Group Blog
All Blog
|
ปลาทรายแดง หรือ ปลาทราย
 แต่ตั้งแต่เล็กแต่น้อย พ่อแม่พี่น้องเราชาวทะเลมักเรียกปลาชนิดนี้ว่า "ปลาเหลืองทราย" ทำไมเรียกอย่างนี้ก็ไม่รู้ เพราะสีข่องปลาชนิดนี้ ก็เป็นสีชมพูสวย แต่ไม่มีใครเรียกปลาทรายชมพูเลยนะ แปลกดี สำหรับ ชื่อปลาทะเลนี้ ศัพย์ทางวิชาการอาจจะเรียกอย่างหนึ่ง ชาวประมงอาจ เรียกไปอีกอย่าง ก็แล้วแต่เพราะชาวประมงเขามักเรียกตามบรรพบุรุษเรียก แต่ทางวิชาการอาจจะมีการเรียกกันไป หรือบางทีอาจจะไปหลงเชื่้อฝรั่่ง ตาน้ำข้าว เลยเรียกตามเขาก็ได้ ใครจะรู้ แต่เราน่ะไม่นิยมของนอกหรอก นะ ทุกวันนี้ก็เจ็บปวดกับพวกที่ปัญญาดี มีดีกรีสูง แต่ไปเดินตามฝรั่งตาน้ำข้าว จนโงหัวไม่ขึ้นเต็มทีแล้ว ของเราดีๆๆก็ไปเปลี่ยนตามเขา จนลูกหลานงงก่งก๊งกันไปใหญ่แล้ว จนไม่มีมารยาทไม่รู้่เด็กรู้ผู้ใหญ่ ชื่นชมแต่ความเก่งแน่แล้วก็แข่งขันกันใหญ่ ความมีเมตตาจิตต่อกันมันลบหายไปจากใจเด็กยุคใหม่จนหมดสิ้น มีแต่การแข่งขันชิงดีชิงเด่นกัน ผู้ใหญ่ทั้งนั้นที่มีส่วนทำให้เด็กเป็นอย่างนี้ จะโทษใครได้ เหอๆๆๆๆๆ เย็นไว้ๆๆโยมมมมม..... กระทบแสงแดด จะเป็นประกายวับสีเงินวาวกระทบผิวสีชมพูสวยมากมาย มักชอบอาศัยอยู่ตามพื้นทราย ตามโขดหิน เวลาดำน้ำลงไปดู เราจะ เห็นปลาพวกนี้ว่ายเป็นฝูงสวยงามมาก เนื้อปลาชนิดนี้ก็มีสีขาวบริสุทธิ น่ากินเชียวละ เรานิยมเอาเนื้อปลามาตำรวมกับน้ำพริกแกงส้มทำให้น้ำพริก แกงเข้มข้นขึ้น หรือจะใส่ทั้งตัวแกงส้มก็อร่อย เนื้อจะหวานมัน แต่เนื้อ ออกแข็งหน่อยไม่นุ่ม ดังนั้นเวลานำมาปรุงอาหารต้องระวังแค่ปลาสุกเท่านั้น ถ้าเคี่ยวหรือไว้ในเตานานเนื้อจะแข็งและไม่อร่อย เป็นประกาย เนื้อปลาจะนิ่มไม่เละ เหงือกสีแดง หนังไม่ถลอก วิธีทำปลาชนิดนี้ไม่ยาก ขอดเกร็ด ตัดหัว ดึงใส้พุงทิ้ง ตัดหาง ก็ใช้ได้แล้ว เนื่องจากปลาชนิดนี้ตัวไม่ใหญ่มาก ดังนั้นเราจึง นิยมนำมาทำอาหารทั้งตัว และเนื่องจากเนื้อไม่นุ่มเท่าปลาอื่นเมื่อนำ ไปทอดจึงอร่อยน้อยกว่า หากนำไปต้มหรือแกงอร่อยกว่าทอดแต่ต้อง ไม่ต้มเคี่ยว หากนำไปย่างรมควันกากมะพร้าว ก็ไม่ต้องทำอะไรแค่ ล้างเอาเมือกออกให้สะอาดเท่านั้นเอง ย่างแล้วหอมกินกับน้ำปลามะกอก หรือน้ำปลามะม่วง ก็อร่อยแล้ว บางคนเขาก็เอาเนื้อปลาไปตำรวมกับ น้ำพริกทำน้ำยาราดขนมจีนก็ได้ อร่อยดีซะอีกเข้มข้นด้วย   ปลาสลิดทะเล
 รสชาดนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ปลาสลิดทะเลนำเอามาทำอาหารได้ หลายอย่าง แต่สลิดน้ำจืดนั้น เห็นว่าถ้าจะให้อร่อยก็แค่นำมาทำปลาเค็ม ส่วนจะเอาไปแกงนั้น รสชาดสู้ปลาน้ำเค็๋มไม่ได้แน่ๆๆ ลองกินมาแล้วจ้า.. เกาะต่างๆๆ นักตกปลาไม่นิยมเพราะเงี่ยงปลาตำเจ็บมาก และก็แหลมคม ซะด้วย ปลาสลิดน้ำเค็มเป็นปลาเงี่ยงเยอะ เวลาจับต้องระมัดระวังมาก ไม่งั้นอาจเจ็บตัวได้แน่นอน แต่ถึงเธอจะมีเงี่ยงภายนอกมากมาย แต่ ภายในตัวเธอได้ซ่อนของดีไว้ เนื้่อปลาสลิดทะเลนั้นทั้งหวานทั้งมันเชียว เธอชอบมาเยี่ยมเยียนใต้ถุนบ้านเราเสมอ เรามักทักทายเธอด้วยเบ็ดตกปลา แต่ของเราไม่ใช้คันเบ็ดหรอกนะ เพราะตกใต้ถุนบ้านแค่หย่อนเบ็ดที่ผูก ติดไว้กับสายเอ็นลงไปทักทายเธอ เธอก็จะร้องตามขึ้นมาบนบ้านแล้ว เราต้อนรับเธอด้วยการให้เธอได้รับประทานสมุนไพรในแกงส้มร่วมกับเรา ก็เท่านั้น ฮ่าๆๆๆๆๆ ยามเธอแหวกว่ายไปมาในน้ำแกงส้มยามน้ำแกงเดือด พล่านนั้น ด้วยความมันของเธอ เธอมักจะปล่อยความมันออกมาโชว์ให้ เราดู และเมื่อผสมผสานกับน้ำพริกแกงแล้ว คุณเอ๋ย ....ทำให้น้ำแกง น่ากินขึ้นอีกมากเชียวละ อย่าลืมใส่ผักหลายๆชนิดนะเธอชอบ ลายเสือ ผิวค่อนข้างดำปนเหลืองนิดหน่อย แต่มีหลายชนิดนะสีสันเธอ ก็แตกต่างกันไป บางชนิดสีสวยเชียว บางชนิดก็สี่ค่อนข้างดำอย่างที่ เรากินนั่นแหละ ลำตัวค่อนข้างแบน เนื้อเธอไม่ฟูแต่หวานมัน บอกตรงๆ นะเราไม่ค่อยจะสนเธอสักเท่าไหร่หรอก เคยกินเธอเมื่อจับเธอขึ้นมาจาก ทะเลใหม่ๆเท่านั้น ที่เธอไปนอนอ้อนฉันในตลาดสดน่ะ ฉันไม่เคยแลเธอ เลยละ ทำไงได้จ๊ะ แม่สลิดดก จ๋า ถึงเธอจะหวานมันแต่ฉันก็เลือกได้ เรื่องอะไรจะสนเธอ จริงม๊ะ ชิมิ ชิมิ เป็นประกาย เหงือกสีแดง (ลองแง้มดูซิฉันจะตำมือเธอ) ลำตัวลื่น ผิว หยาบนิดๆ อยากจะกินเธอให้ปลอดภัย ก่อนอื่นต้องตัดเงี่ยงทั้งหมด ของเธอทิ้งไปก่อน จากนั้นค่อยตัดหัว ดึงใส้พุงทิ้งไป ตัดหาง ล้างให้ สะอาด ถ้าตัวใหญ่ก็ตัดท่อนหน่อย ถ้าตัวเล็กก็พิจารณาเธอทั้งตัวได้เลย ปลาสลิดนั้น ถ้านำไปทอดขอบอกว่าไม่ได้รสชาดตามต้องการหรอกนะ เรานิยมนำมาต้มยำทำแกงซะมากกว่า เพราะเนื้อจะนุ่มกว่าทอดมากมาย ไม่ว่าจะนำเธอไปฉู่ฉี่ หรือแกงส้ม หรือต้มคะน้า เธอไม่เคยเกี่ยงงอนเลย ขอเพียงให้รู้จักเธอบ้างเธอก็ภูมิใจแล้วละ แต่สำหรับฉันนั้น ฉันยอมให้ เธอครวญเพลง ♫ ♫ ♫ ลืม...