Group Blog
(•‿•✿)♣ ปริศนาไร้พรมแดน ตอนที่ 1 ♣


ปริศนาไร้พรมแดน ...ตอนที่ 1
เพื่อนต่างวัยของฉันคนหนึ่ง
  ได้มาขอความเห็นจากฉันว่า
เขาควรจะทำอย่างไรกับลูกชายของเขาดี
  เพราะยิ่งโตเขายิ่งมีความคิดเห็น
ไม่เหมือนกับเพื่อนในวัยเดียวกัน
   ตอนนี้ลูกชายคนนี้กำลังเรียนอยู่ชั้นม.3 
 ซึ่งเด็กในวัยนี้ส่วนมาก กำลังสนุกสนานเฮฮากับเพื่อน
  แต่ลูกเขากลับมีความคิดเห็น
ไม่เหมือนเด็กทั่วไปในวัยเดียวกัน
   เขาไม่ค่อยชอบออกไปเที่ยวที่ไหน 
 เท่าที่เห็น เมื่อกลับจากโรงเรียน
ก็จะขลุกอยู่กับโลกส่วนตัวในห้องซะมากกว่า
    "ผมแอบสังเกตุดูเห็นทำการบ้านนะ 
 แต่ไม่ค่อยได้เห็นอ่านหนังสือสักเท่าไร
   แต่ผลการเรียนก็ใช้ได้ เกือบ 4 เชียวละ" 
 ฉันก็หัวเราะแล้วว่า
 " ลูกออกเรียนเก่งไม่เห็นจะน่าเป็นห่วงตรงไหน"

พ่อเขากลับว่า
" เรื่องเรียนน่ะไม่ห่วงหรอกแต่ห่วงเรื่องความคิดนี่ซิ
  เขาคิดอะไรบางครั้งพูดให้เราฟังเราก็เถียงไม่ออก"

ฉันเลยถามไปว่า
 " ไหนลองยกตัวอย่างมาซิว่าเขามีความคิดพิสดารอย่างไร"

"ก็เมื่อวานนี้ซิ เขาบ่นกับผมว่า "
 " เบื่อเพื่อนบางคนจังเลย การบ้านมันก็ไม่ยอมทำ
   อ้างว่าไม่เข้าใจทำไม่ได้ แต่พออธิบายให้ฟัง
  มันกลับบอกว่าเบื่อฟังก็ไม่เข้าใจ ทำให้หน่อยซิ "

ผมจึงถามไปว่า "แล้วเอ็งทำให้เขาหรือเปล่าล่ะ"

ไอ้ลูกผมมันตอบว่า
  " ก็ต้องทำให้มันไป เพราะเดี๋ยวมันไม่มีการบ้านส่ง
 ก็จะถูกครูลงโทษซะเปล่าๆ"

ผมจึงถามว่า
"แล้วเอ็งไปทำให้มันทำไม อย่างนี้มันก็เคยตัว
 ไม่ยอมสนใจเรียน ไม่ยอมทำการบ้าน 
 แล้วมันจะเรียนจบได้อย่างไรล่ะ นี่เท่ากับเอ็ง
ก็สนับสนุนให้ม้นขี้เกียจด้วยละ"

