การเดินเรือครั้งยิ่งใหญ่

สองหนุ่มสาวร่วมกันต่อเรือ

หวังมุ่งหน้าสู่ท้องทะเลอันไพศาล

จิตใจที่ผูกพัน รักมั่น เชื่อใจ

ย่อมเป็นเกราะกำบังให้สองเราเผชิญคลื่นลมแรงได้


“แต่ท้องทะเลกว้างใหญ่นัก

เธอสองคนกับเรือน้อยจะลอยฝ่าคลื่นลมอย่างไรได้”

บิดาของชายหนุ่มเตือนด้วยความหวังดี

ก่อนจะมอบเสากระโดงและใบเรือให้

“ท้องทะเลน่ากลัวนัก อาจสักวันหนึ่งมันจะหักโค่นเรือของเธอได้”

พี่ชายของหญิงสาวมอบเลื่อย ฆ้อน และไม้กระดานส่งให้

“หากเรืออับปาง เธอสองจำเป็นต้องมีเสบียงกรังเพื่อรอดชีวิต”

พี่สาวของชายหนุ่มมอบถุงเสบียงอันหนักอึ้งให้

ยิ่งมากความห่วงใย ยิ่งข้าวของพอกพูน

“ท้องทะเลยิ่งใหญ่นัก เธอทั้งสองจะข้ามผ่านไปได้หรือ

ทางที่ดีควรค้างแรมอยู่กับเราก่อน แล้วค่อยคิดหาทางออกเรือในวันหน้า”

มารดาของหญิงสาวเตือนด้วยความหวังดี

...

ภายหลังผู้คนจากไป

ทั้งสองยืนหน้าเรือลำที่เขาและเธอร่วมกันสร้าง

เรือลำน้อยที่ตนเคยคิดว่ายิ่งใหญ่

กลับกลายเป็นซากของความหวังดี


ความหวังดีนี้อบอุ่น...แต่บางทีอาจท่วมท้นจนจมเรือได้

อนิจจา...เรือลำน้อยที่จะไม่มีวันได้ออกจากฝั่ง



Create Date : 15 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 15 กุมภาพันธ์ 2550 21:52:11 น. 9 comments
Counter : 686 Pageviews.

 
ตอบบล็อกที่แล้ว...
แพนด้าชุน...
ขอบคุณสำหรับพล็อตเรื่องใหม่ "แจ็กกับปะการังยักษ์" คงจะได้เขียนในโอกาสต่อไป

คุณ Plaze ...
สวัสดีครับ



สาวไกด์...
ขออภัย เผอิญว่าโค้ดที่สาวไกด์ว่านั้น คุณปรีดาเลิกใช้ไปตั้งนานแล้ว เพราะว่าอยู่ดีๆ มันก็หายไปเอง แล้วเราก็ขี้เกียจเอามาใส่ใหม่ ก็เลยช่างมันน่ะ (ขออภัยที่จำไม่ได้ว่าเอาโค้ดมาจากเว็บไหนด้วยซ้ำ)

คุณนาย YuBing...
พูดถูก ที่ว่าบางทีดวงดาวอาจเป็นแค่ก้อนกลมๆ ผิวขรุขระ

เจ้าชายไร้เงา...
เห็นใส่รูป หมายความว่าไงน่ะ (หมายความว่าเจ้าชายฯเคยเป็นปะการังของดาวดวงไหน หรือว่าเคยเป็นดวงดาวของปะการังต้นไหนรึเปล่า)


โดย: ปรีดา (Aka Prita ) วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:01:47 น.  

 
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า

การไม่มีญาติเป็นลาภอันประเสริฐ

เอ๊ย ไม่ใช่

ความหวังดีของเรา บางทีก็เป็นการทำร้ายเขา เอิ๊กๆๆๆๆ


โดย: แพนด้าโดดเดี่ยว 55 (แพนด้ามหาภัย ) วันที่: 15 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:22:27:10 น.  

 
อ่านแล้วนึกถึงเรื่องหนึ่งแต่จำไม่ได้แล้วว่าอ่านจากเล่มไหนง่ะ(ไม่ได้หมายความว่าเหมือน แต่แนวคิดคล้ายๆ กัน)

ที่เป็นปลที่คิดจะเดินทางแต่ห่วงโน่นห่วงนี้ พกของพะรุงพะรัง จนท้ายที่สุดก็ไปไหนไม่ได้


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:05:54 น.  

 

เมื่อความหวังดีเป็นพิษ... เราจะทำยังไงดีน้อ


โดย: มัชฌิมา วันที่: 16 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:02:49 น.  

 
สวัสดีปีใหม่นะคุณปรีดา ขอให้หนังสือขายดี ๆ เหมือนเดิมเนอะ

เอ๊ะ ว่าแต่ทำไมต้องออกเรือด้วยล่ะ ในเมื่ออยู่ที่นี่ก็มีคนหวังดีกับเราตั้งมากมาย จะออกไปให้เหงาทำไมกันสองคน


โดย: YuBing วันที่: 17 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:13:19:34 น.  

 
เจอบ่อยครับเหตุการณ์ประมาณนี้


โดย: เจ้าชายไร้เงา วันที่: 22 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:10:58:17 น.  

 

อ่านแล้วชอบจังค่ะ ลึกซึ้งดี


โดย: p_tham วันที่: 23 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:5:33:53 น.  

 
สวัสดีคุณปรีดา

ข่าวดีน่ะ คอนเฟิร์มจ้ะ (ถ้าเจ้าบ่าวไม่เปลี่ยนใจหนีไปซะก่อนอะนะ )


คุณปรีดาไปหรือเปล่า อยากให้ไปนะ ชุนก็จะไปหละ


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:12:03:19 น.  

 
คิดถึงนะคุณปรีดา

ยุ่งหรือ?

ไม่มีอะไรมาให้อ่าน ก็เขียนเล่าเรื่องอะไรต่ออะไรก็ได้จ้า


โดย: สาวไกด์ใจซื่อ วันที่: 4 เมษายน 2550 เวลา:19:18:48 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Aka Prita
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]






Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Aka Prita's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.