+...........+...........+.........+........+........+.........+.........+........+ ถึง น้องต้นสน พี่โจส่งดอกกุหลาบสีแดง เหมือนกับหัวใจของพี่ ที่ แสดงถึงความรักของพี่ที่มีต่อน้องสน ได้โปรดรับไว้ด้วย จากหัวใจสี แดงดวงน้อยๆของพี่ จาก พี่โจสุดหล่อ ต้นสน กิ๊บและแอน นิ่งชะงักไปหลายนาที ก่อนที่จะวิ่งไปอ้วกที่ห้อง น้ำกันอย่างเร็ว และอีกนาน...นาน...มากกว่าจะออกมาดูโลกภายนอกได้ .......อี๋!!! จะอ้วก แหวะ จากหัวใจดวงน้อยของพี่ ทุเรศ ตัวใหญ่กว่า หมีควาย หัวใจดวงน้อย แหยะ อึ๋ย ลาวที่สุด สงสัยจะลอยมาตาม แม่น้ำโขงแน่ๆ ฮึ่ย........ ต้นสนนั่งขนลุกอยู่ที่โต๊ะ มีดอกไม้พร้อมกับการ์ด วางอยู่บนโต๊ะเรียน เธอมองมันอย่างกลัวและแขยงเหมือนกับมีหม้อแม่นากมาวางอยู่ตรง หน้าอย่างงั้นแหละ “กิ๊บ เอามันไปทิ้ง.....ทิ้ง ให้หน่อยสิ ฉันกลัวมัน” “เรื่องอะไร เอาไปทิ้งเองสิ ฉันก็กลัวเหมือนกัน” “งั้น..น...แอน ฉันขอร้อง อ..เอามัน อ..ออก..ออก ...ไปที” แอนส่ายหน้าดิกๆ “ไม่มีทาง...ฉันไม่จับมันเด็ดขาด เดี๋ยวหนอนขึ้นฉัน....” ทั้งสามคนต่างก็ไม่มีใครกล้าแตะมันสักคนเดียว เห็นดอกไม้เหมือนศพ มองยังไม่อยากมองมันเลย ........โฮๆๆๆ ช่างเป็นวันวาเรนไทน์ที่น่าสยดสยองจังเลย ทำไมในชีวิตฉันต้อง มาพบ มาเจอกับไอ้บ้านี่ด้วยนะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..................... “ว้าว!!!!!! ดอกไม้ใครเอ่ย? ส่งมาแต่ไก่โห่” ตี๋เดินเข้ามาในห้อง ส่งเสียงดังมาเชียว “อย่า!!!” มือที่กำลังจะเอื้อมมาหยิบดอกไม้ไปดูชะงักทันที อาร์ทที่ตามาข้างหลังก็พลอยหยุดเดินไปด้วย “อะไรเหรอ?????” ตี๋ถามอย่างแปลกใจ “ทำไม? ดูไม่ได้เหรอ ?” “คือว่า ดูได้ แต่อย่าจับ เข้าใจมั้ย เดี๋ยวหนอนขึ้นหรอก” “อะไรวะ ไม่เห็นเข้าใจ อะไรกันทำไมถึงจับไม่ได้” “นั่นสิ...มีอะไรเหรอ” อาร์ทถาม ไม่เข้าไจเหมือนกัน “งั้นนายมาดูนี่สิ” ต้นสนชี้ให้อ่านข้อความในการ์ดใบเล็กนั่น พวกเขาก้มลงอ่าน พออ่านจบพวกเขาก็ทำหน้าตาพิลึกๆ บอกไม่ถูก “คม ชัด ลึก กินใจจริงๆ มันเป็นศิลปะ” ตี๋พูดไม่รู้เรื่อง อาร์ทเขย่าตัวตี๋ “เฮ้ย!!! ตื่นๆๆๆๆๆ ไอ้ตี๋ แกกำลังฝัน ตื่นเดี๋ยวนี้ ตื่นๆๆๆๆ” “ฮะ....ฮะ......อะไรกัน ฉันเป็นอะไร ใครตื่น....ตื่อนทำไม” “โห........เป็นขนาดนี้เลยเหรอเนี้ย ตอนแรกพวกเราแค่ช็อกไปพักนึงแล้วก็หาย นี่....เพ้อเลยเหรอ น่ากลัวจริง มันต้องมีคำสาปแน่ๆ เอามันไปเผาซะ แล้วโยน พริกโยนเกลือด้วย” แอนบอกท่าทางเหมือนแม่มดมดดำ “อาร์ท นายเอามัน ป...ไป ไกลๆๆๆๆๆๆๆๆ ได้มั้ย ฉ...ฉันขอร้องล่ะนะ ขอบคุณมาก.....ก....” ต้นสนลากเสียงยาวบอกให้รู้ว่า ขอบคุณม้ากมาก พร้อมกับเลื่อนโต๊ะทั้งโต๊ะ ให้ยังกับจะให้ยกโต๊ะไปทิ้งด้วย “นี่เธอจะให้ฉันยกโต๊ะไปด้วยเลยเหรอ ฮึ ว่าไง” “ได้ก็ดี” .......