มีตติ้งคนรักโครเชต์ พระราม 3

เริ่มสนใจงานโครเชต์ก็ตอนที่เห็นตุ๊กตาถักเรดเดวิลในเว๊บนี่แหละ ทำให้ต้องไปซื้อไหมพรม ซื้อหนังสือของคุณนัท มาตั้งหน้าตั้งตาศึกษา ทั้ง ๆ ที่ทำไม่เป็นเลย เท่าที่จำความได้ เคยถักริมผ้าเช็ดมือไปผืนเดียวเองมั้ง

ซื้อไหมสีแดงกะสีดำมาอย่างละม้วน ซื้อ เข็มโครเชต์มาหนึ่งอัน เบอร์ 3 (1.3 มม.) ก็นั่งทำไปสิ ได้หัวมาหนึ่งหัว แต่เล็กกะปิ๊ดเดียว ไม่ถึงหนึ่งนิ้ว ปรากฎว่าคงจะถักผิดด้วย เข็มเล็กไปด้วย แล้วก็ดึงไหมแน่นเกินไป เฮ้อ ทำไมมันยากเย็นอย่างนี้

ก็เริ่มที่จะเข้าไปคุยกับเพื่อน ๆ ในห้องงานฝีมือ แล้วฟ้าก็ประทานโอกาสมาให้ เค้ากำลังจะมีมีตติ้งกัน ตอนแรกมีแค่โซนลาดพร้าว เหอ ๆ ไกลอ่ะ ไปไม่ได้แน่ ๆ แล้วจู่ ๆ ก็มีกระแสโซนพระราม 3 ขึ้นมา เย้ ๆ จะได้ตาสว่างกะเค้าซะที

วันอาทิตย์ที่ 6 กรกฎาคม 2551 เป็นวันที่พวกเรารอคอย ดูรูปได้ที่
กะทู้นี้
และ
กะทู้นี้ค่ะ

สรุปว่างานจัดที่โลตัสพระราม 3 ในร้านแม็คโดนัลด์ แต่ออยต้องไปหาหมอก่อน กว่าจะเสร็จก็เลยเที่ยงแล้ว (อุตส่าห์รีบไปตั้งแต่เก้าโมง ได้คิวที่ 21) รีบบึ่งรถกลับมาก็บ่ายโมง หิวข้าวด้วย (หมอบอกว่าน้ำตาลลงแล้ว แต่กินไปอีกหลายเลยหละ แมคฟิช เฟรชฟราย ต่อด้วยช็อคโกแลตซันเดย์ อย่าบอกหมอนะ เดี๋ยวโดนดุ) เม้าท์ไปด้วย ไม่รู้จักใครเลยนะ ทำความรู้จักกันตอนนั้นเลยแหละ

ออยนั่งอยู่ในห้องเด็ก (เค้าเรียกกันว่าถ้ำ) ตลอดบ่ายค่ะ ทั้งกินทั้งหัวเราะไปด้วย ได้กระหม่อมเรดเดวิลมา 3 แถว (น้อง ๆ บอกว่าเริ่มถักหัวก่อนจะได้มีกำลังใจไง)

สำหรับงานนี้ต้องขอบคุณพี่วรรณและเพื่อน ๆ อีกหลายคน สำหรับการทุ่มเททุกอย่างในการจัดมีตติ้งครั้งนี้

ขอบคุณน้องแอน จำล็อกอินไม่ได้ (ได้ยินคนเรียก หวีด อ่ะ ทำไม ๆๆๆ งง) มาช่วยเลาะและช่วยถัก และผ้าสวย ๆ สองผืน กะ ห่วงไข่ปลา (เรียกถูกป่ะ)

ขอบคุณน้องข้าวกล้องสีฟ้า ที่มาจากอยุธยา จำชื่อไม่ได้ (พูหรือเปล่า ได้ยินคนเรียกในนี้ว่าสมจี่ ใช่ป่ะ) ใจดีมาก มาช่วยถักและช่วยเลาะ (ออยควรจะซื้อเข็มโครเชต์เบอร์อะไรนะ ให้ตุ๊กตามันใหญ่ขึ้นอ่ะ ไหมใช้ของเดิมได้ใช่ป่ะ ไม่ต้องซื้อให้ใหญ่กว่านี้ แต่ถ้าซื้อให้กว่านี้ตัวก็จะใหญ่ตาม)

