กับน้องแจนาต่างหาก"

   "คะ ใครจะไปเรียก! อ๊ะ!! อื้ออออ" น้องผวากอดร่างกำยำไว้แน่นเมื่ออยู่ๆก็ถูกนิ้วยาวแทรกเข้าไปในช่องทางด้านหลังทีเดียวสองนิ้วโดยไม่ให้อีกคนได้ตั้งตัว แจนาทุบไหล่กว้างแรงๆที่อีกคนแกล้งเขาแบบนี้ ไม่ไหวแล้วขืนเป็นแบบนี้แจนาได้สำลักอารมณ์ตัวเองแน่ๆ ส่วนคนขี้แกล้งกลับไม่สะทกสะท้าน ยกยิ้มลอยหน้าลอยตาหัวเราะในลำคอชอบอกชอบใจที่ได้แกล้งเขา 

   "จะเรียกมั้ยคะ..." 

   "ยะ อย่าพูด งื้อออ อะ จะ อ๊ะ" ร้องครางไม่เป็นภาษาก่อนจะหวีดร้องเสียงดังอีกรอบเมื่อซาตานตัวร้ายก้มตัวลงปรนเปรอเขาด้วยปาก แกนกายของคนตัวเล็กถูกครอบด้วยปากร้อนของคนตัวโตกว่ามากขยับชักลูดเร็วๆพร้อมกับช่องทางด้านหลังที่ถูกนิ้วร้อนขยับชักเข้าออกไม่หยุด แจนาเงยหน้าอ้าปากหอบหายใจโกยอากาศเข้าปอด เจโน่ร้อนแรงเกินกว่าตัวเขาจะรับไหวแล้วในตอนนี้ มือน้อยพยายามดันไหล่กว้างให้ถอยออก อีกไม่นานความสุขทั้งหมดจะประทุออกมาในไม่ช้า

   "อ๊า!! เจโน่ งื้อออ ปะ อ๊าาา ปล่อยเรา ฮึก อือออ" ไม่ไหวแล้ว แจนาจะไม่ไหวอยู่แล้ว พยายามทุบไหล่กว้างขอความเห็นใจให้คนตัวโตปล่ยตนแต่ดูเหมือนจะไม่เป็นดั่งใจาดท้ายคนตัวเล็กหวีดร้องเสียงหลงก่อนจะกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำรักแห่งความสุขสมให้เจ้าชายซาตานกลืนกินทุกหยาดหยด เจโน่ผละปากออกแลบลิ้นเลียริมฝีปากช้าๆหลังกลืนกินน้ำรักของอีกคนเข้าไปจนหมด ก้มลงมองร่างน้อยที่นอนหลับตาหายใจรวยรินหลังจากได้ปลดปล่อยความสุขออกไปในรอบแรก

   "อื้ออ~ เจโน่"

   "จะไม่เรียกจริงๆหรือ" ออดอ้อนน้องขอความเห็นใจก้มลงคลอเคลียจมูกโด่งไปตามร่างกายแสนหอมหวานพร้อมกับดึงนิ้วเรียวยาวของตัวเองออก จากช่องทางสีหวาน"กายเจ้าหวานไปเสียทุกส่วน"

   "อื้อออ เจโน่" ดูเหมือนพิษที่ปล่อยเข้าไปจะยังไม่สิ้นฤทธิ์เพราะตอนนี้กายน้ำกำลังขยับบดเบียดกายกำยำของคนบนร่างอีกครั้งวาดวงแขนขึ้นโอบกอดอดอ้อนร้องขอสัมผัส ปากอิ่มบวมเผยอขึ้นเงยรับปากหยักแสนเร่าร้อนที่ก้มลงมามอบจูบให้ สองร่างบดเบียดกันไม่หยุด มอบสัมผัสแสนร้อนแรงให้กันและกัน มัวเมาหลงในรสสัมผัสของกันและกัน เจโน่รักสัมผัสที่แสนไร้เดียงสาของแจนาที่พยายามจะมอมความสุขให้เขาแต่กลับถูกดึงกลับมานอนใต้ร่างของเขาเสียทุกครั้ง คนตัวเล็กเอ่ยถามเขาเสียงค่อยด้วยน้ำเสียงที่ทำให้เจโน่ต้องช้อนตาขึ้นมองละสัมผัสจากยอดอกสีหวานเสียก่อน

