"สตินำไปสู่มรรคผลนิพพาน"



"ขอท่านจงจำเอาไว้เถิด สตินี้แหละ

ที่จะเป็นประตู หรือมรรคาลัย (หนทาง)

 ที่จะนำท่านไปสู่มรรคผลนิพพาน

พระพุทธเจ้าทั้งหลาย

และพระอรหันต์สาวกทั้งหลายนั้น

 ท่านทั้งหลายที่ได้กล่าวมานี้ ท่านตรัสรู้แจ้งในธรรม

และพ้นทุกข์ได้เพราะท่านมีสติ

เป็นบาทฐานของการปฏิบัติ

การปฏิบัติอันใดก็ตามหากไม่มีสัมมาสติมากำกับแล้ว

 เราตถาคตเรียกการปฏิบัตินั้นว่าโมฆะปฏิบัติ

 เป็นการปฏิบัติที่ไม่ก่อประโยชน์ให้ตนเอง

หาความเจริญในธรรมไม่ได้

 ท่านจงจำคำสอนของเราตถาคตไว้ให้ดี

 ธรรมทั้งหมดทั้งมวลนั้นเริ่มต้นที่สติ

 เมื่อมีสติแล้วปัญญาก็จะมีตามกันมา

 ความรู้แจ้งในธรรมก็จะมีขึ้นไปตามลำดับ

 คำเราตถาคตที่ว่า ผู้ใดเห็นเราผู้นั้นเห็นธรรม

 กล่าวคือ ธรรมอันใดที่เราตถาคตตรัสรู้แล้วนั้น

 ผู้ใดปฏิบัติตามคำสอนของเราอย่างถูกต้อง

 ผู้นั้นก็จะได้เห็นเราตถาคต คือเห็นธรรม

ที่เราตถาคตได้ตรัสรู้แล้วนั่นเอง

 ตราบใดที่ท่านยังมีความเพียรพยายามปฏิบัติ

เพื่อหาทางพ้นทุกข์อยู่นี้ การปฏิบัติของท่าน

จะไม่เป็นการปฏิบัติที่สูญเปล่า

 สักวันหนึ่งท่านก็ได้จะเห็นหนทาง

พ้นทุกข์ด้วยตัวของท่านเอง..."

หลวงปู่ชอบ ฐานสโม

.......................

จากหนังสือ: หลวงปู่ชอบ ฐานสโม

พระอรหันต์ ผู้ทรงฤทธิ์แห่งยุค
หลวงปู่ชอบ ฐานสโม
วัดป่าสัมมานุสรณ์ บ้านโคกมน อ.วังสะพุง จ.เลย
(พ.ศ. ๒๔๔๔ - ๒๕๓๘)







ขอบคุณที่มา fb. ธรรมะพระธุดงคกรรมฐาน
สายพระบูรพาจารย์หลวงปู่มั่น ภูริทตฺตเถระ
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ

"เวรระงับได้ด้วยการไม่จองเวร"



