ผลงานทุกเล่มที่ได้รับการตีพิมพ์
ไม่เคยมีคำโปรยปกของตัวเอง
กองบรรณาธิการสำนักพิมพ์แต่ละแห่ง
เมตตาอนุเคราะห์ให้ทั้งนั้น

ดิฉันกังขาใจนักว่าทำไมคำโปรยปกของตัวเอง
จึงไม่เข้าตากรรมการ

วันหนึ่ง ลูกสาวก็ชี้ทางสว่างมาให้
เธอบอกอย่างนี้
..โปรยเพราะ แต่ไม่รู้เรื่อง..

ดิฉันกังขาใจอีกแล้ว จึงถามไปว่า
..หมายความว่ายังไง..

ลูกสาวก็ชี้แจงแถลงไขละเอียดขึ้นอีกนิดว่า
..ใช้คำสวยไปหมด สวยทุกคำ แต่ไม่เห็นภาพเนื้อหาของนิยาย..

ดิฉันถามกลับว่า
..แล้วคำสวยๆ ไม่ดีตรงไหนหรือ..

ลูกสาวตอบรวดเร็วเลยว่า
..ก็ทำให้ตัดสินใจไม่ได้ว่านิยายสนุก และควรซื้อหรือไม่..

ดิฉันจึงเงียบไปในบัดดล
นับจากวันหนึ่งวันนั้นเป็นต้นมา
ดิฉันหมั่นพยายามอย่างทุ่มเทให้กับการเขียนคำโปรยปก

จะดีขึ้นหรือไม่ ดิฉันไม่แจ้งใจนัก
แต่จากเสียงเปรยสะท้อนมาจากเพื่อนนักอ่าน
คล้ายจะเป็นนิมิตหมายไปในทางที่ดีขึ้น

ด้วยประโยคเหล่านี้..
โปรยโดนใจ โปรยเสียอยากซื้อ
โปรยน่าสน โปรยจนอยากอ่าน ฯลฯ

ซึ่ง.. ดิฉันยังพยายามอยู่

จบเรื่องเล่าด้วยรอยยิ้ม

และขอบคุณลูกสาวค่ะ
เธอคือจุดเริ่มต้นก้าวแรกบนเส้นทางสายนี้

เธอคะยั้นคะยอให้ดิฉันนำงานเขียนเรื่อง 'จำเลยชั้นหนึ่ง'
ลงทางอินเทอร์เน็ต

และไม่นานหลังจากนั้น
งานเขียนเรื่องนี้ก็ได้รับการติดต่อจากสำนักพิมพ์
อย่างเหนือความคาดหมาย

'จำเลยชั้นหนึ่ง'
จึงกลายเป็นผลงานตีพิมพ์เรื่องแรก

ซึ่งถัดจากนั้นไป
งานเขียนของดิฉันก็ทยอยเป็นรูปเล่มไปเรื่อย

และวันหนึ่งวันนั้น
ยังคงเป็นลูกสาวคนนี้ที่ชี้ทางสว่างมาให้

ไม่เช่นนั้น ป่านนี้ คำโปรยปกของดิฉัน
คงไม่แคล้วท่วมท้นไปด้วยคำสวยๆ เพราะๆ
แต่.. ไม่รู้เรื่อง

ขอบคุณเพื่อนพ้องที่อ่านบทประทับใจอย่างยาว
ของดิฉันจนจบ.. ✍️✍️ 🙏🌾

บรรทัดนี้.. ขอบคุณนะคะลูก รักลูกค่ะ.. ❤️💋🌻