20:30:40 เรื่องราวของสาวสามวัย

ปัจจุบันจะหาผู้กำกับภาพยนตร์หญิงสักคนดูจะไม่ใช่เรื่องยาก แต่จะหาผู้กำกับหญิงที่อยู่ในวงการภาพยนตร์มายาวนานสามสิบปี และเคยผ่านชีวิตทั้งการเป็นนักแสดง นักร้องด้วยอย่างจางอ้ายเจีย (ซิลเวีย จาง) ดูจะหาไม่ได้ง่ายๆ

เธอเข้าวงการบันเทิงตั้งแต่อายุสิบหก เมื่ออายุสิบเจ็ดก็เล่นละครโทรทัศน์ เริ่มเล่นหนังใหญ่เมื่ออายุสิบแปด เมื่ออายุยี่สิบแปดก็หันมากำกับภาพยนตร์ สามสิบกว่าปีที่อยู่ในวงการ จางอ้ายเจียเล่นหนังมาแล้วเฉียดๆ หนึ่งร้อยเรื่อง กำกับหนังอีกมากกว่าสิบเรื่อง และ 20:30:40 ก็คือผลงานชิ้นล่าสุดของเธอ ซึ่งนอกจากกำกับแล้วเธอยังเขียนบทและแสดงเองอีกด้วย

หนังมีเนื้อหาเกี่ยวกับหญิงสามคนในช่วงวัยแตกต่างกันตามชื่อเรื่อง ซึ่งต้องเผชิญกับหนทางชีวิตและการตัดสินใจที่แตกต่างกันไป

หนังเปิดเรื่องที่สนามบินกรุงไทเป เมื่อ เสี่ยง (แสดงโดยหลิวรั่วอิง หรือ เรเน่ หลิว) หญิงสาววัยสามสิบเป็นแอร์โฮสเตสเที่ยวบินจากมาเลเซีย ซึ่งมีผู้โดยสารหนึ่งในนั้นคือ เจี๋ย (แสดงโดยหลี่ซินเจี๋ย นักแสดงชาวมาเลเซียเชื้อสายจีน) สาววัยยี่สิบที่มาไต้หวันเพื่อเป็นนักร้อง ขณะเดียวกัน ลิลี่ (แสดงโดยจางอ้ายเจีย) ตัวแทนของสาวสี่สิบก็ไปส่งลูกสาวไปเรียนต่างประเทศ


เจี๋ย สาววัยยี่สิบที่เดินตามความฝันของตนเอง


เด็กสาววัยยี่สิบอย่างเจี๋ยนั้นยังเยาว์วัย และมีเวลาในชีวิตเหลือมากพอที่จะวิ่งไล่ตามความฝันที่ยังไม่เป็นจริงของตนเอง เธอมาไต้หวันเพื่อฝึกหัดเป็นนักร้องดูโอกับ ถง สาวฮ่องกง ชีวิตของเธอเปี่ยมไปด้วยพลังและความเพ้อฝันถึงอนาคต การตัดสินใจมาไต้หวันต้องแลกกับการทะเลาะกับพ่อ การเลือกที่จะรอให้ไฟจราจรสำหรับคนข้ามใกล้เปลี่ยนเป็นสีแดงแล้วจึงค่อยวิ่งข้ามถนน แสดงให้เห็นถึงชีวิตชอบการเสี่ยงในแบบที่ “ไม่มีอะไรต้องสูญเสีย” ของคนหนุ่มสาว ในระหว่างนั้นมิตรภาพของเธอกับคู่สาวดูโอก็งอกเงย ก่อนที่จะพบว่าความฝันของตนเองไม่อาจบรรลุได้ และจำยอมต้องกลับมาเลเซีย

ในขณะที่สาวยี่สิบอย่างเจี๋ยยังคงอยู่ในโลกแห่งความฝันแบบที่ว่า “สักวันหนึ่งฉันจะแต่งงานกับเหลียงเฉาเหว่ย” แต่ความรักของสาววัยสามสิบอย่างเสี่ยงกลับต้องเผชิญหน้ากับความจริง เธอเป็นสาวผู้โดดเดี่ยว แต่ความโดดเดี่ยวไม่ได้แปลว่าต้องอยู่ตามลำพัง ตรงกันข้าม เธอมีแฟนสองคน กระนั้นแล้วเธอก็ยังคงติดต่อกับแฟนเก่าที่อเมริกา


เสี่ยง สาววัยสามสิบซึ่งโหยหาความเข้าใจและการปักหลัก


เธอมีเซ็กส์กับแฟนทั้งคู่ แต่สิ่งที่เธอต้องการกลับไม่ใช่ความสุขทางเพศหรือแม้แต่ความมั่นคงในชีวิต สิ่งที่เธอโหยหากลับเป็นใครสักคนที่อยู่ในเวลาที่เธอต้องการ ใครสักคนที่มารับเธอหลังกลับจากการบินอันยาวนาน ใครสักคนที่อยู่เคียงข้างเธอยามล้มป่วย

