ขากลับเดินเลาะริมหาดย้อนกลับไปยังฝั่งเงียบสงบที่เมาท์เทนรีสอร์ท เพิ่งรู้จากไกด์ว่าบนชายหาดหลีเป๊ะนั้นเป็นที่พักพิงของชาวเลจำนวนหนึ่งวิถีชีวิตที่อยู่ง่าย กินง่าย และนอนง่ายด้วย คือ พวกเขาจอดเรือเทียบฝั่งโยงยึดไว้ แล้วแค่หาอะไรง่ายๆ ปูลงบนพื้นทราย กลายเป็นห้องนอนกว้างใหญ่โล่งโจ้ง ท้าลมทะเลอยู่ตามชายหาด เป็นความทรหดที่อดทึ่งไม่ได้ที่คุณไกด์พาพวกเราเดินเลาะหาด เพราะจะพาดูพรายน้ำ นั่นคือแพลงตอนเรืองแสงที่มักขึ้นมาตามริมหาดในตอนดึก แต่เพราะยังไม่ดึกมากพอหรือเพราะฟ้าโปร่งไม่มืดทึบมากนัก ทำให้ไม่พบเจอเจ้าพรายน้ำที่ว่านี้พวกเราจึงพากันกลับไปนอน เพราะหมดแรง และวันรุ่งขึ้นยังมีการผจญภัยกับโลกใต้น้ำรอเราอยู่
>
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 98 คน [