   "เจโน่..." ริมฝีปากอิ่มแสนดื้อรั้นไม่ยอมเอ่ยเรียกตามขอเม้มเข้าหากันก่อนจะค่อยเคลื่อนมือขึ้นประคองสันกรามเรียวคมของคนตรงหน้าเอาไว้ "คะ เค้ก...เค้กถึงเวลาเอาออกจากเตาหรือยัง" 

   ซาตานตัวร้ายกระตุกยิ้มพึงใจก่อนจะก้มลงจุมพิตบนริมฝีปากจิ้มลิ้มแผ่วเบา ยกมือขึ้นลูบเสยผมหน้าม้าที่ปกปิดหน้าผากเนียนสวยขึ้นด้านบน เอียงมองสำรวจใบหน้าสวยหวานที่กำลังมองเขาตาแป๋วน่ารักก้มลงจูบหน้าผากเนียนใสแผ่วเบาให้คนตัวเล็กได้หลับตารับสัมผัสก่อนที่จะร้องเสียงหลงนิ่วหน้าขูดเล็บจิกไปกลางแผ่นหลังกว้างที่มีรอยสักปีกอีกาสีดำขนาดใหญ่แบบเดียวกันกับของแจมินเป็นตามแรงขูด

    "อ๊า!!!" ความคับแน่นจากช่วงล่างที่ถูกแกนกายใหญ่ค่อยๆกดดันแทรกเข้าไปในร่างกายของเขาทำเอาแจนาถึงกับหดเกร็งร่างกายอย่างเสียไม่ได้ ความรู้สึกคับแน่นที่เกิดขึ้นบริเวณช่องท้องและตามช่องทางที่แกนกายใหญ่แทรกเข้ามา คนตัวเล็กหายใจติดขัดนิ่วหน้ากอดรั้งลำคอแกร่งลงมาหาพร้อมกับมุดหน้าลงกับไหล่กว้างหาที่พักพิง ช่องทางด้านหลังบีบรัดแท่งเนื้อร้อนแน่นจนเจ้าชายเผลอครางในลำคอเสียงทุ้มต่ำ ทั้งสุขสมทั้งทรมาณ

   "ผ่อนคลาย..." บอกน้องตัวเล็กพลางใช้มือของตัวเองบีบขยำก้อนสะโพกกลมเต็มไม้เต็มมือ เจโน่รู้ดีเกี่ยวกับกลไกร่างของของแจนาที่แตกต่างจากแจมิน แจนามีร่างกายที่คล้ายกันกับโอเมก้าแบบแทอิลที่สามารถรองรับการร่วมรักได้เป็นอย่างดี แต่เพราะแจนานั้นมีเลือดของมนุษย์อยู่ด้วยทำให้ประสิทธิภาพของกลไกลงตามสภาพร่างกาย แต่แน่นอนว่าแจนาไม่ได้เจ็บปวดในครั้งแรกเหมือนแฝดคนพี่ กลับกันเพียงแค่รู้สึกคับแน่นและอึดอัดเท่านั้น

   "อื้อ...เจโน่ แจนอึดอัด"

   "ทนอีกหน่อย"

   "มะไม่..."