ด้วยเหตุนี้เธอจึงไม่พอใจเมื่อรู้ว่าแฟนเก่าจะแต่งงาน ถึงแม้ว่าเธอไม่ได้ต้องการจะแต่งงานกับเขา แต่ว่าต้องการให้เขา “พร้อม” ในเวลาที่เธอต้องการคุยด้วย เธอฝังใจกับอดีตที่แม่พร่ำบอกว่าผู้ชายเห็นผู้หญิงเป็นเพียงทางผ่าน มีความสัมพันธ์ประเดี๋ยวประด๋าวก็จากไป และในที่สุดเธอก็ตัดสินใจเลือก ซือถู พ่อหม้ายหนุ่มที่มาซื้อเปียโนของเธอไปให้ลูกสาว เธอไม่รู้หรอกว่าการตัดสินใจของตัวเองถูกต้องหรือไม่ และชีวิตข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่อย่างน้อยเธอก็ได้เลือกแล้ว

สำหรับสาววัยสี่สิบอย่างลิลี่ เจ้าของร้านดอกไม้ที่กลับมามีชีวิตโสดอีกครั้งเมื่อพบว่าสามีแอบไปมีอีกครอบครัวหนึ่ง ภายหลังหย่ากับสามีลิลี่ยินดีที่จะเปิดรับชายคนใหม่เข้ามาในชีวิต (อันที่จริงเธอไม่เพียง “เปิดรับ" แต่ต้องเรียกว่าเธอ “แสวงหา” เสียด้วยซ้ำ!)


ลิลี่ สาววัยที่ต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริงของชีวิต

เธอทำตัวเองให้สดใส ไปเที่ยวกลางคืน เต้นรำ เรียนเทนนิสกับครูหนุ่มพลังม้า (แสดงโดยเหรินเสียนฉี หรือ ริชชี่ เหริน) แล้วมีอะไรกับเขา รวมถึงความกล้าเข้าไปทัก เจอร์รี่ (แสดงโดยเหลียงเจียฮุย) โดยมั่วนิ่มว่าเธอกับเขาเป็นเพื่อนนักเรียนสมัยเด็ก แต่ปรากฏว่าเขากลับจำเธอได้ และทั้งคู่เคยเป็นเพื่อนนักเรียนกันจริงๆ

แม้เธอจะสร้างมิตรภาพกับเขาได้ในระดับหนึ่ง แต่ที่สุดแล้วก็ยอมรับได้ว่าการไร้คนเหลียวแลไม่ใช่เรื่องเลวร้าย อย่างน้อยเธอก็ได้เวลาเป็นอาสาสมัครเฝ้าคนป่วยเป็นเจ้าหญิงนิทราในโรงพยาบาล ได้อ่านหนังสือพิมพ์ ตัดเล็บ (รวมถึงมาสค์หน้า!) ให้ผู้ป่วย

ตัวละครทั้งสามวัยแสดงความกล้าหาญที่แตกต่างกัน เจี๋ยแสดงความรู้สึกของตนและกลับไปเผชิญหน้ากับความเป็นจริงที่บ้านเกิด, ขณะที่เสี่ยงตัดสินใจเลือกที่จะลงหลักปักฐานกับใครสักคน, ส่วนลิลี่ยิ้มรับความสุขของการอยู่คนเดียว เรื่องราวของทั้งสามอาจเป็นเรื่องของปักเจกบุคคล (individual) แต่ขณะเดียวกันก็แสดงให้เห็นลักษณะของหญิงสาวในแต่ละช่วงอายุ

หากจะเปรียบช่วงชีวิตของผู้หญิงเป็นการเดินทาง อาจกล่าวได้ว่าหญิงในวัยยี่สิบมีเส้นทางมากมายให้ตัวเองทดลองเดินโดยไม่ต้องพะวงกับการหลงทางหรือเวลาที่สิ้นเปลืองไป ขณะที่สาววัยสามสิบก็เสมือนเดินมาถึงทางแยกที่ต้องตัดสินใจว่าจะเลือกเดินต่อไปบนเส้นทางใด และสำหรับสาววัยสี่สิบนั้นอาจไม่มีทางเลือกให้ชีวิตมากนัก สิ่งที่เธอต้องทำก็คือยอมรับและหาความสุขกับเส้นทางที่ตนเองเดินมาแล้ว (ไม่ว่าจะเป็นเส้นทางที่ตั้งใจเลือกหรือจับพลัดจับผลูมาก็ตาม)

