จอมคนขายภรรยา - ชื่อเรื่องไม่ชวนอ่าน แต่เนื้อเรื่อง..โอเคนะคะ
จอมคนขายภรรยา (霸爺賣妻)
ผู้แต่ง จั้นลู่ ( 湛露 Zhan Lu) เขียน / Honey Toast แปล
หลังจากได้รับพระราชโองการที่สร้างความสะเทือนเลื่อนลั่นไปทั่วทั้งเมืองหลวง ตู้หย่าเจี๋ย ไข่มุกงามที่บุรษทุกผู้ปรารถนาอยากได้มาไว้บนฝ่ามือกลับหาได้รู้สึกตกอกตกใจเท่าไร เพราะแม้นางจะได้รับพระราชทานสมรสไปยังแดนไกล แต่อีกฝ่ายก็เป็นถึง โอวหยางจิ้ง อิงอ๋องผู้สร้างชื่อในการรบเมื่อหลายปีก่อน
แต่... ตัวตนของเขาช่างลึกลับนัก ถึงใครๆ จะบอกว่าเขาเป็นวีรบุรุษก็เถอะ นางไม่เคยเห็นหน้าค่าตาเขา ไม่เคยรู้จักเขา แล้วนางจะแน่ใจได้อย่างไรว่าเขาเหมาะสมที่จะมาเป็นสามีของนาง
ตู้หย่าเจี๋ย เพียบพร้อมด้วยรูปโฉมงดงาม ความสามารถรอบด้าน เป็นคุณหนูตระกูลตู้ที่สืบทอดสายเลือดโดยตรงจากฝ่ายภรรยาหลวงของ ตู้ถังหยวน ขุนนางชั้นผู้ใหญ่บรรดาศักดิ์เจิ้นกั๋วโหว ซึ่งเป็นรองก็แต่ลำดับศักดิ์ "กง" ที่เป็นยศสูงสุดของชนชั้นขุนนางเท่านั้น บุรุษมากมายต่างมาดหมายอยู่ในใจอยากจะสู่ขอมาเป็นคู่ครอง แต่ตู้ถังหยวนก็รักหลานสาวมากจึงยังหวงเอาไว้อยู่จนอายุ ๑๘ ปี ยังไม่ได้ออกเรือน จึงเป็นที่คาดเดากันว่าหากนางจะแต่งงานก็คงจะต้องแต่งเข้าตระกูลใหญ่หรือไม่ก็ถูกคัดตัวเข้าวังเป็นแน่
ใครเลยจะคิดว่าจักรพรรดิจะมีพระราชโองการให้นางไปยังแดนไกล เพื่อเป็นเจ้าสาวให้กับ โอวหยางจิ้ง หัวหน้าเผ่าเซียนหลันผู้เป็นวีรบุรุษในใจของทุกชนเผ่า เนื่องจากเคยทำสงครามปกป้องชายแดนแคว้นเฮ่าเยวี่ยเอาไว้จนชื่อเสียงระบือไกล เผ่าเซียนหลันจึงได้ลงหลักปักฐานตั้งอยู่ในดินแดนทุ่งหญ้าซึ่งเป็นดินแดนของแคว้นเฮ่าเยวี่ย แต่กระนั้นก็ไม่ถือตนว่าเป็นประชาชนของแคว้นเฮ่าเยวี่ย ไม่ต้องการติดต่อข้องเกี่ยว ไม่ต้องการคบค้าสมาคมค้าขายด้วย แต่จักรพรรดิเฮ่าเยวี่ยกลับเป็นฝ่ายพยายามที่จะเชื่อสัมพันธไมตรี ด้วยการแต่งตั้ง โอวอยางจิ้ง เป็นอิ๋งอ๋อง แต่..เขากลับไม่แยแสที่จะรับราชโองการและจักรพรรดิเฮ่าเยวี่ยก็ไม่ได้ถือสาเอาความ กลับยังคงส่ง ตู้หย่าเจี๋ย ไข่มุกเม็ดงามแห่งเมืองหลวง ไปแต่งงานเป็นภรรยาของโอวหยางจิ้ง
คนทั่วไปไม่อาจเข้าใจได้ว่าเหตุไฉนจักรพรรดิจึงยังอดทนอดกลั้นกลับความหยิ่งผยองอันแข็งกร้าวของเผ่าเซียนหลัน แล้วยังพระราชทานเจ้าสาวที่เพียบพร้อมขนาดนั้นไปให้กับหัวหน้าชนเผ่าเถื่อนเผ่าหนึ่ง .. จะคู่ควรกันแล้วหรือ ?