ลูกผมตอบว่า
 " พ่อน่ะไม่เข้าใจเค้าเลยนะ
   เค้าทำการบ้านให้มันน่ะเพราะลำคาญ
ไม่อยากให้มันมาเกาะแกะกวนใจเค้า 
  ที่โรงเรียนน่ะมันมีเป็นก๊ก ๆแก๊งๆ นะพ่อ
  ไอ้พวกนี้มันต้องการให้เราเข้าเป็นพวกมัน
  ถ้าไม่สนใจมันมันก็หาโอกาสแกล้งเราต่างๆ  นาๆได้
   เราไม่อยากมีเรื่องก็เลยตามเลย
คิดซะว่าเราได้ทบทวนการเรียนอีกครั้งก็แล้วกัน 
 แต่ไม่ใช่ว่าเราทำให้มันแล้วมันจะถือเอาเราเป็นพวก
   หรือเป็นลูกน้องมันนะ เรื่องนี้เป็นไปไม่ได้แน่ๆ 
 เค้าไม่ยอมหรอก มันต้องง้อเค้าทุกครั้ง
ที่ต้องการให้ทำงานให้ ไม่มีทางที่เค้าจะเสนอ
หรือจะยอมให้มันเสียทุกครั้งหรอก 
   บางครั้งก็แกล้งว่าทำไม่ได้ซะงั้น
   เพื่อให้มันกระวนกระวายใจ 
  และต้องยอมอ่อนข้อให้กับเค้า เมื่อมันอ่อนให้เรา 
 เราก็ทำให้มันไป เท่านั้นเอง 
  แล้วพ่อลองนึกดูซิว่า ระหว่างเค้ากับมัน
ใครกันแน่ที่ใหญ่กว่ากัน มันถือว่าทุกคนต้องยอมมัน
แต่เค้ามันต้องยอมเค้านะพ่อ
อีกอย่างไม่มีใครกล้ามาตอแยกับเค้าหรอก
ไม่ว่าเก่งแค่ไหน เพราะเค้า
เหนือกว่าในเรื่องวิชาการไงพ่อ 
  ถ้ามันไม่ทำตามเค้ามันก็เรียนไม่จบ
พ่อแม่มันก็จะเสียใจ นี่แหละเหตุผล
ที่เค้าต้องทำการบ้านให้กับพวกมัน

ผมฟังลูกอธิบายแล้วก็เถียงไม่ออก
   เลยหันไปดุมันว่าหัดอ่านหนังสือซะบ้าง
อย่ามัวแต่เล่น คอมพิวเตอร์
  เดี๋ยวเอ็งนั่นแหละจะไปไม่รอด

ลูกผมมันกลับตอบผมว่า
 " เค้าน่ะรู้หรอกว่าควรเล่นได้ขนาดไหน 
 เวลาที่พ่อมาเห็นทีไรก็จะเห็นเค้าอยู่หน้าคอม ทุกครั้ง
  แต่พ่อรู้บ้างไม๊ว่าเค้ากำลังใช้คอมทำอะไร 
  โลกเราเดี๋ยวนี้น่ะ ไม่ต้องออกไปตากแดดตากลมหรอก
อยากรู้อะไรก็เปิดคอมเอาได้ 
  ไม่ใช่รู้แค่ปัจจุบันนะพ่อ อนาคตยังรู้ได้เลย "

ผมจึงถามมันว่า
"ไหนเอ็งลองอธิบายมาซิว่า เอ็งรู้อนาคตได้อย่างไร"

ลูกผมมันตอบว่า
 " ขณะนี้ผมเรียนอยู่ชั้น ม.3 
 แต่ผมน่ะอยากแข่งฟิกสิกส์
ที่เขาแข่งกับเด็กต่างประเทศน่ะ 
 ผมก็เข้าไปดู ก่อนอื่นผมก็ต้องเข้าไปเรียนรู้
เรื่องฟิกสิกส์ก่อนเดี๋ยวนี้น่ะไม่อยากคุยนะพ่อ.
 ผมรู้เท่ากับเด็ก ม.6รู้นั่นแหละ
   แล้วผมจะไปสมัครแข่งกับเขาดู "

ผมฟังแล้วก็ทึ่งมาก จึงได้พูดว่า
 " แกอย่าฝันกลางวันไปหน่อยเลย
  คนที่เขาเก่งน่ะเขาเก่งกว่าแกมากมายนัก 
 แล้วนึกรึว่าไอ้แค่เรียนรู้จากคอมน่ะ
มันจะช่วยให้แก่สอบแข่งขันกับเขาได้ 
 อย่างดีแกก็แค่ได้แข่งเท่านั้นละ"