หนังเรื่องนี้แม้จะเป็นดราม่าแต่ก็แอบมีมุขล้อเลียนวงการบันเทิงไต้หวัน-ฮ่องกงประปราย อย่างเช่น ฉากที่ลิลี่กระหน่ำโทรหาผู้ชายที่เธอเคยรู้จักมาทั้งชีวิตภายหลังหย่าสามี ชวนให้คิดถึงฉากในหนัง Chungking Express ของผู้กำกับหว่องกาไว ที่หนุ่มเหงา ทาเคชิ คาเนชิโร่ โทรศัพท์หาผู้หญิงจำนวนมากที่เขารู้จัก นอกจากนี้ตัวละครโปรดิวเซอร์สือเกอ ที่พยายามจับเอาเจี๋ยและถง มาเป็นนักร้องฝาแฝดทั้งที่เห็นว่าทั้งคู่หน้าตาไม่คล้ายกัน ก็ดูจงใจจะกระทบไปถึงนักร้องดูโอสาววง Twins ที่ไม่ได้เป็นฝาแฝดกันแต่อย่างใด หรือแม้แต่ชื่อร้านดอกไม้ “อ้ายเจีย” ที่แปลว่า “รักบ้าน” ของลิลี่ ก็พ้องเสียงกับชื่อของจางอ้ายเจีย ผู้กำกับ

หลิวรั่วอิงกับหลี่ซินเจี๋ยนอกจากแสดงแล้วพวกเธอยังมีส่วนร่วมกับทหนังอย่างมาก เมื่อจางอ้ายเจียบอกให้ทั้งคู่ไปเขียนเรื่องราวในส่วนของตัวเองมา แล้วจึงค่อยนำมาประกอบกันเป็นบทภาพยนตร์ บทหนังเรื่องนี้จึงมีความเป็นเอกเทศจากกัน แต่ขณะเดียวกันก็ไม่ได้ขาดเอกภาพ

บทหนังเชื่อมเรื่องย่อยๆ ทั้งสามเข้าไว้ด้วยกันอย่างหลวมๆ เพียงแค่ให้ตัวละครของเรื่องหนึ่งเข้าไปโผล่ในอีกเรื่องหนึ่ง เช่น เอ็มมี่ เพื่อนแอร์โฮสเตสของเสี่ยงนั้นเป็นแฟนกับเจอร์รี่ หนุ่มที่ลิลี่หมายปอง หรือว่า ลิลี่นั่งอยู่ข้างสือเกอ โปรดิวเซอร์ของเจี๋ยในร้านอาหาร เป็นต้น โดยไม่มีการเผชิญหน้ากันของตัวละครหลักทั้งสามเลย วิธีการนี้ทำให้หนังพ้นไปจาก “ความจงใจ” จะทำให้เรื่องทั้งสามเชื่อมสนิทกันเป็นเรื่องเดียว

ในด้านการกำกับนั้น จางอ้ายเจียกล่าวว่า แท้ที่จริงเธอต้องการกำกับในส่วนของตัวละครเสี่ยง สาววัยสามสิบเท่านั้น โดยอีกสองส่วนที่เหลือเธอตั้งใจจะเชิญคนอื่นมากำกับ และคนหนึ่งในนั้นก็คือเลสลี่จาง ซึ่งเธอต้องการให้มากำกับเรื่องราวของลิลี่ที่เธอเล่น

แต่ยังไม่ทันที่เลสลี่จางจะตัดสินใจรับคำ เขาก็เสียชีวิตเสียก่อน ทำให้ในที่สุดเธอก็ต้องกำกับเองทั้งหมด




Create Date : 18 กุมภาพันธ์ 2549
Last Update : 18 กุมภาพันธ์ 2549 13:24:12 น. 6 comments
Counter : 1523 Pageviews.
Share

 
น่าสนใจค่ะ
เด๋วไปหามาดูบ้าง
หนังไต้หวันใช่ไหมคะนี่


โดย: grappa วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:13:37:19 น.  

 
ตอบบล็อกที่แล้ว

ตอบสาวไกด์...
คุณปรีดาเชื่อเป็นแม่นมั่นว่าสาวไกด์เป็น "คอหนังสือภาพสำหรับเด็ก" ตัวจริงเสียงจริง แต่ถ้าเป็นคอฯจริง ก็อย่าบ่นว่าแพงเลยหนา คุณปรีดาขอเอาเกียรติของพี่แต้ว - บ.ก.แพรวเพื่อนเด็กเป็นประกัน ถ้าหนังสือไม่ดี โทรไปโวยบ.ก.ได้เลย



โดย: ปรีดา (Aka Prita ) วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:13:47:27 น.  