“พวกเราได้ประกอบคุณงามความดี

 บุญกุศลที่เกิดจากการทำบุญให้อุทิศส่วนกุศล

ถึงบรรพชนพ่อแม่ปู่ย่าตายายวงศาคณาญาติ

 มิตรสหาย ตลอดถึงเจ้ากรรมนายเวร

 บางคนก็ถามหลวงพ่อว่า

จะไปอุทิศให้เจ้ากรรมนายเวรทำไม

มันเป็นเจ้ากรรมนายเวรเรา จะไปอุทิศให้ทำไม

 แต่ก่อนที่เขาจะมาเป็นเจ้ากรรมนายเวรเรา

 เราอาจจะไปทำเขาก่อน เราเคยไปทำให้กับเขา

 เขาก็เลยมาทำให้กับเรา เราจึงควรจะอุทิศให้กับเขา

 จากนี้ไปต่างคนต่างเลิกรากันเน้อ

 เจ้ากรรมนายเวรเอ้ย

ได้รับบุญได้รับกุศลจากข้าพเจ้าแล้ว

 ขอให้เลิกรากันไป ข้าพเจ้าจะไม่จองเวรกับผู้ใด

ใครผู้หนึ่งทั้งหมดในจักรวาล

เวรจะระงับไม่ได้ถ้าพวกเรายังจองเวรกันอยู่

 ถ้าพวกเราไม่จองเวรกัน เวรจะระงับลงได้

ข้าพเจ้าจะไม่จองเวรกับผู้ใดใครผู้หนึ่งตลอดไป

 ให้พวกเราคิดอย่างนั้น จองเวรไปก็เท่านั้น

 ชาตินี้เราจองเวรเราสะใจ เราทำให้กับเขา

 แต่พอชาติหน้าเขามาทำให้กับเรา เขาก็สะใจ

 เราก็เป็นเบี้ยล่างเขา พอเกิดมาชาติหน้า

 เราก็จองเวรเขา สะใจอีก ตอนแรกก็ตัวต่อตัว

 ไป ๆ มา ๆ ก็ยกทีมใส่กัน ยกประเทศใส่กัน

 การจองเวรกันจะไม่มีที่สิ้นสุด

 แต่ถ้าพวกเราเสียสละซะ

ไม่จองเวรกันกับผู้ใดใครทั้งหมด เวรจะระงับ

 เพราะฉะนั้นพวกเราทำบุญแต่ละครั้ง

อุทิศส่วนกุศลต่อผู้มีอุปการคุณและเจ้ากรรมนายเวรนะ...”

หลวงพ่ออินทร์ถวาย สนฺตุสฺสโก

วัดป่านาคำน้อย จ. อุดรธานี
๗ มกราคม ๒๕๖๑






ขอบคุณที่มา fb. ธรรมะพระธุดงคกรรมฐาน
สายพระบูรพาจารย์หลวงปู่มั่น ภูริทตฺตเถระ
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ

เลิกจมทุกข์

ความเศร้าโศกหดหู่

ก็เช่นเดียวกับอารมณ์อกุศลอื่น ๆ

 เมื่อเกิดขึ้นในใจ

จะพยายามครองใจเราให้นานที่สุด

 มันจะสั่งใจเราให้นึกถึง

เหตุการณ์ที่เจ็บปวดซ้ำแล้วซ้ำเล่า

 เพื่อจะได้เศร้าโศกไม่เลิกรา

 ใครชวนไปไหน มันจะสั่งให้เราปฏิเสธ

เพื่อจะได้นั่งเจ่าจุกคิดถึงเรื่องนั้นเป็นวัน ๆ

 เท่านั้นไม่พอ มันยังสั่งให้เราฟังเพลงเศร้า ๆ

เพื่อจะได้เศร้าหนักขึ้น

ใครเปิดเพลงสนุกสนานให้เราฟัง

หวังให้คลายความเศร้าโศก เราจะไม่พอใจทันที

เพราะในยามนั้นเราอยู่ในอำนาจของความเศร้า

จนเกือบหมดเนื้อหมดตัว

การออกไปช่วยเหลือผู้อื่น หรือนึกถึงคนที่ทุกข์ยาก

 เป็นวิธีหนึ่งที่ช่วยให้ใจเราหลุดจากความเศร้าโศก

หรือหดหู่ได้ เราอาจใช้ความสูญเสียพลัดพราก

 เป็นแรงผลักดันในการทำสิ่งดีงามก็ได้

 มองในแง่หนึ่งนั่นคือ

การเปลี่ยนความพลัดพรากสูญเสีย

ให้เป็นพลังสร้างสรรค์

หญิงผู้หนึ่งสูญเสียลูกสาววัยเด็กทั้งสามคน

 รวมทั้งพ่อแม่ผู้ชราในกองเพลิง

 ซึ่งไหม้บ้านเธอต่อหน้าต่อตา

โดยที่เธอช่วยคนเหล่านั้นไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

 ตอนนั้นใจเธอแทบสลาย

อย่างไรก็ตาม ในงานศพของคนทั้งห้า

 แทนที่เธอจะคร่ำครวญถึงคนเหล่านั้น

เธอเชิญชวนให้ญาติมิตรที่มาร่วมงาน

 นึกถึงลูก ๆ ของเธอ ด้วยการช่วยเหลือผู้อื่น

 “โปรดรักษาเด็กน้อยเหล่านี้ไว้ในหัวใจของคุณ

ด้วยการแสดงความรักพร้อมกับการกระทำ

ที่เปี่ยมด้วยเมตตาอันบริสุทธิ์

 ด้วยการรักซึ่งกันและกัน

 และหาทางช่วยเหลือผู้อื่นทุกวัน”

 ไม่เพียงแต่พูด เธอยังก่อตั้งมูลนิธิขึ้น

เพื่อช่วยเหลือคนที่ทุกข์ยาก

ตามเจตนารมณ์ดังกล่าว  มีน้อยคน

ที่สูญเสียคนรักพร้อมกันมากมายขนาดนี้

 ไม่ต้องสงสัยเลยว่าความเศร้าโศก

ท่วมท้นใจเธอมากมายเพียงใด

ใครที่เจอความสูญเสียเช่นนี้

คงยากที่จะประคองตนให้เป็นผู้เป็นคนได้

ภายในเวลาไม่กี่วัน แต่เป็นเพราะการนึกถึงผู้อื่น

และลุกขึ้นมาทำอะไรบางอย่างเพื่อคนเหล่านี้

เธอจึงคลายจากความเศร้าโศก

ใช่หรือไม่ว่าการทำสิ่งดีงามดังกล่าว

ช่วยให้การตายของลูกเธอเป็นสิ่งที่มีคุณค่า

 ไม่ไร้ประโยชน์ หรือเป็นแค่เคราะห์กรรมอันเลวร้าย

ที่บั่นทอนจิตใจอย่างเดียว

ไม่เพียงช่วยเหลือผู้คนที่ทุกข์ยากเท่านั้น

 แม้แต่การช่วยเหลือสัตว์เลี้ยง

ก็ช่วยเยียวยาจิตใจได้

 ผู้เฒ่าคนหนึ่งสูญเสียภรรยา

ที่อยู่ร่วมกันมานานกว่า ๖๐ ปี เขารู้สึกหดหู่

หมดอาลัยตายอยากกับชีวิต

 ถึงกับพยายามฆ่าตัวตาย

 จนลูกต้องพาไปอยู่บ้านพักคนชรา

จะได้มีเพื่อนและคนช่วยดูแล

แต่ตลอดสามเดือนที่นั่น

เขายังคงหงอยเหงาเซื่องซึม

 เก็บตัวอยู่แต่บนเตียง ไม่พูดจากับใคร

 และไม่ยอมกินอะไรเลย

จนหมอคิดว่าเขาคงไม่รอดแล้ว

 เพราะหมดแรงจูงใจในการมีชีวิต

 แต่แล้ววันหนึ่งเจ้าหน้าที่บ้านพักคนชรา

ก็เอานกแก้วมาให้เขาคู่หนึ่ง

 ทีแรกเขาไม่มีทีท่าสนใจมัน

ต่อมาก็เริ่มหันมาจ้องดูมันบ้าง

 วันรุ่งขึ้นเจ้าหน้าที่มาให้อาหารนก

 เขาก็เล่าให้ฟังว่า นกเป็นอย่างไร

 และมันชอบอะไรบ้าง

เป็นครั้งแรกที่เขาแสดงให้เห็น

ถึงความสนใจสิ่งนอกตัว แทนที่จะจมอยู่กับตัวเอง

ไม่นานเขาก็เริ่มกิน สวมเสื้อผ้าเอง

 และเดินออกจากห้อง เมื่อเขารู้ว่าบ้านพักแห่งนี้

เอาหมามาเลี้ยง เขาก็เข้าไปหาเจ้าหน้าที่

ขออาสาพาหมาไปเดินเล่น สามเดือนหลังจากนั้น

เขาก็กลับเป็นปกติ และกลับบ้านได้

ความเมตตามีอานุภาพในการเยียวยา

ช่วยให้พลังชีวิตที่ถูกกดทับกลับคืนมา

ความเอื้อเฟื้อเกื้อกูล ไม่ได้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่นเท่านั้น

 หากยังมีอานิสงส์แก่ตัวเราเองอย่างที่นึกไม่ถึง.

