~...ให้รางวัลกับตัวเอง...~ .....วันนี้ดิฉันได้รับ " The Griffin & Sabine Trilogy " by Nick Bantock...หนังสือที่น้องสาวเป็นธุระสั่งซื้อผ่านทาง Amazon.com ไปเมื่อ 2 อาทิตย์ที่แล้ว... ปกติดิฉันไม่ชอบอ่านนิยายค่ะ แต่เรื่องนี้เป็นข้อยกเว้น เพราะมันมีอะไรน่าสนใจกว่านั้น... เรื่องมันเริ่มที่อยู่ๆ Griffin ชายหนุ่มที่วาดโปสการ์ดขายคนนึงในลอนดอน ก็ได้รับโปสการ์ดจากหญิงสาวลึกลับที่ส่งมาจากSouth Seas ...ลงชื่อ Sabine ...จะไม่พูดถึงเนื้อเรื่องนะคะ เพราะสิ่งที่ดิฉันสนใจคือวิธีการนำเสนอเรื่องราวต่างหาก... หนังสือแบ่งเป็นสามเล่ม... เล่มแรก 'Griffin and Sabine' ออกปี 1991 เล่มที่สอง 'Sabine's Notebook' ออกปี 1992 สุดท้าย 'The Golden Mean' ออกปี 1993 ที่ดิฉันซื้อมาเป็นชุดboxed set สามเล่ม ออกมาครั้งแรกตั้งแต่เดือนพฤศจิกายน 1994 ตัวละครสื่อสารกันโดยผ่านทางจดหมายและโปสการ์ด แล้วหนังสือทั้งสามเล่มก็จะเป็นภาพของโปสการ์ดและจดหมายที่ทั้งคู่ส่งหากัน ถ้าเป็นโปสการ์ด ก็จะเป็นภาพทั้งด้านหน้าและด้านหลังของโปสการ์ด ถ้าเป็นจดหมายก็จะเป็นภาพหน้าซองจดหมาย และที่น่ารักมากๆคือ...จะมีซองจดหมายจริงๆแปะอยู่แล้วเราก็ต้องเปิดซองเพื่อหยิบจดหมายในนั้นออกมาอ่าน... เราจะรู้เรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่ต้นจนจบก็ด้วยการอ่านโปสการ์ดและจดหมายของทั้งคู่ค่ะ ไม่มีบทบรรยาย พรรณนาใดๆ นอกจากประโยคสั้นๆชวนติดตาม 2-3 บรรทัด ในตอนท้ายของแต่ละเล่ม... ~เจ๋งอ่ะ~ กลับเข้ามาเรื่องให้รางวัลตัวเองดีกว่า... ตอนเด็กๆเวลาสอบได้คะแนนดีๆ ส่วนมากเราก็จะได้ของขวัญกับความพยายามของเราจากพ่อ-แม่กันใช่มั้ยคะ? แต่พอโตมาแล้วถึงวัยทำงานรางวัลของความพยายามก็อาจจะเปลี่ยนเป็นการได้เลื่อนตำแหน่ง การยอมรับ ค่าตอบแทน...หรืออื่นๆ ...แต่ดิฉันก็ยังชอบหาอะไรเล็กๆน้อยๆเป็นรางวัลให้ตัวเองอยู่ดี...และหนังสือเล่มนี้ก็เป็นรางวัลที่ดิฉันให้ตัวเอง เนื่องจากทำงานพิเศษชิ้นนึงสำเร็จค่ะ ดิฉันว่ามันเป็นความสุขอย่างนึงนะ เป็นความสุขที่จับต้องได้ นอกเหนือจากความภูมิใจ ความสุขใจที่เรารู้สึกว่า...เราทำได้...และมันทำให้รู้สึกรักตัวเอง ไม่รู้ซิ...เวลาทำอะไรดีๆให้ตัวเองแล้วมันจะทำให้รู้สึกรักตัวเองมากขึ้นมั้ง? น้องสาวดิฉันมักจะถามว่า...ควรจะจ่ายเงินเพื่ออันนี้มั้ย...ควรจะซื้ออันนั้นมั้ย?... ดิฉันบอกน้องว่า... "อะไรที่เงินซื้อได้ ซื้อไปเถอะ ยังมีอะไรอีกเยอะที่เงินซื้อไม่ได้"...