ได้เวลาบิน..
ถูกสุดตอนที่เราไป อืม..ประมาณกลางเดือนJuly 2008 ก็สายการบินไชน่าแอร์ไลน์ รวมทุกอย่างแล้วก็ปาไปสามหมื่นหก ไปต่อเครื่องที่ไทเปด้วย ช่างมันเอาถูกไว้ก่อน ถือว่าได้ไปเยือนไต้หวันด้วย ดีกว่าการบินไทยสายการบินแห่งชาติพี่ใหญ่ท่านขายอยู่ห้าหมื่นกว่า ครึ่งแสนอ่ะท่าน กลับมาทำงานใช้หนี้หัวโตพาน้องไบนล์ไปเที่ยวดีกว่าขาไปกรุงเทพ-ไทเป ได้อัพเกรดไปนั่งชั้นธุรกิจ โห..บุญหล่นทับไม่ต้องไปเบียดกับอากงอาม่าชั้นประหยัดด้วยมีพื้นที่ให้เยียดขา มี VDO ON DEMAND ไฮโซซ่ะไม่มีมีจอให้ดูแล้วก็มีหนังสดด้วย ปกติเราก็รับได้กับวัฒธรรมแบบนี้นะ แต่คู่นี้เค้ารักกันดูดดื่มมากเยยอ่ะ.. เล่นเอาคนข้างๆ หรือข้างหลังแบบเราไม่เป็นอันทำอะไร ลุ้นอยู่ว่าพี่ท่านจะอดใจไหวจนถึงสนามบินหรือแอบไปบำบัดกันในห้องน้ำบนเครื่องซ่ะก่อน...เหอๆๆ ติดเรทนะเนี่ยก่อนอะไรจะไปกันใหญ่อาหารก็มาเสริฟพอดี แล้วก็มาถึงไทเปจับน้องไบนล์เปลี่ยนชุดก่อน แล้วเจอกันที่ Frankfurt
วีซ่าเยอรมัน..ใครๆก็บอกว่ายาก
จะไปบ้านเมืองเค้าก็ต้องขอวีซ่าก่อน แม่นหรือเปล่าพี่น้อง ด้วยความที่เราล่วงรู้มาว่าหญิงโสดหน้าตาดีเดินทางเข้าเยอรมันนั้น ช่างแสนยากเย็นเสียเหลือเกิน มันยากตั้งแต่คิดจะไปแล้ว เอาว่ะ..สักครั้งในชีวิตขอไปเยือนยุโรปหน่อยเหอะ ไม่ลองก็ไม่มีวันได้สัมผัส มัวแต่กลัวถ้าไม่เริ่มต้นคงได้แต่คิดไปวันๆอยู่อย่างนั้น ว่าแล้วก็ไปทำวีซ่าดีกว่าเตรียบเอกสารให้ครบ หาข้อมูลจากอินเตอร์เนตว่าเค้าต้องการอะไรบ้าง ส่วนมากก็จะเหมือนกันแทบทุกประเทศ คือ แบบฟอร์มการขอวีซ่า, สำเนาพาสฯ, หน้าBook Bank, หลักฐานการเงิน การงาน, หนังสือเชิญ ที่สำคัญคือรูปถ่าย การขอวีซ่าเยอรมันรูปถ่ายคุณต้องพิสดารกว่าที่อื่นเล็กน้อย รายละเอียดไปอ่านดูได้หน้าเวปสถานฑูต ที่เราอยากจะเล่าคือ การสัมภาษณ์ของเจ้าหน้าที่ วันที่เราไปยื่นเอกสารตามที่โทรนัดไว้ ระหว่างรอเราได้ยินได้เห็นคนก่อนหน้าซึ่งส่วนใหญ่จะขอวีซ่าไปหาแฟนเรียกว่า ไอ้ที่เราเคยได้ยินมาว่าหญิงไทยแต่งงานกับคนเยอรมันมากมายท่าจะเป็นความจริง บางครั้งไปอ่านเจอห้องไกลบ้านเจอหลายคนมาคอมเม้นท์เรื่องการถูกดูถูกดูแคลนจากเจ้าหน้าที่ แต่ของแบบนี้มันก็ใจเค้าใจเรานะ ตอนเราสัมภาษณ์ก็โดนเจ้าหน้าที่กัดเล็กๆเหมือนกัน ประมาณรายได้แค่นี้จะดอดไปถึงยุโรปเลยเหรอย่ะ แต่ถ้าเราแสดงความจริงใจ แบบว่าเจ๊ขาหนูไปเที่ยว แปดวันเองค่ะ ไม่ได้ไปค้าหอยหรือของทะเลที่โน้นแน่นอนค่ะ หนูทำงานเป็นแต่งานใช้สมองอ่ะ แรงงานหรือค้าขายหนูไม่ถนัด เชื่อเถอะ ร้อยทั้งร้อยวีซ่าคุณผ่านแน่ แต่ส่วนมากที่เราเจอระอารมณ์ประมาณ แฟนอยากให้ไปเร็วๆ แม่แฟนอยากให้ไปเยี่ยม รักกันม๊ากมาก จะไปเล่าให้คนเค้าหมั่นไส้ทำไมไม่รู้ วันนั้นที่เราไปก็เจอจนท.กำลังสัมภาษณ์พี่ผู้หญิงคนนึงอยู่ ใครเคยไปขอคงรู้ว่าเค้าจะให้เรายืนหน้าเค้าเตอร์เป็นช่องๆ โดยเจ้าหน้าที่จะถามผ่านไมล์ออกมาจนท.: ไปทำอะไรค่ะพี่ผู้หญิง: ไปเยี่ยมแฟน จนท.: คุณทำงานอะไรค่ะพี่ผู้หญิง: ทำงานกับพี่สะใภ้จนท.: แล้วบริษัทพี่สะใภ้ทำอะไรพี่ผู้หญิง: (ไม่ตอบ ยืนก้มหน้า....)จนท.: บริษัทที่คุณทำงานน่ะ ทำอะไรพี่ผู้หญิง: ....ก็ยังไม่ตอบ....จนท.: (เริ่มเสียงแข็ง) ถามจริงๆเหอะคุณทำงานที่นี่จริงๆหรือเปล่าพี่ผู้หญิง: ทำจนท.: อ้าว แล้วทำไมไม่รู้ว่าเค้าทำอะไรพี่ผู้หญิง: (เงียบ................บ อีกและ)จนท.: จนท. : มีบุคแบงค์มามั๊ย.. เงินก้อนนี้ใครโอนให้พี่ผู้หญิง: เออออ....(แล้วก็เงียบ) จนท.: มารับเล่มวันศุกร์ ไปจ่ายเงินช่องโน้นเลยค่ะคุณคิดว่าพี่เค้าจะได้วีซ่าป่ะนี่เป็นเรื่องจริงที่เราเจอมาตอนไปขอวีซ่าเยอรมัน ส่วนเราวีซ่าผ่านขอไปเที่ยวแปดวัน เค้าก็ให้เราไปแค่แปดวัน ช่างเถรตรงเสียนี่กระไร