Group Blog
|
น้องคิดไม่อยากกลับบ้าน
วันศุกร์ที่ 17 ธันวาคม 2553
น้องคิดไปเรียนได้ประมาณเดือนกว่า ๆ แล้ว เริ่มคุ้นเคยกับโรงเรียนและเพื่อน ๆ แต่พอเวลาถามว่ามีเพื่อนกี่คน ดันตอบว่าไม่มีเลย 555 คนถามงง ตอนเช้า ๆ ก็อิดออดไม่ยอมใส่เสื้อผ้า บอกว่าคัน ๆ เพราะว่าป้ายด้านหลังกับตรงที่ปักชื่อ อั่วม่ามาเห็นเลยบอกว่าให้ใส่เสื้อกล้ามให้ก็ดีขึ้น เอ่อเนอะ ไม่ทันคิด อ้อ อีกอย่างที่จูงใจให้น้องคิดไปโรงเรียนได้คือ กางเกงในเบ็นเท็น 555 น้องคิดชอบมาก เบ็นเท็นลิซึ่ม บวกกับรองเท้าคู่ใหม่ที่โซ้ยโกวซื้อให้ แต่ก็ยังมีโวยวายกันวันเว้นวัน แต่บางวันถ้าบอกว่า รีบไปเคารพธงชาติกันดีกว่า น้องคิดก็จะกระตือรือร้น รีบหาแบ็คแพ็ค ๆ ... บางทีก็มาม๊าบ๊ายบาย ... ประมาณว่าจะเดินไปโรงเรียนเอง ... ล่าสุดเมื่อวาน (16 ธ.ค.) รีบไปรับกลับบ้านเพราะฟ้าครึ้ม มีลมพัดมาวูบ ๆ กลัวฝนจะตกแล้วน้องคิดจะไม่สบายอีกรอบ เพิ่งหายด้วย ... ชวนกลับบ้านก็ไม่ยอมกลับ จะเล่นกับเพื่อน ๆ เริ่มติดเพื่อนซะแล้ว ปกติโรงเรียนเลิกบ่ายสองโมงครึ่ง ก็จะไปรับประมาณบ่ายสองโมงสี่สิบห้า จะได้เล่นกับเพื่อน ๆ หน่อย ... รอจนถึงสามโมง ก็ชวนกันกลับบ้าน แต่เมื่อวานไม่ได้เล่นกันเลย เพราะมีช่างมาซ่อมหลังคาโรงเรียน คุณครูกลัวมีเศษวัสดุหรือลูกไฟอ๊อกเหล็กหล่นมาใส่ เลยให้ไปเล่นกันใต้ตึกและในห้อง อ.1 น้องคิดก็อยากไปเล่นกับเพื่อน ๆ ขนาดเอายาคูลท์มาล่อก็ไม่ยอมกลับ เลยต้องอุ้มกลับ กลับถึงบ้านก็เป็นเช่นนี้เลยค่ะ วีดีโอเด็กชายคิดไม่อยากกลับบ้าน แง ๆ ๆ ไม่ต้องแบกที่นอนกลับบ้านแล้ว เย้ เย้
17 พฤศจิกายน 2553
จากหลายวันก่อนที่บ่นว่าน้องคิดไม่ยอมนอนกับเพื่อน ๆ ที่โรงเรียน จนปาป๊าน้องคิดจะให้ยกที่นอนกลับบ้าน 555 (ไปยกเองเหอะ ไม่หนักแต่ว่าก็ไม่เบานะนั่น) เมื่อวานออยจะไปรับกลับตอนเที่ยงครึ่งตามเวลาเดิม ... ปรากฏว่าไม่เห็นกระเป๋าเป้ของน้องคิดลงมาวางไว้ข้างล่าง หัวใจเริ่มเต้นตุบ ๆ ลูกชั้นยอมนอนหรือนี่ ครูที่อยู่ข้างล่างโทรขึ้นไปถาม ... ครูพรบอกว่า น้องคิดกินข้าวได้ดี (ข้าวไข่เจียวของโปรด) ... และกำลังล้มตัวนอนกับเพื่อน ๆ .. ถ้าไม่ยอมนอนเดี๋ยวจะพามาส่งให้ที่บ้านเอง เย้ ๆ ๆ ๆ ... กลับมาก็นั่งรอจากเที่ยงครึ่ง คอยมองนาฬิกาเรื่อย ๆ ... ได้ทำงานเสร็จไปอีกหลายอย่าง .... พอบ่ายสองโมงครึ่งก็รีบไปรับน้องคิด ... รออยู่อีกสิบกว่านาที น้องคิดเดินลั้ลลาลงมากับคุณครู เมื่อวานเลือกใส่รองเท้า BEN10 คู่ใหญ่ที่ปาป๊าซื้อให้ มันยังหลวมอยู่มาก แต่น้องคิดก็บ่ยั่นครับ ... วิ่งไปเตะบอลกับเพื่อน ๆ เล่นอยู่นาน ครูบอกว่าอยู่นาน ๆ ก็ได้ ไม่เป็นไร กลับไปบ้านก็ไม่มีเพื่อนเล่น คงเบื่อแย่เลย ... แล้วก็ถึงเวลากลับบ้าน เนื่องจากน้องคิดเห็นเพื่อน ๆ กินยาคูลท์ ... มาร้องขอ gurt milk (yogurt milk) เลยบอกว่าถ้างั้นกลับบ้าน มาม๊าซื้อไ้ว้ให้ที่บ้านแล้ว บ้านไกลมากเลย ตกเย็น น้องคิดหัดขี่สามล้อ ... ขี่ได้แล้วครับ แต่เริ่มจากขี่ถอยหลังนะ ตลกดีเหมือนตอนหัดคลาน น้องคิดก็เริ่มจากคลานถอยหลังเหมือนกัน นี่ไง ขี่ถอยหลัง เช้านี้ถ่ายรูปติดบัตรสำเร็จแล้วด้วยนะ แต่ใช้ได้ป่าวไม่รู้ ต้องไปถามครูก่อน ครูบอกว่าทางกระทรวงเค้าเข้มงวดเรื่องรูปถ่ายเหมือนกัน ... ถ้าไม่โอเคต้องพากันไปถ่ายที่ร้านหละ  วันนี้ยังไม่รู้จะเป็นยังไง เพราะเมื่อคืนน้องคิดนอนปวดท้อง จริง ๆ ปวดตั้งแต่กลับมาบ้าน แต่พอเปิดพุงดันพูดว่า "คัน ๆ" ... มันมีตุ่ม ๆ ที่หน้าท้องกับหลังด้วย เดาว่าเป็นเหงื่อเพราะน้องคิดขี้ร้อน กลับถึงบ้านก็ร้องบอกว่า "ถอด ๆ ร้อน ๆ" ... พอถึงเย็น ๆ ก็บ่นว่า "เจ็บ ๆ ท้อง" ... แต่ก็ยังกินข้าวได้ดี ออยทำปลาหิมะย่างเกลือให้กิน หอมอร่อยมาก ... หลับไปตอนสามทุ่ม แต่ก็ตื่นมาร้องไห้ปวดท้องทุก 15 นาที จนห้าทุ่ม ปาป๊ายงพาอุ้มขึ้นรถไปหาหมอ ... ไปถึง รพ. หน้าตาไม่เห็นเหมือนคนป่วย นั่งยิ้มกับพยาบาล ... หมอตรวจแล้วบอกว่าท้องอืด ทานอะไรมาบ้าง ก็เลยบอกว่า กลางวันข้าวไข่เจียว ... ทานนม ... แล้วก็เย็นทานปลาหิมะ ... หมอบอกว่าปลามันมันเกินไป ... ไม่เป็นไร กลับบ้านได้ ให้ยาแก้ปวดท้องมากิน กว่าจะได้กลับมานอนก็เลยเที่ยงคืนแล้ว เพลียกันทั้งพ่อแม่ลูก ก็ให้กินยาก่อนนอน ยาหอมแต่ว่าขม ก็ยังดีที่ยอมกิน เลยหลับสบาย เช้าตื่นมาก็เลยทำข้าวต้มให้กินกับหมูหยอง กินไปได้ไม่กี่คำก็ไม่กินแล้ว หมอให้กินนมได้ เลยให้กินแต่นมไป วันนี้กลางวันเป็นข้าวกับแกงจืดผักกาดขาว ไม่รู้จะยอมกินป่าว ... เมื่อเช้ามีบ่นปวดท้องด้วย แต่ปรากฏว่า "ปวดอึ" ครับ ... อึเสร็จก็ยอมแต่งตัวไปโรงเรียนโดยดี ไว้มาคุยใหม่นะคร้าบ ว่าจะไปงีบหน่อย ง่วงนอนมากเลย น้องคิดชอบแปรงฟัน (ซะเมื่อไหร่)