นี่เขาประชดนะ ยังอุตส่าห์บอกดีอีกแน่ะ เฮ้อ....... เขาวางกระเป๋าไว้บนเก้าอี้ พร้อมกับส่งกีตาร์ให้ต้นสน เธอเห็นแล้วก็นึกขึ้นได้ “เออ.....จริงสิ วันนี้ เราเล่นวงที่เท่าไหร่เหรอ” ต้นสนถามพลางรับกีตาร์มาพิงไว้ ที่กำแพงข้างตัว เขยิบเก้าอี้ออกมานิดนึง เพื่อไม่ไปโดนกีตาร์ได้ “ สาม.....เอาให้กระหึ่มเลยนะไอ้สน เอาแบบวันที่แกประกวดเลย” “ได้......ของแค่เนี้ย ......จิ๊บๆ” ต้นสนบอกอย่างมั่นใจ “จะเอาไอ้นี่ไปเป็นกำลังใจด้วยมั้ยล่ะ” อาร์ทยื่นดอกไม่ไปตรงหน้าเธออย่างรวดเร็ว เธอตกใจร้องออกมา “ว้าย!!!! ไอ้บ้า ทุเรศ เอาออกไปนะ อี๋ย แหยะ ไป” ต้นสนตวัดมือลงบนต้นแขนอาร์ท เขาร้องออกมา “โอ้ยๆๆ เจ็บๆๆ” “สมน้ำหน้า เอาไปทิ้งนะ เดี๋ยวนี้เลย” ต้นสนสั่ง บ้า แกล้งกันอยู่ได้ รู้อยู่แล้วว่าเราไม่ชอบ “ครับผม ไปเดี๋ยวนี้แหละ โอ้ย!! เจ็บๆๆ” อาร์ทรีบเอาดอกไม้ไปทิ้งทันที เฮ้อ... ดุจัง...เอาเถอะน่า “สวีสดีค่ะ เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆนะคะวงที่ผ่านไปเป็นไงคะ สนุกกันมั้ยเอ่ย เอาล่ะค่ะ มาถึงวงต่อไป อ้ะๆๆ เพื่อนๆจำนักร้องชนะเลิศคาราโอเกะของ เรากันได้รึเปล่าคะ คงจะไม่ใครลืมได้เลยนะคะ เพื่อนๆคงจะสงสัยกันแล้ว ว่าทำไมเราถึงได้เอ่ยถึงเธอใช่มั้ยคะ วันนี้ค่ะ วันนี้เธอจะมามอบความสนุก ให้กับเรา แน่นอนค่ะ เธอมากับวง ฟรานซิส ขอเสียงปรบมือต้อนรับวงฟรานซิส ได้เลยค่ะ” เสียงปรบมือกับเสียงกรี๊ดต้อนรับดังกระหึ่ม ต้นสนยิ้มแก้มปริ มองไปข้างล่าง เวที มีทั้งเพื่อนๆในห้องและที่ยืนอยู่กับกิ๊บและแอนคือเด็กๆที่โรงอาหารและน้อง ออนที่ยืนโบกมือมาให้ทั้งพี่ชายตัวเองและพี่สนคนนี้ ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี การแสดงสนุกสนานเช่นวันประกวด เด็กวิ่งเข้ามาให้ดอกไม้ กันใหญ่ไม่เว้นแม้แต่อาจารย์ก็ชื่นชอบ ยิ่งเล่นก็ยิ่งสนุก ไม่มีใครอยากให้เลิกสักคน “เอาล่ะ มาถึงเพลงสุดท้ายแล้วนะคะ” เสียงโห่ดังกระหึ่มเซ็งแซ่ “สุดท้ายแล้วจริงๆค่ะ ดูซิคะวงต่อไปมารอแล้ว กติกาต้องเป็นกติกาค่ะ งั้นเรามา สนุกกันดีกว่าค่ะ music go” “โอ้โห!!!พี่สนเก่งจังค่ะ” ออนยิ้มหวานให้ “ขอบคุณค่ะ น้องออน ชอบมั้ยคะ” “น้องออนชอบพี่สนที่สุดในโลกเลยค่ะ” “จริงเหรอคะ ?” “แต่ว่า....มีคนที่ชอบพี่สนมากกว่าน้องออนอีก” ออนพูดค้างไว้แค่นั้นแล้วส่งดอกกุหลาบสีชมพูให้ ออนยิ้มมีเลศนัย แล้วจูงมือต้นสนไปที่ๆอาร์ท ยืนอยู่ “คนนี้ไงคะ” ออนชี้ไปที่พี่ชาย “พี่อาร์ทคะน้องออนไปเล่นเกมส์ตรงโน้นนะคะ” ออนรีบวิ่งไปทันที ปล่อยให้ทั้งสองคนยืนกันแค่สองคน ต้นสนยังงงอยู่ อะไรกัน ดอกกุหลาบสีชมพูกับนายอาร์ท “ชอบรึเปล่า?” เขาเอ่ยขึ้นมาหลังจากที่เงียบกันไปพักหนึ่ง “อะไร?” “ก็นั่นไง” เขาชี้ไปที่ดอกกุหลาบสีชมพูดอกสวยนั้น “ก...