(ใช้ในกรณีที่มีกำลังซื้อได้ ไม่เดือดร้อนนะคะ)... ดิฉันคิดแบบนั้นจริงๆนะ อะไรที่เป็นความสุข แล้วเงินสามารถซื้อได้ จงซื้อ! เพราะวันนึงเมื่อคุณทุกข์ คุณจะรู้ว่าไม่ว่าเงินมากแค่ไหนก็ซื้อความสุขมาให้คุณไม่ได้...แต่มีข้อแม้ว่าต้องเป็นสุขที่ซื้อแล้วไม่ทำให้ต้องมาทุกข์ทีหลังนะ ดิฉันไม่ได้พูดถึงเรื่องสุขแท้ สุขเทียม คุณจะจ่ายเพื่อสุขจำแลงหรืออะไรก็แล้วแต่ แต่ขอให้รู้จักหาสุขใส่ตัว รักตัวเอง ดูแลตัวเองดีๆ ...ก็ดิฉันมันเป็นพวก "สุขนิยม" นี่นะ... ทำอะไรก็ได้... ช๊อกโกแลตก้อนนึงก็ทำให้ร่างกายหลั่งสารEndorphinที่ทำให้รู้สึกเป็นสุขแล้วค่ะ ในวันที่เหนื่อยๆ ...ไปสระผมที่ร้าน , นวดหน้า , นวดเท้า , ice creamถ้วยโตๆ , หนังซักเรื่อง , หนุ่มหน้าตาดีซักคน ^^~...ฯลฯ...อะไรเล็กๆน้อยๆที่ทำให้รู้สึกดี...ทำอะไรให้Endorphinมันหลั่งซะบ้าง... ...ทยอยสุขไปเรื่อยๆทุกๆวันกันดีกว่า... ~...วันนี้ดิฉันรู้สึกแบบนี้...~ ~อย่าลืมให้รางวัลกับตัวเองกันบ้างนะคะ~   Create Date : 27 พฤษภาคม 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:25:05 น. Counter : 494 Pageviews.   17 comment Share Tweet

~...แล้วก็ลืมจนได้ซิน่า...~ .....เมื่อตอนซัก 4 ทุ่มกว่าๆ คุยกับเพื่อนคนนึงอยู่ แล้วนึกได้ว่าลืมโทร.ไปอวยพรวันเกิดเพื่อนอีกคน ก็เลยบอกเพื่อนคนที่กำลังคุยด้วยว่า...เดี๋ยวฉันโทร.ไปhappy birthday "xxx" ก่อนนะ ไม่รู้ช้าไปหรือเปล่า...เพื่อนดิฉันตอบว่า...เออ! ช้าไป มันเกิดตั้งแต่ 10 วันที่แล้ว!... อ๊า~ จริงๆด้วย เคยเขียนblogเรื่อง ~...ความไม่ใส่ใจ...~ ว่าอวยพรวันเกิดเพื่อนคนนี้ช้าไป 10 วันตลอด เพราะจำวันเกิดเค้าผิด ปีนี้ก็ตั้งใจแล้วว่าจะไม่พลาด แต่สงสัยมันผิดจนเป็นความเคยชิน สมองจำแต่วันที่ 23 พฤษภา...23 พฤษภา...เหมือนสะกดจิตตัวเองเลย... ก็โทร.ไปอวยพรแล้วล่ะ และก็ขอโทษว่าลืมจริงๆ แต่เพื่อนบอกว่า... "เธอไม่ได้ลืมหรอก ก็โทร.มาวันนี้ทุกปีนี่ จำแม่นออก" เหอ...เหอ...เหอ...ขอบคุณมากเพื่อน... ~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~ วันนี้เป็นเพลงบรรเลงของนักกีต้าร์ญี่ปุ่น 2 คนที่ดิฉันชอบมาก ชื่อวงว่า DEPAPEPE เพลงที่ 12 จากอัลบั้มล่าสุด BEGINNING OF THE ROAD ของพวกเค้า ชื่อเพลงเป็นภาษาญี่ปุ่นว่า ' ありがとう。 'ต่อท้ายว่าเป็น for you ver. ซะด้วย... ลองใช้บริการเวปแปลภาษา แปลออกมาได้ว่า 'Thank you' ถูกผิดอย่างไรไม่ทราบ แต่สำหรับดิฉัน ...เพลงนี้เพราะดีค่ะ ~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~ อวยพรให้มนุษย์ทุกคนบนโลกที่เกิดวันที่ 23 พฤษภาคมค่ะ ~*+..+*~*+..+*~*+HAPPY BIRTHDAY+*~*+..+*~*+..+*~   Create Date : 24 พฤษภาคม 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:25:26 น. Counter : 385 Pageviews.   14 comment Share Tweet

