Bloggang.com : prysang - So I married the anti-fan ดารากับแอนตี้แฟน มันไม่เวิร์คอย่างแรง และไม่น่าจะปลอดภัย

So I married the anti-fan แปลตรงตัว "ดังนั้นผมจึงแต่งงานกับแอนตี้แฟน"ก็เข้าท่าดีอยู่แล้วนะ แต่มันคงจะไม่สื่อความเป็นเกาหลีพอ จึงได้มีชื่อไทยอย่างเป็นทางการบนปกหนังสือว่า "ซุป'ตาร์มาดแมน กับ แอนตี้แฟนจอมยุ่ง" แทน

ไม่คาดหวังอะไรมากจากนิยายเรื่องนี้ แค่อยากอ่านแนวความรักใสๆ หัวใจคู่กัน อ่านแล้วไม่หวือหวาไม่หวาน ไม่โรแมนติกแบบว่าต้องกรี๊ดกร๊าดจิกหมอน แต่ก็น่ารักน่าลุ้นชวนติดตาม และได้สร้างความรู้สึกอัศจรรย์ใจขึ้นอีกครั้ง กับความ "มหัศจรรย์ตัวหนังสือ" เดี๋ยวจะเล่าให้อ่านนะคะว่าทำไม

ภาพที่ ฮูจุน ดาราสุดฮอตใช้ความรุนแรงกับผู้หญิงจัดเป็นวัตถุดิบชั้นเลิศให้เอามาเล่นข่าว แต่ กึนยอง นักข่าวสาวประจำนิตยสารเล่มหนึ่งซึ่งบังเอิญผ่านไปเห็นก็เลือกที่จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ให้ ทว่าเจ้าตัวกลับกินปูนร้อนท้องจึงใช้อิทธิพลกดดันทำให้เธอโดนไล่ออกจากงาน

ความอยุติธรรมที่ได้รับผลักให้เธอเข้าสู่ด้านมืด กึนยองกระโจนสู่เส้นทางที่ชื่อว่า ‘แอนตี้แฟน’อย่างเต็มตัว ทุกช่องทางก่อกวนเขาเท่าที่จะนึกออก เธอไม่พลาดขอให้ได้ลอง

แต่แล้วความพยายามอย่างโง่ๆ ของเธอก็ดันไปจุดประกายโปรดิวเซอร์เจ้าของฉายาหัตถ์แห่งไมดาสเข้า จนเกิดเป็นวาไรตี้โชว์รูปแบบแหวกแนวให้ดารากับแอนตี้แฟนลองหันหน้าเข้าหากัน

สำหรับเขาคือการรักษาภาพลักษณ์

สำหรับเธอคือเงินค่าตัวซึ่งปฏิเสธไม่ลง

ด้วยเหตุนี้เองเขากับเธอจึงต้องมา ‘แต่งงาน’กัน

แม้ กึนยอง จะเป็นนักข่าวสายบันเทิง และ ฮูจุน เป็นดาราหนุ่มสุดฮอตที่เธอจะต้องหาข่าวให้ได้มากที่สุด แต่เธอก็มโนธรรมสำนึกดีพอที่จะเห็นว่าเขาก็เป็นคนเหมือนๆ กัน มีชีวิตส่วนตัวที่ไม่อยากให้ใครมาก้าวก่ายเหมือนคนอื่นๆ ทั่วไป เธออุตส่าห์ทำเมิน ทำเป็นมองไม่เห็นการกระทำแย่ๆ ไร้ความเป็นสุภาพบุรุษที่อาจทำลายภาพลักษณ์ของเขาได้ป่นปี้ หากว่ามันปรากฏขึ้นเป็นข่าว

แต่นี่หรือคือผลตอบแทนของความสำนึกดีที่ได้รับ .. อิทธิพลของดาราดัง ที่ทำให้เธอถูกไล่ออกจากงาน

วันที่ได้พบกับหมอนั่นเป็นวันที่เด็กนักเรียนทั้งหมดต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัย มันช่างเป็นวันที่อัปมงคลจริงๆ