ลูกผมมันก็ตอบว่า
 " ผมก็ไม่หวังว่าจะสอบผ่านหรอกนะ
  ผมมันก็แค่นักเรียนชั้น ม.3 เท่านั้นเอง  หากผมชนะ
พวกพี่ๆ ม.6 อาจจะต้องเสียใจกันที่สอบแพ้เด็ก ม.3
  แต่ถ้าผมแพ้ ผมว่าผมได้มากกว่าชนะนะพ่อ
 เพราะผมได้รู้ว่าข้อสอบที่สอบนั้นเป็นอย่างไร
  มีอะไรที่ผมต้องศึกษาเพิ่มเติมอีกบ้าง
และผมน่ะยังมีโอกาสสอบอีกตั้งหลายครั้งนะพ่อ
   ก็ผมเพิ่งเรียนแค่ชั้นม.3 เองนะ
หวังว่าพ่อคงจะเข้าใจ และเลิกว่าผมซะทีเถิด"

"นี่ไงลูกผม แล้วพี่จะว่าไง 
 ลองให้ความคิดเห็นผมหน่อย ผมกลัวว่ามัน
จะเตลิดเปิดเปิงไปใหญ่นะพี่"

ฉันได้แต่หัวเราะแล้วตอบไปว่า
" มันจะเตลิดเปิดเปิงไปไหนกัน 
 นอกจากมันกำลังแสดงให้พ่อมันรู้ว่า
  โลกของมันน่ะยิ่งใหญ่กว่าพ่อมันหลายเท่านัก
เพราะมันไปถึงอนาคตแล้ว 
 แต่พ่อมันยังอยู่แค่นี้เองไง ฮ่าๆๆ"


(•‿•✿) ✮ ✮ ✮





Create Date : 13 กันยายน 2554
Last Update : 3 กรกฎาคม 2559 15:01:33 น.
Counter : 671 Pageviews.

1 comments
  
ตามอ่านแบบเงียบๆ
โดย: devilmanb วันที่: 13 กันยายน 2554 เวลา:10:55:06 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

tangkay
Location :
ชลบุรี  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 55 คน [?]



(•‿•✿) พออายุเลยเลขหกฉันยกเครื่อง
มอบทุกเรื่องที่เคยรู้คู่ความเห็น
มอบประสบการณ์ผ่านพบจบประเด็น
ไม่ยากเย็นเรื่องความรู้ตามดูกัน
ฉันคนเก่าเล่าความหลังยังจำได้
แต่ด้วยวัยที่เหลือน้อยค่อยสร้างสรร
ยอมรับเรื่องเนตโซเชียลเรียนไม่ทัน
อย่าโกรธฉันแค่สูงวัยแต่ใจจริง
ด้วยอายุมากมายอยากได้เพื่อน
หลากหลายเกลื่อนทุกวัยทั้งชายหญิง
คุยทุกเรื่องแลกเปลี่ยนรู้คู่ความจริง
หลากหลายสิ่งฉันไม่รู้ดูจากเธอ ....
สิบปีผ่านไป.......
อายุเข้าเลขเจ็ดไม่เผ็ดจี๊ด
เคยเปรี้ยวปรี๊ดก็ต้องถอยคอยเติมหวาน
ด้วยเคยเกริ่นบอกเล่ามาเนิ่นนาน
ก็ยังพาลหมดแรงล้าพากายตรม
ด้วยชีวิตผ่านมาพาเป็นสุข
ยังสนุกกับการให้ใจสุขสม
อยากบอกเล่ากล่าวอ้างบางอารมณ์
แม้คนชมจะร้องว้า....ไม่ว่ากัน
ปัจจุบันเขียนน้อยค่อยเหินห่าง
ระบบร่างเปลี่ยนแปลงเหมือนแกล้งฉัน
เราคนแก่ตามแก้ไม่ค่อยทัน
ยักแย่ยันค่อยศึกษาหาข้อมูล
แต่ด้วยคิดถึงแฟนคลับกระชับมิตร
จึงต้องคิดตามต่อไปไม่ให้สูญ
ส่งความรู้คู่ธรรมะทวีคูณ
เพื่อเพิ่มพูนให้รู้กันฉันสุขใจ