~...คุณเป็นคนช่างเลือกมั้ย?...~ .....ระยะหลังๆมานี่ดิฉันมักจะมีปัญหากับการเลือกเพลงมาใส่blog เพื่อให้มันเข้ากับเรื่องที่เขียน ดิฉันมีเพลงที่ชอบเก็บไว้ไม่มาก แล้วยิ่งต้องมาเลือกให้เข้ากับเรื่อง เลยยิ่งยากเข้าไปใหญ่ สุดท้ายดิฉันก็แก้ปัญหาด้วยการเลือกเพลงที่อยากฟัง แล้วก็เขียนบอกไว้เลยว่า...เพลงนี้เข้ากับเรื่องที่เขียนหรือเปล่าไม่รู้ แต่เจ้าของblogอยากฟัง... ~ฮ่า...ฮ่า..ง่ายดี!~ พูดถึงเรื่องการเลือกดีกว่า... .....ดิฉันช่างเลือก...เพราะขี้เกียจเลือก...งงมั้ย? คือดิฉันจะเสียเวลาเลือกแค่ครั้งเดียวก่อนที่จะตัดสินใจซื้อ ยกตัวอย่างพวกเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้า (ดิฉันถือว่าเป็นอุปกรณ์มาตราฐาน ส่วนพวกเครื่องประดับ สร้อย แหวน ต่างหู กำไร...ฯลฯ...อันนั้นดิฉันเรียกว่าoptionเสริม) พวกอุปกรณ์มาตราฐานนี่ดิฉันมีวิธีเลือกโดยคิดว่า...เรามีอะไรอยู่แล้วบ้าง... ถ้าซื้อเสื้อตัวนี้แล้วจะใส่ได้กับกระโปรงหรือกางเกงตัวไหนได้บ้าง ถ้าจะซื้อกระเป๋าสีนี้ แล้วเรามีรองเท้าสีนี้อยู่มั้ย? ...ก็อะไรประมาณนั้นน่ะค่ะ เพราะฉะนั้นทั้งเสื้อผ้า กระเป๋า รองเท้าของดิฉันมันก็เลยออกมาในรูปแบบ สีสันที่ไปในทางเดียวกันหมด เรียกว่าหยิบชิ้นไหนมาใส่กับชิ้นไหนก็ได้...ไม่ต้องเสียเวลาเลือก ถ้าเปิดตู้เสื้อผ้าของดิฉันก็จะเห็นแต่สีขาว , ดำ , เทา , ครีม , ฟ้าและเขียว จนเพื่อนบอกว่าเวลาไปไหนกับดิฉันต้องเลี่ยงเสื้อผ้า ขาว ดำ ครีม เพราะไม่งั้นจะเหมือนคู่แฝดแต่งตัวเหมือนกัน แต่จริงๆก็ไม่ค่อยมีปัญหาเท่าไหร่ เพราะเพื่อนดิฉันชอบสีสันสุดๆ เวลามันลองเสื้อแล้วหันมาถามดิฉันว่า "ตัวนี้เป็นไง" ดิฉันมักจะตอบว่า "กล้าก็ใส่ซิ!"...แล้วมันก็กล้าจริงๆ... เทียบกับผู้หญิงทั่วไปแล้ว ดิฉันคงมีอุปกรณ์มาตราฐานน้อยกว่าสาวๆพวกนั้นหลายเท่า เพราะอย่างที่บอกว่าเป็นคนขี้เกียจเลือกก็เลยไม่ชอบมีอะไรเยอะๆ ถ้าต้องใส่ส้นสูง...ก็คู่นี้ เพราะมีคู่เดียว ไม่ใช่เลือกส้นสูง 1 คู่ จากทั้งหมด 68 คู่ที่มีอยู่ วันไหนใส่ยีนส์...ก็ต้องเป็นรองเท้าคู่นี้ วันไหนของน้อยก็กระเป๋าสะพายใบเล็ก ของมากก็กระเป๋าถือใบใหญ่ ...ก็เท่านั้น... แต่ดิฉันก็ไม่ได้แปลกใจสงสัยกับหนุ่มๆสาวๆที่มีทั้งอุปกรณ์มาตราฐานและอุปกรณ์เสริมมากมายจนเป็นของสะสมนะคะ ของแบบนี้แล้วแต่ความชอบของคนค่ะ มีกำลังซื้อ ชอบที่จะชื่นชม หยิบจับ เลือกชิ้นนั้นชิ้นนี้ ทำแล้วมีความสุข ก็ทำไป...