งานไม่มี เงินไม่มา ค่าน้ำค่าไฟ ค่าเช่าห้องค้างจ่าย จะเอาที่ไหนจ่าย ทั้งหมดเลย ทั้งหมดนั่นเป็นเพราะไอ้-ดาราไร้มารยาทคนนั้นเพียงคนเดียว นักข่าวสาวผู้ใจดีและมีเมตตาอย่างเธอต้องมาถูกกระทำเยี่ยงนี้ มันไม่ยุติธรรมเลยจริงๆ ยิ่งคิดก็ยิ่งเคือง ยิ่งตกอับก็ยิ่งแค้น

แอนตี้แฟนหมายเลขหนึ่ง จึงถือกำเนิดขึ้นแล้วอย่างเป็นทางการ - ลีกึนยอง

เขาคิดว่าเป็นตัวเองเป็นพิมเสนที่ไม่สมควรมาแลกกับเกลือหรืออย่างไร ...ไม่ว่าจะใช้วิธีแอนตี้แบบไหน ฮูจุน ก็ยังอยู่ไกลแสนไกลเป็นเจ้าชายในหอคอยงาช้าง ที่กึนยองไขว่คว้ามาข่วนหน้าได้ไม่ถึง แถมยังถูกรุมทึ้ง รุมสะกำจากเหล่าบรรดาแฟนคลับ ต้องกลายเป็นผู้หญิงบ้า 'พิการทางจิต' ที่โดนคนเขาด่ายับทั่วบ้านทั่วเมือง แต่ละคำล้วนเชือดเฉือนแทงหัวใจ

".... อย่างที่ทราบกันว่ามีคนรักก็ต้องมีคนเกลียด มันเป็นเรื่องธรรมดา ผมมองว่าแอนตี้แฟนก็คือแฟนคลับของผมคนหนึ่งเช่นกัน ผมขอทำตัวให้เป็นแบบอย่างที่ดีและจะพยายามตั้งใจทำงานให้มากกว่านี้ครับ ผมคิดเอาไว้เสมอว่าผมจะเป็นนักแสดงที่โอบกอดแอนตี้แฟนเอาไว้ในอ้อมอกด้วย"

จะโอบกอดแอนตี้แฟนเอาไว้ในอ้อมอก ประโยคเด็ดจากการตอบสัมภาษณ์กระแทกหู โปรดิวเซอร์ฮัน เข้าอย่างจัง เขาผู้มีฉายา "โปรดิวเซอร์ผู้มีหัตถ์แห่งไมดาส" (กษัตริย์ในปกรณัมกรีก ผู้ซึ่งไม่ว่าจะแตะอะไร สิ่งสิ่งนั้นก็ล้วนกลายเป็นทองคำ) ทำรายการไหน รายการนั้นทำเรตติ้งทำเงินแน่นอน เกิดเป็นไอเดียบรรเจิดสำหรับโปรเจ็ดต์รายการใหม่ So I married the anti-fan ให้แอนตี้แฟนมาแต่งงานกับดาราที่ตัวเองไม่ชอบ มาเป็นผู้จัดการส่วนตัว และใช้ชีวิตประจำวันร่วมกัน เพื่อลดช่องว่างของความรู้สึกขัดแย้ง และเพื่อทำให้แอนตี้แฟนเห็นว่าดาราก็คือคนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ใช่คนพิเศษอะไร

กับไอ้คนเห็นแก่ตัว ไอ้ซาตานสองหน้านั่นน่ะนะ จะให้มาถ่ายทำรายการ "ใช้ชีวิตร่วมกัน" บ้ารึเปล่า?

แต่ก็นะ... บนโลกนี้ ไม่มีที่สำหรับเธอแล้ว ตกงาน ถังแตก ไร้ที่ซุกหัวนอน เพราะยัยเพื่อนตัวดีที่ไปขออาศัยอยู่ด้วยก็ชิ่งหนีบอกคืนห้องแล้วออกไปอยู่กับแฟนกันสองต่อสองแบบกึนยองไม่เกี่ยว แล้วไหนจะพ่อแม่ที่คอยตามจิกกลับบ้านนอก ถ้ามาอยู่เมืองกรุงแล้วชีวิตมันไม่รุ่ง ก็ต้องกลับไปช่วยกันทำนา งมหาสาหร่าย เป็นนางสาวเกษตกรเต็มขั้นเนี่ยนะ?

