Bloggang.com : prysang - จดหมายจากฆาตกร (Tegami) คือ.. ร้องไห้เยอะมาก

ซึโยชิ เป็นเด็กหนุ่มจิตใจอ่อนโยน เพราะยากลำบากตั้งแต่เล็ก เขาจึงมุ่งมั่นที่จะส่งเสียให้ นาโอกิ น้องชายได้เรียนต่อมหาวิทยาลัย แต่เมื่อความจำเป็นบีบรัด ซึโยชิตัดสินใจขโมยของและพลั้งมือฆ่าหญิงชราเจ้าของบ้าน

ชะตาชีวิตทั้งสองพี่น้องผันนับจากนั้น ซึโยชิต้องโทษจำคุก 15 ปี นาโอกิถูกสังคมกีดกันและตราหน้าว่าเป็นน้องชายฆาตกร ซึโยชิมีเพียงจดหมายระหว่างเขากับน้องชายเป็นแสงสว่างเดียวของชีวิต ส่วนนาโอกิกลับทุกข์ทรมานทุกครั้งที่เห็นจดหมายของพี่ชาย เพราะมันเป็นจดหมายจากฆาตกร

หลังจากติดอกติดใจในผลงานนิยายของ ฮิงาชิโนะ เคโงะ จากเรื่อง พระอาทิตย์เที่ยงคืน ที่รีวิวไปครั้งก่อน จึงเสิร์ชอินเตอร์เน็ตหาข้อมูลเป็นการใหญ่ว่าเขาเขียนเรื่องอะไรน่าสนใจอีกบ้าง ก็พบว่าพลอตน่าสนใจเกือบทุกเล่มที่มีแปลนั่นแหละค่ะ แต่เลือกสองเล่มนี้มาอ่านก่อน เพราะเสิร์ชเจออยู่ในร้านหนังสือมือสอง หากอ่านจากรีวิวตามอินเตอร์เน็ตจะพบว่า "ความลับ" เป็นเรื่องที่ได้ใจคนว่าสุดยอด แต่ที่เราหยิบ "จดหมายของฆาตกร" มาอ่านก่อน เพราะเป็นคนที่ชอบเรื่องราวของความสัมพันธ์พี่น้องเอามากๆ

จากที่อ่านพลอตเรื่องตรงปกหลัง ก็เป็นไปตามคาดคือ ร้องไห้เยอะมาก ซึ่งคงมีส่วนมาจากความชอบในเรื่องราวของพี่น้องด้วยนั่นเอง มีอยู่ช่วงหนึ่งที่เราถึงกับสะอื้นเลยทีเดียว การถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกของตัวละครดีมากจริงๆ เรื่องนี้ไม่ใช่การสืบสวนนะคะ เป็นนิยายดราม่าว่าด้วยความสัมพันธ์และการต่อสู้ชีวิต เศร้าใจแต่ก็ซาบซึ้งด้วย

ในหนึ่งชีวิตของคนเรา ใครบ้างไม่เคยพลั้งพลาด แต่ในบางความผิดพลาดของชีวิตนอกจากไม่อาจย้อนกลับไปแก้ไขได้แล้ว ยังไม่สามารถจะทำปัจจุบันหรืออนาคตให้ดีขึ้นได้เลย เรื่องของ ซึโยชิ เป็นอุทธาหรณ์ได้ดีมากๆ ถ้าหากเรายอมอ่อนข้อให้กับศีลธรรมอันดีสักครั้ง ผลลัพธ์ของมันอาจกลายเป็นบาปกรรมในชีวิตที่คาดไม่ถึง

ยามที่ชีวิตกำลังสิ้นไร้ไม้ตอก หัวใจที่รักน้อง และความรู้สึกรับผิดชอบต่ออนาคตของนาโอกิ ซึโยชิแค่ต้องการเงินจำนวนหนึ่งที่จะดูแลให้น้องได้เรียนต่อมหาวิทยาลัย การโขมยเงินจากบ้านหญิงชราที่ร่ำรวยเหลือกินเหลือใช้คนหนึ่ง..สักครั้ง คงไม่ถูกจับได้ คงไม่เป็นไร