ไม่ว่ากัน ก็อยากให้ทุกคนเป็นคนช่างเลือกนะ เพราะสิ่งที่ได้มาจะได้แน่ใจว่ามันถูกใจจริงๆ มีประโยชน์จริงๆ อย่างที่ซื้อมาโดยไร้จุดประสงค์ ซื้อแล้วเก็บไว้เฉยๆ ไม่เคยหยิบจับมาใช้นั้น...มันเสียของค่ะ มีอะไรดีๆก็เอาออกมาใช้ซะ ไม่ใช้ตอนนี้ จะรอไว้ใช้เมื่อไหร่? ~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~ งานของดิฉันสำเร็จไปหนึ่งอย่างแล้ว ก็หวังว่าดิฉันจะได้มุมเล็กๆไว้อ่านหนังสือ ชื่นชมต้นไม้อย่างที่คิดไว้ โดยไม่ต้องถึงกับลงมือฆ่าผู้รับเหมาคนไหนนะ... ดิฉันให้เค้าก่อที่นั่งให้ด้วย ปกติแล้ว เก้าอี้หรือม้านั่งจะสูงจากพื้นประมาณ 45 -50 cm. แต่ดิฉันอยากให้มันสูงแค่ 30 cm. ดิฉันจะได้อยู่ใกล้กับอ่างปลาของดิฉันมากขึ้นอีก 15 cm.ไง... (แล้วทำไมไม่ลงไปนั่งกับพื้นซะเลยล่ะ?...ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า...)   Create Date : 20 พฤษภาคม 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:25:48 น. Counter : 545 Pageviews.   18 comment Share Tweet

~...เจ็บไข้ได้ป่วย...~ .....ช่วงนี้ดิฉันยุ่งมากค่ะ ต้องทำอะไรหลายอย่างพร้อมกัน ทั้งทำมาหาเลี้ยงชีพด้วยอาชีพประจำที่ทำอยู่ แล้วก็ทำงานพิเศษที่รับปากเพื่อนไว้ว่าจะทำให้ และล่าสุดคือปรับปรุงบ้านตัวเอง ตอนแรกนั้นแพลนไว้ว่าชีวิตน่าจะชะลอๆไปซักพัก จนกว่าจะถึงเดือนมิถุนาค่อยว่ากันใหม่ งานที่รับปากเพื่อนไว้นั้นก็ทำไปเรื่อยๆ ไม่ได้รีบเร่ง แต่อยู่ๆก็มีเหตุต้องเร่งให้เสร็จเร็วขึ้น ส่วนที่จะปรับปรุงบ้านตัวเอง ก็มัวแต่ใจเย็นว่าเมื่อไหร่ก็ได้ แล้วอยู่ๆ(อีกแล้ว) พี่ชายดิฉันก็โทร.มาบอกว่าขอแบบภายในอาทิตย์นี้ เพราะผู้รับเหมามีงานอื่นรออยู่ ถ้าไม่ทำภายใน 2 อาทิตย์นี้ก็รออีกหลายเดือน!...เอาล่ะซิ... ช่วงนี้ดิฉันก็เลยต้องนอนดึกติดๆกันมาหลายคืน วันอาทิตย์ก็ไม่ได้อยู่บ้าน เพราะอย่างที่บอกว่าคิดว่าชีวิตอยู่ในช่วงชะลอ ก็เลยมีนัดไปโน่น มานี่ ทำนั่นมันทุกวันอาทิตย์ แล้วก็เป็นคนไม่ชอบยกเลิกนัดเพราะเห็นใจคนที่เรานัดว่าเค้าก็ต้องจัดสรรเวลา แล้วก็เตรียมตัวสำหรับนัดกับเราเหมือนกัน ...ก็เลยต้องมานั่งทำงานดึกๆดื่นๆแทน... นอนดึกของดิฉันนี่ก็คือหลังตีหนึ่งไปแล้ว และก็ต้องตื่นเช้าประมาณหกโมง ไม่เกินหกโมงครึ่ง คืนนึงๆ ก็เลยมีเวลานอนซัก 4-5 ชั่วโมงเท่านั้นเอง ก็ทำอย่างนี้มา 3-4 คืน จนเมื่อเช้ามืดวันอังคาร ตื่นมาตอนตีสี่ เพราะว่าปวดท้องมากแล้วก็พยายามนอนหลับๆตื่นๆมาจนถึงหกโมงกว่าๆ พอตื่นขึ้นมาจริงๆแล้วก็มีอาการปวดหัวตามมาอีก...