~...เล่าเรื่องที่ติดไว้เมื่อblogที่แล้ว...~ เมื่อวันอาทิตย์ที่แล้วไปฟาร์มโชคชัยกับเพื่อนๆมาค่ะ ไปถึงประมาณบ่ายสอง อากาศกำลังดี ไม่หนาว ไม่ร้อน ผู้คนล้านเจ็ดสิบเอ็ดแสนเหมือนเดิม...(เว่อร์!) ไปถึงฟาร์มโชคชัยก็ไปลงชื่อจองโต๊ะร้านโชคชัยสเต็คเฮาส์ ต้องรอ 30 - 45 นาที...(อันนี้ไม่ได้เว่อร์!) เรื่องธรรมดาในวันหยุดของที่นี่ค่ะ แต่เป็นเรื่องผิดปกติของดิฉัน เพราะปกติร้านไหนที่ต้องเข้าคิวรอมากกว่า 5 คิวก็จะผ่านร้านนั้นไปเลย แต่วันนี้รอได้เพราะเพื่อนอยากทาน...มาก... ***แทรก*** ที่ฟาร์มโชคชัยจะมีร้าน" โชคชัยสเต็คเฮาส์" กับร้านเล็กๆข้างๆ "สเต็คเบอร์เกอร์" ที่เป็นกิจการของฟาร์ม ส่วนอีกร้านที่ชื่อว่า "โชคชัยสเต็คฮัท" ที่อยู่ในบริเวณเดียวกัน แต่ต้องเดินข้ามสะพานไปนั้นไม่ใช่นะคะ ไม่ได้ใช้เมนูและสูตรอาหารเดียวกับ "โชคชัยสเต็กเฮาส์" แต่อย่างใด ...อย่าเข้าใจผิดว่าเป็นร้านเดียวกัน เดี๋ยวจะผิดหวัง! *********** ระหว่างนั่งทานอาหารก็บังเอิญมีเพื่อนที่คณะคนนึงเดินเข้ามากับแฟน มีลูกชายหนึ่งคนกับที่อยู่ในท้องอีกคน เค้าบอกว่าไปธุระที่โคราชมา แล้วก็มาแวะเพราะลูกชายอยากดูวัว แปลกดี! เวลานัดกันไม่ยักกะเจอ แต่มาบังเอิญเจอกันที่นี่ ทานเสร็จแล้วก็เดินถ่ายรูปกันนิดหน่อยก็กลับ ไม่ได้ทัวร์ฟาร์มเพราะเคยทัวร์กันมาแล้ว ระหว่างทางกลับแถวๆ อำเภอกลางดง เห็นป้ายทางเข้าสวนองุ่นและรีสอร์ททางซ้ายมือ (ขอโทษค่ะ จำชื่อไม่ได้) ตรงปากทางเข้าเป็นซุ้มเขียนว่า "วัดเทพพิทักษ์" เพื่อนๆบอกให้แวะ แต่พอเลี้ยวเข้าไปความอยากเที่ยวไร่องุ่นหรือชมรีสอร์ทก็หมดไปทันที เพราะมองเข้าไปมีภูเขาสูงขวางหน้า มีพระพุทธรูปสีขาวองค์ใหญ่อยู่กลางต้นไม้สีเขียวรอบๆ เราก็เลยขับรถตรงเข้าไปหาพระพุทธรูปนั้นเลย...ไปไหว้พระกัน... ภาพนี้ยืมมาจากเวป "ธรรมะไทย" ค่ะ สองข้างจะมีบันไดขึ้นไปถึงองค์พระที่อยู่บนเขา ทั้งหมด 1,250 ขั้น งานนี้เคาะผ่านค่ะ ไหว้องค์ที่อยู่ด้านล่างก็พอ...^^" ***นางแบบนั่นเพื่อนค่ะ ไม่ใช่ตัวข้าพเจ้านะ...^^*** เจ้าตัวนี้รับแขกมากๆ โชว์ตั้งแต่ที่จอดรถจนตามขึ้นมาถึงข้างบนเลย วัดใหญ่ สะอาด ร่มรื่นและเงียบมากค่ะ มีคนมาไหว้พระอยู่สองคนตอนที่เราไปถึง กับอีกสองคนที่เพิ่งเข้ามาตอนที่เรากลับออกมา เพื่อนบอกว่าอย่างกับคนละโลกกับฟาร์มโชคชัยที่เราเพิ่งออกมาเลย ไหว้พระเสร็จแล้วก็นั่งเงียบๆเย็นๆกันซักพัก เสร็จแล้วก็กลับลงมาค่ะ แวะซื้อผลไม้ที่ชาวบ้านแถวนั้นเอามาขายอีกนิดหน่อย ...