All Blog
ได้ไปแล้วนะ ญี่ปุ่นน่ะ ภาคปฏิบัติ ตอน 5
Day4 -Nara-Kawakuchiko


วันนี้จะไปนารา ไปชมวัดพระใหญ่ และน้องกวาง ตื่นแต่เช้า เช็คเอาท์ แล้วเอากระเป๋าไปฝากไว้ที่สถานีรถไฟ
สบายๆ ขึ้นรถ JR -Nara line ไปปั๊บ ก็หลับปุ๊บเลย ตื่นมาอีกที เกือบ ชม. แล้ว ตกใจกลัวจะเลยป้าย แต่โชคดีที่ยังไม่เลย ได้ลงไปเที่ยวนาราสมใจ(อยาก)


เบาะรถไฟนุ่มนิ่ม หลับสบาย ฮ่าๆๆ



และตรงทางออกนะค้า มี TIC(อีกแล้ว) สุดยอดมาก เจ๊พนักงานอธิบายได้ดีแล้วเข้าใจฮ่ะ เจ๊บอกให้เราเดินจากสถานีรถไฟไปวัดไดบุตสึ แต่เราก็บอก ไม่หวายย ของ บัสซุ ดีกว่า เจ๊ก็บอกสายมาให้ และบอกป้ายที่จะลงเสร็จสรรพ ก็ออกไปตรงทางเดินรอรถบัส ใช้เวลาประมาณ 15 นาที ก็ลงป้ายตรงข้ามกับ National museum นะ(ถ้าจำไม่ผิด) คือลงตามเด็กๆ เพราะเด็กมันลงเยอะมากกกกก

ตรงที่เป็นพิพิธภัณฑ์น่ะ คงเข้าไปไม่ไหว เพราะคนเยอะมากรอคิวกันจนล้นออกมาเลยอ่ะ เราเลยเดินตรงไปวัดไดบุตซึเลย เจอกวางเยอะแยะ แต่มันไม่ค่อยได้อาบน้ำมั้ง กลิ่นมันคล้ายๆ น้องตูบบ้านเรา อ่ะ อยู่ใกล้มากไม่ได้ และถือขนมเซมเบ้ ไม่ได้ เพราะมันจะปรี่เข้าหาตลอดเวลาเลย

คุณพี่นั่งขายแซมเบ้



อีนี่ก็โง่เดินเข้าไปถามเจ๊ว่าวัดโทไดจิไปทางใด โอยย..ป้ายอยู่ข้างหน้ายังไม่รู้ตัวอีก ฮ่าๆๆ

ป้ายอะไรน้าา..น่ารักจัง





คุณป้าขายมันเผา



อากาศกำลังดี และหนาวๆ เล็กน้อย เลยลองซื้อมันเผามากิน เห็นเค้าชอบกินกันตอนหนาวๆ ราคาหัวละ 800Y แน่ะ แหะๆ แพงนะ แต่อยากลอง หม่ำๆ ไปก็หวานๆ แต่ร้อนมากๆ เลย ต้องค่อยๆ แทะ ค่อยๆ กินกันไป จนมาถึงทางเข้าวัดไดบุตซึ เจ๊เดือดน่ะ ไม่รู้ตัวมาก่อนว่าทำบัตร JR Rail Pass ตก แต่มีหนุ่มน้อยที่วิ่งลากรถน่ะวิ่งเอามาให้ หูย.. น่ารักมากกก เพราะถ้าไม่มีไอ้นี่ ชีวิตอีก 4 วันที่เหลือคงเกินงบไปอย่างไม่ต้องสงสัย ขอขอบคุณหนุ่มน้อยคนนั้นจริงๆ จ้า



น้องกวาง หรือ น้องตูบ





เดินผ่านทางเข้าวัด เจอเด็กๆ ตัวเล็กๆ ตั้งแต่อนุบาลจนถึง ม.ปลายมาเที่ยวกันเยอะแยะเลย บางแห่งสงสัยน่าจะเป็นการเที่ยวหลังจบการศึกษา เพราะเราเห็นมีตั้งแสตนด์ถ่ายรูปหมู่กันด้วยนะ ระหว่างทางเข้าก็มีร้านขายของที่ระลึกเพียบ ขายไอติมชาเขียวก็มี เผลอๆ ขายรูปดาราอีกต่างหาก




เด็กอนุบาลยังมีเล้ยย







เข้าไปแล้วว..