   "?" เจ้าชายทำหน้าฉงนมองคนตัวเล็กที่กำลังทำตาปรือปรอยสบตากันกับเขาไม่วางตา แจนาพยายามขยับยันร่างกายของตัวเองขึ้นโอบกอดรอบลำคอแกร่ง กดจูบลงข้างแก้มกร้านของตนตัวโตเอ่ยกระซิบแผ่วเบาให้ซาตานผมเงินสติแตก

   "ขยับสิเจโน่...เราอยากโดนเจโน่กอดจะแย่แล้ว อ๊ะ!! อ๊า! เจโน่!" หมั่นเขี้ยวเสียจนสาวแกนกายออกมาจนเกือบสุดแล้วดันกระแทกเข้าไปข้างในให้โดนจุดกระสันแรงๆจนร่างน้อยผวากอดเขาแน่น เจโน่หัวเราะในลำคอชอบใจที่ถูกมองค้อนจากกายน้อยใต้ร่าง แต่แล้วเสียงร้องโวยวายก็เปลี่ยนเป็นเสียงครางแสนหวานสลับเคล้าไปกับเสียงหอบหายใจกระเส่าแสนรัญจวน กายหนาคร่อมทับร่างเล็กมอบสัมผัสแสนร้อนแรงให้ไม่หยุด ใช้ศอกยันค้ำเตียงมือสอดรองประคองท้ายทอยสวยให้เงยขึ้นรับจูบที่ตนมอบให้ แจนาหลับตาพริ่มร้องครางอื้ออึงพร้อมกับสะโพกกลมที่ขยับร่อนรับแกนกายร้อยที่กระแทกเข้าออกไม่หยุด หอบหายใจย่ามที่ถูกคืนอิสระจากปากหยัก เล็กจิกครูดไปตามแผ่นหลังกว้างระบายความวาบหวามที่กำลังปั่นป่วนทั้งสองคนไม่หยุด 

   "อา..." เงยหน้าขึ้นครางในลำคอสุขสม ซุกหน้าลงกับลำคอระหงส์ขยับแกนกายเข้าออกรัวแรงตามแรงอารมณ์ ไม่ไหว...ตอนนี่เจโน่ยั้งกายของตัวเองไม่ให้ทำรุนแรงแทบจะไม่ไหวแล้ว ยิ่งกายน้อยที่กำลังปรือตามองยั่วยวนเขาด้วยท่าทีไร้เดียงสา มือเล็กที่ยกขึ้นมาแลบลิ้นแดงสดเลียไปตามก้านนิ้ว ขบกัดระบายอารมณ์เสียวกระสันนี่ เจโน่จะบ้าตาย ยิ่งเสียงหวานๆนั่นร้องครางชื่อของเขามันสุขสมให้หัวใจที่แข็งยิ่งกว่าเพชรของเขาสั่นไหวได้ง่ายๆ นี่น่ะหรือรสรักที่มนุษย์ทั้งหลายร้องเรียกต้องการมัน รสกามที่เคล้าด้วยกลิ่นรัก มันหอมหวานขนาดนี่เองหรอกหรือ

   "งื้ออออ เจโน่ อ๊ะ ตรงนั้น ฮึก อื้อออ" 

   "ยัยตัวยุ่ง..." แสนกระเส่าพร่ากระซิบบอกข้างหู จับเรียวขาเล็กพับตะแคงไปด้านข้างก่อนใช้แขนคร่อมยันกระแทกแกนกายเข้าออกรัวๆจนร่างน้อยสั่นตามแรงขยับ แจนาขยำผ้าปูที่นอนแน่นก่อนจะถูกมือใหญ่สอดผสานให้บีบระบายอารมณ์ เงยหน้าขึ้นอ้อนให้คนพี่ก้มลงป้อนจูบและก็ได้อย่างที่ใจต้องการเสียด้วย ปากหยักบดเบียดกวาดไล่เลียลิ้นเล็กแสนหวานก่อนจะกดจูบเบาๆอีกครั้งแล้วผละจูบออก "ตัวแค่นี้ฉไนถึงร้ายนักนะ"

   "อื้อออ พะ อ๊ะ พี่จ๋า อ๊าาาา!!" กำลังความอดทนพังทลายลงไม่เป็นท่า เจโน่ยึดสวนกระแทกแท่งเนื้อเข้าออกช่งทางด้านหลังรัวๆด้วยความหมั่นเขี้ยว มือใหญ่บีบขยำก้นกลมจนเกิดรอยแดง ก้มลงดูดเม้มซอกคอขาว หมดแล้วความอดทนที่สะสมมา ถูกยั่วขนาดนี้มีหรือจะทนไหว เขามัยเป็นปิศาจสัญลักษณ์แห่งตัณหาและราคะ กามาแบบนี้ยับยั้งได้ก็แทบจะเก่งเกินแล้ว "อื้ออออ พี่จ๋า น้อง อ๊ะ จะ อ๊ะ ไม่ไหวแล้ว!!" 

   แถมยัยตัวเล็กนี่ยังช่างยั่วเสียจริง ปิศาจความอดทนต่ำอย่างเขาจะหักห้ามใจไหวได้อย่างไรกัน 

   จนแล้วจนรอดแจนาก็ปล่อยประทุอารมณ์ออกมาในที่สุด กายน้อยกระตุกเกร็งก่อนจะหอมตัวโยนเงยหย้าขึ้นขอจูบจากคนตัวโตอีกครั้ง เจโน่หยุดขยับให้กายน้อยได้พักหายใจแม้ตนจนทรมานแกนกายที่คับแน่นจวนจะแตะฝั่งฝันก่อนจะกระซิบบอกจนน้องพยักหน้ารับ แจนาเงยหน้ารับจูบของซาตานตัวโตอีกครั้งพร้อมกับมือที่สอดรั้งท้ายทอยแกร่งให้ก้มลงมาหา เสียงริมฝีปากดูดเลียกันแสนไพเราะสำหรับเขา หัวใจดวงโตสั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน แจนาช่างร้ายนักยามที่สะโพกลมสวยกำลังขยับบดเบียดเขาทั้งที่ยังออเซาะร้องขอจูบจากเขา

   ใครบอกนาแจนาน่ารักใสๆให้คิดใหม่เสียเถอะ

   "จะยั่วกันเกินไปแล้ว"

   "ไม่ชอบเหรอ" เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย้ายวนใช้นิ้วลูบไล้ตามเรย วคางลงมาวางลงบนมือใหญ่ที่หงายรอรับอยู่บนพื้นเตียงสีดำสนิท สอดผสานมือเข้าหากันอีกรอบแล้วรับฟังเสียงร้องครางหวานหูที่สั่นสะท้านตามจังหวะร้อนแรงของเจ้าชายรูปงาม กายใหญ่ขยับเข้าออกตามใจแต่ยังคงยับยั้งตนไม่ให้รุนแรงมากไป แจนาไม่มีทางรับแรงเต็มร้อยของเขาได้ เสียงครางหวานเคล้าเสียงหอบกระเส่าของเจ้าชายรูปงาม ก้มลงบดจูบครั้งแล้วครั้งเล่าก่อนที่เชื้อพันธุ์ซาตานบริสุทธิ์จะถูกปล่อยเข้าไปในกายอีกคนมากล้นจนไหล่ออกมาตามเนื้อก้นกลมสวย แกนกายถูกดันเข้าลึกสุดแช่ค้างไว้อย่างนั้น ต่างฝ่ายต่างหอบหายใจจากบทรักที่พึ่งจบลง ลำกายค่อยๆถอนออกช้าๆพร้อมกับเสียงครางเล็กในลำคอของคนใต้ร่าง เจโน่ยกยิ้มพอใจก่อนจะจับร่างเล็กให้นอนหงาย เอี้ยวตัวทาบคร่อมทับกายเล็กใช้ศอกค้ำเนื้อเตียงนุ่ม ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมกายเอาไว้ แจนาเงยหน้ารับจุมพิตที่แนบลงบนหน้าผากก่อนจะขยับซุกเข้าหาแผ่นอกกว้างแสนอบอุ่นให้วงแขนแกร่งได้โอบกอดทั้งกายของเขาเอาไว้ 

กลับไปเม้นด้วย --->  https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1669523&chapter=12

Create Date : 22 ธันวาคม 2560
Last Update : 20 มีนาคม 2561 17:05:15 น.		0 comments
Counter : 40285 Pageviews.
Share Tweet