Group Blog
 
All blogs
 
ขอให้มีชีวิตอยู่ด้วยกัน - สึนามิ กับ หัวใจแห่งดินแดนอาทิตย์อุทัย


 เคน โมริ _เขียน / มารินา โคาบายาชิ _แปล
สำนักพิมพ์ แพรวเยาวชน  พิมพ์ครั้งแรก มิถุนายน ๒๕๕๘ 



ขอให้มีชีวิตอยู่ด้วยกัน
เรื่องจริงของเด็กๆ และครอบครัวในเหตุการณ์สึนามิที่ญี่ปุ่น
และการข้ามผ่าน ภัยพิบัติครั้งใหญ่ไปด้วยกัน


เหตุแผ่นดินไหวเกิดขึ้นท่ากลางหิมะเดือนมีนาคม แต่ระหว่างที่ผมได้ฟังเรื่องราวของพวกเขา ฤดูกาลก็ผันเปลี่ยนไปด้วยจากฤดูใบไม้ผลิใบอ่อน ผ่านพ้นฤดูร้อนอันร้อนจิตไม่กินไรเข้าสู่ฤดูใบไม้ร่วงซึ่งมีเสียงแมลงร้องระงบ ในวันที่ 11 กันยายน หลังเหตุแผ่่นดินไหวผ่านไปได้ครึ่งปี มีครอบครัวจำนวนมากร่วมไว้อาลัย ทุกคนต่างมุ่นมั่นบูรณะและฟื้นฟูเมืองในที่สุดการเริ่มก้าวแรกหรือเพี่ยงครึ่งก้าวแรกคงเกิดขึ้นจริงแล้ว อย่างไรก็ตาม  ในช่วงครึ่งปีนั้นพวกเขาก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างชัดเจน

มีทั้งผู้ใหญ่ที่พยายามมองไปข้างหน้าทั้งที่จิตใจยังมีบาดแผล  เด็กๆ ที่กลับมาสดใสร่าเริงจนน่าตกใจและผู้คนที่ต่อสู้เพื่อฟื้นฟูท้องถิ่น กิจการ และครอบครัวขึ้นมาอีกครั้ง  ผมเชื่อว่าการถ่ายทอดเรื่องราวเหล่านี้  จะช่วยให้ผู้คนรู้จักวิธีรับมือ การช่วยเหลือเกื้อกูล และการก้าวผ่านภัยพิบัติ  จากผ่นดินไหวครั้งใหญ่อย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นได้บ้าง ไม่มากก็น้อย


๑๑ มีนาคม ค.ศ. ๒๐๑๑  

เกิดการเคลื่อนที่ครั้งใหญ่ของสองแผ่นเปลือกโลก อเมริกาเหนือ และ แปซิฟิก ที่ความลึก ๒๔ กิโลเมตร ห่างจากชายฝั่งซันริกุ ๒๐๐ กิโลเมตร  รอยเลื่อนเป็นบริเวณกว้าง ยาวจากเหนือจรดใต้ประมาณ ๕๐๐ เมตร กว้างจากตะวันออกสู่ตะวันตกประมาณ ๒๐๐ กิโลเมตร วัดความรุนแรงของแผ่นดินไหวได้ขนาด ๙.๐ ริกเตอร์  พลังงานมหาศาลที่ก้นสมุทรนี้ เทียบเท่ากับขนาดของระเบิดปรมาณูที่ถล่มจังหวัดฮิโรชิมะ ๓๒,๐๐๐ ลูก และมากกว่าแผ่นดินไหวครั้งใหญ่ขนาด ๗.๓ ที่เขตฮันชิน (โอซากา-โกเบ) และ อาวาจิ ถึงหนึ่งพันเท่า

เวลา ๑๔.๐๐ นาฬิกา ๔๖ นาที  ประเทศญี่ปุ่นครึ่งตะวันออกถูกเขย่าด้วยแรงสั่นสะเทือนอย่างหนัก
เวลา ๑๔.๐๐ นาฬิกา ๔๖ นาที สำนักอุตุนิยมวิทยาญี่ปุ่นประกาศเตือนภัยสึนามิ

