อ่านบล็อกคุณปรีดาวันนี้แล้วทำให้นึกถึงกลอนบทหนึ่งที่เคยเขียนในบล็อกตัวเองจังค่ะ

ถึงแม้เนื้อหาอาจสื่อไปคนละทางกัน แต่ทำไมนึกถึงไม่รู้ค่ะ...เขียนไว้นานแล้ว

.
.
.


ฝนพรำลมพรูมิรู้เบื่อ
แสงเรื่อราร้อนรอนแรงหลบ
สีสันสุดท้ายย้ายลงพลบ
อพยพหมู่ดาวพราวพร่างฟ้า

ระบำเมฆเริงร่าร่ายรำ
จันทร์จ้ารีบจ้ำย่ำท้า
ชวนดาวดวลเพลงแซมบ้า
หลั่นล้าหลั่นล้าเริงใจ

โลกยิ้มแย้มให้ดาวพุธ
หวานสุดเท่าจะหวานได้
เอเลี่ยนแอบลอบมองใคร
กิ๊กใหม่อยู่ดาวพลูโต

เพลินจังฟังเพลงอวกาศ
นวยนาดลีลาศสุขโข
อุ๊ย!! พลาด..ชนกัน หัวโน
ไม่โมโห ไม่โมโห เข้าใจ

อ่านกลอนของคุณมัชฌิมาแล้วครับ

หวานเข้ากับ BG ใหม่ซะไม่มี

เค้าเรียกภาษาใจครับ

เย้ ในที่สุดคุณปรีดา ก็ได้ฤกษ์เอาเงินไปจ่ายตังค์ค่าไฟฟ้าซะที หลังจากที่โดนตัดไฟไม่ให้ใช้มาหลายเดือน

คราวนี้ไฟสว่างขึ้นเยอะเลย

หมายเหตุ ช่วงที่โดนตัดไฟนั้น
ทุกทีเวลาเข้ามาอ่านต้องเอาเมาส์มาลากทำแถบแสงคร่อมตัวหนังสือจึงจะเห็น
แต่ไม่ได้บ่นให้ทราบ เพราะคิดว่าเจ้าของ blog คงชอบอะไรที่มืดๆทึมๆ

ตอนแรกอ่านข้างบนแล้วขำ

อ้อ อย่างนี้นี่เอง มิน่าล่ะว่าเค้าบ่นอะไรกัน

อืม แต่เราก็เห็น BG สีไข่ไก่ทุกวันนี่นา(สงสัยความพยายามสูง โหลดได้)

งงเลย แก้ใหม่เป็น

ตอนแรกอ่านข้างบนแล้วงง(มัวแต่ขำพิมพ์ผิดเลย)

แก้ไขแบ็คกราวด์ใหม่อีกแล้ว (ว่างจัด)
โธ่ ไอ้เรารึก็แอบน้อยใจว่าคุณ WangAnJun หายไปไหน ไม่โผล่มาส่งเสียงที่บล็อกเราบ้างเลย ที่แท้ก็ยังงี้นี่เอง

ขอโทษอีกครั้งครับ กับปัญหาบล็อกที่ผ่านมา (สำหรับคุณ wmvcore ถือว่าคอมพ์คุณเฮี้ยนมากครับ )
สารภาพตามตรงว่าตอนแรกที่เห็นว่าบล็อกตัวเองไฟดับ (ตามคำเรียกของคุณWangฯ) เข้าใจว่าเป็นป็นปัญหาของบล็อกแกงค์ซะอีก (ก็เลยไม่ได้แก้ไขอะไร) เพิ่งมารู้ทีหลังว่าเป็นเพราะเว็บปรีดาเซิร์ฟเวอร์มันล่ม ก็เลยเปลี่ยนที่ฝากภาพแบ็คกราวด์และสไตล์ชีทมาเป็นที่บล็อกแกงค์เอง

ลืมขอบคุณคุณ noom ด้วยครับ แวะเข้าไปขโมยโค้ดการแต่งบล็อกจากบ้านคุณมาซะเยอะเชียวครับ แต่ไม่ได้แจ้งไว้ (ขออภัย) เพราะกว่าจะคลิกเลือกเขียนคอมเมนท์แต่ละทีก็ช่างโหลดนาน (พอๆ กับบล็อกของผม) เหลือเกิน สรุปก็เลยได้แต่เข้าไปขโมยของแล้วก็หนีออกมาโดยไร้ร่องรอย

เข้ามาคนที่ 555

มาแล้วก็หัวเราะร่า

เพราะบ้านนี้ไฟติดซะทีจ้า

ถ้าพูดคนละภาษา แต่ยังสามารถกุมมือกันได้อย่างมีความสุข

ก็ดีแล้วล่ะค่ะ