เถอะ โอวหยางจิ้ง เกลียดชังแคว้นเฮ่าเยี่ย ไม่ยอมก้มหัวน้อมรับตำแหน่งอิ๋งอ๋อง แล้วจะให้รับหญิงสาวชาวเฮ่าเยวี่ยไปผูกมัดเป็นภรรยาน่ะนะ ไม่มีทาง เขาต้องปฏิเสธเป็นแน่ แต่โอวหยางจิ้งกลับสร้างความประหลาดใจให้ใครต่อใคร เพราะครั้งนี้เขากลับยอมรับราชโองการ
"จอมคนขายภรรยา" เห็นมานานแล้ว แต่ชื่อเรื่องไม่ชวนอ่านจึงไม่อ่าน ทว่าพอได้อ่านก็สนุกใช้ได้เลยค่ะ
นางเอกถูกใจ เป็นโฉมงามคนเก่ง ฉลาด กล้าหาญ จิตใจดีมีเมตตา มีความพยายามที่จะปรับตัวเข้าหาธรรมเนียมวัฒนธรรมของเผ่าเซียนหลัน แต่การเติบโตมาในเมืองหลวงของแคว้นเฮ่าเยวี่ยที่ผู้หญิงมีอิสระทางความคิดและการกระทำมากกว่า และยังเป็นหลานรักเพียงคนเดียวของขุนนางใหญ่จึงถูกเลี้ยงดูมาอย่างตามใจให้อิสระยิ่ง นางจึงต่างจากผู้หญิงทั่วไปของเผ่าเซียนหลันที่เป็นช้างเท้าหลังเก็บตัวอยู่แต่ในบ้าน ทำงานที่เรียกว่าเป็นงานของผู้หญิง เลี้ยงลูก และปรนนิบัติสามี แต่ตู้หย่าเจี๋ย เป็นหญิงมีสติปัญญาปราดเปรื่อง ต้องการที่จะใช้ความรู้ความสามารถของตนให้เป็นประโยชน์มากกว่านั้น นอกจากจะทำหน้าที่เป็นภรรยาที่ดีแบบผู้หญิงเผ่าเซียนหลัน นางยังหวังจะเป็น "ฮาต๋าหนี" ภรรยาของหัวหน้าเผ่าที่ดี ที่คอยช่วยดูแลเอาใจใส่ชาวเซียนหลันให้มีวิถีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นด้วย
พระเอกเริ่มแรกเหมือนจะโดนใจ เขาเป็นนักรบ เป็นผู้นำเผ่าที่มีชื่อเสียงระบือไกลในฐานะวีรบุรุษ แต่น่าเสียดายที่นั่นเป็นเพียงแต่บทบรรยาย เมื่อเรื่องดำเนินไปจริงๆ เราไม่รู้สึกถึงความเป็น "จอมคน" ของพระเอกเลย โดยส่วนตนมักจะถูกจริตกับพระเอกที่องอาจห้าวหาญ ฉลาด เฉียบแหลม แต่พระเอกเรื่องนี้ยังไม่ใช่ เพราะผู้เขียนได้ให้น้ำหนักความสำคัญกับปมที่ว่าทำไมจักรพรรดิจึงมอบ 'หญิงงามผู้สูงค่า' ให้กับชนเผ่าแดนไกลที่ไม่แม้แต่จะยอมรับความจริงว่าเป็นส่วนหนึ่งของแคว้น นางเอกจึงเก่งคิดเก่งทำไปหมด จนลืมพระเอกไปหรือเปล่า เขาไม่เห็นจะค่อยทำอะไรที่มันหล่อ มันเท่เลย เรื่องใดๆ ที่ตู้หย่าเจี๋ยชี้แนะให้โอวหยางจิ้งทำ ล้วนเป็นเรื่องที่เราคิดว่า "จอมคน" ควรจะตระหนักรู้ ตระหนักทำให้กับเผ่าของตัวเองอยู่ก่อนแล้ว เช่น .. การเรียนรู้ภาษาของชาวเฮ่าเยวี่ย การหาวิธีไม่ให้ผู้คนของตนยากจนอดอยาก โดยไม่มัวแต่ถือทิฐิยึดติดอยู่กับความหลังครั้งเก่าก่อน สิ่งที่ควรทำเพื่อชนเผ่ายิ่งออกมาจากปากนางเอกมากเท่าไร ยิ่งทำให้รู้สึกว่าทำไมพระเอกไม่ค่อยฉลาดที่จะคิดทำ เพราะถ้านางเอกคิดได้ พระเอกก็ควรจะคิดได้นานแล้วสิ
เราคิดแบบนั้นแหละ จึงรู้สึกว่าพระเอกไม่ค่อยเท่
เบื้องหลัง อะไร ยังไง ระหว่างจักรพรรดิเฮ่าเยวี่ย กับ พระเอก เดาได้ง่ายมาก
การ "ขายภรรยา" อันเป็นธรรมเนียมของเผ่าเซียนหลันที่ไม่มีการหย่าขาด หากภรรยาทำผิด ทำตัวไม่ดี ไม่เป็นที่ต้องการแล้ว สามีก็สามารถขายภรรยาทิ้งได้ ซึ่งถือเป็นจุดพีคของเรื่องได้สมชื่อเรื่อง แต่เราไม่ได้รู้สึกเศร้าอะไรนัก เพราะเดาเจตนาได้ไม่ยาก จากเหตุการณ์ก่อนหน้าที่ร่องรอยก็ออกจะชัด กรณีการปรากฏตัวของคนร้าย และจดหมายภาษาเผ่าเฮ่าเยวี่ย ๒ ฉบับ ที่โอวหยางจิ้งอ่านไม่ออกนั่นยังไงล่ะ เป็นหัวหน้าเผ่าแต่ไม่ยอมเรียนรู้ภาษาของชาวเฮ่าเยวี่ยที่อาจให้คุณให้โทษต่อเผ่าของตัวเอง ต้องให้นางเอกมาบอกว่าควรเรียนรู้ภาษาเฮ่าเยวี่ยเพื่อ บลา บลา บลา น่ะนะ ..เป็นการกดคุณสมบัติของพระเอกอย่างน่าเศร้าใจไปนิดนึง
ความรักหวานกุ๊กกิ๊ก โรแมนติกดี แต่ด้วยพระเอกยังไม่โดนใจเท่าที่ควร นิยายเรื่องนี้จึงสนุกพอประมาณ กลางๆ ถ้าคะแนนเต็มห้า ให้ สามจุดห้าดาวค่ะ
| Create Date : 06 ตุลาคม 2558 |
| Last Update : 6 ตุลาคม 2558 21:24:08 น. |
|
5 comments
|
| Counter : 2394 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 98 คน [
แต่โดยรวมรู้สึกว่าเป็นพระเอกที่จนนะ เผ่าตัวเองนี่แทบจะอยู่กันแบบดั้งเดิม ไม่ยอมค้าขาย ถ้าเป็นยุคนี้เป็นพระเอกไม่น่ารอด ไม่มีหัวทางเศรษฐศาสตร์
แต่ในเรื่องความรัก โอเช รับได้