จากการประกาศเตือน ครั้งแรก ๓ เมตร และ ๖ เมตร
ต่อมาได้ปรับเป็น  ๖ เมตร และ ๑๐ เมตร 
หลังจากนั้นอีกประมาณ ๔๕ นาที ... สูงกว่า ๑๐ เมตร

คลื่นกระแทกจากการเคลื่อนตัวของรอยเลื่อน ได้เคลื่อนข้ามท้องทะเลด้วยความเร็วสูงสุด
เทียบเท่าได้กับความเร็วของเครื่องบินไอพ่น .. ๘๐๐ กิโลเมตรต่อชั่วโมง

สึนามิลูกใหญ่ ได้พัดถล่มพื้นที่ทางฝั่งตะวันออกของญี่ปุ่น 
คร่าชีวิตผู้คน และทำลายบ้านเมือง  สูญหายและเสียชีวิต ๑๙,๕๐๔ คน 
สิ่งปลูกสร้างเสียหายทั้งหลัง ๑๒๐,๑๔๒ หลัง
เสียหายครึ่งหนึ่ง ๑๘๘,๕๗๐ หลัง เสียหายบางส่วน ๖๐๐,๐๐๐ หลัง
ช่วงที่มีการตั้งศูนย์อพยพมากสุดมี ๒,๔๔๔ แห่ง 
มีจำนวนผู้อพยพทันทีหลังเกิดเหตุแผ่นดินไหวมากกว่า ๓๘๐,๐๐ คน

ในจังหวัด ฟุกุชิมะ นอกจากผู้คนจะหวาดกลัวภัยจากแผ่นดินไหวและสึนามิ  พวกเขายังต้องหวาดกลัวจากกัมมันตภาพรังสีเมื่อเตาปฏิกรณ์ในโรงไฟฟ้านิวเคลียร์ฟุกุชิมะไดอิจิได้เกิดการระเบิดของก๊าซไฮโดรเจนขึ้นในวันรุ่งขึ้น และอีกสามวันต่อมา 

ช่วงเวลาครึ่งปีหลังจากสึนามิพัดถล่ม  เหล่าผู้คน  ในพื้นที่ประสบภัย ได้ลุกขึ้นมาเพื่อจะมองไปข้างหน้าทั้งที่จิตใจยังมีบาดแผลให้ทนทุกข์ แต่ไม่ว่าอย่างไรพวกเขาจะต้องข้ามผ่านช่วงเวลาแห่งความเจ็บปวดนั้นไปให้ได้  เพื่อคนที่รัก เพื่อชีวิตความเป็นอยู่ของครอบครัว ทุกคนต่างมุ่งมั่นบูรณะและฟื้นฟูเมือง  

ในที่สุด...พวกเขาก็ได้เริ่มก้าวแรก หรือแม้เพียงครึ่งก้าวแรก เพื่อจะสร้างบ้านสร้างเมืองขึ้นมาอีกครั้ง

บนผืนแผ่นดินถิ่นเกิดที่สืบทอดต่อกันมาจากบรรพบุรุษ ผืนเดิม
แม้อดีต และ ปัจจุบัน (๒๐๑๑) จะมีสึนามิมาเยือนแล้ว
และในอนาคต สึนามิ ก็อาจจะยังมาเยี่ยมอีก   

ประเทศไทยของเราก็เคยพบกับความสูญเสียครั้งร้ายแรงจากภัยสึนามิ 2004
ขอคนไทยอย่าลืม สึนามิ  ระบบเตือนภัย เส้นทางอพยพ 
หากเกิดเหตุต้องตื่นตัว รับมืออย่างไร  อย่าได้ละเลย  ..