"ดังนั้น ผมจึงแต่งงานกับแอนตี้แฟน" เริ่มออนแอร์

คงไม่ต้องสงสัยว่าไอเดียของพลอตนี้มีแรงบันดาลใจมาจากไหน เพราะในบรรดารายการวาไรตี้โชว์ของเกาหลี ก็คงมีแต่ We got married ที่จับดารามาแต่งงานกัน ซึ่งออกอากาศมาตั้งแต่ปี 2008 และปัจจุบันนี้ ย่างเข้าปีที่ 7 แล้ว รายการก็ยังดำเนินอยู่

"ดังนั้น ผมจึงแต่งงานกับแอนตี้แฟน" เป็นเพียงรายการวาไรตี้ออกอากาศเป็นฉากประกอบรอง เพราะการอยู่ร่วมกันในฉากหลักจริงๆ ของพระ-นางคู่นี้ คือ อพาตเมนท์หรูหราในคังนัมที่ได้ชื่อว่าเป็นย่านของคนรวย เอื้อเฟื้อสถานที่ถ่ายทำโดยเจ้าของ คือฮูจุนเอง แต่ในชีวิตประจำวันเขาไม่ได้อาศัยอยู่ที่นี่

XOXO รู้รหัสผ่านแล้วนี่ แล้วก็ .....คำบอกกล่าวของฮูจุนที่กึนยองอยากจะวีนแตกตรงนั้น

"ช่วยเอาของมาให้เหมาะกับสภาพห้องหน่อยแล้วกัน ถ้าสไตล์รากหญ้าเกรงว่าอาจจะโดนโยนทิ้งหมด"

ในหนึ่งสัปดาห์ จะมีถ่ายทำรายการกันที่อพาตเมนท์แห่งนี้สามวัน..แต่กึนยองคนไร้บ้าน ขัดสน จนตรอก สิ้นทางไป ไหนๆ ที่นั่นก็ว่างไม่มีใครอยู่ รหัสผ่านก็รู้อยู่แล้วอ่ะนะ XOXO เอาวะ ..ฉวยโอกาสแอบย่องเข้าไปอยู่เลยละกัน สบายแฮ

ไหนว่าที่นี่ไม่มีใครอยู่ไงเล่า ใครจะไปรู้ว่าที่นี่คือหลุมหลบภัยชั้นดี ใช้หลบลี้มนุษย์ หลบหนีจากโลก ของไอ้ดาราชาดำเย็นคนนั้น กึนยองเอ๋ยโดนเจ้าของห้องเขาจับได้ซะแล้ว

อับอาย .. แต่ชีวิตต้องดำเนินต่อไป (555 อย่าได้แคร์ Smiley

)

เมื่อเขาไม่ตอบเรื่องที่เธอ..ขอร้องนะ ขออยู่อาศัยชั่วคราว และมองมาสบตาอย่างชาเย็น .. กึนยองไม่มีที่จะไปจึงทู่ซี้..ทำมึนนน อยู่ต่อ เหอะ ..ก็ที่เธอต้องตกงานต้องไร้ที่อยู่มันเพราะใครกันเล่า สำนึกน่ะมีบ้างมั้ย (น่าอิจฉาจังนะนาย กับการเป็นมนุษย์ที่ไม่เคยรู้สึกผิดเนี่ย !!)

รู้ทั้งรู้ว่าเธออยู่ที่นี่ แต่ฮูจุนก็มักจะโผล่เข้ามาในยามค่ำคืน พร้อมกับขวดเหล้า ปลาหมึกย่างไฟ และต๊อกโบกี เคยสนใจบ้างมั้ยว่าเธออาจจะเสื่อมเสีย เขาเองก็เป็นดาราน่าเป็นห่วงความเสื่อมเสียซะยิ่งกว่าอีก ถ้ามีใครรู้ใครเห็นเข้าจะทำยังไง ผู้หญิงโสด ตัวคนเดียว ในที่รโหฐานกับผู้ชายสองต่อสอง ..ผู้ชายที่เป็นดาราดัง .. เรื่องนี้รับประกันความฉาวโฉ่ แต่หมอนี่ก็ไม่เคยใส่ใจ หรือเขาเห็นเธอเป็นแค่คนจรจัด อนาถา หมา หรือว่า อากาศธาตุที่ไม่อยู่ในความรู้สึกรับรู้ (เจ็บนะเนี่ย)