น้อยหน่าหนังเนื้อหนา อร่อยมาก...^^ ถนนสายนึงในวัด แสงสวยดีเลยถ่ายมา... แล้วก็กลับบ้าน... ดีจัง...ก่อนนั้นเพื่อนยังถามอยู่เลยว่าอยากทำบุญวันเกิดที่ไหนก่อนมั้ย ก็บอกเพื่อนว่าไม่ต้องหรอก ฝากเงินเพื่อนที่เป็นพยาบาลให้ไปซื้อพวกผ้าอ้อมผู้ใหญ่ , ผ้ารองซับและของใช้อื่นๆบริจาคให้ผู้ป่วยไอซียูแล้ว (เอ่อ...อันนั้นเค้าเรียกทำทานเนอะ...) แต่สุดท้ายก็ได้ไหว้พระทำบุญอยู่ดี จบแล้วค่ะ...^^ .....สามวันผ่านไป กลับมาเพิ่มเติมค่ะ..... เมื่อศุกร์ที่แล้วเพื่อนไปโคราช สายๆวันนี้แวะเอาของฝากมาให้ คือตัวนี้อ่ะค่ะ... 1 2 3 TA-DA เพื่อนบอกว่าตอนแรกเลือกเป็นตัวอื่นให้แล้ว เหลือบไปเห็นตัวนี้ซุกอยู่มุมร้าน อุตส่าห์ไปคุ้ยดู แล้วก็ลงความเห็นกันว่า "ตัวนี้แหล่ะ ใช่เลย เหมือนมากๆ"... จะว่าไปตอนดิฉันเห็นตอนแรกก็ขำกิ๊ก..."เออเว้ย! เหมือนจริงๆด้วย" ถึงมันจะดูป้าๆก็เถอะ TT_TT เอาวะ...ป้าก็ป้า แต่น่ารักอ่ะ...เนอะ ^^   Create Date : 07 ธันวาคม 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:10:22 น. Counter : 487 Pageviews.   8 comment Share Tweet

~...แฮปปี้มั้ย?...~ เมื่อวันเกิดที่ผ่านมา เพื่อนๆมาหาที่บ้านค่ะ แล้วเพื่อนคนนึงอยากทานสเต็ก เราก็เลยไปฟาร์มโชคชัยกัน แต่ดิฉันจะเล่าเรื่องนั้นทีหลังเพราะมีอีกเรื่องที่อยากพูดถึงมากกว่า... หลังจากไปเที่ยวกันมาทั้งวันแล้ว ก่อนที่จะแยกกันที่บ้านดิฉันเพื่อนคนนึงก็เข้ามาแล้วบอกว่า "ฉันอยากกอดแกว่ะ" หยึย!...คือไม่ใช่ว่าดิฉันจะไม่เคยกอดกับเพื่อนๆ เพียงแต่กับเพื่อนกลุ่มนี้(เพื่อนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย)เราไม่เคยกอดกัน ก็เลยรู้สึกแปลกๆ...แต่ก็ยอมให้กอด แล้วเพื่อนก็ถามว่า... "แกแฮปปี้มั้ย?" "เออ...ฉันแฮปปี้" ดิฉันรู้สึกอย่างที่ตอบเพื่อนจริงๆ ไม่ใช่ตอบส่งๆแบบที่เวลามีใครถามว่าสบายดีมั้ย เราก็จะตอบตามมารยาทว่าสบายดี...ซึ่งจริงๆอาจจะไม่ ดิฉันมีความสุข ไม่ใช่เพราะวันนั้นเป็นวันเกิด ไม่ได้มีความสุขเพราะมองโลกในแง่ดีหรือคิดบวก...เพราะดิฉันไม่ใช่นาตาลี...^^ แต่มีความสุขเพราะไม่มีอะไรต้องคิดต่างหาก อาจจะมีความสุขเพิ่มขึ้นอีกนิดหน่อยในตอนเช้าของบางวัน...(ความลับ)...