ไฟสองเชื้อ

ชื่อเรื่อง   ไฟสองเชื้อ

ผู้แต่ง      รัชนีกานต์

สำนักพิมพ์   ทัช

********************************************

คำโปรย....

คือสัญญาที่เธอจำใจยอม

และความสัมพันธ์ร้อนแรง ดุจไฟสองเชื้อ

ที่ผลาญพร่าหญิงสาว ราวเชื้อเพลิงชั้นดี

************************************** 

ผลงานลำดับที่ 4 ปี 54 ลำดับที่ 32

ไฟสองเชื้อ เป็นงานเขียนที่เขียนไว้เพื่อคลายเหนื่อยเฉยๆ ไม่ได้ตั้งอกตั้งใจเป็นพิเศษ กะแค่ว่า ให้อารมณ์ตัวเองเพลินๆ เพื่อเตรียมความพร้อมในการเขียนเรื่องใหม่แทนเรื่องเก่าที่จบลง

วิธีเขียนก็เขียนเรื่อยเปื่อย จบเมื่อไหร่ก็ตามใจ แต่ต้องจบนะ ไม่จบไม่ได้ งานเขียนทุกเรื่อง ไม่ว่าจะเขียนเรื่อยเปื่อย หรือตั้งใจเขียน เป้าหมายเดียวที่ต้องเหมือนกันคือ 'จบ'

พอเขียนได้สักบท ก็นำไปลงเว็บ ไม่แน่ใจว่าลงเว็บไหนก่อน ระหว่างห้องสมุด นิยาย วิชาการ และพันทิป แต่ก็ทยอยลงตามหลังกันไปแบบพอเพลินๆ

จนกระทั่ง สำนักพิมพ์ทัช ติดต่อมาสอบถามด้วยความสนใจ ทีนี้ล่ะ เหมือนงานเข้าชอบกล งานเขียนที่ตั้งใจเขียนเรื่อยๆ พอให้ตัวเองเพลินๆ กลายเป็นงานเขียนที่ต้องรับผิดชอบ เขียนให้จบโดยเร็ว เพราะปากไวไปรับปากกับทางบ.ก. เขาเสียแล้ว

ไม่ได้รีบเร่งตัวเองนะคะ ไม่เคยเขียนงานชิ้นไหนแบบรีบเร่งเลย แม้ว่าจะมีบางเรื่อง ปากไวไปรับปากกับบ.ก. ท่านใดเข้าก็เถอะ แต่ก็แค่รับรู้ว่า ต้องเขียนให้จบเท่านั้น เคยเขียนปกติยังไง ก็เขียนอย่างนั้น เช่นว่า เรื่องนี้ขอวันละบท ก็ได้แค่วันละบท เรื่องโน้นขอสองบท ก็ไม่ให้เกินล่ะ

ถ้าจะพูดคุยถึงตัวละครโดดเด่นในเรื่องนี้ ก็เห็นจะหนีไม่พ้น 'บารมี' ค่ะ เขาเป็นตัวร้าย แต่ก็เป็นตัวเดินเรื่อง เป็นต้นเหตุให้เกิดเรื่องราวดีร้ายมากมายขึ้นกับ 'ดุริยา' ซึ่งเป็นพระเอก และ 'ลักษมีกานต์' ซึ่งเป็นนางเอก น่าจะเรียกเขาว่า 'ตัวเอก'

ผู้เขียนตั้งใจสร้างตัวละคร 'บารมี' ให้เป็นที่ตรึงใจคนอ่าน หมายถึงว่า ต้องรู้สึกต่อเขาได้ทั้งสองแง่ คือ ชิงชังอยากให้ตาย แต่ก็สงสารอยากให้อยู่ต่อ ถ้าหากต้องตายตอนจบ คนอ่านก็แทนที่จะสมน้ำหน้า สะใจ แต่กลับกลายเป็นว่า หดหู่ ใจหาย อะไรทำนองนี้นะคะ 

แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ก็ต้องขอย้ำให้ชัดเจนว่า เป็นความตั้งใจของผู้เขียนนะคะ ส่วนจะตรึงได้ไม่ได้อย่างที่ใจหวังนั้น ก็ต้องให้คนอ่านเป็นคนบอกกล่าวมาค่ะ

และเมื่อเขียนจบ สำนักพิมพ์ก็รับช่วงต่อ ไปจัดการสารพัดสารเพตามกระบวนการที่คุยให้ฟังไม่ได้ เพราะไม่มีความรู้เรื่องนี้เลย จนกระทั่งสำเร็จเป็นรูปเป็นเล่มอย่างที่เห็น

แล้วบันไดขั้นที่สามสิบสองก็ต่อยอดขึ้นไปอีกขั้น ด้วยความปลาบปลื้ม หรือจะว่าไปแล้ว ไม่มีเรื่องไหนไม่ผ่านความรู้สึกปลาบปลื้มสักเรื่อง

ขอบคุณกองบ.ก. และทีมงานทุกฝ่าย ของสำนักพิมพ์ทัช ที่ให้ความสนใจ ติดตามถามข่าว จนได้ร่วมงานกันเป็นครั้งแรก

ขอบคุณเพื่อนนักอ่านทุกท่านในทุกเว็บ ที่ติดตามอ่าน และพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นอย่างมิตรไมตรี

ขอบคุณผู้อ่านที่ให้การสนับสนุน หยิบจับงานเขียนทุกเรื่องไปจัดวางไว้บนชั้นหนังสือที่บ้าน

ขอบคุณลูกสาวปิดท้ายการพูดคุยทุกที ไม่อย่างนั้น เดี๋ยวจะบ่นน้อยใจอีก

Create Date : 02 สิงหาคม 2554 Last Update : 31 สิงหาคม 2559 9:17:25 น. Counter : 691 Pageviews.		4 comments
Share Tweet