ลืมหมดแล้วหรือไร...♫ ♫ ♫ ไปพลางๆก่อน ไว้ชาติหน้ามีจริงฉันจะกินเธอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ หยิ่งเลือกได้ไงจ๊ะ ฮิๆๆๆๆๆ    กุ้งม้าลาย.....คล้ายแชบ๊วย
 กุ้งแชบ๊วย แต่มีลวดลายเหมือนลายม้าลาย ไม่ใช่กุ้งกุลาดำนะเพราะ กุ้งกุลาดำจะออกลายเป็นสีดำ แต่กุ้งม้าลายนี้แตกต่างกับกุ้งแชบ๊วยแค่ ลวดลายบนตัวเท่านั้น รสชาดก็คล้ายกุ้งแชบ๊วย และราคาก็ไม่แตกต่าง กันเลย .....แพงโคตร....เหมือนกันนั่นแหละ คนจนมีสิทธิ์กินไม๊เนี่ยะ ฮ่าๆๆๆๆๆ ยังดีที่มีโอกาสกินตั้งแต่เด็กมาแล้ว ปัจจุบันคงไม่บังอาจซื้อกิน หรอกเพราะมันแพงมหาโหดจริง...จริง วันนี้ขอเขียนสั้นๆๆเท่่านี้แหละ เพราะ ตัณหามันเกิดกับตัวเอง รู้สึกหงุดหงิดมาก เนตก็เพิ่งจะมานี่แหละ ขอโทษทุกท่านที่รอคอยนะ พรุ่งนี้จะเขียนเรื่องใหม่ให้เด็ดสะระตี่กว่านี้ แน่นอน ขอรับรอง วันนี้ขอลาไปดับตัณหาก่อนนะจ๊ะ โชคดีทุกท่านจ้า...      ปลาลังนะไม่ใช่ปลาทู ◙ ◙ ดูดีดี
 มีลักษณะคล้ายๆ กับปลาทูมาก ถ้าไม่สังเกตุดีๆๆ ก็จะถูกแม่ค้าหลอก ขายเป็นปลาทู ซึ่งลักษณะรูปร่างก็ไม่เหมือนกันแล้ว ปลาลังนี้จะมีตัวกลม เนื้อหนาแน่น ลวดลายตามตัวจะต่างจากปลาทู สีผิวจะเป็นสีน้ำเงินเข้ม ค่อนไปทางเขียวดำ ส่วนปลาทูนั้นลำตัวจะแบนกว่า และจะตัวสั้น สีผิว ออกเหลืองทองประกาย ปลาชนิดนี้ชอบปะปนมากับปลาทูเวลาขาย แม่ค้าก็จะเหมาให้เป็นปลาทูทั้งหมดเพราะราคาดี มาก คือตาจะสดใสเป็นประกาย ผิวสีจะเป็นมัน เนื้อแน่นไม่เหลว เหงือก เป็นสีแดง วิธีทำก็ทำเหมือนกับปลาทู คือดึงเหงือกชักใส้ทิ้ง เหมือนกัน ไตสามารถนำไปทำไตปลาได้แบบปลาทูแต่อร่อยสู้ปลาทูไม่ได้ เนื้อแน่น และแข็งกว่าเนื้อปลาทู ความมันก็สู้ไม่ได้ ปลาทูจะเนื้อนุ่มมันกว่ามากนัก การนำไปทำอาหารให้อร่อยเท่าที่กินมาถ้าปลาสดจริงๆๆทำอะไรกินก็อร่อย แต่สำหรับปลาลังนั้น อาหารจานอร่อยเห็นจะไม่พ้น ปลาลังราดพริกสด เป็นแน่แท้ ดังนั้นวันนี้เราก็จะเสนอ เมนูอาหาร ชื่อปลาลังราดพริกสด เข้า ไปอ่านดูได้ที่ หัวข้อ "นำทะเลมาปรุงแต่ง" นะจ๊ะ  ฉันน่ะ "ปลาตะเพียน" น้ำเค็มนะจ๊ะเธอ ♂♂♂♂
