|
|
คือวิมาน ?
พราว พิมพ์ชนก
ยามบ่ายอากาศมัวซัวด้วยเมฆฝน นลินนอนจับไข้ตัวร้อนผ่าวอยู่คนเดียวบนเตียงกว้าง หล่อนรู้สึกตัวตื่นมาตอนเช้าตรู่ครั้งหนึ่งเมื่อนิโคลากำลังเตรียมตัวไปทำงานอย่างเคย แล้ว ก็งีบหลับไปอีก
ตื่นมาอีกครั้ง นลินเซซังไปหยิบยามากินด้วยอารมณ์ไม่ค่อยแจ่มใสนัก ความป่วยไข้ ทางกาย มักจะมาพร้อมกับความอ่อนแอทางอารมณ์ของหล่อนมาแต่ไหนแต่ไร นี่ไม่ใช่ ครั้งแรกที่นลินนึกท้อแท้กับความไร้ซึ่งจุดหมายในชีวิตตอนนี้ บางที นลินก็อดสงสัยตัวเอง ไม่ได้ว่า หล่อนตัดสินใจ ผิดไหม ที่แต่งงานกับนิโคลา และมาเริ่มต้นชีวิตสมรสในต่างแดน เช่นนี้
หนึ่งปีที่หล่อนใช้ชีวิตในปารีส นลินยังหาทางออกให้แก่อนาคตไม่เจอ สิ่งแวดล้อมใหม่ ขาดเพื่อน ภาษาใหม่ที่นลินต้องเริ่มเรียนใหม่ตั้งแต่ศูนย์ ความยากเย็นของภาษาเริ่มทำให้ นลินเริ่มท้ออีก หล่อนพบว่า ช่างเป็นไปไม่ได้ เสียเลยที่จะหางาน ดีๆ ทำ ถ้าหากว่า ไม่สามารถสื่อสารด้วยภาษาฝรั่งเศสได้ การหาสถาน ที่เรียนก็ช่างยากเย็นเข็ญใจ ค่าเล่าเรียนในโรงเรียนเอกชนก็ช่างแสนแพง นิโคลาเป็นแค่ พนักงานบริษัทเอกชนธรรมดา ลำพังเงินเดือนของเขาที่ต้องผ่อนรถผ่อนบ้าน จ่ายค่ากินค่าอยู่ให้ทั้งกับคนสองคนก็แทบจะ ไม่เหลือเก็บเป็นค่าใช้จ่ายสำหรับพักร้อนประจำปีเสียแล้ว การส่งเสียให้นลินเข้าคอร์ส ฝึกภาษาแพงๆนั้น เป็นไปไม่ได้เลย
ตั้งแต่จำความได้ นลินไม่เคยต้องมานั่งเดือดร้อนกับเรื่องเงินทองเท่าใดนัก แต่ค่า ครองชีพที่นี่สูงลิบลิ่วจนนลินตกใจ หล่อนไม่ใช่คนสุรุ่ยสุร่ายก็จริง แต่ก็ไม่ได้คุ้นเคยกับการต้อง มานั่งแบมือขอเงินใคร แต่จะทำอย่างไรได้ ในเมื่อหล่อนไม่อาจออกไป หางานทำได้ใน ภาวะเช่นนี้
นลินเคยวาดฝันว่าชีวิตใหม่ในแดนไกลจะสดใสงดงาม แต่สภาพแวดล้อมใหม่ที่ ไม่มีงาน ไม่มีเงิน ใช้ภาษาสื่อสารไม่ถนัดปากถนัดใจเหมือนภาษาแม่ ความเหงาเพราะขาดเพื่อนที่คุย ปรับทุกข์ กลับก่อคลื่นความเครียดอย่างเงียบๆภายในตัวนลินมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ
ทุกวันนี้ หล่อนได้แต่ถามตัวเองว่า หรือมันจะเป็นได้เพียงวิมานในอากาศ ?
