H2 : เบสบอลและเรื่องรักๆ เด็กมัธยม

H2 เป็นซีรี่ย์ที่สร้างมาตั้งแต่ปี 2005 ที่มาจากมังงะ เรื่องเดียวกัน ของอ.อะดาจิ มิซึรุ ซึ่งอาจารย์เป็นขวัญใจเรามานาน อ่านมาแค่ 3 เรื่องคือ Touch,H2 และ Rough เท่านั้น เป็นการ์ตูนที่ออกแนวกีฬา ผู้ชายๆที่อ่านเป็นเรื่องแรกๆ ถัดจากที่อ่านการ์ตูนตาหวาน ซึ่งประทับใจ อาจารย์จากเรื่อง Touch ที่สนุกมากๆๆ เมื่อก่อนที่มีการ์ตูนยังไม่ลิขสิทธิ์ อ่าน Touch แต่ละเล่มหนามากๆๆ แต่ไม่เบื่อเลย หลังจากนั้นก็มาอ่าน H2 จำได้แค่ว่าเป็นเรื่องเบสบอล และพระเอกมีสองคน ชื่อขึ้นต้นด้วย H เหมือนกันเท่านั้น แต่จำรายละเอียดไม่ค่อยได้ แต่รู้สึกว่าอ่านแล้วประทับใจนะ ส่วนเรื่อง Rough เป็นเรื่องของพระเอกกิ๊กก๊อก(ที่จริงๆ ก็มีความสามารถเรื่องว่ายน้ำนี่แหละ) นางเอกก็มีนักว่ายน้ำที่เก่งมากๆๆ มาชอบ แล้วพระเอกก็เลยต้องพัฒนาตัวเอง แต่ตอนจบหักมุมเล็กๆ สนุกดี เรื่องนี้จำได้มากที่สุดเนื่องจากน่าจะเป็นเรื่องล่าสุดที่อ่านมากกว่า พอเห็นมี H2 เป็นซีรี่ย์ก็เลยว่า ลองเอามาดูหน่อยเผื่อจะได้รำลึกถึงความทรงจำที่เคยอ่านไป เอามาดูแก้เซ็ง เพราะเรากำลังเครียดๆ อึดอัดๆ กับ Forbidden Love ของทักกี้อยู่น่ะ







เมื่อเปิดดู ปรากฏว่า... มันสนุกจนหยุดไม่ได้เลยแฮะ จริงๆ พล็อตเรื่องมันไม่มีอะไรมากเลยนะ แค่ความฝันของเด็กผู้ชาย ม.ปลาย คนนึง ชื่อ คุนิมิ ฮิโร ที่รักการเล่นเบสบอลมากๆ และมีความใฝ่ฝันที่จะไปเล่นเบสบอลระดับมัธยมปลายระดับประเทศที่สนามโคชิเอ็ง ก็แค่นั้น ตัวหนังสอนให้เรารู้ว่า ความสำเร็จในแต่ละครั้งที่ ฮิโรได้มา ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ความฝันอันยิ่งใหญ่ จะเริ่มจากสิ่งเล็กๆ เริ่มจาก โรงเรียนเล็กๆ ที่มีเพียง กลุ่มคนที่ชื่นชอบเบสบอล และร่วมมือกันฝึกซ้อมเพื่อขยายความฝันของตัวเองให้ใหญ่ขึ้นๆ ไปเรื่อยๆ และต้องมีความมุ่งมั่นกับสิ่งที่ทำจนถึงที่สุด แม้ครั้งแรกจะแพ้ก็ไม่ท้อถอย พยายามซ้อมให้มากขึ้นๆ ไปเรื่อยๆ และพัฒนาตัวเองไปไม่หยุดยั้ง เพื่อให้คู่ต่อสู้ ของเราแลกใจทุกครั้งที่เจอเรา ตัวฮิโรเอง เป็นพิชเชอร์ คือคนปา ส่วนอีกคนคือ ทาจิบานา ฮิเดโอะ เป็นแบตเตอร์หรือคนตีนั่นเอง