@^^@ อะไรที่มันเกิดขึ้น มันก็จะคงสภาพนั้นอยู่ชั่วระยะเวลานึง สุดท้ายมันก็ดับไป เมื่อเข้าใจว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้กฏนี้แล้ว มันก็ไม่เหลือเรื่องให้ต้องคิด ต้องกังวลมากนักหรอก ดิฉันรู้ว่าเพื่อนๆคงไม่ได้อ่านblogนี้ เพราะไม่มีใครรู้ว่าดิฉันเขียนblog แต่ดิฉันก็อยากบอกกับเพื่อนๆอีกครั้งว่า... "เออ...ฉันแฮปปี้ดี ไม่ต้องห่วง หวังว่าพวกแกจะแฮปปี้ด้วย..." ...การ์ดวันเกิดที่เพื่อนให้...น่ารัก สมวัย...^^ พูดเรื่องแฮปปี้แล้ว เล่าเรื่อง Happy ให้ฟังดีกว่า... ดิฉันเป็นลูกค้าระบบเติมเงินของดีแทคค่ะ มีบัญชีแฮปปี้สะสมสุขด้วย ถ้าเติมเงินในวันเกิดตัวเองจะได้ค่าโทร.เพิ่มเป็นสองเท่า เมื่อวันเกิดที่ผ่านมาก็เลยเติมเงินไป 800 บาท (สูงสุดได้เท่านี้ค่ะ) รอผ่านไปสองวันแล้วก็ยังไม่เห็นมีข้อความมาบอกว่าได้เงินเพิ่มก็เลยโทร.ไปถาม เจอคุณพนักงานเสียงหวานเธอบอกว่า... "คุณเติมเงินไม่ตรงกับวันเกิดของคุณค่ะ" "เอ้า!...วันเกิดฉันนะ จะจำผิดได้ยังไง" "วันเกิดที่แจ้งไว้ไม่ใช่วันที่คุณเติมเงินค่ะ"...สงสัยเราจะไม่ได้ให้ข้ออมูลจริงแฮะ!... "แล้วแจ้งไว้วันไหนล่ะคะ?" "เราบอกข้อมูลลูกค้าไม่ได้ค่ะ" "ก็ฉันนี่แหล่ะลูกค้าคุณ" "เราบอกไม่ได้ค่ะ ถ้าคุณต้องการแก้ไขข้อมูลให้ถูกต้องก็ส่งหลักฐานสำเนาบัตรประชาชนมาค่ะ เราจะดำเนินการให้" "โหย...คุณแค่บอกวันที่แจ้งไว้ในข้อมูลคุณไม่ง่ายกว่าเหรอ" "บอกไม่ได้ค่ะ" "นี่คุณบอกมาก็ไม่ได้เสียอะไรเลยนะ เพราะถึงวันนั้นก็ต้องเติมเงินอีก 800 อยู่ดี" "บอกไม่ได้จริงๆค่ะ เอ่อ...ใบ้ให้ได้นิดนึงว่ายังไม่ถึงค่ะ"...ฮ่าๆๆ...บอกไม่ได้แต่มีใบ้เว้ย... "10 วัน?" "มากไปค่ะ!" "7 วัน?" "น้อยไปค่ะ!" "9 วัน?" " มากไปค่ะ! ฮ่าๆๆ ดิฉันบอกไม่ได้ค่ะ..."...คุณพนักงานเธอหัวเราะค่ะ... "โอเค บอกไม่ได้ก็ไม่ได้ ขอบคุณค่ะ" สรุปว่าสำหรับดีแทคแล้ว ดิฉันเกิดวันที่ 12 ธันวาค่ะ...ชอบพนักงานคนนี้จริงๆ...^^... "Feel Gooood"   Create Date : 05 ธันวาคม 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:10:51 น. Counter : 2322 Pageviews.   18 comment Share Tweet