ก็ สวยดี นายให้ฉันเหรอ” ต้นสนแก้มแดงระเรื่อ “อืม...แต่ไม่รู้ว่าเธอจะชอบมันเหมือนดอกเมื่อเช้าหรือเปล่าก็ไม่รู้” อาร์ทแหย่ ต้นสนหน้าบึ้งขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินอย่างนั้น เธอมองอาร์ท ตาเขียว วางดอกไม้ไว้บนโต๊ะใกล้ๆ แล้วเดินหนีไปทันที อาร์ทสำนึก คว้าดอกไม้ตามไปทันที “ต้นสน ฉันขอโทษ ดีกันนะ” อาร์ทดักหน้าดักหลังง้องอน “โธ่...ฉันเลี้ยงไอติมก็ได้นะๆๆๆ” “ไม่!!!!ไปให้จะพ้นเลยนะ อย่ามายุ่ง” “โธ่เอ้ยเราขอโทษ เราจะไม่เล่นแบบนี้อีกแล้ว นะๆๆๆ” อยู่ดีๆต้นสนก็หยุดเดินเสียเฉยๆ เพราะโจเดินตรงมา “น้องสนจ๋า เป็นไงบ้างจ๊ะ” ต้นสนยังไม่ทันตอบ อาร์ทรีบตอบตัดหน้าไปเสียก่อน “สบายดีครับ” “นายเกี่ยวอะไรด้วย” โจถามอย่างไม่สบอารมณ์ “อ้าว.....ก็แล้วพี่มาเกี่ยวอะไรกับแฟนผมล่ะครับ” "อะไรนะ" โจอ้าปากค้าง "โธ่พี่นี่หูตึงจริง" อาร์ททำท่ารำคาญ "แหมผมอยากจะคุยด้วยนานๆนะ แต่ไม่ว่างซะแล้ว เอาเป็นว่าทักทายพี่สั้นๆแล้วกัน" อาร์ทสูดลมหายใจลึกๆแล้วเริ่มต้นทักทาย "สวัสดีครับเป็นอย่างไงบ้างพี่กินข้าวอร่อยมั้ยที่บ้านมีหมารึเปล่าพันธุ์อะไรครับพี่มันกินจุหรือเปล่าแล้วพามันไปเดินเล่นบ้างมั้ยฉีดยาให้รึยังอย่าลืมเอามันไปหาหมอบ้างนะตอนนี้หน้าร้อนเดี๋ยวมันเป็นบ้าเหมือนพี่ฝากสวัสดีคุณแม่พี่ด้วยเอ๊ะเกี่ยวอะไรกับผมไม่เป็นไรไว้เจอกันคราวหน้าแต่ผมว่าอย่าเจอกันอีกเลยดีกว่านะพี่นะ" ต้นสนยืนนิ่งอึ้ง โจหน้าตาเหรอหราอึ้งปนตกใจ อาร์ทรีบชิ่งพาต้นสนเดินหนีออกมาเสียจากโจโดดยเร็ว “นี่....ฉันไปเป็นแฟนนายตั้งแต่เมื่อไหร่กันฮะ” “ก็เมื่อกี้นี้ไง” “อะไรเมื่อกี้ ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย” “เอาเถอะน่า...เอาเป็นว่าฉันชอบเธอ เธอเป็นแฟนฉัน เราเป็นแฟนกัน” “ฮะ.....อะไรนะ” “เฮ้อ.... ก็บอกว่าเราเป็นแฟนกัน ไป....ไปกินไอติมกัน” อาร์ทจูงต้นสนไปกันสองคน ต้นสนตามไปงงๆ เพื่อนๆแอบมองกันอย่างอิจฉา แสงแดดยามเย็นวันนั้นช่างสวยงามเหลือเกิน ภาพคนสองคนเดินคุยกันไปกระหนุงกระหนิง ช่างน่ารัก น่าอิจฉา สำหรับ คนไม่มีแฟน แต่ไม่มีใครรู้หรอกว่าภาพนั้น จริงๆแล้ว ฝ่ายชายกำลังแหย่ให้ฝ่ายหญิงโกรธอย่างเมามันอยู่นั่นเอง *..........*..........*................*............*..............*...............*...............* จบไปแล้ว 1 เรื่อง ฮะๆๆๆๆๆๆๆ ดีใจจัง นึกว่าจะไม่จบซะแล้ว ขอบคุณที่แวะเข้ามาอ่านกันนะคะ ไม่ว่าใครก็ตาม เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