 
ขออำภัย...คุณปรีดามิได้มีเจตนาปั่นตัวเลขจำนวนคอมเมนต์แต่อย่างใด เพียงแต่ว่ามือพลั้งไปกดปุ่ม Submit เข้า

ตอบบล็อกที่แล้ว (ต่อ)...
ตอบคุณลูกสาวโมโจโจโจ้ ...
ขออภัยจริงๆ ครับ คุณปรีดาเองก็ไม่ทราบเหมือนกันว่ามูลนิธิไทสร้างสรรค์อยู่ที่ไหน เพราะว่าการทำงานครั้งนี้อีตาคนแปลเขาทำงานโดยมีทางแพรวฯ เป็นตัวประสาน (ถ้าสนใจ ลองโทรไปถามที่แพรวฯดูก็น่าจะได้ขอรับ)

คุณแพนด้า...

บังเอิญว่าเจ้า "กูจี กูจี" นี่ดันเป็นลูกที่คุณปรีดารับ "อุ้มบุญ" เฉยๆ น่ะ มิอาจอวดอ้างความดีความชอบใดๆ ได้ (ที่คุณปรีดา recommend นั่นก็เพราะคุณภาพที่สร้างมาจากผู้เขียนและผู้วาดภาพประกอบตะหาก) แต่ไม่ว่ายังไง คุณปรีดาก็แสนปลื้มใจราวกับเป็นเลือดเนื้อเชื้อไขแท้ๆ ของตนเองก็ไม่ปาน (เว่อร์ไปไหม?) ...หนังสือเล่มนี้ใช้เวลาตั้งท้องสั้นมาก แค่สองสามเดือนเอง (ตั้งแต่ส่งต้นฉบับไปจนถึงพิมพ์เป็นเล่ม) ขณะที่บางเล่มอย่าง "เจ้าชายไม่พูด" ใช้เวลาตั้งเจ็ดปีแน่ะ

ตอบบล็อกนี้...
ตอบคุณgrappa...
เป็นหนังไต้หวันถูกแล้วครับ แฟนหนังไต้หวัน-ฮ่องกงที่อายุสามสิบอัพน่าจะคุ้นหน้าคุ้นตาจางอ้ายเจีย (ซิลเวีย จาง) ในบทบาทนักแสดงนะครับ

หนังเรื่องนี้ประเด็นอาจไม่ได้ซับซ้อน แต่ก็เป็นเรื่องน่าดูเรื่องนึงครับ แต่ไม่แน่ใจว่าจะหาแผ่นได้จากที่ไหน (ของคุณปรีดาเป็นสมบัติที่ซื้อมาตั้งแต่สมัยอยู่ที่ปักกิ่ง พอกลับมาเมืองไทยแล้วก็หาแผ่นหนังจีนที่ไม่ได้เข้าโรงเมืองไทยดูได้ยากเต็มทน ถ้าคุณgrappa มีแหล่งซื้อที่แนะนำได้ก็รบกวนด้วยนะครับ)


โดย: ปรีดา (Aka Prita ) วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:13:59:43 น.  

 
เราจำได้ว่าเราเคยดู "สัปดาห์จางอ้ายเจีย" ทางทีวีสมัยอยู่ที่นั่น แต่กับเรื่องนี้เรากลับมาก่อนง่ะเลยไม่ทันดู เสียดายจัง อ่านที่พี่เขียนแล้ว รู้สึกต่อมอยากของเรามันเต้นตุบๆ


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:16:15:51 น.  

 
แพนด้าชุน
ถ้าได้ดูการแสดงของริชชี่ที่เป็นโค้ชเทนนิส "พลังม้าจอมหื่น" แล้วจะต้องหัวเราะก๊าก


โดย: ปรีดา IP: 203.156.21.154 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:16:19:53 น.  

 
สวัสดีคุณปรีดา


ลูกคนใหม่ออกแล้วรึ? เล่มไหนอ้ะ เรื่องของนิทานและเหล่าบรรดาหนังสือหรือเปล่า


จะได้แวะไปหาดูจ้า




เห็นคอมเม้นท์คุณปรีดาตอบพี่กรัปป้าแล้ว เลยไม่ต้องถามละ



สิ่งหนึ่งที่อยากให้มีสำหรับหนังจีนเลยนะ คืออยากให้มีแผ่นหนังจีนที่ไม่พากย์ไทยบ้างอ้ะ อยากอ่านซับ
(อาจเป็นเพราะ การดูหนังซับไตเติ้ลทำให้เราได้สำเนียงการพูดภาษาอังกฤษได้ เพราะงั้นจึงอยากฝึกภาษาจีนด้วยวิธีการเดียวกันบ้างน่ะนะ แต่ที่มีอยู่มีแต่พากย์ไทยง่า เฮ้อ)




ส่วนหนังสือ ถ้าไม่ดี เราจะตีคุณปรีดา (เรื่องไรจะโวยบอกอหละ โวยคนรู้จักดีกั่ว หุๆ)


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:14:46:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Aka Prita
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Aka Prita's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.