หล่อนเคยออกปากรำพึงรำพันความเครียดกับนารา พี่ชายคนเดียว เพื่อระบายความ กลัดกลุ้ม นานาที่หล่อนได้รับจากการใช้ชีวิตในต่างแดน หล่อนนึกท้อจนแทบไม่อยากอยู่ต่อเสีย แล้ว แต่นารากลับตอบเหมือนไร้เยื่อใย
ลินน่ะ สบายจนเคยตัว แต่งงานแต่งการแล้วยังไม่รู้จักคิด ปรับตัวอะไรบ้างเลย ปัญหาแบบนี้น่ะ ไม่มีใครหาทางแก้ให้ลินได้หรอก เพราะปัญหามันมาจากไอ้อะไรๆที่อยู่ในหัว เราน่ะแหละ ถามตัวเองซิว่าแต่งงานกับสามีเราเพราะอะไร ถ้าคิดไม่ออกก็ไม่รู้จะ ช่วยยังไงเหมือนกัน หอบผ้ากลับมาให้พ่อเลี้ยงต่อเหมือนเดิมเหอะ
นาราเป็นพี่ชายคนละพ่อ น้ำใสใจจริงของเขาดีนัก และนลินก็ทราบดีว่าเขารักและ หวังดีกับนลินเหมือนพี่ชายแท้ๆ นลินก็เคารพรักพี่ชายคนนี้มากอยู่ เหตุผลข้อหนึ่งที่นลินติดพี่ชาย ก็เพราะนารามีส่วนเหมือนมารดาที่ล่วงลับไปแล้วของทั้งคู่ ในเรื่องของความเป็นที่ปรึกษาที่ดี จริงอยู่ที่นาราถอดแบบอย่างความคิดอ่านอย่างมีเหตุผลมาจากแม่มาอย่างเต็มที่ อย่างไรก็ตาม พี่ชายของหล่อนก็มีความต่างจากแม่ ตรงที่เขาเป็นผู้ชาย และไม่ค่อยละเอียดอ่อนกับความ รู้สึกของคนอื่นได้เท่าแม่
" พี่โต" นลินน้ำตาร่วง "ลินแค่อยากปรึกษาพี่บ้าง ลินไม่มีใครเลย ไม่มีแม่ เสียคนหนึ่ง ลินก็ไม่รู้จะปรึกษาใครแล้วยังพลัดบ้านพลัดเมืองมาอยู่ไกลแบบนี้อีก"
ถ้าแม่ยังอยู่แม่ก็คงตอบเหมือนพี่นี่แหละ ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่ว่าลินพลัดบ้านพลัดเมืองนะ ต่อให้อยู่เมืองไทย ลินก็คงจะบ่นอยู่ดี ถ้าไม่รู้จักคิด แม่น่ะ เจอมายิ่งกว่าเราอีก ตอนอยู่กับพ่อของพี่ แม่ก็เล่าให้เราฟัง จำไม่ได้หรือ"
นลินนิ่งอั้นไป หล่อนไม่เคยใส่ใจจำเรื่องราวเก่าๆของแม่เลย แม่บอกว่าเล่าให้ฟังไว้ เป็นอุืืทาหรณ์แต่นลินไม่เคยใส่ใจกับเรื่องเก่าๆที่ผ่านไปนมนานแล้ว ไม่เห็นว่าจะมีประโยชน์ แึต่ตอนนี้ แม่ไม่อยู่เล่าอะไรๆให้ฟังอีกแล้ว นลินคิดถึงแม่แล้วน้ำตายิ่งไหลพรากด้วยความ อัดอั้นตันใจ
"แม่ขา นี่ถ้าแม่ยังอยู่ แม่คงรู้ว่าลินควรทำอย่างไร"
(ยังมีต่อ)
หมายเหตุ คือวิมาน ? ลงตีพิมพ์ครั้งแรกในนิตยสาร บุษบา ของสมาคมสตรีไทยในฝรั่งเศส
ฉบับที่ 7 ประจำเดือนกรกฎาคม-กันยายน 2003
| Create Date : 28 สิงหาคม 2548 |
| Last Update : 28 สิงหาคม 2548 3:29:14 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 251 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [