• เล่า
• คิด
• ภาพ
• ในมุมนึง
• Guestbook
• เพลง
• เรื่องของติโต
• สุขสันต์วันเกิด
• ให้เธอ..บรรเลง
• ฝากข้อความ
• Index เพลง
• ......

~ ช่วงชีวิตนึงบน โลกอินเตอร์เนต...... ฉันเรียนรู้ว่า...... ~ ช่วงชีวิตหนึ่ง บนโลกอินเตอร์เนต ทำให้ฉันค้นพบว่า มิตรภาพที่ผูกพันกันมา เป็นระยะเวลายาวนาน มิตรภาพแม้ไม่เคยพานพบกัน แต่สัมผัสได้ด้วยหัวใจ ความผูกพัน ระยะเวลา ยิ่งนานวันยิ่งผูกพัน กันมากขึ้น แม้บางทีห่างๆกันไป ก็ยังคงคิดถึงกัน ยามที่ต้องการกำลังใจ เพียงปลายนิ้วสัมผัสแป้นคียบอร์ด กดคลิกเข้าไปในโลกอินเตอร์เนต พลังใจความอบอุ่นเกิดขึ้นทันใด ก่อให้เกิด แรงบันดาลใจ แรงบันดาลใจ นำพาให้ฉันค้นพบตัวตน ความหมายของความฝัน ความมุ่งมั่น ค้นหามาตลอด โดยไม่รู้ตัว จุดประกายให้เกิด ก้าวแรกของความฝัน เริ่มจาก ค้นพบว่า ชอบทำบล็อก อยากเรียนรู้ การทำเวบไซด์เพิ่มขึ้น ฉันกลับไปเป็นนักเรียนอีกครั้ง ด้วยการลงสมัครเรียนคอร์สสั้นๆ มันไม่ง่ายเลยจริงๆ เมื่อร้างลาการเป็นนักเรียนมานาน สมองต้องเรียนรู้ จดจำสิ่งใหม่ๆ นับว่ายากเอาการสำหรับ คนสมองปลาทองอย่างฉัน แต่ ก็ผ่านไปได้ด้วยความน้ำใจไมตรี ของเพื่อนใหม่ในห้องเรียน ที่ช่วยเหลือเป็นอย่างดี ขอบคุณเพื่อนๆจริงๆ ช่วงเวลาสั้นๆ ของการเรียนรู้สิ้นสุดลง จบคอร์ส มีโปรเจคเวบไซด์ที่ต้องส่ง โปรเจคเวบไซด์ของฉัน เวบไซด์ภาพถ่าย ภาพถ่ายของพ่อ ภาพถ่ายของฉัน ภาพถ่ายของพี่สาว เกือบสองอาทิตย์ แทบไม่ได้หลับได้นอน มุ่งมั่นทำมันจนสำเร็จ ทันตามกำหนด หนึ่งเดือนถัดมา ฉันได้รับประกาศนียบัตรของสถาบัน ฉันยิ้มให้กับตัวเอง มองกระดาษสีขาวในมือ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า ขอบคุณโลกอินเตอร์เนต ขอบคุณเวบพันทิพ บล็อกแกงค์ รวมทั้ง เวบเอ็กซ์ทีน ที่เป็นแรงบันดาลใจ จุดประกายทำให้ฉันค้นพบ ความฝันของตนเอง แม้จะเป็นเพียงก้าวแรกของความฝันก็ตาม ขอบคุณโลกอินเตอร์เนตใบนี้ ที่ทำให้เกิดพลังใจและความอบอุ่นเสมอมา........ .................................. ถ้ามีคนถามว่า ฉันได้เรียนรู้อะไรจากโลกอินเตอร์เนต ฉันคงยิ้มกว้างแล้วตอบกลับไปว่า " มิตรภาพ การค้นพบตัวตน ความฝัน " ~Somewhere over the rainbow~ ~ cliff Richard ~   Create Date : 21 ตุลาคม 2551     Last Update : 21 ตุลาคม 2551 3:45:55 น. Counter : 974 Pageviews.   11 comment Share Tweet

~ สามปี...การกลับมาของเพื่อน....เรื่องสะเทือนใจ ~ เพื่อนรักของฉัน วันที่ฉันรับรู้ข่าวการตาย ของแม่เธอ ฉันอึ้งและพูดไม่ออก มันกระทันหันจน เตรียมใจรับไม่ทัน สามปีที่ผ่านมา กาลเวลาพาให้เรา ห่างๆกันไป ไม่ได้ติดต่อกันเลย เธอไม่ติดต่อใครๆ เพื่อนบางคนรู้สึกน้อยใจว่า เธอห่างหายไปไหน ไม่ส่งข่าว แต่สำหรับฉันแล้ว พร้อมเข้าใจเธอเสมอจริงๆ บางครั้งคนเราก็ย่อมมี ภาระหน้าที่ ต้องรับผิดชอบ คิดได้อีกทีเวลาก็ล่วงผ่าน มานานมากแล้ว เพื่อนๆยังคงคิดถึงเธอเสมอ พูดถึงเธอ เรื่องราวของเธอ ไม่เคยเลือนหายไปจากความทรงจำ ของพวกเรา ความสัมพันธ์ของเธอ กับเพื่อนๆ ตามที่ฉันสัมผัสได้ ยังคงเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ฉันไม่คาดคิดว่า การกลับมาของเธอครั้งนี้ พร้อมข่าวสะเทือนใจ ในรอบสามปี วันที่ฉันได้เจอเธอครั้งแรก ในวันสวดงานศพของแม่เธอ เพื่อนรักของฉัน แวบแรกที่ฉันมองเห็นเธอ ฉันอยากโอบกอดเธอ ให้กำลังใจแก่เธอ แต่เท่าที่ทำได้ ฉันได้แต่เอื้อมมือ ไปแตะไหล่เธอเบาๆ ไหล่เธอสั่นเล็กๆ ใบหน้ารูปไข่ของเธอผอมลงเล็กน้อย น้ำตาปริ่มขอบตาของเธอ เราสองคนมองตากัน รับรู้ได้ว่า ยังคงเหมือนเดิม เธอเล่าถึงอาการของแม่ ก่อนสิ้นใจด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ปนหยาดน้ำตา แม่ของเธอเข้มแข็ง จนวาระสุดท้ายของชีวิต ฉันรู้สึกจุกๆ พูดไม่ออก เสียงพระสวดบทสุดท้ายจบลง ฉันแตะไหล่เธอเบาๆ ร่ำลา " ไปหล่ะนะ ยังเหมือนเดิมนะ เหมือนเดิม" เธอเอ่ยขอบคุณเบาๆ เราสองคนมองหน้ากัน รับรู้และเข้าใจ ....................................... ฉันเองก็ห่างหายไปนานอีกแล้วเนอะ กลับมาคราวนี้ก็มาพร้อมเรื่องเศร้าๆ อย่าว่างั้นงี้เลยน๊าเพื่อนบล็อก บล็อกนี้ขอเขียนถึง เพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันเลย แถมมาเจอกันอีกทีก็พร้อมข่าวเศร้าๆ ขออภัยเพื่อนบล็อกที่ติดตามเรื่องบวช ของลูกชาย แปะไว้ก่อนน๊า แล้วจะเอามาเล่าตอนต่อในคราวต่อไป ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันเช่นเดิม เหมือนเดิมๆ   Create Date : 07 กันยายน 2551     Last Update : 7 กันยายน 2551 7:26:13 น. Counter : 1597 Pageviews.   28 comment Share Tweet

~ เมื่อเพื่อนถามว่า....ฉันหายไปไหนมา..........~ ในค่ำคืน ก่อนวันปีใหม่ ฉันไล่เรียงส่งข้อความผ่านsms ไปถึงบรรดาเพื่อนผองน้องพี่ จำนวนไม่กี่คน ใจความบ่งบอก ขอให้เพื่อนผอง น้องพี่ที่ฉันรักมีความสุข เพื่อนรักของฉัน มีไม่กี่สิบคน ไม่มากไม่น้อย สำหรับฉันแล้ว กำลังดี เพื่อนสนิทคนหนึ่ง ฉันส่งเสียงตามสายไป ด้วยว่าไม่ได้ติดต่อกัน นานพอสมควร "ขอสาย (ชื่อเพื่อนรัก)ค่ะ" "ใครน่ะ (ชื่อเล่นฉัน) ใช่มั้ย " น้ำเสียงปลายสายตื่นเต้น เสียงแม่ของเพื่อนรัก "ค่ะ แม่ แม่สบายดีนะคะ" ฉันมักเรียกแม่ของเพื่อนว่า แม่ ตามเพื่อนรักไปด้วย เสียงของแม่ตื่นเต้นสุดขีด ได้ยินเธอตะโกนเรียก เพื่อนรัก ฉันเองออกจะงงว่า ทำไมน้ำเสียงปลายสาย ถึงตื่นเต้นตกใจมากมายนัก เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า สักพัก เสียงปลายสายเปลี่ยนไป น้ำเสียงร่าเริงแจ่มใส ฉันจำได้ไม่ลืม เสียงของเพื่อนรักมารับสาย "โอ๊ย ดีใจ หายไปไหนมา ฉันติดต่อแกไม่ได้เลย" เพื่อนรักตื่นเต้นดีใจ แถมโวยใส่เล็กๆ "เบอร์โทรแกก็ติดต่อไม่ได้ แกเปลี่ยนเบอร์บ้านทำไมไม่บอก" ฉันหัวเราะเก้อๆ เพื่อนสนิทของฉันคนนี้ ยกให้เธอคนนึง กับการที่เธอติดต่อทางเบอร์บ้าน ไม่ใช่ผ่านมือถือเหมือนเพื่อนคนอื่น ครั้งล่าสุดที่ฉันเปลี่ยนเบอร์บ้าน จำได้ว่าให้เธอไปแล้ว แต่เธอยืนยันว่า ฉันยังไม่ได้บอกเธอ ตามนั้น ฉันอาจลืม การลืมบอกเบอร์โทรศัพท์ที่เปลี่ยนใหม่ มีผลทำให้เพื่อนฝูงเดือดร้อน เดือดร้อนในการตามล่าหาตัวฉัน เธอบอกว่าเป็นเวลาหกเดือน ที่ฉันหายหัวหายตัวไป แถมไม่ส่งเสียงตามสายทักทายกัน หกเดือน ฉันเองยังตกใจ ฉันขาดการติดต่อกับเพื่อนๆ ไปหกเดือนเชียวรึนี่ โดยปกติอย่างน้อย สองสามเดือนพวกเราต้องติดต่อกัน ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง หกเดือนที่ไม่มีสัญญานตอบรับจากฉัน เพื่อนฝูงเป็นห่วงกันมาก คิดไปต่างๆนาๆว่า ฉันเป็นอะไรไป (ช่างคิดกันได้ น๊า เพื่อนเอ๊ย) เพื่อนรักยังโวยวายไม่หยุด ฉันขอโทษเธอ เธอหยุดโวยวาย แล้วพูดประโยคที่ทำให้ฉันอึ้ง น้ำตาซึม "แกนะ ถ้าวันหลังหายไปแบบนี้ แกสั่งให้(ชื่อคนใกล้ตัว)โทรบอกฉันด้วย ถ้าแกเป็นอะไร อย่าลืม บอกเขาให้โทรหาฉันด้วย จดเบอร์ฉันไว้ ปะไว้ที่ไหนก็ได้ ที่เห็นชัดๆ รู้มั้ย ทุกคนเป็นห่วงแกมากมายขนาดไหน" ฉันขอโทษเธออีกหน แล้วสัญญาว่า จะไม่หายไปแบบนี้อีกแล้ว หกเดือนสำหรับฉัน เหตุผลที่หายไป เพื่อนรักจะเข้าใจมั้ย ฉันมีเรื่องมากมายที่ต้องจัดการ ที่สำคัญ เรื่องของลูกชายที่นับวันโตขึ้นเรื่อยๆ ต้องดูแลอย่างชิดใกล้ นอกเหนือจากนั้น เพื่อนจะรู้มั้ยว่า ฉันเองไม่ได้คิดว่าหายไปไหน เพียงแต่ฉันคิดว่า เพื่อนทุกคนก็คงมีเหตุที่ห่างๆกัน มีเรื่องราว ภาระ หน้าที่ ที่ต้องจัดการเหมือนกัน จากเหตุการณ์นี้ ฉันรู้สึกอยากจะขอบคุณเพื่อนๆ ที่ยังห่วงหาอาทรเป็นเดือดเป็นร้อน ยามที่ฉันหายไปในช่วงเวลาหนึ่ง ฉันรับรู้ได้ว่า ความรัก ความผูกพันธ์ คิดถึงกัน ที่เพื่อนๆมีให้นั้น ยื่งใหญ่จริงๆ แล้วยังงี้ ชีวิตนี้ฉันยังต้องการอะไรอีกเล่า เพราะเพียงเท่านี้ ฉันก็รู้สึกตื้นตันใจ อิ่มเอม และเป็นสุขเหลือเกินแล้ว ขอบคุณเพื่อนรัก ขอบคุณที่ไม่เคยลืมกัน..... .......................................... ฉันเขียนเรื่องนี้ไว้หลายวันมาแล้ว หลังจากได้คุยกับเพื่อนรัก หลังวันปีใหม่ พวกเราพยายามนัดเจอกัน แต่ยังไม่ประสบความสำเร็จ เนื่องด้วยหลังปีใหม่ เป็นต้นมา ฉันไม่สบายเรื่อยมา แล้วเมื่อหายดีแล้ว ก็กลับไปกอดแม่ที่บ้านสวน ทำให้การนัดของพวกเราต้องเลื่อนไปอีก แต่ไม่เป็นไรใช่มั้ยเพื่อนรัก ไว้มีโอกาสดีดี พวกเราคงได้นัดเจอกัน ตอนนี้ก็คิดถึงกันและส่งเสียงตามสาย ไปก่อนหล่ะกันนะ เพื่อน ................................ กรณีพิเศษสำหรับเพื่อนบล็อก ขอบคุณสำหรับคำทักทาย ที่มีให้กันของเพื่อนบล็อก ช่วงนี้ฉันก็ไม่ได้หายไปไหนน๊า เพียงแต่มีภารกิจให้ต้องห่างๆไปบ้าง เนื่องจากเจ้าลูกชายปิดเทอม ไงไงก็คิดถึงกันเสมอใช่มั้ยเอ่ย ก็เราเป็นเพื่อนกัน ว่ามั้ยเนอะ ขอบคุณนะคะ.....   Create Date : 14 มีนาคม 2551     Last Update : 14 มีนาคม 2551 1:24:56 น. Counter : 1002 Pageviews.   40 comment Share Tweet

~ ของขวัญวันเกิด...... ขอบคุณนะคะ ~ วันเกิดปีนี้เรื่อยๆมาเรียงๆ ตั้งแต่เช้าของวันเกิด ฉันเกิดอาการไม่สบายติดพัน ก่อนหน้านั้นเป็นไข้ แล้วก็มีอาการคลื่นไส้ เวียนหัว ตัวร้อน... ก็เลยนอนซมด้วยพิษไข้ เพื่อนๆ พี่ๆน้องๆส่งเสียงตามสาย มาอวยพรวันเกิด น้องสาวคนสุดท้องรวมทั้งพี่สาวคนโต ส่งเสียงตามสายมาถามว่า ที่นัดเจอกันเลี้ยงวันเกิดให้ทั้งฉันกับคนนี้(พ่อ) ที่เมืองชลบุรี ไปได้มั้ย ฉันตอบกลับไปว่า ไปไม่ไหว นอนซมด้วยพิษไข้ ทุกคนบ่นเสียดาย ฉันเองก็เสียดายมากๆ แต่ไม่ไหวจริงๆ ร่างกายเริ่มแย่... กินข้าว กินยา นอนซมเพราะพิษไข้ต่อไป จนตกตอนเย็น คนใกล้ตัวกับเจ้าลูกชายลงความเห็นว่า อยากไปเลี้ยงฉลองให้ฉันที่ร้านอาหารแถวๆบ้าน ตอนนั้น อาการไข้ของฉันเริ่มดีขึ้น แข็งใจ ว่า ไปก็ได้.. ด้วยความที่เข้าใจว่า เจ้าลูกชายอยากไปกิน สปาเก็ตตี้ที่ร้านอาหารแห่งนั้น เพราะไม่ได้ไปมานานแล้ว ลุกขึ้น แต่งตัว อาการปวดหัวยังมีอยู่ ลูกชาย ถามอย่างเป็นห่วงว่า อาการเป็นมากมั้ย ฉันแข็งใจตอบว่า ดีขึ้นแล้ว สักพัก พวกเราก็ออกเดินทาง ถึงร้านอาหาร 13 เหรียญ ในเวลา หกโมงเย็น เจ้าลูกชายสั่งสปาเก็ตตี้ไก่ สลัดผัก สำหรับคนใกล้ตัว ส่วนฉัน ก็ ดิไลท์ แบบเป็นปลาชุบแป้งทอด สปาเกตตี้ราดซอส เจ้าลูกชายกินสปาเก็ตตี้อย่างอร่อยเหลือหลาย ดีแล้วหล่ะลูกรัก ร่วมๆชั่วโมงกว่าๆที่เราฉลองวันเกิดกันที่นั่น หลังจากนั้นระหว่างทางกลับบ้าน คนใกล้ตัวบอกว่ามีของขวัญจะให้... ฉันอมยิ้ม ส่วนเจ้าลูกชายก็ลุ้นว่าจะเป็นอะไร ถึงบ้าน ฉันกับเจ้าลูกชายเดินลงจากรถ คนใกล้ตัวบอกว่า เดี๋ยวมา ฉันเดินขึ้นห้องนอน เพลียสุดขีด ขึ้นเตียงนอน ห่มผ้า อาการไข้เริ่มกลับมาอีกแล้ว.... เจ้าลูกชาย เข้ามานอนใกล้ๆ โอบกอด ชวนคุยว่า ของขวัญวันเกิดจะเป็นอะไร... ไม่นานเสียงเปิดประตูบ้านของคนใกล้ตัว เจ้าลูกชายกระโดดลงจากเตียง วิ่งลงไปข้างล่าง สักพัก เสียงเปิดประตูห้องนอนของเจ้าลูกชาย "มี้ ของขวัญวันเกิด" ฉันลืมตามอง ลุกขึ้นนั่ง เห็นในมือเจ้าลูกชายถือกระเป๋าผ้า สำหรับใส่โน้ตบุ้ค ฉันยิ้มกว้าง คนใกล้ตัวรีบบอกว่า "เอากระเป๋าไปก่อนนะ แล้วโน้ตบุ้คเอาไว้จะตามมาทีหลัง" เขาพูดยิ้มๆ ฉันยิ้มแบบเออ ไม่เป็นไร ได้กระเป๋าก็ยังดี แสดงว่า อีกหน่อยโน้ตบุ้คคงจะตามมาในไม่ช้า แล้วฉันก็หัวเราะ สักพัก คนใกล้ตัวหันไปซุบซิบกับเจ้าลูกชาย ไม่นาน เจ้าลูกชายก็ถือกล่องกระดาษสีน้ำตาลใบใหญ่ๆ ลากมาทีเดียว ฉันเริ่มเอะใจ แต่ยังไม่แน่ใจ เขาบอกว่าให้เปิดออกดู... ฉันเปิดกล่องกระดาษสีน้ำตาลด้วยใจระทึก เมื่อกล่องสีน้ำตาลถูกเปิดออกมา เจ้าโน้ตบุ้คสีเทาเงินนอนยิ้มต้อนรับอยู่ในนั้น ฉันร้องตะโกนเสียงดังด้วยความดีใจ กระโดดกอดคนใกล้ตัว ไม่รู้ว่าจะเอ่ยคำขอบคุณอะไรมากไปกว่านี้ หัวใจของฉันพองโต เขารับรู้ว่าฉันดีใจมากแค่ไหน กับเจ้าโน้ตบุ้คที่ฉันเคยร่ำร้องว่า อยากได้มากแค่ไหน ของขวัญวันเกิดปีนี้ที่เขามอบให้ฉัน ฉันลูบคลำของขวัญชิ้นนี้ไม่วางมือ เจ้าลูกชายแซวว่า หายไข้เลยใช่เปล่ามี้ ฉันหัวเราะเสียงดัง จริงด้วยแหะ อาการไข้แทบหายเป็นปลิดทิ้งเลยเชียว ขอบคุณของขวัญที่มีค่า จริงๆแล้วปีนี้ถึงจะไม่มีของขวัญใดๆก็ตาม ฉันเองก็รู้สึกรับรู้ได้ถึงความสุขในวันเกิด ไม่ว่าจะเป็นคำอวยพรของแม่ (ในทุกๆปีที่ฉันต้องโทรหาแม่) คำอวยพรของเพื่อนๆของพี่ๆน้องๆ ของคนในครอบครัว ขอบคุณมากๆนะคะทุกๆคน ขอบคุณคำอวยพรวันเกิดของเพื่อนๆทั้ง ทางหน้าบล็อก รวมทั้งหลังไมค์ ที่ทำให้วันเกิดปีนี้ของฉันมีความหมายและมีความสุข.....   Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2551     Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2551 12:40:22 น. Counter : 1020 Pageviews.   15 comment Share Tweet

