Group Blog All Blog
|
ลองดูสักครั้ง พาร่างที่บึกบึนกลับมาอีกครั้งด้วยหัวใจพองโต  ผ่านมาหลายเพลาเดี๊ยนก็มิได้ไปไหนไกล แต่หัวใจอยู่ที่ปลายเท้าเลยคุณขา ออกเดินทางตะลอนทัวร์มิได้หยุดหย่อน ไฟล์ทะเลทรายที่ผ่านมา เดี๊ยนได้มีโอกาสไปทานมื้อกลางวันช่วงค่ำที่บ้านชาวอียิปต์ครอบครัวหนึ่ง  แต่การไปครั้งนี้ถึงจะเป็นการตกกระไตพรอยโจนเพราะรถเจ้ากรรมที่ทั้งมี 7 ชีวิตนั่งอยู่ในนั้นเกิดขัดข้องเนื่องมาจากน้ำมันที่เจ้าของรถ คือลุงเพอร์เซอร์ใจดี นามว่า Gamal ไปเติมมาจากปั้มน้ำมันแห่งนึงนั้น เกิดมีน้ำผสมเข้าไปด้วย  งานนี้ไม่ว่าจะตั้งใจจะโกงหรือไม่ ก็ทำให้เครื่องยนตร์หวิดเจ๊งโบ๊ะล่ะค่ะคุณถ้าขับไปในทะเลทราย เกิดดับขึ้นมากระทันหัน นังแอร์ซวยแหงแซะ  เด็กเต็มรถ ใครจะเข็นฟะถ้าไม่ใช่ตรูกับลุงเพอร์เซอร์ชาวยุ่น และแอร์สาวไทยอีกนาง   หลังจากทนทู่ซี้ขับกระตุกกระตักไปอยู่นานสองนาน ลุงกามาลเจ้าถิ่นก็เลยตัดสินใจเลี้ยวรถเข้าปั๊มที่ใกล้ที่สุดเพื่อเช็คเครื่องยนตร์ และแล้วอาหารกลางวันที่นัดแนะกันจาก บ่าย 2 โมงก็กลายมาเป็น 2 ทุ่ม โดยจำต้องเปลี่ยนสถานที่มาเป็นบ้านพี่สาวของลุงแกแทน  กว่าจะได้ทานอาหารสมใจก็เล่นเอาท้องครากไปตามๆกันเลย  ลุงเพอร์เซอร์ยุ่น ซึ่งเดี๊ยนกับเพื่อนเพิ่งจะรู้ความลับของแกที่พูดภาษาไทยได้มากกว่าลูกเรือทั่วไปก็เพราะแกมีภรรยาชาวไทยนี่เอง แถมยังเจอกันบนเครื่องบินสมัยที่แกยังเป็นสจ๊วตหนุ่มวัยกระเตาะอีกต่างหาก  แหม ร้ายนะ โอยาจิซัง  หลอกให้บ่นกันเป็นภาษาไทยได้ตั้งนาน ฟังออกก็ไม่บอกลุงยุ่นแกหิวจนพึมพัมเป็นภาษาไทยให้ได้ยินด้วยว่า "หิวมากมากกกกกนะ"  น้องสาวเจ้าของบ้านออกมาต้อนรับและหยอกเอาว่า คนอียิปต์ถ้าเชิญแขกทานข้าวที่บ้าน มักจะปล่อยให้แขกรอนานนาน เพื่อให้หิวมากมากจะได้ทานข้าวได้อร่อยและเยอะๆ  ไม่รู้ว่าพูดเล่นหรือว่าจริงนะอันนี้ แต่ที่พอจะทราบบ้างก็คือ คนอียิปต์จะทานข้าวตอนกลางวันช่วงบ่าย 4 โมงเย็น หรือราวๆนั้น จะทานอีกครั้งก็ตอน 4 -5 ทุ่มโน่นแหละ ถึงได้เอวหนาเป็นขอบชีสอย่างนั้นไงยะ บ้างก็มักจะทานแค่ 2 มื้อ อย่างนั้นตอนเทรนใหม่ๆบรรดาแอร์ฝึกหัดสาวไทยแทบจะลงแดงอาหารซะให้ได้ เพราะไม่มีพักทานข้าวกลางวันนี่เอง  นี่เป็นรูปน้องตุ๊ต๊ะ สาวน้อยที่เดี๊ยนอยากขอกลับมาเลี้ยงที่บ้านเป็นที่สุด  ด้านข้างเป็นแม่น้องหนูขาเม้าท์ของเดี๊ยนในวันนั้นแบ่งกันเม้าท์เป็นกลุ่มผู้ชายกับผู้หญิงเลยค่ะ อาจเพราะสะดวกที่พวกแม่บ้านจะถอดผ้าคลุมผมออก นั่งจิบน้ำชานินทาพวกผู้ชาย ลูกๆ การงาน หรือเม้าท์กันเรื่องวิธีลดความอ้วนแบบที่สบายที่สุด  55555 นั่งด้านนอกชานลมเย็นดีแท้เลยค่าคุณๆ เพราะเข้าสู่ช่วงหน้าหนาวอีกแล้ว  เดี๊ยนไม่ได้จับเด็กมาทำเคบัฟนะเคอะ มาบ้านเค้ากินข้าวฟรีก็ทำตัวเป็นนางงามหลอกเด็กอาหรับไปวันๆก่อน  ขอบพระคุณครอบครัว Dr. Suliman Mansour นะค๊าสำหรับอาหารมื้อใหญ่ท่ามกลางบรรยากาศครอบครัวที่แสนประทับใจ และบรรดาป้าๆ คุณยาย และพี่สาวทั้งหลายที่พร้อมใจกันยัดเยียดบิสกิตชิ้นโต ลาซานย่าชิ้นเท่าบ้าน 2 ชิ้นและขาแกะอบมาให้เดี๊ยน ทั้งๆที่รู้ว่าเดี๊ยนกำลังอยู่ในช่วงรีดน้ำหนัก ฮึ่มๆ พลางบอกอีกว่า ไม่มีอะไรจะฝากให้เดี๊ยนนอกจากไขมันรอบเอวที่จะเพิ่มขึ้น  เมื่อ 3 วันก่อนก็มีโอกาสไปร่วมแจมสนามประลองยุทธการบินไทยกับเขาด้วย คนเยอะแยะตามความคาดหมาย เดี๊ยนไปถึง 8 โมงนิดๆ ก็ได้บัตรคิวเลขที่ 1700 กว่าเข้าไปแล้ว  แหม เดินไปเข้าห้องน้ำหน่อยเดียวเล่นแจกซะงั้นเลย ตอนรออยู่ตั้งนานก็ไม่เห็นจะให้ วันนั้นเป็นวันที่ 3 ของการรับสมัครนะคะ เลขที่ผู้สมัครของเช้าวันนั้นเริ่มที่ 1400 จนกระทั่งถึง 1900 คน ช่วงบ่ายก็ทะลุ 2000 เข้าไปแล้วค่ะ  เดี๊ยนหนีบพ่อตัวดีไปด้วย ก็ได้คนส่งข้าวส่งน้ำเป็นทั้งเลขาส่วนตัวและติวเตอร์ให้ล่ะค่ะงานนี้ อิมพอร์ตกันมาสดๆเลยหลังจากไม่ได้เห็นหน้าค่าตากันมา ร่วมปี ก็เลยติดกันเป็นตังเมอย่างที่เห็น สมัครแอร์คราวนี้บรรยากาศโดยรวมสบายๆ ไม่เครียดมากอย่างที่เคยได้ยินได้ฟังมา เดี๊ยนก็นั่งร้องเพลงไปเรื่อยๆระหว่างรอเรียกแถวอยู่ 2 ชั่วโมงครึ่ง เกือบเสียความมั่นใจเหมือนกันตอนที่กรรมการท่านแรกท่าทางไม่ยอมให้ผ่านเรื่องน้ำหนัก  สาวๆส่วนใหญ่จะมีปัญหาน้ำหนักน้อยต้องเพิ่มกันจ้าละหวั่น แต่เดี๊ยนกลับตรงกันข้าม ส่วนสูงที่วัดได้ลดลงก็ยิ่งทำให้น้ำหนักตัวที่วัดได้บึ้มเข้าไปมากกว่าเกณฑ์ถึง 2 กิโลครึ่ง  ดีนะเนี่ยที่มีปัญหาเรื่องท้องไส้วันนั้น ทำให้น้ำหนักลดไปเป็นกิโล ไม่อย่างนั้นคงมีเศร้าล่ะค่ะกรรมการท่านที่ 2 ยอมให้เดี๊ยนผ่านไปได้ แทบจะกราบงามๆเลยเชียวที่ท่านกรุณาเขียนน้ำหนักให้ได้ตามเกณฑ์ ซึ่งก็น้อยกว่าความเป็นจริง  สาวๆบางคนก็ไม่ได้รับการอนุโลมแบบนั้นเพราะว่าเห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าอวบเกินขนาด โชคดีทีเดี๊ยนเป็นประเภทหลบใน แต่กรรมการหญิงทั้ง 2 ท่านก็กำชับให้เดี๊ยนรีดน้ำหนักโดยด่วนด่านสุดท้ายของวันแรกก็เป็นการแนะนำตัวเอง และเดินให้กรรมการดู  มั่นใจเต็มร้อยถึงขาจะสั้นๆป้อมๆก็ตาม เรียกความสนใจจากกรรมการตรงที่เป็นอาชีพโดยตรงอยู่แล้ว ถึงจะทำงานได้ไม่ถึงปี แต่ก็ร่วมๆนั้น อีกทั้งยังผ่านการบริการมาแล้วทุกชั้นบริการตั้งแต่ ชั้นประหยัด ชั้นฮอรัส (บิสเนส) และชั้นเฟริสคลาส ซึ่งเป็นชั้นปราบเซียน ยกความดีให้สายการบินแขกนะค๊าที่ฝึกอีชั้นมาแบกสากกระเบือยันเรือรบกรูก็ (ให้มรึง)ทำได้เรียกความสนใจจากกรรมการในห้องนั้นทั้ง 4 ท่านได้ไม่น้อยเลยทีเดียว