 ฉันเป็นปลาตะเพียนทะเล คนทะเลเขามักเรียกฉันสั้นๆ ว่า "ปลาเพียน" ถึงจะไม่เป็นทางการแต่ก็สั้นและกระชับดีนะ ฉันชอบ ส่วนมากฉันจะอาศัย อยู่ตามทะเลชายฝั่ง ฉันจะแหวกว่ายกันเป็นฝูง ตอนกลางคืนนะเวลา เดือนมืดน่ะฉันชอบมากเลย เพราะไม่ว่าฉันจะแหวกว่ายไปตรงไหน ประกายพรายน้ำของฉันจะสว่างคล้ายสีทองเชียวละ สวยจนใครเห็นก็ต้อง หลงรักฉันทั้งนั้นแหละ แต่เธอเอ๋ย ไม่ได้แอ้ม...ฉันง่ายๆๆหรอกถึงแม้ เธอจะจับฉันมาได้ เก่งจริงลองกินดูซิ ฉันน่ะมีก้างทั้งตัวเลย มีมากพอๆ กับเนื้อฉันนั่นแหละ ก้างฉันจะแทรกอยู่ทุกอนูเนื้อของฉันทีเดียว และถ้า คุณๆ ทั้่งหลายหลงกินฉันเข้าไปละก็ ไม่รับรองความปลอดภัยนะ เพราะ ก้างของฉันนั้นก็แข็งพอที่จะตำคอเธอได้แหละ ฉันน่ะคิดว่าฉันแน่ไม่แพ้ ใครแล้วนะ ฉันยังถูก คนจีนโพ้นทะเล จัดการกับตัวฉันจนเปื่อยยุ่ยไม่ทิ้ง ฉันแม้แต่ใส้่พุง เขาเอาฉันไปทำเมนูอาหารสุดอร่อยไปเลย เขาเรียกฉัน อีกชื่อหนึ่งว่า "ปลาค่ก" เขาเคี่ยวฉันกับผักกาดดองของเขาใส่สมุนไพรจีน ลงไปแล้วเคี่ยวฉันข้ามวันข้ามคืน ไม่เปื่อยยุ่ยก็บ้าแล้ว เอาละๆ อย่าไป พูดถึงมันเลย ฉันเศร้าน่ะ ฉันดังที่เห็น ตัวฉันจะมีลักษณะแบนคอสั้น หัวกลม เกร็ดเยอะ ก้างเพียบ สีผิวหนังฉันจะขาวมุกปนเหลืองทอง หางเหลืองอร่าม สวยไม๊จ๊ะคุณคุณ เดี๋ยวนี้จะเห็นฉันในตลาดสดไม่มากเท่าไรหรอก เพราะฉันน่ะเหลือน้อย เต็มที ถ้าประมงยังไม่ยอมขยายพันธุ์ฉันไม่ช้าฉันจะสูญพันธุ์ให้ดู เอาละๆ ฉันน่ะตัวเล็กกว่าปลาตะเพียนน้ำจืดมากเลยละ แต่เนื้อฉันน่ะ รับรองอร่อยกว่าหลายเท่านัก ไม่เชื่อคุณต้องลอง การเอาฉันไปทำอาหาร นั้นต้องระวังหน่อยนะ ถ้าจะทอดฉันก็บั้งตัวฉันให้ละเอียดยิบเชียว เพื่อ ไม่ให้ก้างฉันมีโอกาสตำคอเธอไง ทอดฉันให้กรอบแล้วกินดูจะรู้ว่าฉันนั้น อร่อยจริงๆๆไม่แพ้ปลาชนิดไหนหรอก แต่ถ้าเอาฉันไปต้มทั้งห้าคือแค่ ล้างฉันให้หมดเมือกอย่างเดียว แล้วนำไปเคี่ยวแบบคนจีนเรียกว่า "ปลาคก" อย่างที่บอกไว้แล้วน่ะ ฉันขึ้นภัตตาคารเชียวนะเธอ แต่เพราะฉันอยาก จะรู้ว่าเนื้อฉันกับเนื้อหมูอย่างไหนจะอร่อยกว่ากัน ต้องลองเมนูเด็ดของฉัน ซะไปอ่านในหัวข้อ "นำทะเลมาปรุงแต่ง" นะเราจะเจอกัน ตัวปลาจะลื่นด้วยเมือก มากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่ชนิดของปลา ตาฉันใสปิ๊ง