เมื่อแอนตี้แฟนหมายเลขหนึ่ง พิเรนทร์ตอบรับการออกรายการกับดาราที่ตัวเองไม่ชอบ แถมรายการนี้ไม่ใช่การแสดง แต่เป็นความ "เรียล" จากการติดกล้องและตามถ่าย ไหนจะฝีมือโปรดิวเซอร์หัตถ์ไมดาส ที่รู้ว่าควรจะตัดต่ออะไรยังไงในการออกอากาศ งานนี้ส่งเสริมภาพลักษณ์ฮูจุนสุดๆ ดาราหนุ่มนิสัยดีที่ต้องมาอดทนตัวติดกันอยู่กับยัยแอนตี้แฟนนิสัยแย่ เขาช่างน่าสงสาร ส่วนเธอ ลีกึนยอง ..หรือฉายาใหม่ "ผู้จัดการแอน" (ย่อมาจาก แอนตี้แฟน) ถูกแฟนคลับของฮูจุนรุมเกลียดทั่วประเทศ!

" ไอ้หมอนี่มันก็เหมือนเลกกิ้งนั่นแหละ แยกไม่ออกว่าเป็นด้านหน้าหรือด้านหลังกันแน่"

แต่ในช่วงเวลาที่ใช้ชีวิตด้วยกัน มันก็เหมือนกับนิยายรักทั่วไป ได้รับรู้เรื่องราว สัมผัสอารมณ์ความรู้สึก ห่วงใยใกล้ชิด และ.. รัก

แต่ ... เขามีใครบางคนอยู่แล้วในหัวใจ

ดังนั้นจึงพบว่าเสน่ห์ในความเรื่อยๆ ของนิยายเรื่องนี้ ไม่ใช่แต่เพียงความสัมพันธ์ของฮูจุน กับกึนยอง เท่านั้น แต่เป็นเรื่องราวของฮูจุนครึ่งหนึ่งด้วย ความเจ็บปวด ความทรงจำขมขื่นที่ทรมานเขาอยู่ คนที่มีความรัก ในแบบที่ไม่สามารถจะหันหลังให้มันได้ และรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบตลอดไป นั่นแหละ คือพระเอกของเรา

เขารักเธอ เธอรักเขา .. และเราคือส่วนเกินที่แทรกเข้าไปไม่ได้ นั่นคือสิ่งที่กึนยองเข้าใจ

"บาดแผล" ของฮูจุน เป็นเรื่อง อะไร ยังไง ทำไม? ที่น่าสนใจชวนติดตาม ค่อยๆ เปิดเผยออกมา ถึงความรัก เหตุผลแห่งช่วงเวลา ความฝัน ความวัยเยาว์ และอะไรต่างๆ ที่ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปร ทำให้ความรักต้องอับปางลง แต่รักก็คือรัก รักคือ ความห่วงใยปรารถนาดีที่เขายังคงมีให้เธอเสมอ

ฮือ ..

ไหง..ซาบซึ้งกับความรู้สึกของฮูจุนที่มีให้กับ "หญิงอื่น" ซึ่งไม่ใช่นางเอกของเรื่องซะล่ะ!

"...สำหรับฉันเธอคนนั้นคือชั่วนิรันดร์"

"ฉันจะคิดถึงเค้าชั่วนิรันดร์ แล้วก็จะเสียใจไปชั่วนิรันดร์

คำว่าเสียใจภายหลังยังมีไม่ได้เลย เพราะไม่สามารถเสียใจได้

เลยยิ่งเจ็บปวดมากขึ้น ต่อไปก็คงจะเจ็บปวดมากกว่านี้"

แล้วลีกึนยอง นางเอกของเรา จะเข้าไปแทรกไปซอนอยู่ในหัวใจของฮูจุนได้อย่างไร

ถ้าอยากรู้ ต้องอ่านเอง

ขอหยิบยกแรงจูงใจของ ผู้เขียน "คิมอินจอง" มาไว้ตรงนี้ เพราะมันคือแก่นสำคัญของเรื่อง ดารา-ภาพลักษณ์-และ ความเป็นคนคนหนึ่ง

ด้วยเหตุผลที่ตัวเองไม่มีคนในวงการบันเทิงที่รู้จักเป็นการส่วนตัวสักคนเดียว จึงชอบและรู้จักชีวิตคนเหล่านั้นเท่าๆ ที่ตาของตัวเองมองเห็นเท่านั้น ฉันเริ่มมองคนพวกนั้นแตกต่างจากเดิมตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ตัว ไม่รู้เป็นเพราะว่าอายุมากขึ้นหรือเป็นเพราะวิวัฒนาการของการออกอากาศทางโทรทัศน์กันแน่ หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะรูปแบบของรายการโทรทัศน์ที่ถูกจัดกลุ่มอยู่ใน "เรียล-วาไรตี้" ก็ได้ ในรายการเหล่านั้นจะมองเห็นชีวิตของคนเหล่านั้น และยังเริ่มเห็นน้ำตาและความอึดอัดใจที่เราไม่เคยรับรู้ของเขาได้มากกว่าภาพเท่ๆ ที่เคยเห็นกันอยู่ประจำ ตอนนั้นเองที่ฉันคิดว่า "แอนตี้แฟน" นั้นน่ากลัวมาก

มียุคหนึ่งที่ภาพการโดนโจมตี ละเมิดชีวิตส่วนตัว โดนเข้าใจผิดและใส่ร้ายป้ายสีให้เสื่อมเสียชื่อเสียงมีให้เห็นบ่อยมาก โดยเหตุผลนั้นมาจากการเป็นคนในวงการบันเทิง เมื่อถูกเรียกว่าบุคคลสาธารณะ ขอบเขตที่จะสามารถทำอะไรได้นั้นก็แคบลง ขณะที่ฉันคิดว่าคงจะดีไม่น้อยหากได้ฟังความคิดเห็นของพวกเค้าที่ก็เป็นคนคนหนึ่งที่มีความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกับเรา แต่ผู้คนกลับทำกับพวกเค้าเหมือนตัวละครเด่นในโศกนาฆกรรมที่ต้องมีชีวิตอยู่โดยโอบกอดเหรียญรางวัลแห่งความเข้าใจผิดแม้จะเพียงแค่เล็กน้อย ฉันคิดแบบนี้ไปและก็เขียนเรื่องนี้ไปด้วย ....

ฮูจุน .. พระเอกของเรื่องก็เช่นกัน เขาไม่อาจจะมีชีวิตปกติ ไม่สามารถจะเป็นลูกผู้ชายที่ปกป้องความรักและคนที่รักเอาไว้ได้ เพียงเพราะเหตุผลเดียวที่ว่า เขาเป็นดารา

กึนยอง การได้ใกล้ชิดกับเขา ทำให้เธอเริ่มหูตาสว่าง สิ่งที่เธอเห็น อาจไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด สิ่งที่เธอเข้าใจ อาจไม่ได้หมายความว่า "ความจริง" เป็นเช่นนั้น

อ่านไป ยิ้มไปกับความน่ารักของกึนยอง เธอมี "เสียงในความคิด" ที่ทำให้เธอมีคาแรคเตอร์ตลกเล็กๆ ที่น่ารักดี ชอบตัวละครแบบนางเอกของเรื่องนี้ เธอมีความเกรียนอยู่ในหัวมากมาย แต่ในการแสดงออกมันถูกคัดกรองออกมาอย่างคนมีวุฒิภาวะ มีมารยาทสังคม ไม่ชอบ ไม่ได้หมายความว่าจะต้องหยาบคายก้าวร้าวต่อคู่กรณี ถ้าคุณหวังจะเห็นคู่เกรียนที่คอยเชือดเฉือนปะทะคารม ทะเลาะเบาะแว้งกันดุเดือด เรื่องนี้ไม่ใช่แน่นอน ...แม้ว่านางเอกของเราจะอยู่ในอารมณ์ชวนทะเลาะอยู่บ่อยๆ แต่เธอชวนทะเลาะแบบเสียงในความคิดน่ะค่ะ ตลกดี

ฮูจุน สบตากับกึนยอง เขาตีหน้านิ่งแล้วเงยหน้ามองท้องฟ้า "หมู่บ้านของเธอดาวเยอะดีนะ"

ในชั่วโมงวิทยาศาสตร์นายแอบงีบหลับใช่มั้ยเนี่ย ทุกหมู่บ้านก็มีดาวแบบนี้เหมือนกันนั่นแหละ เพิ่งรู้วันนี้หรือไงนะ

"คำพูดนี้มันแปลกๆ อยู่นะ การผูกสัมพันธ์เป็นเรื่องสำคัญ? ความสัมพันธ์แบบไหนล่ะ ความสัมพันธ์ทางร่างกายหรือไง" ฮูจุนพูดยิ้มกริ่ม

หรือว่าเขาดูวิดิโออย่างว่าทุกคืน? มาตรฐานต่ำจริงๆ

นางเอกน่ารัก ส่วนพระเอกจะออกแนวนิ่งๆ ยิ้มเย็นเป็นบางเวลา เย็นชาเป็นบางโอกาส ให้ความรู้สึกเหงาๆ แบบคนเศร้าลึก

ต่อไปนี้ขอเมาท์แบบคอเกาหลี

พลอต "ดารากับแอนตี้แฟน" ทำให้ในการอ่านช่วงแรกๆ มีความพยายามอย่างมากที่จะจินตนาการพระเอกให้เป็น จางกึนซอก แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่เนียน เปลี่ยนเป็น ยงฮวา ก็แล้วกัน เพราะก็เคยทำให้ละเมอเพ้อพกอยู่ช่วงเวลายาวนานหนึ่งกับรายการ We Got Married (อยากเป็นภรรยาสมมติ ซอฮยอน Smiley

) แต่ก็ไม่ได้อีก นี่ไม่ใช่คาแรคเตอร์แบบยงฮวา

อ่ะ.. เปลี่ยน.. ลองเป็น แทคยอน ของวง 2PM อืม ไม่ใช่แฮะ พระเอกเรื่องนี้ต้องหน้าสวย เปลี่ยนอีกแล้ว จียง ของ BigฺฺฺฺBang ก็ยิ่งไม่ใช่เข้าไปใหญ่ ติสต์จัด ตัวก็เล็กไป พยายามอย่างหนักที่จะให้เป็นดาราคนโปรดอย่าง ซองจุน ตัวสูงดีแต่หน้าตาไม่ได้ เขาไม่ใช่คนที่จะบอกกับตัวเองได้เต็มปากว่า 'หล่อ' เพราะความปลื้มสุดๆ มาจากความเท่ของบุคลิกมากกว่า ความพยายามนี้ได้ลามไปถึงไต้หวันนู่นแน่ะ อู๋จุน ก็ได้รับเชิญมาแป๊บนึง ไมค์ เฮอ ก็ได้ลองดูอยู่นิดหน่อย ซึ่งถ้ารายหลังนี้ เรนนี่หยาง จะได้รับบทนางเอกทันที (เพราะเขาและเธอต้องคู่กัน) แต่ทั้งสองคนก็ล้วนไม่ใช่ มันไม่ฟิน

ถามว่าทำไมจะต้องหา "หน้าตา" ของพระเอกจริงจังด้วย อ่านเฉยๆ จินตนาการเอาเองไม่ได้หรือไง .. ไม่รู้เหตุผลในส่วนนี้เหมือนกันค่ะ นิยายบางเรื่องเราอ่านแบบไม่ต้องจิ้นเจาะจงว่าเป็นคนไหน แต่บางเรื่อง อย่างเช่นเรื่องนี้ ก็รู้สึกว่า ต้องมีสักคน ถึงได้ไล่นึก ไล่หา ซึ่งมากมายล้วนไม่ใช่ แต่พอเป็นคนนี้ เมื่อนึกออกมาแล้ว ความรู้สึกคือ 'หากันจนเจอ' เขานี่แหละ ใช่เลย! คิมฮยอนจุง