หนังเล่าเรื่องว่าการที่จะไปโคชิเอ็ง ไม่ได้ง่ายๆ อย่างที่คิด ต้องซ้อมๆๆ และซ้อม และเมื่อแพ้ ก็ต้องกลับไปซ้อมๆๆ เพื่อที่จะกลับมาชนะได้อีก ไม่ได้ถอดใจ ถ้าถอดใจที่แพ้ตั้งแต่ครั้งแรก ความสำเร็จก็ย่อมจะไม่มาหาเราแน่นอน แต่การที่ฮิโร มาถึงตรงนี้ได้ เค้าก็มีกำลังใจจากครอบครัว ของตัวเค้าเองและพ่อแม่ของเพื่อนสนิทแถวบ้าน คือ อาเมมิยะ ฮิคารุ ซึ่งฮิคารุ ปัจจุบันเป็นแฟนกับ ฮิเดโอะ โดยการแนะนำให้รู้จักกันผ่านทางฮิโรตอนสมัย ม.1 และคนที่สำคัญอีก 2 คนสำหรับเค้า โคกะ ฮารุกะ สาวน้อย ผู้น่ารัก ที่เคยไปดูการแข่งขันที่โคชิเอ็งสมัย ประถมและมีความตั้งใจว่าจะต้องมาช่วยทีมของโรงเรียน เพื่อจะไปแข่งที่โคชิเอ็งให้ได้ และ โนดะ เพื่อนรักสมัยมัธยมของฮิโร ที่คอยเป็นกำลังใจและให้คำปรึกษาฮิโรเสมอ และอยู่ข้างเขาตลอดเวลาไม่ว่าเขาจะเป็นอย่างไร เลือกที่จะทำอะไร







ช่วง 1-6 ตอนแรก สนุกดีนะ มันเป็นเรื่องเล่าอันสดใสของวัยซ่า ม.ปลาย มีทั้งเรื่องตลกๆ เรื่องน่ารักๆ ดูๆ คิดย้อนกลับไปตอนนั้น แล้วก็สนุกสนานดี และดูเหมือนความรักระหว่างสองคู่ระหว่าง ฮิโร และ ฮารุกะ กับ ฮิคารุ และ ฮิเดโอะ จะไปได้ดีทีเดียว









แต่หลังจากตอน 7 ไปแล้ว หลังจากที่แม่ของฮิคารุเสียไป ทำให้เหมือนฮิโรจะเสียใจกับเรื่องนี้มาก และทำให้เค้าดูเหมือนอยากจะอยู่เคียงข้างฮิคารุมากกว่าเดิม ตัวเรื่องไปลงน้ำหนักกับเรื่องรักแรกระหว่าง ฮิโร กับ ฮิคารุมากไปหน่อย ดูเหมือนฮิโรจะฝังใจว่า ถ้าตัวเองโตทันคนอื่นสมัย ม.1 แล้วเลือกที่จะสารภาพรักกับฮิคารุ เขาเองก็ไม่ต้องมาปวดใจที่ต้องแนะนำให้ฮิคารุและฮิเดโอะมารู้จักกัน และทำให้สองคนนี้เป็นแฟนกัน



ตัวฮิคารุเอง เราว่าค่อนข้างจะเห็นแก่ตัวไปนิดนึง คือ เหมือนเธอไม่ยอมเสียใครไปซักคน เธอมีฮิเดโอะเป็นแฟนอยู่แล้ว แต่เธอก็ไม่ยอมปล่อยฮิโรไปเลย บางครั้งเราดูเหมือนเธอจะพูดให้ฮิโรตัดใจ แต่ทำไปทำมา ก็กลับมาให้ความหวังอีก ทำให้ฮารุกะต้องเจ็บปวดอยู่บ่อยๆ จนทำให้ฮิเดโอะ ก็หวั่นไหวไปกับความรู้สึกของเธอ และ ฮิโร ก็เหมือนจะสับสนอีก เลยรู้สึกว่า เอ้อ... เหมือนเพลงอยากเก็บเธอไว้ทั้งสองคน แฮะ ดู แล้วออกจะหมั่นไส้ยายฮิคารุจริงจริ๊ง แม่คุณ จะเอาใครซักคนก็เอาเหอะ อิจฉาเฟร้ย ไอ้สวยเลือกได้เนี่ย ตรงนี้อ่ะ มันมีหลายช็อต หลายตอนเกิน ทำให้เหมือนดูน่าเบื่อไปนิดนึง เพราะ รู้สึกว่า ฮิคารุเนี่ย อะไรของเธอเนี่ย ไม่ทำอะไรให้เด็ดขาดจริงจังไปซะที ทำตาเศร้าสร้อยอยู่ได้ ตลอดเวลา เหมือนใจนึงอยากจะเลือกฮิโร แต่กลัวเสียฮิเดโอะ แต่ถ้าจะตัดขาดจากฮิโร ก็ไม่อยากทำเพราะอยู่ด้วยแล้วมีความสุข ส่วนฮิโร ก็แบบดูเหมือนพอฮิคารุเค้าเย็นชามา ฮิโรก็มีตัวสำรองคือฮารุกะคอยปลอบใจ ช่วยเหลือ แต่.. เหมือนเค้าก็รอคอยฮิคารุว่าจะตัดสินใจยังไง เลยไม่ทำอะไรหรือบอกอะไรกับฮารุกะเลย โอย.. ดูไปพร่ำบ่นไป สงสารฮารุกะ ฉิบ..
มาเจอคนอย่างนี้เนี่ย มันมีในชีวิตจริงๆ ใช่มั้ยเนี่ย คนเห็นแก่ตัวคนนึง ทำให้คนเจ็บปวด 3 คนพร้อมกันทีเดียวเชียวเหรอ ดูๆ ไป พร่ำบ่น.. "ยายฮิคารุ มันจะมากไปแล้วนะ"