~ เจ้าฟ้าดวงใจไทย พระเกียรติคุณเลิศล้ำ......อเนกอนันต์ ~ สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ ทรงงานหนักเพื่อปวงชน ชาวไทยมาโดยตลอด 84 ปีที่ผ่านมา ในฐานะผู้ทรงคุณประโยชน์ให้แผ่นดิน พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอนันทมหิดล พระอัฎฐมรามาธิบดินทร และพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ แก่สมเด็จพระพี่นางเธอฯ เรียงตามลำดับศักดิ์เครื่องราชอิสริยาภรณ์ดังต่อไปนี้ เครื่องขัตติยราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติคุณรุ่งเรื่องยิ่งมหาจักรีบรมราชวงศ์(ม.จ.ก.) เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นปฐมจุลจอมเกล้า (ป.จ.) เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นโบราณมงคลนพรัตนราชวราภรณ์ (น.ร.) เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือกชั้นมหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.) เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยิ่งมงกุฎไทย ชั้นมหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.) เครื่องราชอิสริยาภรณ์ อันเป็นที่สรรเสริญยิ่งดิเรกคุณาภรณ์ ชั้นปฐมดิเรก คุณาภรณ์ (ป.ภ.) เหรียญพิทักษ์เสรีชนชั้นที่1 (ส.ช. 1) เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นสิริยิ่งรามกีรติลูกเสือสดุดีพิเศษ เหรียญรัตนาภรณ์รัชกาลที่8 ชั้นที่ 1 (อ.ป.ร.) เหรียญกาชาดสรรเสริญ เหรียญรัตนาภรณ์รัชกาลที่ 9 ชั้นที่ 1 (ภ.ป.ร. 1) พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ยังทรงมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ พระราชทานพระยศทหาร และแต่งตั้งนายทหารชั้นพิเศษ เป็นกรณีพิเศษ แก่สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ เป็นลำดับดังนี้ พระราชทานยศทหารให้สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา เป็นพันโท และเป็นนายทหารพิเศษประจำกรมทหารม้าที่ 1 รักษาพระองค์ เมื่อวันที่ 27 มีนาคม 2527 มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ให้พันโทหญิงสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนาเป็นราชองค์รักษ์พิเศษ รับราชการสนองพระเดชพระคุณ เมื่อวันที่ 24 พฤษภาคม พ.ศ. 2527 มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ พระราชทานพระยศทหารให้พันโทหญิง สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา เป็น นาวาโทหญิง นาวาอากาศโทหญิง และ เป็น นายทหารพิเศษ ประจำกองนักเรียนนายเรือ รักษาพระองค์โรงเรียนนายเรือ กรมยุทธศึกษาทหารเรือประจำกองรักษาพระองค์ กรมทหารราบที่ 3 รักษาพระองค์ โรงเรียนนายเรืออากาศยุทธศึกษาทหารอากาศ เมื่อวันที่ 3 มิถุนายน พ.