แต่มันก็เป็นไปแล้ว เขาถูกพบเห็น เขาพลาดพลั้งฆ่าคนตาย ถูกจับและต้องโทษจำคุก

ซึโยชิ ในเรือนจำ เฝ้าเขียนจดหมายถึงนาโอกิทุกเดือน โดยไม่รู้เลยว่าน้องชายต้องเผชิญชีวิตภายนอกอย่างยากลำบากอย่างไร ชีวิตที่ต้องต่อสู้เพียงลำพังของนาโอกิ ท่ามกลางสังคมที่กีดกันแบ่งแยก เพราะชีวิตนั้นถูกตราหน้าด้วยคำว่าเป็น "น้องชายของฆาตกร" ความรังเกียจอาจไม่ได้แสดงออกมาชัด เพราะมนุษย์นั้นยังมีสิ่งที่เรียกว่ามนุษยธรรมค้ำใจอยู่ แต่พวกเขาก็อึดอัดที่จะข้องแวะ หรือหลีกเลี่ยงที่จะยุ่งเกี่ยวด้วย

ทำไมการมีญาติพี่น้องก่ออาชญากรรม คนละคนกันแท้ๆ ทำไมมันถึงเป็นปัญหานัก ในเมื่อบ้านเรา เด็กวัยรุ่นติดยา ลักโขมย หรือ ผู้คนปล้นชิงทรัพย์ ข่มขืน ฆาตกรรม เป็นข่าวโครมๆ ไม่เว้นแต่ละวัน ถ้าเราไม่เคยดูซีรีย์ญี่ปุ่นลักษณะอย่างนี้มาบ้าง คงจะมีความกังขาอยู่ในใจ ว่าการถูกเลือกปฏิบัติ ถูกมองไม่ดี ถูกเลี่ยงหลบที่จะข้องแวะเกี่ยวข้อง มันหนักหนา มันมีผลต่อชีวิตคนๆ หนึ่งถึงขั้นนั้นเชียวหรือ นั่นคงเป็นเพราะสังคมญี่ปุ่นไม่คุ้นชินกับเรื่องแบบนี้

Someday, some place where the sun shines ได้ถ่ายทอดเรื่องราวของหญิงสาวที่ต้องโทษจำคุก 7 ปี ในคดีที่เธอฉ้อโกงเงิน มันไม่สำคัญหรอกว่าเหตุผลของการกระทำผิดนั้นคืออะไร เพราะถึงอย่างไรมันก็ถือเป็นการกระทำความผิดอยู่ดี ชีวิตหลังพ้นโทษ เธอแทบไม่มีที่ยืนในสังคม ไม่เป็นที่ต้อนรับแม้แต่ในครอบครัวของเธอเอง ครอบครัวที่ทำธุรกิจ ไม่ต้องการเกี่ยวข้องกับเธอให้เสียภาพลักษณ์ น้องชายที่กำลังจะแต่งงานกับหญิงสาวจากครอบครัวที่ดี คงไม่อาจจะเป็นที่ยอมรับ หากเขามีพี่สาวเคยถูกจำคุก นั่นเป็นเหตุผลที่ครอบครัวได้คัดชื่อของเธอออกจากทะเบียนบ้าน การหางานทำไม่ใช่เรื่องง่าย การจะมีเพื่อนบ้าน มีคนรัก ไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นไปได้ง่ายเช่นเดียวกัน

Evenso, I will be living on เมื่อเด็กหญิงคนหนึ่งถูกฆาตกรรม การกลับมาพบกันในอีก 15 ปีต่อมาระหว่าง พี่ชายของเหยื่อ และ น้องสาวของฆาตกร ถ่ายทอดผลกระทบอันเกิดขึ้นจากอดีตที่ไม่เคยจางหายไป ครอบครัวของฆาตกร ที่ต้องถูกตราหน้าและแบกรับความรู้สึกผิดเอาไว้ตลอด ยากจะมีโอกาสได้ทำงานดีๆ เพื่อลืมตาอ้าปาก กับ ครอบครัวของเหยื่อหยื่อ..ที่ความสูญเสียได้กลายเป็นบาดแผลอันเจ็บปวดของทุกคน และนำครอบครัวไปสู่ความแตกร้าว

White Spring ฤดูใบไม้ผลิสีขาว อดีตยากูซ่าฆ่าคนตายที่จำคุก 8 ปี หลังได้รับการปล่อยตัวออกมา กรรมของคนเคยผิด คือยากที่จะหาคนเปิดใจยอมรับได้ง่ายๆ ยี่ห้อ "คนขี้คุก" ย่อมเป็นตราติดอยู่บนหน้าผาก โอกาสในสังคม โอกาสที่จะสร้างความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ และการสร้างครอบครัว เป็นไปได้ยาก โดยแก่นของเรื่องนี้ คือการที่อดีตนักโทษคนหนึ่งจะมีโอกาสเป็นพ่อให้กับเด็กหญิงคนหนึ่งได้ไหม ลูกของเขาที่แฟนสาวได้ตั้งท้องตอนที่เขาเข้าคุกไป และเธอได้เสียชีวิตหลังจากนั้น

การได้ดูซีรีย์เหล่านั้น ทำให้เราพอจะเข้าใจปัญหาของนาโอกิ แม้เขาจะไม่ใช่ตัวฆาตกรเอง แต่การกระทำของพี่ชาย ก็ส่งผลกระทบถึงเขาด้วย อุปสรรคต่างๆ นานา ที่นาโอกิต้องเผชิญ และเขาทำอะไรกับมันไม่ได้เลย เพราะนั่นคือสิ่งที่ผู้อื่นคิดและรู้สึกที่จะกีดกันเขาออกไป

แต่ถามว่าทำไมเรื่องราวเหล่านี้จึงซาบซึ้งใจนัก เพราะในท่ามกลางคนทั่วไป จะมีคนที่แตกต่าง อาจไม่มากนัก แต่ก็ใช่ว่าจะหาไม่ได้ คนที่เข้าใจ ยอมรับ ปรารถนาดี คนที่เป็นเพื่อนแท้ และคนที่มีรักแท้จากใจจริง

นอกจากสองพี่น้อง ซึโยชิ และ นาโอกิ แล้ว ยูมิโกะ มีส่วนสำคัญมาก ที่ทำให้เราชอบนิยายเรื่องนี้ ผู้หญิงที่ถูกผลักไส ถูกรำคาญ แต่เธอก็ไม่ได้หนีไปไหน พร้อมจะเป็นกำลังใจคอยกระตุ้นให้นาโอกิให้เผชิญหน้าต่อสู้กับความจริงเสมอ

ในเรื่องราวที่เกิดขึ้น สร้างความรู้สึก สงสาร เห็นใจ ทั้ง ซึโยชิและนาโอกิเป็นอย่างมาก จดหมายจากฆาตกรแต่ละฉบับ มีความหมาย สะท้อนความรู้สึก มากกว่าแค่การบอกเล่าเรื่องราวในชีวิตทั่วๆ ไป และในขณะที่เราสงสารเห็นใจ เราก็นึกโทษสังคม นึกโทษความใจแคบของคน อะไรต่อมิอะไรเหมือนนาโอกินั่นแหละ แต่เราก็ได้รู้สึกว่าเข้าใจและยอมรับในสิ่งที่มันเป็นจากมุมมองของตัวละครหนึ่ง การก่ออาชญากรรม ก็เหมือนกับ การฆ่าตัวตายทางสังคม

...โทษของพี่ชายคุณ ต้องรวมถึงความชอกช้ำที่คุณได้รับในตอนนี้ด้วย

...ไม่ถูกนักที่คุณจะแค้นเคืองพวกเรา ถ้าจะพูดให้ตรงประเด็นก็คือ พวกเราย่อมต้องเลือกปฏิบัติต่อคุณ เพื่อให้อาชญากรทุกคนรับรู้ด้วยว่า การที่ตัวเองทำผิดมีผลให้ครอบครัวต้องทุกข์ทรมานไปด้วย