จนท้ายสุด ฮิโร กับฮิเดโอะ ก็ได้เจอกันในสนามแข่งจริงๆ ซึ่ง ฮิเดโอะได้บอกให้ฮิคารุเลือกระหว่างเขากับฮิโรอีกครั้งหนึ่ง ตอนแรกฮิเดโอะตั้งใจจะปิดเป็นความลับระหว่างเขากับฮิคารุเท่านั้น แต่ก่อนวันแข่งวันนึงความก็แตก ทุกคนรู้กันหมด แม้แต่ฮิโร..







ถึงแม้ว่า ฮารุกะจะรู้ว่า ถ้าฮิโรชนะในวันนั้น อาจจะทำให้เค้าไปสารภาพรักกับฮิคารุ และได้สมหวังตามที่เขาตั้งใจไว้และชนะได้ทั้งเรื่องรักและเรื่องในสนาม เธอก็ยังบอกเค้าไปว่า "พยายามเข้านะ อย่าแพ้นะ" เพราะเธอรู้ดีว่า ไม่ว่าฮิโรจะเป็นอย่างไร จะรักใคร หรือจะสารภาพกับผู้หญิงคนไหน มันไม่เกี่ยวกับเธอ เพราะความรู้สึกที่เธอมีกับฮิโรนั้นก็ยังเป็นเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลง ตั้งแต่วันแรกที่ได้พบและได้รู้จักเขา คนนี้ก็รักแบบตรงกันข้ามกับฮิคารุโดยสิ้นเชิง รักแบบเสียสละ เธอก็เจ็บปวดในตอนแรก แต่เมื่อเธอรู้ว่าเธอควรจะรักฮิโรอย่างไร เพราะเธอรักในสิ่งที่เขาเป็น รักในความฝันของเขา คอยส่งเสริมความฝันของเขาตลอดเวลา ไม่เคยเอาเรื่องอะไรที่ไม่สบายใจมาให้เขากังวลเลย เมื่อเธอรู้ว่าเธอรักเขาในสิ่งที่เขาเป็น เธอก็มีความสุขนะ










ตอนสุดท้ายเหมือนฮิคารุ และฮิเดโอะจะรู้สึกตัวว่าตัวเองทำอะไรลงไป ฮิโรก็เหมือนจะเข้าใจตัวเองมากขึ้นว่าในที่สุดแล้ว ตัวเองต้องการใคร ระหว่าง รักแรกของเขา กับ คนที่รักเขาในสิ่งที่เขาเป็น และชีวิตจริงเพิ่งจะเริ่มต้นขึ้นเท่านั้นเอง








ป.ล.1 เรื่องนี้ ลุ้นจนเหนื่อยว่าตอนจบจะเป็นยังไง สมกับเป็นมังงะของ อ.อะดาจิ จริงๆ เลย

ป.ล.2 ชอบน้อง Takayuki Yamada นะ น่ารักมากๆ เลย แสดงดีอ่ะ ดูแบบเป็นบุคลิกคล้ายๆ ตัวการ์ตูนของ อ.อะดาจิ เลยแหละ ว่าหน้าตาคุ้นๆ น้องแสดง Long Love Letter ด้วย อ่ะ เรื่องนั้นก็น่ารักดี แต่เสียดายตัวเล็กไปนิดนึง เห็นว่าแสดง Densha Otoko The Movie ,Water Boy เดี่ยวจะไปสอยมาดูอีกดีกว่า

ป.ล.3 น้อง อิชิฮาระ ซาโตมิ เรื่องนี้น่ารักมากๆๆ ดูเป็นสาวเอ๋อ ซุ่มซ่าม น่ารักกว่าเรื่อง petto หรือ นักศึกษาแพทย์สาวผู้เคร่งขรึมในเรื่อง Voice เป็นอย่างมาก แสดงแล้วดูเธอน่ารัก และน่าสงสารเวลาถูกฮิคารุทำร้ายทางจิตใจแฮะ

Create Date : 22 สิงหาคม 2552 Last Update : 22 สิงหาคม 2552 15:04:06 น. Counter : 6448 Pageviews.		3 comments
Share Tweet