“ต้องทำลายความอยาก”

วิธีที่จะทำให้ใจอิ่มก็คือต้องทำลายความอยาก

 ทุกครั้งที่ความอยากโผล่ขึ้นมา

ต้องหยุดมันอย่าไปทำตามมัน

 พอความอยากหายไปแล้วใจก็จะอิ่มขึ้นมา

ถ้าเรานั่งสมาธิเป็นเราก็กลับไปในสมาธิ

หยุดความอยาก

 พอหยุดความอยากใจก็จะอิ่มขึ้นมา

ไม่ต้องไปกินให้ร่างกายอ้วนกลายเป็นตุ่ม

สิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้นี้เป็นสิ่งที่ไม่มีใครรู้มาก่อน

ถ้าไม่มีศีล ไม่มีทานมันก็ไม่มีภาวนา

เพราะถ้าคุณยังทำทานไม่ได้

แสดงว่าคุณยังเสียดายเงินทอง

คุณยังต้องการใช้เงินทองซื้อความสุขต่างๆ

 คุณก็จะต้องหาเงินทองมาซื้อรูปเสียงกลิ่นรส

ไปเที่ยวไปโน่นมานี่ คุณก็จะไม่มีเวลามาภาวนา

 คนที่จะมีเวลามาภาวนานี้ต้องทิ้งเงินทองให้หมดเลย

 คนที่มาบวชนี้ พระที่บวชนี้ไม่มีเงินทองติดตัวมาสักคน

หยุดภารกิจเรื่องการหาเงินหาทอง

เรื่องการใช้เงินใช้ทอง ก็หัดทำทาน

ทุกครั้งที่จะเอาเงินไปเที่ยวก็เอาไปทำบุญแทน

 ทุกครั้งที่จะเอาเงินไปซื้อของ ตามความอยาก

ก็เอาเงินไปทำบุญแทน

 ต่อไปความอยากเที่ยวก็จะไม่มี

ความอยากที่จะใช้เงินทำตามความอยาก ต่างๆ ก็จะไม่มี

มันก็จะมีเวลาไปวัดไปนั่งสมาธิไปรักษาศีล ๘ ได้

คนที่จะปฏิบัติธรรมได้นี้ต้องรักษาศีล ๘

 เพราะมันจะได้ตัดพวกกิจกรรมต่างๆ

ที่มันจะทำให้เราไม่มีเวลา มาภาวนา

ถือศีล ๘ นี้ก็ไปเที่ยวไม่ได้แล้ว ดูหนังฟังเพลงไม่ได้

นอนหลับกับแฟนไม่ได้

กินอาหารหลังจากเที่ยงวันไปแล้วไม่ได้

 มันก็จะมีเวลาว่าง

หลังจากเที่ยงวันนี้คุณก็ภาวนาไปได้ตลอด

 คุณไม่ถือศีลถือ ๘ เดี๋ยวถึงเวลาก็อยากจะดูหนัง

เดี๋ยวถึงเวลาก็อยากจะกิน เดี๋ยวถึงเวลาก็อยากจะนอนกับแฟน

 ก็เลยไม่มีเวลามานั่งสมาธิมาภาวนา

 คุณกำจัดสิ่งที่จะทำให้คุณไม่มีเวลามาทำทาน

ก็จำกัดการใช้เงินทอง

 เป็นเครื่องมือหาความสุขซื้อความสุข

 ถ้าคุณไม่ใช้เงินทองคุณก็ไม่ต้องไปทำงานแล้ว

ไม่ต้องไปหาเงิน คุณก็ไปบวชได้แล้ว

 ไปบวชคุณก็ถือศีล ๘ ได้ ศีล ๑๐ ได้แล้ว

คุณก็จะเดินจงกรม นั่งสมาธิได้ทั้งวัน เข้าใจไหม

คุณต้องทำทานก่อน

ไม่ใช่ว่าพอบอกภาวนานี้ดีเลยภาวนาเลย

แต่คุณจะเอาเวลาที่ไหนมาภาวนา

ถ้าคุณยังต้องไป ทำมาหากินไปหาเงินหาทอง

พอได้เงินมาคุณก็จะเอาเงินนี้ไปเที่ยวไปซื้อข้าวซื้อของ

 ไปกินไปดื่มไปหาความสุข ทางตาหูจมูกลิ้นกาย

 คุณก็จะไม่มีเวลามาภาวนาได้

 มีได้ก็เฉพาะวันหนึ่ง อาจจะมีสักครึ่งชั่วโมง

ตื่นขึ้นมา ตอนเช้านั่งสมาธิหน่อย ก็ได้เท่านั้น

 เดี๋ยวพอถึงเวลาก็ไป ไปหาเงิน

 พอได้เงินเดือนมาก็ต้องไปใช้เงินเดือน ไปเที่ยวอีก

ก็เลยไม่มีเวลาภาวนาอย่างเป็นหลักเป็นกิจลักษณะ

 ทำแบบเป็นมือสมัครเล่นไม่ใช่เป็นมืออาชีพ

คนที่จะชำระใจให้สะอาดบริสุทธิ์ได้นี้ต้องเป็นมืออาชีพ

ต้องเป็นนักภาวนามืออาชีพ ส่วนใหญ่ก็ต้องเป็นพระ

 เพราะเป็นพระนี่ก็จะทำให้เราไม่มีกิจกรรมอย่างอื่นต้องทำ

นอกจากภาวนา กิจกรรมอย่างอื่นที่ต้องทำ

เรา ก็สามารถทำควบคู่กับการภาวนาได้

 เช่นเวลาบิณฑบาต เวลาปัดกวาด

เวลาฉันนี่เราก็เจริญสติควบคู่ไปได้

ไม่ต้องใช้ความคิด เราต้องหยุดความคิด