ขอบคุณคุณแอน ชงโถว เอาแผ่นรองกระเป๋ามาให้

ขอบคุณพี่โจ Mcman สำหรับไอเดียว่าถ้านับเลขไม่เก่งมาถักกระเป๋าดีกว่า (พี่โจ ออยจำไม่ได้ว่าพี่ให้ซื้อเข็มโครเชต์แบบไหนมาถักกระเป๋านะ)

ขอบคุณคุณ Organ เอาซีดีเพลงกล่อมเด็กมาให้ ขอบคุณมากเลยค่ะ ยังไมได้เปิดฟังเลย จากโลตัสถึงบ้านแค่ห้านาทีค่ะ ว่าจะมาฟังในห้องนอน คุณแฟนก็สลบหลับไหลไปแล้ว ไม่อยากเปิดรบกวนเค้า เอาไว้พรุ่งนี้จะเปิดฟังค่ะ

และเพื่อน ๆ ท่านอื่น ๆ ที่ไม่ได้เอ่ยนาม...คือว่าอาการปลาทองกำเริบอีกแล้ว เวลาคุยก็พยายามถามล็อกอินและชื่อเล่น บางทีก็ดูป้าย แต่พอเดินเจอกันอีกก็ลืมอีก (ขนาดนั่งในห้องด้วยกันยังลืมเลย)

ออยจับสลากได้ของคุณปัด (น้องปุระปุระ) น่ารักน่ากินค่ะ ออยเห็นเป็นขนมปังราดช็อคโกแลต...อืม ของกินอีกแร้ว เดี๋ยวจะเย็บใส่ห่วงไข่ปลาแล้วแขวนกับกระเป๋าใบใหม่ รอดูผลงานนะ อีกไม่นานเกินรอ (ถ้าไม่มีโปรเจคอื่นมาคั่นนะ)



ส่วนคนที่จับได้กระเป๋าของออยคือป้าแอ๊ค่ะ



มีหัวใจสองดวงด้วยนะ ของคนให้และคนรับ



อ้อ ลืมไป ออยได้ของชิ้นพิเศษจากพี่วรรณด้วยค่ะ เป็นตุ๊กตากระต่ายถือตะกร้าเงินตะกร้าทอง... ที่จริงยืนมองตั้งแต่ชิ้นแรกที่พี่วรรณแจกแล้วหละ ตัวนี้เป็นตัวสุดท้ายเลย น่ารักมาก ๆ เป็นปีเกิดออยพอดีเลยหละ



กระต่ายกะน้องขนมปังอิงแอบกัน



กลับบ้านด้วยรอยยิ้มและหัวใจพองโต สัมผัสได้กับมิตรภาพไร้พรมแดน ถึงแม้จะเจอกันครั้งแรกก็รู้สึกดี ๆ ต่อกัน เหมือนพวกเราพูดภาษาเดียวกัน (เอ๊ะ ทุกคนก็พูดภาษาไทยเนอะ) ออยหมายถึงภาษางานฝีมือไงคะ ที่คุยกันด้วยใจ

นอนหลับฝันดีกันทุกคนนะคะ (ม่ายรู้คืนนี้จะหลับหรือเปล่านะ ปกติเป็นคนชอบตื่นเต้นค่ะ เจออะไรดี ๆ ก็นอนนึกถึงเรื่อยไป ไม่หลับซะที) วันนี้ยังคุยกันในห้องกับพี่โจและคนอื่น ๆ เลยว่า เวลาทำอะไรแล้วมันยังไม่เสร็จ นอนไม่หลับ หลับแล้วก็ลุกขึ้นมาทำ หรือหลับไปแล้วฝันว่าทำเสร็จ ตื่นมายังอยู่ที่เดิม อิอิ

Create Date : 16 กรกฎาคม 2551 Last Update : 16 กรกฎาคม 2551 19:58:00 น. Counter : 787 Pageviews.		2 comments
Share Tweet