'อยากให้มีชีวิตอยู่ด้วยกัน' คือเรื่องราวที่แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของคนญี่ปุ่น
ในท่ามกลางภัยพิบัติครั้งใหญ่ที่กวาดล้างทำลาย ... ถอนรากถอนโคน  
การต่อสู้ฝ่าฟันภัยพิบัติเพื่อให้มีชีวิตรอด ตลอดจนการสร้างชีวิตขึ้นใหม่หลังจากนั้น
พลังของความรักในครอบครัว  พลังของความรักในผืนแผ่นดินถิ่นเกิด อยู่อาศัย

โดยเฉพาะพลังจากพวกเขา ผู้เป็นความหวัง เป็นอนาคต 
และจะกลายเป็นผู้พิทักษ์รักษาผืนแผ่นดินสืบทอดรุ่นพ่อรุ่นแม่ต่อไป

"เด็กๆ ในพื้นที่ประสบภัย"

อยากให้คุณได้อ่านหนังสือเล่มนี้ เพื่อตระหนักถึงความสำคัญของครอบครัว
ความสำคัญของการคิดคำนึงถึงผู้อื่น น้ำใจ การช่วยเหลือเกื้อกูล 
สายสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์ -- เป็นสิ่งมีค่าเพียงใด 

ซึบซับน้ำใจ ความรัก และความหวังจาก "หัวใจ" แข็งแกร่งเหล่านั้นเอาไว้ 
เผื่อวันหนึ่งวันใดที่ต้องพบกับความสูญเสียหรือความย่ำแย่อื่นใดในชีวิต 
คุณจะไม่เศร้าจะไม่ล้มอยู่นาน แต่จะลุกขึ้นมาให้เร็วที่สุด และก้าวต่อไปข้างหน้า
ด้วยความมุ่งมั่น ด้วยความเข้มแข็ง ด้วยแรงพลังทั้งหมดที่คุณมี 
เพื่อทุกคนและทุกสิ่งที่คุณรัก

"แม้เมืองคอนกรีตจะพังทลายลง แต่หากยังหลงเหลือผู้คนอยู่ ก็มีโอกาสฟื้นคืนขึ้นอีกครั้ง"

อ่านแล้วขอมีกำลังใจต่อสู้กับทุกปัญหาในชีวิตที่คุณมี Smiley




Create Date : 18 สิงหาคม 2558
Last Update : 20 สิงหาคม 2558 23:45:59 น. 4 comments
Counter : 2075 Pageviews.

 
ชอบหน้าปกเรื่องนี้จังเลยครับ


โดย: PZOBRIAN วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:13:51:16 น.  

 
อ่านแล้วค่ะ ชอบตอนเด็กหนุ่มอายุ 19 ที่ไปช่วยน้องคนเดียว อ่านแล้วน้ำตาไหลเลยค่ะ


โดย: hiroko วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:16:53:06 น.  

 
ชอบการตั้งชื่อเรื่องนะคะ แค่นี้ก็ซึ้งแล้ว


โดย: kunaom วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:22:39:57 น.  

 
@คุณ PZOBRIAN สะดุดตาด้วยปกนี้ในหมวดหมู่วรรณกรรมเยาวชนเหมือนกันค่ะ

@คุณ Hiroko น้ำตาไหลเหมือนกันเลย แล้วเราก็ไหลอีกหลายตอนเลยล่ะ อย่างคำพูดประโยคหนึ่งของเด็กที่ว่า "ผมคิดว่าดีที่มีป้า" คำพูดง่ายๆ ของเด็ก แต่จากเรื่องราวรายละเอียดแล้ว คำว่าการ "มีป้า" มันตื้นตันใจมาก ชอบมากอีกเรื่องคือการอพยพของสองโรงเรียนที่อยู่ติดกัน นึกภาพพี่นักเรียนโรงเรียน ม.ต้น พากันจูงมือ น้องนักเรียนโรงเรียนประถมเพื่ออพยพหนีสึนามิแล้วมันน่าประทับใจน่ะค่ะ

@คุณ kunaom ใช่ค่ะ เข้ากับเรื่องราวมาก


โดย: prysang วันที่: 20 สิงหาคม 2558 เวลา:23:40:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

prysang
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 98 คน [?]




จำนวนผู้ชม คน : Users Online
New Comments
Friends' blogs
[Add prysang's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.