ลูกคิดมีเรื่องตื่นเต้นมาเล่าให้ฟัง...ผมเกือบจะคลอดแล้วครับ

13 สิงหาคม 2551 (มาม๊าไปตั้งกระทู้ไว้ที่ห้องงานฝีมือ...ที่ ๆ มาม๊าชอบไปเมาท์คับ)

ลูกคิดมีเรื่องตื่นเต้นมาเล่าให้ พี่ ๆ ป้า ๆ น้า ๆ ฟังครับ (ไม่ได้ตั้งกระทู้ผิดห้องหรอกครับ แบบว่าอยากตั้งที่ห้องงานฝีมือนี่แหละครับ แบบว่าหนิดหนมกันอ่ะครับ)

เมื่อวาน (วันแม่ 12 สิงหาคม) ผมตื่นนอนพร้อมมาม๊าตอนแปดโมงกว่า ๆ มาม๊าแปรงฟันเสร็จก็อาบน้ำ ปรากฏว่ามีเลือดออกครับ แต่ไม่ปวดท้องเลย ก็ตกใจกันหมดนึกว่าจะคลอดแล้ว หลังจากโทรไปโรงพยาบาล คุณพยาบาลบอกว่าให้รีบไป รพ. หาหมอเพราะไม่แน่อาจจะเป็นอาการเตือนคลอดก็ได้

พบหมอคนแรก (ไม่ใช่หมอที่ฝากท้อง หมอที่มาม๊าฝากท้องผ่าตัดคลอดให้คุณแม่อีกคนนึงอยู่) หมอคนนี้ตรวจแล้วบอกว่า คลอดวันนี้แน่ ๆ เลย ผ่าเลยนะ วันนี้วันดีด้วย แต่เดี๋ยวรอเจอหมอที่ฝากท้องก่อนนะ ก็ขึ้นไปรอที่ห้องรอคลอดเลย รอจนสิบเอ็ดโมงหมอก็ออกจากห้องผ่าตัด (รู้สึกว่าจะมีคนเจ็บท้องกะทันหันมาผ่าคลอดสองคน) ปรากฏว่าหมอบอกว่ายังไม่น่าจะคลอดวันนี้ พรุ่งนี้ก็น่าจะยัง แต่มาม๊ากับปาป๊าก็อดเป็นกังวลไม่ได้เนื่องจากมีเลือดออก หมออธิบายว่า ปากมดลูกเริ่มเปิดแล้ว เลยอาจทำให้มีเลือดจากเส้นเลือดฝอยไหลออกมาได้ หมอเลยบอกว่าถ้างั้นอยู่นอนที่ รพ. คืนนึงละกันถ้าไม่แน่ใจ

ระหว่างที่อยู่ รพ. พี่พยาบาลสวย ๆ ทั้งนั้นเลย ก็เอาเครื่องมาตรวจสุขภาพผมครับ ตรวจชีพจรและตรวจการดิ้น ปรากฏว่าสมบูรณ์ดีทุกอย่างครับ เริ่มจากเที่ยงคืน มาม๊าเริ่มท้องตึง ๆ เจ็บจี๊ด ๆ เป็นพัก ๆ ประมาณทุกชั่วโมงจนเช้า ก็ยังคิดว่าจะได้คลอดมั้ย

หมอมาตรวจอีกครั้งตอนเก้าโมงครึ่ง หมอยืนยันว่าน่าจะยังไม่คลอดวันนี้ กลับไปนอนที่บ้านก่อนดีกว่า น่าจะอีกหลายวันเลยหละ หมอใช้คำว่า "ปากมดลูกยังไม่สุก" หมอนัดอีกทีวันจันทร์หน้าครับ (วันจันทร์ที่ 18 ตรงกับลูกของแม่หน่อยบุษกรกับพ่อเคนเลยครับ) แต่หมอมีบอกว่าถ้ามีอาการแปลก ๆ ไม่ต้องรอถึงวันจันทร์ ให้มา รพ. ได้เลย