ผู้ชายคนนี้ ที่ดูเหมือนจะไม่ต้องใช้ความพยายามในการออดิชั่น แค่โผล่หน้าหล่อๆ บุคลิกนิ่งๆ แบบผู้ดีเข้ามา ก็ผ่านแล้ว พรสวรรค์ในการเล่นกีตาร์ของเขาแทบจะไม่ใช่สิ่งจำเป็นด้วยซ้ำไป จากนั้นฮยอนจุงก็เดบิวต์ในฐานะ หัวหน้าวง และ นักร้องนำ ของวง SS501 เหมือนกับ "ฮูจุน" พระเอกของเรื่อง ที่ไม่ต้องใช้ความพยายามในการออดิชั่น แค่ ยองซอก ประธานบริษัทเอเจนซี "Shooting Star" ได้เห็นหน้าเขา ก็ต้องรีบชักชวนเข้าวงการ แรงผลักดันบางอย่างในชีวิตทำให้ฮูจุนตกลงใจ ได้ฝึกหัด เดบิวต์เป็นสมาชิกบอยแบนด์ จากนั้นก็ผันตัวมาเป็นนักแสดง ..(นี่ก็คล้ายกันกับ ฮยอนจุง ชื่อก็ยังมาพ้องกันอีก ฮูจุน-ฮยอนจุง )

มีฮยอนจุงเป็นพระเอกแล้ว จึงอ่านนิยายเรื่องนี้ด้วยความเพลิดเพลินไปจนจบ ไม่อาจกล่าวได้เต็มอารมณ์ว่า สนุกมากกกก! แต่มันก็สนุกแบบเรื่อยๆ ที่สำคัญคือ .. น่ารักดี

มาตะลึงใจแทบกรี๊ด ก็ตอนอ่าน "จากใจนักเขียน" ในหน้าสุดท้าย

อ้า ความลำบากในการเขียนนิยายเรื่องนี้อีกอย่างก็คือไม่มีคาแร็กเตอร์ไหนที่เข้าตาเลย ต้องขอบคุณ คุณ คิมฮยอนจุง จากวง "SS501" จริงๆ ที่ปรากฏตัวให้เห็น ทำให้ฉันนึกคาแร็กเตอร์ได้แบบ "เป๊ะ -!" คนนี้แหละใช่เลย ฉันไม่รู้จักคุณคิมฮยอนจุงหรอกนะคะ แต่โดยส่วนตัวแล้วฉันอิจจาเขาจริงๆ ที่เขากลายเป็นแรงบันดาลใจให้กับใครสักคนได้แบบนี้ ....

การที่เราอ่านนิยาย เราแคสติ้งดารามาเป็นตัวละครในจินตนาการเอง เรานึกถึงเขาแล้วรู้สึกว่า โป๊ะเชะ! ใช่เลย พระเอกคนนี้ต้องเป็น คิมฮยอนจุง แล้วก็มาพบนักเขียนบอกว่า เขานี่แหละคือแรงบันดาลใจ โห.. บังเอิญอย่างเหลือเชื่อ

จึงเป็นอีกครั้ง ที่มีความรู้สึกว่า นี่คืออีกหนึ่ง "มหัศจรรย์ตัวหนังสือ" ที่บ่อยครั้งทำให้คนเราหัวเราะมากมาย ร้องไห้ล้นเหลือ และบางครั้งก็เกิดสติข้อเตือนใจ ความมุ่งมั่นที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่าง ส่วนครั้งนี้ทำให้เห็น "ดารา" ที่เป็นแรงบันดาลใจของผู้เขียนได้อีกด้วย เครดิตนี้คงต้องยกให้เป็นความสามารถของเธอกับการถ่ายทอดคาแรคเตอร์ของคิมฮยอนจุง ออกมาเป็น คิมฮยอนจุง จนจินตนาการไปถึงได้ตรงตัว Smiley