ข้างในจะเป็นหลวงพ่อไดบุตสึซึ่งเป็นพระองค์ใหญ่มากๆ และตรงทางออกก็มีร้านขายของที่ระลึกเพียบเลยย


จากการเปรียบเทียบในการซื้อของที่ระลึกหลายๆ ร้าน รู้สึกว่า จะซื้อที่ไหนก็ได้ เพราะราคาไม่ต่างกันมาก คือ แพงเท่าๆ กันหมด (ฮา) และของจุกจิกพวกพวงกุญแจ ห้อยมือถือมีเยอะจัด ก็ต้องดูให้ดีเล็กน้อย เพราะบางชนิดเพื่อนบอกเคยเจอเค้าขายตรงกะบะลดราคาในร้านแถวสยาม ด้วย ราคา 69 บาทเท่านั้น


หลังจากเที่ยวได้พอเพียง คือ ได้ไปวัดโทไดจิ และเดินขึ้นเขาไป Nigatsu-do hall และ Tamukeyama Hachimangu Shrine เรียบโร้ย.. เราก็เดินทางกลับ อ้อ ระหว่างทางที่เดินสวนกับเด็กๆ เค้าจะมีทักทายเราด้วยนะ คอนนิจิวะ เราก็ทักตอบไปเรียบร้อย น่ารักจริงๆ เลย

กิจกรรมสุดโปรดของชาว ส.ว. ที่นี่



แม่กะลูกๆ



ทางลงมาวิวสวยดีอ่ะ










หลังจากนั้น เราก็กลับมาเกียวโต ทันรถไฟรอบ บ่ายโมงที่จองไว้ทันที เที่ยวนี้แหละ น่าจะยากที่สุด เพราะต้องต่อ 5 ต่อ และต้องทำเวลาให้ได้ (ในตอนแรกก็คิดงั้นนะ) อันดับแรกเราขึ้น ชินคันเซ็นที่เกียวโต ไปลง ที่ชินโยโกฮาม่า อันนี้ ได้หม่ำเบนโตะที่ขายบนรถไฟด้วย ขอบอกว่า แหะๆๆ ทางที่ดี ซื้อขึ้นไปหม่ำดีกว่า เพราะมันจะเล็กและเย็นเล็กน้อย ราคาก็ค่อนข้างสูงนะ น้ำก็ 100Y แต่ขวดจึ๋งเดียวเอง ก็ต้องเข้าใจว่าของเค้ามันแพงน่ะ แต่ก็อดทนไป จนลงที่สถานี ชินโยโกฮามะ แล้วต่อรถ local อีก 1 ต่อ เพื่อไปต่อรถ Rapid ของ JR ที่ไปสุดสายที่ Otsuki ซึ่งตอนไปถึง Otsuki น่ะ แค่ 6 โมงเย็นเองนะ แต่มืดมากกกก ยังกะ 2 ทุ่มเลย หลังจากนั้น เราก็ต้องจ่ายเงิน เพื่อนซื้อตั๋วรถไฟเอกชน Fuji Express Line เพื่อไป Kawaguchiko ราคาประมาณ 1000 Y รถสวยน่ารัก แต่มองไม่เห็นวิวเลยมืดซะ


นั่งไปประมาณ 30-40 นาทีก็ถึงปลายทางสถานีรถไฟสาย Kawaguchiko พอออกมาจากสถานีรถไฟฝนก็ตกเอาๆๆ เรากลัวหลง เลยถามทางไปที่พักกับเจ้าหน้าที่ที่สถานี พี่แกก็ชี้บอกเดินตรงไปเลย เราเลยเดินออกมาดู และโอ๊ะ... เห็นเลย Kawaguchiko station Inn สุดยอด อยู่ตรงหน้าสถานีรถไฟเลยเอยย
ก็เลยข้ามถนนมาแค่เนี๊ยะเอง ฮ่าๆๆๆ ไปถึงก็เช็คอิน เข้าพัก
ห้องน้ำที่นี่ก็ดีอ่ะ มีทั้งแบบฝักบัวและมีอ่างแบบญี่ปุ่นด้วย ตอนแรกว่าจะไม่ลงจะอาบน้ำอย่างเดียว แต่มาเจอคุณป้ากับคุณลูกสาวที่เป็นคนไทย(ที่นี่คนไทยเพียบมิต้องเป็นห่วงไป) เค้าว่าลงไปแล้วสบายล่ะ อิฉันกับเจ๊เลยตัดสินใจเนื่องจากไม่มีคนนี่นา เราเลยลงแบบกระโจมอกนะ ขอบอกว่า สบายจริงๆ เหมือนได้ผ่อนคลาย ความตึงเครียด ฮ่าๆๆ