~...วันเกิด...การเกิด...~ แม่ดิฉันเคยบอกว่า ...การตายไม่สำคัญ การเกิดซิสำคัญ...ดิฉันเห็นด้วยกับแม่นะ ตาย คือ จบ เกิด คือ เริ่ม เมื่อคนตาย ทุกอย่างสำหรับเค้ามันก็จบลง ตายคือสมองและร่างกายหยุดทำงาน ตายคือไม่รู้สึก ไม่เจ็บปวด ร้อน หนาว ตายคือไม่รับรู้อะไรอีกต่อไป...เราคนที่อยู่ก็มีหน้าที่จัดการกับร่างนั้นให้เสร็จสิ้นไป ใครจะเศร้าโศกเสียใจอาลัยรักอย่างไรก็เป็นเรื่องของคนที่ยังอยู่ จะทิ้งปัญหาภาระหน้าที่อะไรไว้ก็จัดการต่อไปกันเอง แต่สำหรับคนที่ตาย...มันจบแล้ว เมื่อคนเกิด จะมีเรื่องที่ตามมาอีกมาก ต้องคิด ต้องทำ ต้องเตรียม ชีวิตที่เกิดมาก็ต้องเติบโตและเรียนรู้ เราคนที่ทำให้เค้าเกิดมาก็มีหน้าที่รับผิดชอบดูแลชีวิตนั้น มันคือการเริ่มต้นของการคาดหวัง แต่คาดเดาไม่ได้...ชีวิตยังอีกยาวไกล แต่ "การเกิด" ไม่เกี่ยวกับ "วันเกิด" นะ... สำหรับดิฉันแล้ว การครบรอบวันเกิดแต่ละครั้ง มันก็แค่สิ่งที่บอกว่าเราเกิดมานานแค่ไหนแล้ว สำคัญกว่าอยู่ตรงที่เราทำอะไรไปบ้างในเวลาที่ผ่านมา และสำคัญที่สุดคือเราจะทำอะไรกับปัจจุบันและเวลาที่เหลือ...ก่อนที่เราจะจากไป ไม่เห็นจะมีอะไรมากกว่านั้น... ปกติไม่ค่อยใส่ใจให้ความสำคัญกับวันเกิดหรืออายุเท่าไหร่ เวลากรอกเอกสารในช่อง "อายุ.......ปี" จะต้องมานึกทบทวน บวกลบอยู่แป๊บนึงว่าเราเกิดปีอะไร? ปีนี้ปีอะไร? อายุเท่าไหร่แล้ว(วะ)? แต่วันเกิดปีนี้เพื่อนโทร.มาบอกว่านัดกันมาหาดิฉันที่บ้าน ก็เลยนึกได้ว่าใกล้ถึงวันเกิดแล้วนี่หว่า...^^ (ตอนเพื่อนโทร.มายังถามเพื่อนว่าจะมาหาฉันวันเกิดเหรอ แล้วมันวันอะไรอ่ะ?) วันเกิดที่จะมาถึงมันก็แค่วันอีกวันนึง มี 24 ชั่วโมงเท่ากับวันอื่นๆ ไม่ได้สำคัญมากหรือน้อยกว่าวันอื่นๆ แต่ถ้าเพื่อนดิฉันจะมาพบปะกันเพื่อฉลอง ดิฉันก็จะสนุกกับมันค่ะ มันก็ไม่ได้ลำบากอะไรนักหนากับการทำให้คนอื่นรู้สึกดีนี่นะ <<<เข้าสู่โหมดยายแก่ขี้บ่น>>> วันนี้ชีวิตวุ่นวายจริงๆ หัวหมุนทั้งวัน โทรศัพท์เสียตั้งแต่เมื่อวานเช้าจนมาถึงสายๆวันนี้ พอโทรศัพท์ใช้ได้ก็มีสายเข้าไม่หยุดหย่อน แถมน้าให้ช่วยทำงานบางอย่างให้ ทุกอย่างที่คั่งค้างเลยมาระเบิดเอาวันนี้...ตู้ม! ...หมดสภาพ ตายอนาจ...แอ่ะ :P... ลูกน้องดิฉันอารมณ์เสียที่โทรศัพท์ใช้ไม่ได้ แล้วก็มาพาลกับดิฉันว่าทำไมไม่รู้สึกรู้สม นั่งวาดรูปอยู่ได้ ดิฉันก็เลยบอกว่า..."ก็โทร.แจ้งไปแล้ว ,ทำไม? จะให้ฉันทำอะไรอีก?..." ปล. นั่งดูแฟชั่นโชว์ "ความลับของวิกตอเรีย" โอ้ว...ดิฉันว่าถ้านางฟ้ามีจริง ก็คงจะประมาณนี้แหล่ะ...( ^.,^ )...เนาะ!   Create Date : 30 พฤศจิกายน 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:11:15 น. Counter : 449 Pageviews.   6 comment Share Tweet