โอย~ อาการปวดหัวนี่ก็พอจะรู้สาเหตว่าเกิดจากนอนไม่พอ กินยาแก้ไมเกรนอาการก็ดีขึ้น แต่ปวดท้องนี่ไม่รู้จริงๆว่ามาจากอะไร ก็เลยไม่รู้จะกินยาอะไร ...ปวดอยู่ตลอดทั้งวัน ทานอะไรเข้าไปก็ปวด จนเย็นแล้วถึงนึกได้ว่า...ทำไมไม่ลองกินยาธาตุน้ำขาว ตรากระต่ายบิน... อ่านข้างขวดยาเค้าเขียนบรรยายสรรพคุณไว้ว่า...เป็นยาที่ใช้รับประทานเพื่อทำลายเชื้อโรคในลำไส้ แก้ปวดท้อง แก้ท้องเสีย ท้องอืดท้องเฟ้อ จุกเสียดและแน่นท้อง ใช้ได้ทั้งเด็กและผู้ใหญ่ คำเตือน...ยานี้มีแอลกอฮอล์ผสมอยู่ 0.95% w/v ควรใช้ด้วยความระมัดระวัง... เอ...มีแอลกอฮอล์ด้วยเหรอ? จิบครั้งละช้อนโต๊ะมาตั้งแต่เย็น อาการก็ดีขึ้นเรื่อยๆ แต่สงสัยว่าถ้ากินยาเยอะๆนี่จะหายปวดท้อง แต่เปลี่ยนมาเป็นเมายาธาตุแทนหรือเปล่าเนี่ย? ...มีใครเคยเมายาธาตุมั้ยคะ?...   Create Date : 16 พฤษภาคม 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:26:07 น. Counter : 829 Pageviews.   17 comment Share Tweet

~...วันที่แย่ของเรา = วันดวงตกของเค้า...~ ' วันนี้เขียนระบายเรื่องของเจ้าของblogล้วนๆ ไม่สนใจก็ข้ามไป ไม่ว่ากันค่ะ ' .....เมื่อวันศุกร์ มีเรื่องให้หงุดหงิดรำคาญใจตั้งแต่ช่วงบ่าย ลากยาวไปถึงเย็น...จนถึงดึกดื่นแล้วอารมณ์ก็ยังหงุ่ยๆ ขุ่นๆ หนักๆ... ความจริงมันก็ไม่ได้แย่มากมายอะไร คือมันรู้สึกเหมือนอารมณ์มันค้างเติ่งอยู่ตรงกลาง ไม่ได้จมดิ่งลงไปถึงก้นบ่อ แต่ก็ไม่ได้ลอยขึ้นมาอยู่บนผิวน้ำ มันแค่ลอยนิ่งๆอยู่อย่างนั้น แต่ก็ไม่ได้มีผลอะไรกับการดำเนินชีวิตนะ อารมณ์จะขึ้นจะลงขนาดไหน ก็เป็นเรื่องของความรู้สึกที่อยู่ข้างใน แต่ภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบมีอะไรก็ทำไปตามปกติ...มันคนละส่วนกัน... คืนวันศุกร์ตั้งใจจะเขียนblogเกี่ยวกับเรื่องที่กำลังสนใจ แต่ก็ทำไม่สำเร็จคงเป็นเพราะอารมณ์ที่มันยังมัวๆอยู่ เลยเขียนวนไปวนมา ก็เลยเลิกดีกว่า คนเขียนเองยังงง แล้วคนอ่านจะเข้าใจได้ยังไง และบางทีเรื่องที่น่าสนุกสำหรับเรา อาจเป็นเรื่องที่ไม่น่าสนใจสำหรับคนอื่น...ก็เก็บไว้คิดอะไรสนุกๆคนเดียวแล้วกัน... นอกจากอารมณ์ขุ่นๆจะทำให้เขียนblogไม่สำเร็จแล้ว ยังทำให้ดิฉันทำอะไรที่มันงี่เง่าๆด้วย แล้วก็คิดว่าไหนๆจะงี่เง่าแล้ว ก็ปล่อยมันให้สุดๆไปเลย ดูซิว่าจะงี่เง่าไปได้ถึงไหนกัน ...แล้วมันก็งี่เง่าได้สมใจจริงๆ...เหอ...เหอ...เหอ... .....เช้าวันเสาร์ ' คู่กรณี ' ก็โทร.