บางวันก็ยอมแปรงดี ๆ บางวันก็ดิ้นและร้องไห้บ้านแทบแตก
นี่เป็นรูปบางส่วนที่จัดฉากขึ้น 555 ป่าวหรอก พอดีตอนแรกไม่ยอมแปรง ออยเลยเอาแปรงอัตโนมัติที่เฮียให้มา เอามาล่อน้องคิด ... ได้ผล ดูหน้าตาคุณชายจิ แต่สังเกตนะ แปรงใหญ่กว่าปากเยอะเลยอ่ะ !!! ปล. จริง ๆ ควรจะใช้แปรงของเด็กโดยเฉพาะนะคะ ไม่งั้นมันจะแทงเหงือกเป็นแผล แต่อ่ะนะ น้องคิดชอบลองของผู้ใหญ่ครับ    น้องคิดไปนอนค้างคืนบ้านโซ้ยโกว ... คืนแรกที่เราห่างกัน
วันศุกร์ที่ 5 พฤศจิกายน 2553
ก่อนหน้าจะไปโรงเรียน น้องคิดมีซ้อมไปนอนบ้านโซ้ยโกวด้วยครับ ไปเย็นวันศุกร์กลับมาบ่ายวันเสาร์ น้องคิดไม่ร้องไห้หามาม๊าหรือปาป๊าเลย ... เล่นกับเตี๋ย โซ้ยโกว เจ้พลอยและเจ้มุก จนลืมบ้านเลย 555 ออยหัวใจเต้นตุบ ๆ ตอนลูกเดินออกจากบ้านขึ้นรถไป แถมหันมาบ๊ายบายด้วยนะ ... 810 วัน (สองขวบสองเดือน) ไม่ใช่สิ ต้องบวกอีก 365 วันในท้องด้วยตั้งแต่รู้จักกับเด็กทะเล้นคนนี้มา ไม่เคยมีวันไหนที่ไม่ได้นอนกอดกันเลย ... เมื่อคืนนอนไม่หลับ นั่งสิงอยู่ห้องชานเรือนดูรูปลูกคนอื่น (เลยนอนซะดึกเลย) น้ำตาซึม ๆ คิดถึงลูกจังงงงงงง ไม่รู้จะเป็นไงมั่ง แต่ก็ไม่มีโทรศัพท์มานะคะ คงจะหลับได้ดีหละ รูปนี้ถ่ายตอนก่อนออกจากบ้าน ให้สะพายกระเป๋าเองเลยน๊า ... หนักนะนั่น แต่น้องคิดบ่ยั่นคร้าบ  วันเสาร์ที่ 6 พฤศจิกายน 2553 วันนี้ตื่นเช้าแถมมีเวลาเป็นส่วนตัวเยอะมากกกกกก เพราะเมื่อวานเย็นโซ้ยโกวมารับน้องคิดไปนอนค้างที่บ้านค่ะ ... เพราะช่วยเตรียมความพร้อมเวลาต้องไปนอนจริง ๆ ตอนออยไปคลอดเดือนมีนาปีหน้า หมวกใบนี้โซ้ยโกวถักให้ตั้งแต่หน้าหนาวปีที่แล้วครับ ตอนนั้นน้องคิดไม่ชอบใส่หมวก ดึงออกทุกครั้งที่ใส่ให้ เลยไม่มีรูปถ่ายสวย ๆ แต่หนาวนี้ถ้าน้องคิดเห็นก็จะหยิบมาใส่ทุกครั้งเลยครับ (จะหนาวได้กี่วันน้อ ตอนนี้ก็เริ่มร้อนแล้วครับ)  ส่วนใบนี้น้านาสุดสวยแห่งห้องงานฝีมือถักให้ตั้งแต่ต้นปีครับ   วันนี้ผมใส่ชุดพละวันแรกครับ
วันที่ 12 พฤศจิกายน 2553 (วันศุกร์)
