เมื่อทหารต้องเป็นพ่อค้าซื้อยาง
วันนี้ต้องตื่นแต่เช้าอีกแล้ว เพราะว่าต้องเริ่มงาน โครงการของกระทรวงเกษตรกับกองทัพ เพื่อช่วยเหลือเกษตรกรที่ทำสวนยางน่ะครับ เพราะเรื่องสถานการณ์ในภาคใต้น่ะครับ พ่อค้าที่รับซื้อยางพาราก็เลยกดราคารับซื้อ งานนี้ทหารกับเกษตรอำเภอ/จังหวัด ก็ต้องเข้ามาช่วยน่ะสิครับ
งานนี้ก็เลยต้องตื่นแต่เช้าเพราะ อำเภอที่ผมจะต้องรับผิดชอบนี่อยู่ซะไกล ที่สำคัญมีงานที่ฝ่ายที่ผมต้องลงลายเซ็นต์อนุมัติก่อน เพราะจ่าที่เข้าเวรเมื่อคืนแกบอกเอาไว้แล้วว่า ให้แวะเข้ามาดูก่อนไป เพราะจะรีบส่งเอกสารที่ตัวจังหวัดด่วน ไอ้ผมก็นึกว่าเอกสารนิดหน่อย ที่ไหนได้ 2 แฟ้มใหญ่ๆ เสียเวลาไปตั้งครึ่ง ชม. ดีที่เผื่อเวลาออกมาก่อน
พอรวมจะจัดชุดออกไป ก็มีปัญหาเรื่องปืนประจำกายไม่พออีกแล้ว ดีที่ไม่ได้เป็นปัญหากับชุดผม แต่เป็นอีกชุดนึงน่ะครับ แต่ก็มีปัญหาเรื่องสาย 4 (ตอนส่งกำลังบำรุง) ดันลืมน้ำ ลืมข้าวกล่องไปอีก..ช่างมัน ไปหาเองดาบหน้าก็ได้
พอไปถึงก็เหมือนมาเป็นหน่วยแรกเลยครับ เพราะทางเกษตรอำเภอ ยังไม่จัดอะไรเลย ทางเขาก็ยังไม่ค่อยรู้อะไรเพราะเอกสารเพิ่งมาถึงทางนี้ คนที่รู้ก็ไปประชุม ดีที่มีคนที่ดูแลการซื้อขาย มาตอนสิบโมงพอดี อะไรๆก็เลยเป็นรูปเป็นร่าง (เพราะรองผู้ว่าฯจะมาตรวจด้วยนี่นะ ) ถึงได้รู้ว่าตกลงแล้ว ทางทหารมีหน้าที่อะไรกันแน่ ก็ถือว่าเป็นครั้งแรกก็แล้วกันครับ อะไรๆก็เลยดูขลุกขลักไปหมด ต่อไปก็คงรู้หน้าที่และกำหนดเวลาที่แน่นอนแล้ว
แถมดูๆแล้ว โครงการตลาดกลางยางพาราเคลื่อนที่ 3 จว.ชายแดนใต้ นี่ก็แปลกๆนะครับ เพราะมาเริ่มเปิดตลาดเอาวันหลังรายอ (ย้อนไปดูเมื่อวานซะ) ซึ่งมันก็กึ่งๆวันเที่ยว วันหยุดอยู่แล้วของทางใต้ และช่วงนี้ก็ฤดูฝน ซึ่งถ้าสังเกตุสวนยางจะเห็นว่า เขาจะคว่ำถ้วยกรีดยางเป็นส่วนใหญ่ เพราะไม่ได้กรีดยางและไม่ให้น้ำฝนตกลงไปปนด้วย.. แล้วไหงมาเริ่มวันนี้ล่ะครับ
เป็นทหารนี่เนอะ..ก็ต้องทำตามที่นายสั่ง
Create Date : 11 มกราคม 2549 | | |
Last Update : 11 มกราคม 2549 20:58:54 น. |
Counter : 636 Pageviews. |
| |
|
|
|