Group Blog
All Blog
|
### โอกาสหลุดพ้นจากวัฏฏะ ### แต่ละพระองค์แต่ละครั้งนี้ เป็นประโยชน์สุขแก่สัตว์โลก อย่างมหาศาลอย่างไม่มีอะไรที่จะเทียบเท่าได้ เพราะเมื่อมีพระพุทธเจ้าแล้ว ก็จะมีพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าตามมาต่อไป เมื่อมีพระธรรมคำสอนก็จะมีพระอริยสงฆ์สาวก พระอรหัตสาวกทั้งหลายปรากฏตามขึ้นมา พระอรหันต์ทั้งหมดที่ปรากฏขึ้นในยุคนี้ ในสมัยของพระพุทธเจ้าพระองค์นี้ เกิดได้เพราะว่าพระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสรู้ แล้วได้นำเอาความรู้นี้ มาเผยแผ่สั่งสอนให้แก่สัตว์โลก พอสัตว์โลกได้ยินได้ฟังก็เกิดศรัทธาความเชื่อความเลื่อมใส น้อมนำเอาไปปฏิบัติ จนบรรลุ เป็นพระอรหันตสาวกขึ้นมาเป็นจำนวนมาก หลุดพ้นจากการเกิด แก่ เจ็บ ตายได้ ด้วยอำนาจของพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ที่เกิดจากการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ถ้าไม่มีพระพุทธเจ้ามาตรัสรู้แล้วนำเอาคำสอน นำเอาพระธรรมที่ได้ทรงตรัสรู้มาเผยแผ่สั่งสอน ก็จะไม่มีผู้ที่ จะสามารถน้อมนำเอาไปปฏิบัติได้ จะไม่สามารถปฏิบัติได้ด้วยตนเอง ไม่สามารถที่จะหลุดพ้นจากการเกิด แก่ เจ็บ ตาย จากสังสารวัฏแห่งการเวียนว่ายตายเกิดได้ด้วยตนเอง ที่มีต่อสัตว์โลก เพราะสัตว์โลกตามลำพังนี้ จะไม่มีบารมีพอ ที่จะสามารถปฏิบัติตนเองให้หลุดพ้น จากการเวียนว่ายตายเกิดได้ ถ้าปฏิบัติได้ก็เป็นพระพุทธเจ้าเท่านั้น ซึ่งเป็นหนึ่งในล้านๆคนที่จะมีความรู้ ความสามารถ ถึงขนาดที่จะสอนตนเอง ปฏิบัติตนเองให้ได้หลุดพ้น จากการเกิด แก่ เจ็บ ตายได้ การเกิดของพระพุทธเจ้าแต่ละพระองค์ จึงไม่ใช่เป็นการเกิดขึ้นมาได้อย่างง่ายๆ นานๆ จะปรากฏขึ้นมาสักครั้งหนึ่ง ผู้ใดที่ได้เกิดมาทันการตรัสรู้ของพระพุทธเจ้า ทันกับอายุของพระพุทธศาสนา ผู้นั้นจะถือว่า เป็นผู้ที่มีโชคมีวาสนามาก มีโอกาส ที่จะทำให้ตนได้หลุดพ้นจากการเกิด แก่ เจ็บ ตายได้ ซึ่งนานๆ จะเกิดขึ้นสักครั้งหนึ่ง และเมื่อได้มาพบแล้วถ้าไม่สนใจศึกษาไม่สนใจปฏิบัติ ก็เหมือนกับไม่ได้พบ กับพระพุทธศาสนา ไม่ได้รับประโยชน์จากพระพุทธศาสนา ก็ยังจะต้องติดอยู่ในการเวียนว่ายตายเกิด ต่อไปอยู่เรื่อยๆ ความทุกข์ต่างๆที่ได้จากการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ก็จะมีอยู่ต่อไปไม่มีวันหมดสิ้น และได้มาพบกับพระพุทธศาสนา ได้พบกับพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าแล้ว จึงไม่ควรที่จะปล่อยโอกาสอันดีอันงามนี้ให้หลุดมือไป อย่าไปคิดว่าจำเป็นจะต้องเกิด พร้อมๆ กับพระพุทธเจ้าเพียงเท่านั้น ถึงจะได้รับประโยชน์อย่างเต็มที่ เพราะคำสอนของพระพุทธเจ้านี้ ก็เป็นเหมือน กับพระพุทธเจ้าโดยตรง ดังที่ทรงตรัสสั่งไว้ก่อนที่จะจากไปว่า ธรรมวินัยที่ตถาคตตรัสไว้ชอบแล้วนี้แล จะเป็นศาสดาของพวกเธอต่อไป พวกเธอจะไม่ได้อยู่อย่างปราศจากศาสดา ถ้าพวกเธอมีพระธรรมคำสอนของเราตถาคต