อาจเพราะเป็นแอร์ไทยจากสายการบินนี้คนแรกและคนเดียวที่เคยเจอ หน้าเปื้อนยิ้มตอนออกประตูมาเชียวค่ะ " เสร็จกรูแน่" เดี๊ยนพลางคิด  แต่ก็เพิ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น หนทางนี้ยังอีกยาวไกลพ่อฝรั่งอ้วนตัวดีหาเวลาแก้เซ็งด้วยการเพ่งพินิจผู้สมัครแต่ละคนว่าเป็นอย่างไร พรางอธิบายและชี้ให้เดี๊ยนเห็นถึงความบกพร่องตามสายตาของผู้มีประสบการณ์คนนึงจะโม้ได้ดังต่อไปนี้นะคะ ฟังแล้วอย่าโกรธกันนะ ผู้สมัครชายบางคนแต่งตัวดีตั้งแต่ศรีษะจดปลายเท้า แต่รองเท้าแทนที่จะสละเวลาขัดสักหน่อย กลับใส่มาแบบเขอะๆซะยังนั้น ซ้ำร้ายบางคนที่เฮียฝรั่งแกแอบสำรวจ ยังมีใส่ถุงเท้ากีฬาสีขาวแพลมออกมาให้เห็นอีก ทั้งๆที่ควรจะใส่สีกรมแบบถุงเท้าทำงานที่สุภาพทั่วๆไปให้เข้ากับสูทสีเข้ม  ผู้สมัครหญิงบางคนเดี๊ยนสังเกตุว่าใส่รองเท้าแบบปิดหัวปิดท้ายเท่านั้น ดูไม่ค่อยเป็นทางการเท่าไหร่นะคะ ชุดแสกสวยๆสีเข้มๆคงไปได้ดีกับเข็มขัดเส้นโตๆสีตัดกัน แต่ก็เหมาะจะไปทานข้าวกับเพื่อนหรือเดินสยามเหมาะสมกว่านะคะเดี๊ยนว่า นายฝรั่งหัวเราะกิ๊กกั๊กกับทรงผมคุณแม่ยังสาว ที่เดี๊ยนทั้ง 2 คนคุ้นเคยจากประเทศอินโดนีเซีย ซึ่งเมืองไทยคงเป็นยุคคุณทองกวาง กับพ่อคล้าว พ่อคุณออกความเห็นว่ามันเหมาะกับคุณนายหรือคุณป้ามากกว่าจะเป็นเด็กสาวๆอายุยี่สิบต้นๆนะคะ ไม่ก็เหมาะกับใส่ชุดรำไทย หรือเข้าพิธีหมั้นนะ พูดมากไปอย่าว่ากันเน้อ ติเพื่อก่อจ้า สังเกตุคนรอบข้างคุณหน่อยนะจ๊ะ แต่งตัวสวยๆหล่อๆว่าแต่ขัดรองเท้ารึยังเอ่ย 
เออ...จิงด้วย ทำไมเขากินข้าวเวลาเลื่อมล้ำกันจัง หึหึ
//milkynaka.diaryclub.com โดย: Milk IP: 82.194.62.23 วันที่: 8 พฤศจิกายน 2549 เวลา:1:08:25 น.
  โดย: icebridy
 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2549 เวลา:23:12:56 น.ยังม่ะอัพอีกรือค่ะ บินอยู่อ่ะจิ ม่ะงั้นก้อแอบขี้เกียจเหมียนเรา หุหุ
//milkynaka.diaryclub.com โดย: Milk IP: 82.194.62.23 วันที่: 22 พฤศจิกายน 2549 เวลา:3:39:05 น.
ขอบคุณสำหรับข้าวเหนียวมะม่วงนะคะ
 แฮะๆๆ อิ่มจังตังค์อยู่ครบโดย: lady rabbit IP: 58.64.111.168 วันที่: 23 พฤศจิกายน 2549 เวลา:21:28:51 น.
|
Uki no Kimono
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] อดีตสาวแอร์แดนทะเลทรายที่ผันตัวเองไปเป็น office lady และกลับไปเป็นนักเรียนไทยในต่างแดนเช่นเคย ขอแบ่งปันประสบการณ์การดำเนินชีวิตแบบชีพจรรองเท้าจากที่เคยผ่านมาทั้ง ๔ ทวีปให้เป็นแนวทางสำหรับผู้ที่สนใจนะคะ 
Friends Blog
Link
|
||||||||||||
คราวหน้าไปสมัครแล้วรอคิวนาน
เราจะแอบไปเพ่งพินิจผู้สมัครคนอื่น
แก้เซ็งมั่งดีกว่า คนที่นั่นทานข้าวเย็น
กันดึกจังเลยนะคะเนี่ย