พี่ชาย.. ที่ทำไปเช่นนั้น แรงจูงใจของเขามีเพียงหนึ่งเดียวนั่นคือความรักที่มีต่อนาโอกิ

แต่สิ่งที่นาโอกิต้องชดใช้ คือ สิ่งดีๆ ในชีวิต ที่เขาต้องพลาดมันไปครั้งแล้วครั้งเล่า

โอกาส ความหวัง ความฝัน ความรัก .. ที่เขาต้องสูญเสีย

ความรู้สึกของเขา รัก เกลียด หรือโกรธแค้น และคำว่า "น้องชายของฆาตกร"

นาโอกิ...เพื่อจะดำเนินชีวิตต่อไปแล้ว เขาควรจะต้องจัดการกับมันอย่างไร ...

น้ำตาจึงไหลซะมากมาย ถึงขั้นสะอื้น

ถ้าสนใจแนวนี้ต้องลองหามาอ่านดูค่ะ

เรื่องนี้ได้ถูกสร้างเป็นภาพยนตร์ด้วยนะคะ เพิ่งมารู้ตอนหาข้อมูลหนังสือเขียนรีวิววันนี้ (อ่านจบเมื่อวาน) ตอนอ่านนิยาย เราก็แอบแคสติ้งนักแสดงไว้ในใจเหมือนกันนะคะ มัตสึชิม่า เคนอิจิ รับบทพี่ชาย ซึโยชิ / อิชิฮาระ ฮายาโตะ เป็นนาโอกิ (บทดีๆ ให้คนนี้ตลอด อิอิ คนโปรด)

พอรู้ว่าได้ทำเป็นภาพยนตร์ อยากรู้มากว่าใครเล่น ปรากฏว่าเป็นคนที่คาดไม่ถึง แต่เห็นหน้าตาแล้วแบบมันใช่เลย ทาคายูกิ ยามาดะ เป็น นาโอกิ ซึ่งในปีเดียวกัน (2006) เขาก็เป็นพระเอกซีรีส์เรื่อง พระอาทิตย์เที่ยงคืน จากนิยายของ ฮิราชิโนะ เคโงะ นี่แหละค่ะ

ทาคายามะ เท็ตสึจิ รับบท ซึโยชิ ดูซึ่อๆ เศร้าๆ แคสนักแสดงได้ดีทีเดียว

ที่ดีใจมากคือ ซาวาจิริ เอริโกะ รับบท ยูมิโกะ เพราะเธอเป็นนางเอกหน้าตาสะสวยน่ารักมากๆ

ชอบใจการแคสติ้นักแสดงจึงหาลิงค์ออนไลน์ดูหนังจบไปเรียบร้อยแล้ว ชอบพระเอกนางเอกมาก แม้ว่าในหนังจะไม่ชอบตรงที่มีการเปลี่ยนแปลงความฝันของนาโอกิไปเป็นอีกอย่างหนึ่ง มันดูไม่เข้ากันกับคนที่มีชีวิตเศร้าโศก แต่ในตอนท้ายก็ทำได้ซึ้งดี ทว่าถ้าให้เทียบกันเราก็ว่าเป็นแบบในหนังสือดีกว่า ... บทเพลงแทนความรู้สึก หรือ ความรู้สึกที่ไม่อาจพูดสิ่งใดออกไปได้แม้สักคำแต่หวังว่าพี่จะเข้าใจ

...ไม่ใช่ครับพี่ เพราะจดหมายพวกนั้นต่างหากผมถึงได้มีวันนี้

ถ้าไม่มีจดหมายพี่ ผมอาจไม่ต้องทุกข์ทรมาน

แต่คงไม่มีแรงกระตุ้นให้ค้นหาทางเดินของชีวิต