~...เพ้นท์กระถาง , งานวัดญี่ปุ่น , เพลงเก่าๆ คนเก่าๆ...~ เมื่อวันเสาร์เข้ามาบ่นเรื่องหงุดหงิด ไม่ค่อยมีสมาธิ แล้วก็ตั้งใจว่าวันอาทิตย์จะสร้างสมาธิให้ตัวเองด้วยการวาดรูป ว่าแล้ววันอาทิตย์นี้ก็ทำตามความตั้งใจ หาภาพดอกไม้สวยมาเป็นแบบ ไปเอากระถางดินมา ลงสีขาวรองพื้น ร่างแบบ แล้วก็เริ่มผสมสี ลงสีพื้น เริ่มเก็บรายละเอียด..แล้วก็... ตื้ด...ตื้ด...ตื้ด....(ทำไมฉันไม่ปิดโทรศัพท์นะเนี่ย!) เพื่อนดิฉันโทร.มา..."เฮ้ย...เดี๋ยวบ่ายๆฉันไปรับ ไปงานวัดญี่ปุ่นที่ลพบุรีกัน" ตอนนั้นน่ะกระถางของดิฉันก้าวหน้าไปได้ประมาณนี้... ก็เลยตอบตกลง เพราะคิดว่าถึงตอนบ่ายกระถางของดิฉันก็น่าจะเสร็จเรียบร้อย ส่วนเรื่องสร้างสมาธิให้ตัวเองนั้น มันเกิดตั้งแต่นั่งเหลาดินสอ ร่างภาพตามแบบ บีบสีลงในจานสี จนมาถึงค่อยๆระบายสีไปทีละดอก ทีละกลีบ ใจก็นิ่งๆอย่างที่อยากพักแล้ว...เพราะฉะนั้น บ่ายนี้ก็ไปสนุกกันดีกว่า... กระถางเพ้นท์ใบแรกในชีวิต... ไปถึงงานวัดญี่ปุ่นของคุณตัน ณ โออิชิตอนประมาณหกโมงเย็น เริ่มมืดแล้ว คนเยอะพอสมควร แต่ไม่มากถึงกับต้องเบียดเสียด ต้องซื้อบัตรเข้างานใบละ 20 บาท ซื้อไปแล้วถึงได้เห็นโต๊ะบริการเติมเงินโทรศัพท์มือถือของHappy ที่บอกว่า..."เติม 20 บาท ได้บัตรเข้างานฟรี 1 ใบ"...เสียดายอ่ะ ดิฉันกับเพื่อนใช้ Dtacทั้งคู่ ใครจะไปเที่ยวแล้วใช้Dtacอยู่ก็อย่าลืมมองหาโต๊ะที่ว่านี้นะคะ อยู่ทางซ้ายของซุ้มขายบัตรผ่านประตูค่ะ...^^ เข้าไปในงานมีซุ้มขายของที่ระลึก ขายอาหาร มีภาพบ้านญี่ปุ่นใหญ่ๆตั้งเป็นจุดๆให้คนถ่ายรูป มีโคมไฟแดงๆ ให้บรรยากาศญี่ปุ่นดีค่ะ คนถ่ายรูปเยอะมาก ทุกที่ ทุกจุดไม่ว่าจะเดินไปทางไหน จนดิฉันกับเพื่อนสงสัยว่าทุกคนที่มาเที่ยวงานนี้จะต้องมีกล้องถ่ายรูปมาด้วยแน่ๆ ยกเว้นเราสองคน...ก็เลยไม่มีรูปมาฝากค่ะ...แฮะ...แฮะ... โดยรวมแล้วดิฉันกับเพื่อนไม่ประทับใจเท่าไหร่ อาจเป็นเพราะเราไม่ถ่ายรูป ไม่เล่นเครื่องเล่นหรือเกมส์ต่างๆก็เลยไม่มีอะไรทำ ได้แต่เดินดูรอบๆแล้วก็กลับออกมา...อ่านแล้วอย่าเพิ่งนึกเบื่อว่าไม่มีอะไรน่าสนใจ จนไม่อยากไปนะคะ เพราะดิฉันก็เห็นคนอื่นเค้าสนุกสนาน ตื่นตาตื่นใจกันดี...หรือบางทีมันอาจจะขึ้นอยู่กับคนที่ไปด้วยมั้ง? เดินกลับออกมาก็มานั่งทานข้าวกันที่ร้าน "ชายทะเล"...