 พระไพศาล วิสาโล






ขอบคุณที่มา fb.-ข้อธรรม คำสอน พระไพศาล วิสาโล
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ

🌳🌳🌳ต้นไม้สูงต้องมีรากลึก🌳🌳🌳

ต้นไม้สูงใหญ่ได้

มิใช่เพราะมัวแต่แทงยอดขึ้นฟ้าเท่านั้น

 หากยังหยั่งรากลึกลงไปในดินด้วย

ยิ่งสูงเท่าไร ก็ยิ่งมีรากลึกเท่านั้น

จึงสามารถตั้งมั่นอยู่ได้

 แม้ลมกล้าพายุฝนกระหน่ำก็ไม่หักโค่น

ผู้ที่มีฐานะสูงเด่น สามารถฝ่าฟันอุปสรรค

 ยืนหยัดมั่นคงได้ มิใช่เพราะมัวแต่สร้างผลงาน

ให้ผู้คนประจักษ์ หากยังเพราะมีฐานใจที่หยั่งลึก

 จึงไม่หวั่นไหวกับความผันผวน

ปรวนแปรของโลกธรรม

 ยิ่งสามารถหยั่งลงไปถึงต้นธารแห่งความสุขภายใน

 จิตใจย่อมแช่มชื่นเบิกบานอยู่เสมอ

 แม้จะจนทรัพย์ ไร้เกียรติยศ ไม่มีผู้คนสรรเสริญ

 เช่นเดียวกับไม้ใหญ่ที่เขียวขจีตลอดปี

แม้ในฤดูแล้งที่แห้งผากและร้อนผ่าวก็ตาม.

พระไพศาล วิสาโล







ขอบคุณที่มา fb. ข้อธรรม คำสอน พระไพศาล วิสาโล
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ

#เวลาเหลือน้อย

น้อยคนตระหนักว่า...
ขณะที่ตนมีเงินทองเพิ่มขึ้นนั้น
เวลาของตนในโลกนี้กลับเหลือ
น้อยลงทุกที และเมื่อถึงวันที่ตน
หมดอายุขัย ไปสู่ปรโลก
มีทรัพย์สมบัติมากมายเพียงใด?
ก็เอาไปด้วยไม่ได้!

ร้ายกว่านั้นก็คือการพบว่า...
มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ตนควรทำ
แต่กลับไม่ได้ทำ!

ใครที่ตระหนักเช่นนี้
ย่อมไม่ปล่อยให้เวลาของตนหมดไป
กับการสะสมเงินทองหรือเพลิดเพลิน
ในความสนุกสนาน

แต่จะให้ความสำคัญกับสิ่งที่มีความหมาย
ต่อจิตใจ

อันนำมาซึ่งความสงบเย็นและความสุขใจ
รวมทั้งการเข้าถึงประโยชน์สูงสุดแห่ง
ความเป็นมนุษย์

นั่นคือ การเป็นอิสระจากความทุกข์
และที่จะมองข้ามมิได้ก็คือ...

การเตรียมตัวเตรียมใจพร้อมรับมือกับ
"ความตาย"

อันเป็นความจริงที่ไม่มีใครหนีพ้น
คนที่หมั่นเตือนตนว่าเวลาเหลือน้อย
ย่อมสามารถเผชิญความตายได้
ด้วยใจสงบ...

#สาธุธรรมพระไพศาล วิสาโล






ขอบคุณที่มา fb. เจริญสติแนวเคลื่อนไหว
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