พอเริ่มมีแรง เราก็พยายามออกมาหาอะไรกิน แต่... ทุกร้านปิดหมดแล้ว เหลือแต่ร้านสะดวกซื้อ(อีกแล้ว) เราก็ซื้อข้าวแช่แข็ง อิอิ กะ เบียร์ (หลายๆ แบบ) มาลองหม่ำๆ ดูหน่อย กลับมาที่ห้องเปิดดู โอ๊ะ.. Lair Game season 2 กะลัง on air ฮือ.. อยากดู แต่ฟัง มะออก ฮ่าๆๆ เลยกะว่าเดี๋ยวต้องกลับมาหาแผ่นดูให้ได้ ไปโม้ให้เพื่อนๆ ฟังว่า เรื่องนี้สนุกยังไงนะเนี่ย ดูจะสนใจกันพอสมควร หลังจากนั้นเปลี่ยนช่อง ไปดูคนที่ได้ Miss Queen ของสาวประเภท 2 นะ ปีนี้ได้คนญี่ปุ่น ดูเหมือนเค้าจะเป็นนักแสดงตลกที่นี่มั้ง เพราะมีการทำสกู๊ปว่าเค้าต้องทำยังไงบ้างถึงจะได้ตำแหน่ง ไปลดความอ้วนในค่ายทหารเอย ไปฝึกการเดินแบบ แต่งหน้าเอยย ดูก็จริงจังดีนะ แต่โครตขำเลย ขำมากกกกก แต่ซึ้งตอนจบที่พอเค้าได้ตำแหน่งเค้าโทรบอกที่บ้านมั้ง ร้องไห้เลยล่ะ ขนาดฟังไม่ออกยังรู้เรื่องเลย ขำจริงๆ จำได้เลาๆ น่าจะชื่อ ไอจัง ใช่มะๆๆ น่ารักดีนะ หลังจากฮากันจนท้องคัดท้องแข็ง ก็แยกย้ายกันไปนอน ที่นอนที่นี่น่านอนจัง อุ่นมากๆ เลยแหละ และ ฝนก็ยังไม่หยุดตกเลยตั้งแต่เรามาถึง ก็ได้แต่ภาวนาว่าพรุ่งนี้อย่าตกเลยน้า..เค้าอยากดู ฟูจิซัง ชัดๆ น่ะ

ปิดท้าย สถานีรถไฟจ้า




Create Date : 26 มกราคม 2553
Last Update : 26 มกราคม 2553 16:14:35 น.
Counter : 1274 Pageviews.

2 comments
  
แวะมาขอชมภาพสวยๆให้หายคิดถึงญี่ปุ่นค่ะ

ถ่ายภาพมาสวยจัง
โดย: COCOSWEET วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:17:17:33 น.
  
สวยมาก จาตามรอยในไม่ช้า ขอบคุณที่จุดประการฝันให้
ทำโปร.ทริปกะตีตั๋วรอไว้ 2 ทริป ยุโรป กะ ออสฯ
คงเป็นทริปต่อไปแหละ
ว่างๆเข้าไปชมแลกเปลี่ยวประสบการกันนะ

https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=jackplane&month=01-2010&date=25&group=1&gblog=1
โดย: happy bike (happy bike ) วันที่: 27 มกราคม 2553 เวลา:5:47:15 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

m-e-e-n-a
Location :
ภูเก็ต  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?]



ชอบกิน
ชอบวิ่ง
ชอบว่ายน้ำ
ชอบทำอะไรก็ได้ให้เอนโดรฟีนหลั่ง
ชอบถ่ายรูป
ชอบออกเดินทาง
ชอบหลายอย่าง บางอย่างทำได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่อยากทำ

อิสระของชีวิต ไม่ใช่เพราะมีเงินเพียงพออย่างเดียว
เราต้องมีเวลาให้กับของกินที่มีประโยชน์ ทำประโยชน์ให้กับสังคม สังสรรค์เฮฮากับเพื่อนดีๆ ออกเดินทางค้นหาคำตอบของชีวิต ดูหนัง ฟังเพลง เสพงานศิลป์ เพื่อความรื่นรมณ์อีกด้าน และที่สำคัญมีเวลาใส่ใจกับคนในครอบครัวของเราด้วย ทำอย่างนี้ได้เมื่อไหร่.. ชีวิตเราจะสมบูรณ์ที่สุด