ถ้าพวกเธอสนใจที่ศึกษา พวกเธอก็เหมือนมีพระศาสดา สั่งสอนอยู่ต่อหน้าของพวกเธอเลย ดังนั้นอย่าไปถูกกิเลสหลอกว่า ต้องรอให้พบกับพระพุทธเจ้าโดยตรง ต้องฟังธรรมจากพระพุทธเจ้าโดยตรง ก็จะต้องรอไปอีกกี่กัปก็ไม่ทราบ กว่าจะได้มาเกิดพร้อมกับพระพุทธเจ้า การเกิดของเรากับการเกิดของพระพุทธเจ้า ก็ไม่ได้หมายความว่าจะตรงกันเสมอไป ช่วงที่พระพุทธเจ้าเกิด เราอาจจะไม่ได้มาเกิดก็ได้ พวกเราก็ไม่ได้มาเกิดในยุคนั้น ในยุคที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้ แต่เรายังอยู่ในยุคของพระพุทธศาสนาอยู่ ในยุคที่ยังมีพระธรรมคำสอน ของพระพุทธเจ้าอยู่ ในยุคที่ยังมีพระอรหันตสาวกที่ทำหน้าที่ แทนพระพุทธเจ้าได้อยู่ ก็เหมือนกับว่าเราได้อยู่กับพระพุทธเจ้า ได้เรียนรู้จากพระพุทธเจ้าแล้ว จึงไม่มีเหตุผลอันใด ที่จะมาห้าม ไม่ให้เรามาศึกษา ห้ามไม่ให้เรามาปฏิบัติ ถ้ามีเหตุผลก็เป็นเหตุผลของข้าศึกศัตรูของพวกเรานั่นเอง ก็คือกิเลสตัณหา โมหะอวิชชาความหลง ที่จะหลอกล่อให้เราหลงติดอยู่กับการเวียนว่ายตายเกิด ที่จะหลอกให้เราเห็นความสำคัญของสิ่งต่างๆทั้งหลาย ที่มีอยู่ในโลกนี้ว่าสำคัญกว่าการศึกษา สำคัญกว่าการปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า เพราะความจริงแล้วไม่มีอะไรที่จะสำคัญกว่า การศึกษากับการปฏิบัติตาม พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า เพราะไม่มีอะไรในโลกนี้ ที่จะช่วยให้เราได้หลุดพ้น จากการเวียนว่ายตายเกิดได้ มีพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า และการปฏิบัติตามคำสอนนี้เท่านั้น ที่สามารถที่จะทำให้เราหลุดพ้นได้ ที่จะหลอกล่อไม่ให้เราได้ศึกษา ให้ได้ปฏิบัติ เช่นบางทีก็จะหลอกให้เราคิดว่าไม่เป็นการเห็นแก่ตัว หรือ ที่เรามาศึกษามาปฏิบัติ ปล่อยให้คนอื่นเขาดูแลตัวของเขาไปเอง อย่างนี้เรียกว่าไม่เป็นการเห็นแก่ตัวหรือ เวลาที่เราไปทำอะไรอย่างอื่น ทำไมไม่เคยมีความคิดว่า เป็นการเห็นแก่ตัวบ้าง เวลาที่เราไปเที่ยวกัน ไปสนุกสนานเฮฮากัน ทำไมไม่คิดว่าเป็นการเห็นแก่ตัว ไปได้อย่างสบาย แต่พอให้มาศึกษา มาปฏิบัติธรรมเท่านั้นเเล กลายเป็นเรื่องใหญ่โตขึ้นมาทันที กลายเป็นปัญหาขึ้นมาทันที กลายเป็นคนเห็นแก่ตัวขึ้นมาทันที ทั้งๆที่ทุกคนก็เป็นคนเห็นแก่ตัวอยู่แล้ว และการกระทำอะไรต่างๆก็ทำเพื่อตัวเองอยู่แล้วทั้งนั้น ถ้าไม่ไปสร้างความเดือดร้อนสร้างความเสียหายให้แก่ผู้อื่น ก็ไม่น่าจะเป็นความเสียหายแต่อย่างใด ถ้าการออกมาศึกษาการออกมาปฏิบัติเป็นการเห็นแก่ตัว ก็จะไม่มีพระพุทธเจ้า มาปรากฏให้เป็นที่กราบไหว้บูชาได้ จะไม่มีพระอรหันตสาวก มาปรากฏให้เป็นที่กราบไหว้ บูชาได้ เพราะทุกคนก็จะต้องดูแลสิ่งนั้นดูแลสิ่งนี้ ดูแลคนนั้นดูแลคนนี้แล้ว จะมีโอกาสที่จะออกมาศึกษา มาปฏิบัติได้อย่างไร บรรดาผู้ที่มาบวชมาศึกษามาปฏิบัตินี้ จึงต้องเป็นคนเห็นแก่ตัวอย่างแน่นอน ทำไมเขามาบวชได้ทำไมเขาไม่มีความรู้สึกอย่างนั้น ทำไมพอเราจะปฏิบัติ พอเราจะศึกษาขึ้นมา กลายเป็นเราเป็นคนเห็นแก่ตัวเพียงคนเดียว อันนี้ก็เป็นเล่ห์กลของโมหะอวิชชา ตัวที่จะคอยหลอกล่อ คอยดึงไม่ให้เราได้เล็ดรอดออกจากบ่วงพญามาร แม้แต่ตัวพระพุทธเจ้าเอง ขณะที่ทรงปฏิบัติ ก็ต้องพบกับพญามารที่จะมาคอยหลอกล่อ ไม่ให้พระองค์ได้หลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด แต่เนื่องจากพระองค์มีสติปัญญาที่ฉลาดแหลมคม รู้เล่ห์กลของกิเลสตัณหาต่างๆ จึงสามารถคว่ำกิเลสตัณหาต่างๆ ให้หมดไปจากจิตจากใจได้ ได้กลายเป็นพระพุทธเจ้า เป็นสรณะเป็นที่พึ่งของโลกมาจนถึงปัจจุบันนี้ ถ้าเราดำเนินรอยตามพระพุทธเจ้าแล้ว เราจะไปเห็นแก่ตัวได้อย่างไร ขอให้เรายึดรอยทางดำเนินของพระพุทธเจ้า และรอยทางดำเนินของพระอรหันตสาวกทั้งหลายเถิด แล้วเราจะไม่ผิดหวัง แล้วเราจะไม่เป็นคนเห็นแก่ตัว แต่เราจะเป็นที่พึ่งของสัตว์โลกได้เป็นจำนวนมาก อย่างที่พระพุทธเจ้าและพระอรหันตสาวกทั้งหลาย ได้เป็นมาจนบัดนี้ ว่าไม่มีอะไรในโลกนี้ที่จะมีคุณค่ามีประโยชน์มากกว่า การได้ศึกษาได้ปฏิบัติตามพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ต่อให้ได้ทรัพย์สมบัติมาเป็นร้อยล้านพันล้าน ต่อให้ได้ตำแหน่งใหญ่โตมโหฬาร ถึงระดับเป็นพระราชามหากษัตริย์ เป็นประธานาธิบดี เป็นนายกรัฐมนตรี สิ่งเหล่านี้ก็ไม่มีคุณค่า เท่ากับการได้ศึกษาได้ปฏิบัติ เพราะเมื่อเราได้ศึกษาได้ปฏิบัติแล้ว เราก็จะได้รับผล อันยิ่งใหญ่ที่เรียกว่า อริยทรัพย์ ทรัพย์ของพระอริยเจ้า คือพระโสดาบัน พระสกิทาคามี พระอนาคามี และพระอรหันต์ ได้มรรคผล นิพพาน ได้ยุติการเวียนว่ายตายเกิด ได้ดับความทุกข์ต่างๆ ที่มีอยู่ภายในหัวใจให้หมดสิ้นไป ถ้าได้เงินทองเป็นร้อนล้านพันล้านได้เป็นใหญ่เป็นโต จะไม่สามารถทำให้การเวียนว่ายตายเกิดนี้สิ้นสุดลงได้ จะไม่สามารถดับความทุกข์ต่างๆ ที่มีอยู่ภายในใจให้หมดไปได้ มีเพียงการศึกษาและการปฏิบัติตามพระธรรมคำสอน ของพระพุทธเจ้าเท่านั้น และไม่มีเวลาอันไหน จะดีเท่ากับเวลานี้ คือปัจจุบันนี้ เพราะเวลานี้เป็นเวลาที่พร้อมที่สุดแล้ว เป็นเวลาที่เรายังมีลมหายใจ เป็นเวลาที่เรายังมีกำลังวังชา ที่จะศึกษาและจะปฏิบัติได้อย่างเต็มที่ อย่าถูกความหลงหลอกให้เราผัดวันประกันพรุ่ง ให้เราทำภารกิจอันนั้นก่อนอันนี้ก่อน โดยที่ไม่รู้เลยว่า พรุ่งนี้อาจจะไม่มีก็ได้ ชีวิตของเรานี้จะสิ้นสุดลงเมื่อไหร่นี้ไม่มีใครรู้. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
.................................... ธรรมะบนเขา วันที่ ๔ ตุลาคม ๒๕๕๘
|
tangkay
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?] (‿✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้ แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ .... สิบปีผ่านไป....... อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์ แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ Link |
||||||||||||