ศ. 2527 พระราชทานยศทหารให้ พันโทหญิง นาวาโทหญิง นาวาอากาศโทหญิง สมเด็จพระพี่นาง เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา เป็น พลตรีหญิง พลเรือตรีหญิง พลอากาศตรีหญิง เมื่อวันที่ 19 มกราคม พ.ศ. 2532 มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ พระราชทาน พระยศให้พลตรีหญิง พลเรือตรีหญิงและพลอากาศตรีหญิงสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา เป็นพลโทหญิง พลเรือโทหญิง และพลอากาศโทหญิง เมื่อวันที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2538 มีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ แต่งตั้งพลโทหญิงสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ เป็นนายทหารพิเศษประจำกรมทหารราบที่ 1 มหาดเล็กรักษาพระองค์ เมื่อวันที่ 18 พฤศจิกายน พ.ศ. 2538 และมีพระบรมราชโองการโปรดเกล้าฯ ถวายฯ พระราชทานพระยศทหารให้พลโทหญิง พลเรือโทหญิง พลอากาศโทหญิงสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ เป็นพลเอกหญิง พลเรือเอกหญิง พลอากาศเอกหญิง กับแต่งตั้งเป็นนายทหารพิเศษประจำกรมนักเรียนนายร้อยรักษาพระองค์โรงเรียนนายร้อยพระจุลจอมเกล้า และประจำกองพันทหารอากาศโยธินรักษาพระองค์ เป็นกรณีพิเศษ เมื่อวันที่ 22 มิถุนายน พ.ศ. 2540 เป็นที่ทราบกันดีว่า สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอฯ ทรงปฎิบัติพระราชกรณียกิจอันเป็นประโยชน์แก่วงการแพทย์ สาธารณสุข โดยเป็นองค์ประธานและองค์อุปถัมภ์ของมูลนิธิต่างๆ ที่เกี่ยวกับแพทย์ กระทรวงสาธารณสุข และมูลนิธิโรคไตแห่งประเทศไทยจึงได้จัดสร้าง อาคารเฉลิมพระเกียรติ "ตึกกัลยาณิวัฒนา" ในโอกาสทรงเจริญพระชนมายุครบ 6 รอบ เมื่อปี พ.ศ. 2538 กองทัพบกได้จัดตั้ง กองพันพัฒนาที่ 4 กรมพัฒนาที่ 4 ขึ้นมาใหม่ และตั้งอยู่ในจังหวัดนราธิวาส กองทัพบกจึงขอพระราชทานนาม หน่วยงานที่ตั้งขึ้นใหม่ว่า "ค่ายกรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์" ซึ่งมีคำขึ้นต้นเหมือนนามจังหวัดตามธรรมเนียมโบราณ ทั้งนี้เพื่อเป็นสิริมงคล แก่ประชาชนและทหารในจังหวัดนราธิวาส ในโอกาสที่สมเด็จพระพี่นางฯ มีพระชนมายุครบ 6 รอบ และทรงได้รับพระราชทานพระอิสริยศักดิ์เป็นเจ้าฟ้าต่างกรมฝ่ายใน มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ได้จัดตั้ง "สถาบันกัลยาณิวัฒนาเพื่อการศึกษาและวัฒนธรรมสัมพันธ์" ณ. วิทยาเขตปัตตานี โดยมีเป้าหมายเพื่อให้การศึกษาวัฒนธรรม และสัมพันธ์ระหว่างวัฒนธรรม จะเป็นประโยชน์ในทางวิชาการ และนำมาซึ่งความสมานฉันท์ความเข้าใจอันดีของกลุ่มชน และความเจริญ ของประเทศ นอกจากนี้ประชาชน 14 จังหวัดภาคใต้ยังเห็นพ้องต้องกันว่า สมควรรวมตัวกันจัดตั้งมูลนิธิเกี่ยวกับการศึกษาเพื่อเฉลิมพระเกียรติ และเป็นประโยชน์ต่อส่วนรวมโดยได้รับพระราชทานชื่อว่า "มูลนิธิกรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์" และทรงรับเป็นองค์อุปถัมภ์มูลนิธิด้วย โรงพยาบาลนราธิวาสยังได้ใช้โอกาสนี้ขอพระราชทานนาม ชื่อโรงพยาบาลใหม่ โดยพระราชทานชื่อ "โรงพยาบาลนราธิวาสราชนครินทร์" เมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2540 สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอฯ พระราชทานชื่อ "อาคารกรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์" เป็นชื่ออาคารเรียนหลังแรกแก่วิทยาลัยลุ่มแม่น้ำปิง จังหวัดตาก เมื่อครั้งกรุงเทพมหานครได้พิจารณาแยกเขตคลองเตยออกเป็น สำนักงานย่อย เพื่อสะดวกต่อการบริหารและให้บริการประชาชน เนื่องจากเขตคลองเตยมีพื้นที่กว้างขวาง และมีพลเมืองจำนวนมาก สมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอฯ ทรงพระกรุณาโปรดเกล้า พระราชทานชื่อ "สำนักงานเขตวัฒนา" เมื่อวันที่ 16 มิถุนายน พ.ศ. 2540 รวมถึงพระราชทานชื่อ "ถนนนราธิวาสราชนครินทร์" ซึ่งเป็นถนนตัดใหม่บริเวณเลียบคลองช่องนนทรีเพื่อแก้ปัญหาการจราจรด้วย และด้วยพระปรีชาหลากหลายโดยเฉพาะด้านการศึกษา สถาบันศึกษาต่างๆ จึงถวายดุษฎีบัณฑิตกิตติมศักดิ์ในหลากหลายด้าน การสิ้นพระชนม์ของสมเด็จพระเจ้าพี่นางเธอ เจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนา กรมหลวงนราธิวาสราชนครินทร์ จึงนับเป็นการสูญเสียครั้งสำคัญ ของปวงชนชาวไทย ที่มา หนังสือพิมพ์เดลินิวส์ ประจำวันที่ 4 มกราคม พ.ศ. 2551 ................................. ขอพระองค์ เสด็จสู่สวรรคาลัย พระองค์ท่านจะสถิตย์อยู่ในใจ ปวงชนชาวไทยตลอดไป ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อมขอเดชะ   Create Date : 05 มกราคม 2551     Last Update : 5 มกราคม 2551 5:32:19 น. Counter : 2005 Pageviews.   22 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang

• มูลนิธิสืบนาคะเสถียร
• PASAYA
• สมาคมคนหูหนวกแห่งประเทศไทย
• Mirrr
• BlogGang.com