เช้านี้น้องคิดกับมาม๊าตื่นสาย เกือบแปดโมงแน่ะ (เมื่อคืนมาม๊านอนไม่หลับจนเที่ยงคืนแน่ะ แต่น้องคิดหลับไปตั้งแต่สามทุ่มครึ่ง ทั้ง ๆ ที่ง่วงและพยายามเข้านอนตั้งแต่สองทุ่มครึ่ง) น้องคิดนอนเยอะเลยอารมณ์ดี ตื่นมาร้องเพลงลั้ลลา ๆ ตลอด ออย ... น้องคิดร้องเพลงอะไรครับ คิด ... chicken (อืม แม่ถามเป็นภาษาไทยนะลูก นี่คือข้อเสียของการสอนเด็กสองภาษาแต่ไม่ทำตามกฏ เพราะเค้าให้แม่พูดภาษาเดียวกับลูก เช่นถ้าจะสอนอังกฤษก็ให้พูดอังกฤษ 100% เลย ... แต่ที่บ้านไม่มีใครสอนภาษาไทย เกรงว่าไปโรงเรียนแล้วฟังครูและเพื่อน ๆ ไม่เข้าใจ และพาลทำให้ไม่อยากไปโรงเรียน ออยเลยควบสองภาษา แต่แสดงว่าเค้าเข้าใจทั้งสองภาษา แต่จะเลือกตอบภาษาที่เค้าถนัดในศัพท์นั้น ๆ) กว่าจะอาบน้ำ แปรงฟัน ทำกับข้าว (วันนี้ American breakfast ครับ ... ฮ่าฮ่าฮ่า แดะมั้ยคร้าบ ก็ไข่ดาวนั่นหละ กับขนมปังปิ้งทาเนย) กินเสร็จก็เก้าโมงพอดี ไปถึงเค้าเคารพธงชาติกันเสร็จแล้ว กำลังออกกำลังกายกันอยู่คร้าบ โรงเรียนนี้เคารพธงชาติกันประมาณ 8.50 น. ยกเว้นเด็กอนุบาล 3 บางคน ติวหนังสือ ทำแบบฝึกหัดกันมือเป็นระวิงเลย โรงเรียนนี้เน้นวิชาการมาก ได้ยินว่าสอบเข้าโรงเรียนดัง ๆ กันได้เยอะเลยครับ นี่คือชุดพละของผม คุณครูให้ใส่ทุกวันศุกร์ (เสื้อมีสามสี เหลือง เขียว ชมพู ตอนแรกขอสีเหลือง เข้าเทอมสองเค้าให้เลือกสีได้ แต่เทอมหน้าต้องจับสลาก แต่ขอโต๊ด ... สีเหลืองไม่สวยเลย สีเหมือนจีวรพระ เลยทำเรื่องมากนิดนึง ไปขอเปลี่ยนเป็นสีเขียว) ... ออย ... What color of the shirt? คิด ... เขียว ... ออย ... Green คิด ... เขียว เขียว เขียว ... (แต่คิดเค้ารู้นะว่า Green กับ เขียว คือสีเดียวกัน) ออย ... !@#$%^& ใส่เสื้อผ้าเสร็จ น้องคิดเรียกมาม๊า "backpack backpack" (เอากระเป๋าเป้ให้ผมหน่อยคร้าบ) ... เห่อมากกกกก สะพายเองจากบ้านถึงโรงเรียนเลย ขอให้เห่อโรงเรียนอย่างนี้ตลอดไปนะคร้าบ ออย ... หนักมั้ยลูก (นม 3 กล่องและเสื้อผ้าสำหรับเปลี่ยนเวลาเสื้อเลอะ และหนังสือเรียน 4 เล่ม) คิด ... ไม่ ออย ... หนักมั้ยลูก มาม๊าถือให้ คิด ... ไม่ ... แล้วก็วิ่งนำหน้าไปโรงเรียนเอง หน้าตาผมลั้ลลามั้ยครับ โชคดีที่บ้านอยู่ถัดจากโรงเรียนแค่สามห้อง เดินสิบก้าวก็ถึงแล้ว (น้องคิดประมาณสามสิบก้าว) เลยไปสายแค่ห้านาที      เพื่อนร่วมชั้นของผม ... มีแอบจับแก้มด้วยนะครับ ... ชื่อข้าวปุ้น อายุเยอะกว่าแต่ว่าตัวเล็กกว่า กำลังแนะนำอะไรข้าวปุ้นก็ไม่รู้ ... เจอสาว ๆ แล้วลืมแม่เลย 
|
คุณรักผมและผมรักคุณ
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog
Link |