ผมก็เลยยังอยู่ในท้องมาม๊าจนถึงตอนนี้... แบบว่าอยู่กับมาม๊าจนชินแล้วก็อบอุ่นครับ เดี๋ยวออกมาชมโลกวันไหนแล้วผมจะมารายงานตัวอีกทีนะครับ มาม๊าบอกว่าตอนคลอดแล้วให้ผมร้องเสียงดัง ๆ เลยครับ จะได้ไม่โดนหมอตีก้นเยอะ

มาต่อคับผม ฮิฮิ ดีใจจัง มีแต่คนรอดูลูกคิด แต่ไม่รู้ลูกคิดจะหล่อเหมือนปาป๊าหรือเปล่านะคับ คือถ้าเหมือนปาป๊า ลูกคิดคงจะโกอินเตอร์ ไปเล่นหนังเกาหลีหรือหนังญี่ปุ่นดีน้อ แหะ ๆ ปาป๊าไม่มีเหล่าเต๊งคับ (ตาชั้นเดียว)

ลูกคิดอายุ 38 สัปดาห์นิด ๆ แล้วคับผม คุณลุงหมอบอกมาม๊าว่าถ้าอยากจะผ่าก็ผ่าได้เลยคับ เพราะผมแข็งแรงดีแล้ว แต่มาม๊าอยากให้ผมเลือกเวลาเกิดเองมากกว่า

ที่คุณลุงหมอใช้คำว่า ปากมดลูกยังไม่สุก หมายถึง ปากมดลูกเปิดแล้ว แต่เปิดแค่นิดเดียวยังไม่ถึง 2 ซม. และยังหนามาก ซึ่งฉีดยากระตุ้นยังไม่ได้ จะทำให้แม่เจ็บมาก ๆ และคลอดเองไม่ได้อีกต่างหาก (ทำให้สุดท้ายอาจจะต้องผ่า เจ็บตัวสองต่อ)

ตั้งแต่เมื่อวาน มาม๊าก็ปวดหน่วงแล้วคับ ตอนแรกที่ไม่ปวด ก็งงว่ามันจะปวดยังไง คุณพยาบาลสุดสวยบอกว่าปวดเหมือนปวดประจำเดือนค่ะ มาม๊าก็นึกไม่ค่อยออกว่าปวดยังไง เพราะไม่มีมาเกือบปีแล้วนิ แต่ตอนนี้เริ่มจำได้แล้วหละคับ

ถ้าเกิดวันไหนมาม๊าไม่มาป่วนในกระทู้ห้องงานฝีมือ อาจจะแปลว่ามาม๊าไปคลอดผมแล้วนะคับ

แม่ยกทั้งหลายคิดถึงผมก็ส่งหลังไมค์ฝากมาม๊ามาได้นะคับ เดี๋ยวผมตอบให้ทุกคนเลยคับ

รัก พี่ ๆ ป้า ๆ น้า ๆ ทุกคนเลยคับ

จากลูกคิด

ปล. ออยตื่นเต้นจังเลย อยากให้คลอดตอนนี้เลยเนี่ย อยากเห็นหน้าลูกคิดใจจะขาดแล้ว ขอบคุณแม่ ๆ ทุกท่านที่มาแชร์ประสบการณ์เจ็บท้องนะคะ ภาวนาให้การคลอดเป็นไปอย่างราบรื่นและเจ็บน้อยที่สุด เพี้ยง!

ปล. 2 นี่เป็นรูป "เฮียภูผา" คับ เป็นลูกของพี่ชายมาม๊า หล่อมั้ยคับ ผมจะพยายามหล่อให้ได้เท่าเฮียภูคับ



อ้อ ลืมเล่าตอนสำคัญไปตอนนึงหละ ซึ้งมาก ๆ ใครที่มีจิตใจอ่อนไหว กรุณาเตรียมผ้าเช็ดหน้าหรือทิชชู่ด้วยค่ะ