การภาวนานี้ขั้นต้นนี้ต้องหยุดความคิด

 เพราะความคิดเป็นเครื่องมือ ของความอยาก

พอคิดถึงขนมก็อยากกิน พอคิดถึงภาพยนต์ก็อยากดู

 พอคิดถึงเพื่อนก็อยากจะไปหา

 แต่ถ้าเราอยู่กับพุทโธๆไป มันก็จะไม่ได้คิดถึงเพื่อน

ไม่ได้คิดถึงภาพยนต์ ไม่ได้คิดถึงขนม

ความอยากก็ไม่เกิด ใจก็สงบ ใจก็เย็น

 เวลานั่งเฉยๆใจก็จะรวมเป็นสมาธิอย่างเต็มรูปแบบ

แล้วก็จะมีความสุขมากจะเห็นว่าความสุข

 ที่เกิดจากความสงบนี้ดีที่สุด

แต่เวลาออกมาถ้าเผลอเดี๋ยวก็ไปอยาก

ก็ต้องใช้ปัญญา ว่าอย่าทำตามความอยาก

 ความอยากนี้เป็นเหมือนงูเหมือนอสรพิษ

 ให้คิดอย่างนี้ต้องฆ่ามันอย่างเดียว

เวลาเจองู เราทำไง เราจะตีงูทันทีไหม ฉันใด

เวลาเจอความอยากนี้ต้องตีมันเลย

 อย่าไปทำตามความอยาก เพราะมันจะพาเรา ไปสู่ความทุกข์

พออยากปั๊บนี้มันไม่สบายใจแล้ว อยู่ไม่เป็นสุขแล้ว

พอไปทำตามมัน ก็จะทำให้มีความอยาก ตามมาอยู่เรื่อยๆ

 พอไม่ได้ทำตามความอยากก็จะทุกข์ขึ้นมา

 สู้ไม่ทำตามความอยาก ยอมทุกข์ตอนนี้ดีกว่า

 แต่เรามีวิธีแก้ความทุกข์นี้ได้ เราทำใจให้สงบ พุทโธๆเสีย

 หยุดคิดถึงสิ่งที่เราอยากได้ ความอยากก็หายไป

พอความอยากหายไป

ความทุกข์ที่เกิดจากการความอยากก็หายไป

เราทำอย่างนี้ทุกครั้งที่มีความอยาก

แล้วต่อไปความอยากมันก็จะหมดไปเอง

พระพุทธเจ้า พระอรหันต์ทั้งหลายท่านทำอย่างนี้

ใจของท่านจึงไม่มีความอยาก

 ท่านใช้วิปัสสนากับ สมถภาวนาช่วยกัน

การจะมีสมถะ วิปัสสนาได้ก็ต้องไม่ไปทำกิจกรรมอย่างอื่น

ไม่ไปหาความสุขทางร่างกาย

ไม่ไปหาเงินหาทองเพื่อที่จะได้ใช้เงินทองนี้ไปซื้อความสุข

ทางตาหูจมูกลิ้นกาย แล้วก็มาถือศีล ๘ เพื่อป้องกัน

ไม่ให้มันไปหาความสุขทางตาหูจมูกลิ้นกาย

 เพื่อจะได้มีเวลามาภาวนาได้อย่างเต็มที่

พระที่ท่านหลุดพ้นกันนี้

ส่วนใหญ่เป็นพระทั้งนั้น ๙๙ เปอร์เซ็นต์

อาจจะมีฆราวาสบ้างบางคนที่มีบารมีเก่า

เคยเป็นพระมาในอดีต เคยบำเพ็ญเพียรมาแล้ว

 มีสติมีสมาธิแล้ว พอมาฟังธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า

ก็รู้เลยว่าต้องฝืนความอยาก

พอฝืนความอยากได้ก็บรรลุได้เลยไม่ต้องบวชก็ได้

คนอย่างนั้นเขามีบารมี มีพลังจิตที่จะหยุดความอยากได้

 แต่มีน้อย แล้วก็ส่วนมากพอบรรลุแล้วก็ขอบวชกันทั้งนั้น

เพราะไม่รู้จะอยู่กับครอบครัวไปทำไม

 เพราะครอบครัวเขากับเรามันมีพฤติกรรมคนละด้านกันแล้ว

 อยู่ด้วยกันเขาก็ไม่เข้าใจเราอยู่ดี เราไปบวชดีกว่า

อยู่ด้วยกันไม่ได้

นี่ก็คือเรื่องคำสอนของพระพุทธเจ้า

ที่นานๆจะมีปรากฏมาสักครั้งหนึ่ง

 ถ้าไม่มีคำสอนนี้ไม่มีใครรู้ว่า

ปัญหาของพวกเราอยู่ที่ความอยาก

จะคิดว่าความอยากนี้เป็นเพื่อนที่ดีของเรา

มันต้องการอะไรนี้รับใช้มันเลย หามาให้มันเลย

 เวลาได้ก็มีความสุข แต่ไม่คิดถึงเวลาไม่ได้เป็นอย่างไร.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

.........................

สนทนาธรรมบนเขา

 วันที่ ๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๙






ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