เกร็ดเกาะตัวเหนียวแน่น เหงือกแดงแจ๋ วิธีทำฉันไม่ยากแล้วแต่ว่าเธอจะเอาฉันไปทำอะไร ถ้าต้มเคียว อย่างที่คุยก็แค่ล้างเมือกฉันให้สะอาดเท่านั้น แต่ถ้าจะเอาฉันไปทอดก็ให้ ขอดเกร็ดตัดหัวตัดท้องฉันทิ้งซะ ตัดหางด้วย บั้งให้ละเอียดทั้งตัวก็นำไป ทอดได้แล้ว คนทะเลเขาทำกินง่ายๆๆ โดยแค่ล้างฉันให้หมดเมือก แล้วจัดการต้มฉันทั้งตัวกับน้ำปลาดี ก็เท่านั้น คนทะเลเขาเก่งนะ เขาไม่ต้องเคี่ยวฉันหรอก แค่ต้มสุกเขาก็เอามาเลาะเกร็ดออกกินฉันได้แล้ว เรื่องก้างน่ะเรารู้ทุกคนว่าจะหลบหลีกอย่างไร เขาจึงไม่เคยโดนก้างฉันตำคอ สักครั้ง ยกเว้นคนที่ไม่เคยเป็นคนทะเลมาก่อนอุตริกินฉันบ้าง ก็เลยโดน ก้างตำคอ ต้องไปหาคนที่คลอดโดยเอาเท้าออกก่อน และยังมีชีวิตอยู่ เอาหัวแม่เท้ากลั้นใจเขี่ยที่คอสามครั้งก้างก็จะหลุดออกทันที มันเป็น เคร็ดลับอย่างนึง อย่างนี้ต้องเล่าให้ฟังหน่อยนะ คนมามากมาย แรกๆๆก็สงสัย ถามแม่นึกว่าแม่เป็นหมอซะอีกแต่ไม่ใช่ แม่เล่าให้ฟังว่า คนสมัยโบราณถ้าใครถูกก้างตำคอจะต้องหาคนที่เกิดมา โดยใช้เท้าออกก่อนหัวน่ะ เอาหัวนิ้วเท้าเขี่ยตรงที่ก้างตำ วิธีการก็ไม่ยาก แค่กลั้นใจแล้วเขี่ยลงไปทางปลายเท้านะ สามครั้ง ก้างก็จะหลุดแล้วละ เออ...แปลกจริง จริง และเมื่อแม่ทำมันก็หลุดทุกรายซะด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆ ทีนี้คุณก็รู้แล้วซินะว่าแม่ฉันน่ะเอาเท้าออกก่อนหัว ฮิๆๆๆ แม่บอกว่า การาคลอดลูกประเภทนี้น่ะเขาเรียกว่าลูกจะฆ่าแม่ ถ้าหมอตำแยไม่เก่ง รับรองแม่ตายทุกรายเชียว โอ...คุณพระช่วย น่ากลัวจริง จริง แต่สมัยนี้ ไม่ต้องกลัวหรอก เพราะแม้แต่หัวยังแทบไม่มีโอกาสหลุดจากช่องคลอด เลย เพราะคุณแม่สมัยใหม่นิยมผ่าท้องเอาลูกออกทั้งนั้นเลยไม่รู้ว่า ธรรมชาติเป็นอย่างไรกันแล้ว เอ้าเล่าเลยเถิดกันไปใหญ่แล้ว ขอโทษทีนะ คนแก่ก็ยังงี้แหละเล่าเรื่องเก่าไง ฮ่าๆๆๆๆๆ    |
tangkay
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?] (‿✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้ แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ .... สิบปีผ่านไป....... อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์ แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ Link |