เนื่องจากคุณฝาละมีต้องไปทำงานวันรุ่งขึ้น (วันพุธ) มาม๊าของออยเลยมานอนเป็นเพื่อนให้ พอตกดึกกำลังจะนอนออยก็เริ่มรู้สึกปวดท้อง แต่ออยก็ไม่ได้พูดอะไรเพราะยังไม่แน่ใจว่าใช่อาการปวดเตือนหรือเปล่า มาม๊าก็เดินไปรูดผ้าม่านไม่ให้แสงแยงตา จะได้นอนหลับสนิท

ออย "มาม๊า อย่าปิดม่านบังนาฬิกา ออยจะดูว่าปวดท้องถี่มั้ย"

มาม๊า "อย่าไปดูเลย ช่างมัน จะกี่โมงก็ช่างมัน นอนเอาแรงเถอะ"

ออย "ไม่ได้หรอก พยาบาลให้สังเกตดูว่าปวดถี่แค่ไหนแล้ว"

มาม๊าเห็นแล้วคงสงสารลูก ที่มองดูแล้วเป็นคนแข็งมาก ๆ แต่ภายในใจอ่อนไหวและเริ่มกังวลกับการคลอดที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่ช้า มาม๊าเดินมาจับมือให้กำลังใจ ลูบหัว แล้วพูดว่า "ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเถอะ ปวดท้องมากก็เรียกมาม๊าแล้วกันนะ มาม๊าอยู่กับออยที่นี่แหละ"

เท่านั้นแหละ น้ำตาไหลพราก เอามือมาม๊ามากอด แล้วก็พยายามลุกจากเตียงไปกอดมาม๊า นึกในใจว่า วันนี้วันแม่ เรายังไม่ได้ให้อะไรแม่เลย แถมยังต้องให้แม่มาเฝ้าอีก ลำบากแท้ ๆ บอกแม่ไปว่า "รักมาม๊านะ" แล้วก็พูดอะไรไม่ออกอีก น้ำตามันไหลไม่หยุดเลย

มาม๊าลูบท้องอย่างอ่อนโยนแล้วบอกลูกคิดว่า "ลูกคิดเชื่อมั้ย มาม๊าของลูกคิดเก่งที่สุดในโลกเลย เป็นเด็กดีของอาม่าด้วย ต่อไปเค้าจะต้องเป็นแม่ที่ดีของลูกคิดแน่นอน เชื่ออาม่าสิ"

ได้ยินเท่านี้ออยก็ยิ่งร้องไห้ไม่หยุด เพราะไม่ค่อยได้ยินคำชมจากมาม๊าเท่าไหร่ บางทีจะชอบคิดว่ามาม๊าชมแต่คนอื่น ตั้งแต่โตมาออยมักจะได้ยินคำบ่น ตำหนิหรือต่อว่า ที่จริงแล้วเป็นการสอนของมาม๊าที่ไม่อยากให้ลูกโตมาเป็นผู้ใหญ่ที่เหลวไหล เมื่อมาม๊ามองเห็นว่าเราทำตัวไม่ถูกก็จะเตือนทันที แต่ในใจออยรู้นะว่ามาม๊ารักลูกทุกคนมากแค่ไหน เพียงแต่มาม๊าจะไม่ค่อยชมให้ลูกเหลิง

มาม๊าหันไปหยิบกระดาษทิชชู่มาซับน้ำตาให้ออย แล้วบอกว่า "นอนซะลูก เผื่อว่าจะคลอดพรุ่งนี้จะได้มีแรง อีกไม่นานก็จะได้เห็นหน้าลูกแล้วนะ ทำใจให้สบาย"

แล้วสองคนแม่ลูกก็นอนคุยกันอีกเกือบชั่วโมงกว่าจะหลับกันไปพร้อมกับรอยยิ้มและความสุขใจ

ปล. ตอนพิมพ์เพิ่มครั้งนี้น้ำตาก็ไหลอีกแล้วค่ะ คิดถึงมาม๊าจัง

Create Date : 14 สิงหาคม 2551 Last Update : 14 สิงหาคม 2551 20:02:08 น. Counter : 596 Pageviews.		2 comments
Share Tweet