มาด้วยเรื่องเดิม ปัญหาเดิม แล้วต่างคนก็ยังยืนยันความถูกต้องของตัวเองเหมือนเดิม จากน้ำเสียงธรรมดา ดิฉันก็เริ่มเสียงเข้มขึ้น สุดท้ายก็ใส่เป็นชุด ระบายอะไรออกไปตามสาย แล้วก็วางหูโครม โดยอีกฝ่ายไม่ได้พูดอะไรเลย... อันที่จริง... ไอ้ที่ทำนี่มันแย่นะ! แต่ดิฉันกลับค่อยรู้สึกดีขึ้นมานิดหน่อยที่ได้ระบายอะไรที่อยู่ในใจออกไปบ้าง ...แล้วดิฉันก็หัวเราะหึๆกับตัวเอง โทร.ไปเล่าให้เพื่อนฟัง มันบอกว่า~...ต้องเป็นวันที่ ' หมอนี่ ' ดวงตกสุดๆแน่ๆ ถึงได้โดยแกวีนใส่ เสียงปกติก็ดุแล้ว เจอตอนโมโหเข้าไปนี่คงผวาไปเลย...~ อืม...จริง! ถ้าไม่ดวงตกสุดๆนี่ไม่โดนนะเนี่ย ...แล้วเราก็หัวเราะกัน... ตอนสายๆ ' คู่กรณี ' ก็มาหาที่บ้าน คำแรกที่พูดคือ..."ผมขอโทษ ไปดูอีกทีแล้ว คุณถูก ผมดูไม่ละเอียดเอง"... ดิฉันก็พูดแค่..."โอเค...จบ" แล้วอยู่ๆก็...ติ๊ง!...อารมณ์ของดิฉันก็ลอยขึ้นสู่ผิวน้ำโดยพลัน แจ่มใสเหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น "ปัญหา" ถ้ามันเกิดจากความคิด ก็แก้ที่ความคิด จะแก้ด้วยการคิดหรือการไม่คิดก็แล้วแต่ ถ้ามันเกิดจากคน ก็แก้ที่คน ...แล้วถ้าปัญหามันเกิดจากความคิดของคนล่ะ? ก็แก้ที่ความคิดของคนคนนั้นซิ ถ้าแก้ไม่ได้ก็ตัดเค้าออกไปจากชีวิตเราซะเลย เอ๊ะ!...หรือจะตัดเราออกไปจากชีวิตเค้าดีล่ะ...ฮ่า...ฮ่า...ฮ่า... ~ จบแล้ว ~ ~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~ สำหรับคนที่เข้ามาอ่านblogดิฉันบ่อยๆ แล้วรู้สึกว่าดิฉันมองโลกในแง่ดีเหลือเกิน ปล่อยวางได้ ทำใจเก่ง ก็ขอให้เผื่อใจไว้หน่อยว่า เจ้าของblogนี้ก็มนุษย์คนนึง ถึงจะมองโลกในแง่ดีแค่ไหน มีกำแพงหนาๆไว้ป้องกันตัวซักกี่ชั้น ดิฉันก็มีเรื่องที่ทนไม่ได้ มีจุดอ่อนที่แตะเมื่อไหร่เป็นได้ "ของขึ้น" มีทั้งด้านดีและด้านที่แย่ ความคิดก็มีทั้งบวกและลบ มีวันที่ทำตัวน่ารักและวันที่งี่เง่าน่ารำคาญ อยู่ที่ว่าจะหันด้านไหนให้คุณเห็นเท่านั้นเอง... ...อย่าคาดหวังในตัวมนุษย์คนอื่นสูงเกินจริง วันนึงถ้าคุณพบว่ามันไม่ได้เป็นอย่างที่คิดจะได้ไม่ผิดหวังมากนัก... ~ เตือนทุกคน รวมทั้งตัวเองค่ะ ~ ~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~*+..+*~   Create Date : 13 พฤษภาคม 2550     Last Update : 1 มกราคม 2551 20:26:27 น. Counter : 702 Pageviews.   14 comment Share Tweet

• grappa
• โซจู
• note-d
• นายเบียร์
• random-4
• Life's like that
• 9A
• aston27
• พี่หมูน้อย
• Hobbit
• Webmaster - BlogGang

• GUGU
• CLAZZIQUAI Project
• moodee
• BlogGang.com