แน่นอนค่ะ ลพบุรีไม่มีทะเล มันเป็นแค่ร้านที่ขายอาหารทะเลและอยู่ติดกับทางเข้างานเท่านั้นเอง อาหารสด รสชาติดี แต่ราคาแพงใช้ได้เลย และ...ดิฉันเจอคนคนนึงที่ร้านนี้ ดิฉันเชื่อว่าโลกกลม ซักวันคนที่แยกย้ายกันไปต้องได้กลับมาเจอกัน...แต่ทำไมดิฉันนึกอยากให้โลกมันแบนซักวัน โดยเฉพาะวันนี้ก็ไม่รู้... ขากลับได้ยินเพลงเก่าๆเพลงนี้ในรถ ... "หน้าใสใส" ของวงพองพอง >>...นึกถึงคนเก่าๆในร้านนั้น...<< จบห้วนๆแบบนี้แหล่ะค่ะ ไม่มีมุข ไม่มีหักมุม...ตื่นเช้าพรุ่งนี้ก็ดำเนินชีวิตกันต่อไป... ราตรีสวัสดิ์ค่ะ...^^   Create Date : 26 พฤศจิกายน 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:11:38 น. Counter : 860 Pageviews.   13 comment Share Tweet

...พักซักวัน... ตั้งแต่เมื่อวาน...เป็นอะไรก็ไม่รู้? อยู่ๆก็รู้สึกหงุดหงิด ทั้งที่ไม่มีเรื่องอะไรให้หงุดหงิด สมาธิมาๆหายๆ "รู้"ว่ากำลังหงุดหงิด ก็ดีขึ้นมาหน่อย พอเผลอๆมันก็กลับไปฟุ้งๆอีก ...เป็นอย่างนี้มาจนถึงเดี๋ยวนี้ เบื่อที่ตามรู้ทันอารมณ์ตัวเองแล้ว ขอกลับไปตั้งสติให้ตัวเองก่อน ให้จิตมันนิ่งๆก่อน ให้เย็นลงกว่านี้ได้ก่อน ...ค่อยกลับไปตาม"รู้"มันใหม่ จริงๆแล้วพรุ่งนี้มีนัด แต่ก็ยกเลิกหมด เพราะไม่ไหวแล้ว ทำงานวุ่นวายอาทิตย์ละ 6 วัน ขอพักใจอยู่นิ่งๆซักวันเถอะ ...เตรียมจิต เตรียมใจไว้ดำเนินชีวิตต่อไป "วาดรูป"...ดิฉันทำให้ตัวเองมีสมาธิด้วยการวาดรูป เริ่มจากการเหลาดินสอ รู้มือซ้ายถือดินสอ มือขวาถือคัตเตอร์เลยเชียวล่ะ ...สมาธิเกิดตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว การได้ค่อยๆพิจารณาแบบที่อยู่ตรงหน้า พิจารณาใบไม้แต่ละใบ เส้นใบแต่ละเส้นก่อนจะเขียนออกมา ...ใจสงบนิ่งมาก ............................................................................................ จิตใจครุ่นคิด ขึ้นๆลงๆอยู่ทุกขณะ ขอให้มันได้พักซักวันเถอะ ให้มันหายเหนื่อย หายล้า... ...แล้วค่อยว่ากันใหม่...นะ^^   Create Date : 24 พฤศจิกายน 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:37:52 น. Counter : 468 Pageviews.   3 comment Share Tweet

• grappa
• โซจู
• note-d
• นายเบียร์
• random-4
• Life's like that
• 9A
• aston27
• พี่หมูน้อย
• Hobbit
• Webmaster - BlogGang

• GUGU
• CLAZZIQUAI Project
• moodee
• BlogGang.com