--- คิ ด ถึ ง คุ ณ สุ ว ร ร ณี สุ ค น ธ า ---

สองวันที่ผ่านมา ฉันอยู่กับ สายบ่หยุดเสน่ห์หาย ของคุณสุวรรณี สุคนธา นามปากกานี้ที่แม่รักและเป็นแฟนหนังสือสมัยที่ฉันยังเป็นเด็กมัธยม

ฉันอ่านหนังสือตามแม่ แม่ชอบนักเขียนท่านใด ฉันก็ชอบไปด้วย แม่อ่านหนังสือของใคร ฉันก็มีโอกาสได้อ่านด้วย

สมัยนั้น อ่านเพราะเราไม่มีกิจกรรมอะไรให้เราทำมากนัก หนังสือในตู้หนังสือแม่ที่เคยดูเหมือนมากมายมหาศาลเพราะโลกของเรายังเล็ก เห็นสิ่งที่มีตรงหน้ายิ่งใหญ่ไพศาลเสมอ
แม่รัก พระจันทร์สีน้ำเงิน ของคุณสุวรรณีมากกว่าเล่มอื่น ๆ แม่มักจะบอกว่า เหมือนชีวิตจริงของแม่ ฉันไม่เข้าใจลึกซึ้งหรอก แต่ฉันก็อ่านเล่มนี้และอ่านซ้ำเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา
แม่เป็นลลเนี่ยนคนหนึ่ง ฉันก็แอบเป็นตามแม่ แม้สมัยนั้น เราไม่ได้มีเงินทองมากมาย แต่แม่รับนิตยสารลลนาติดบ้าน รวมทั้งสตรีสารด้วย หนังสืออื่น ๆ ที่รู้จักอย่างดิฉัน ฉันจะยืมเพื่อนอ่าน หนังสือดิฉันจะมีภาพประกอบของ โต๋เต๋ ซึ่งเพื่อนรักของฉันจะตัดหน้านี้มาฝากฉัน ภาพเหล่านั้นยังคงอยู่ในสมุดบันทึกเล่มใหญ่พร้อมจดหมายของเธอสมัยเธอเรียนมหาวิทยาลัยขอนแก่น ฉันไม่เคยถามว่าเธอจำเรื่องเหล่านี้ได้หรือไม่

เราอ่านหนังสือเหมือนกันหรือเปล่า ไม่แน่ใจ เราอาจจะเด็กเกินไป แต่เราอ่านบทกวีคล้าย ๆ กัน

ฉันอ่านนิยายตั้งแต่ตอนไหน จำไม่ค่อยได้ ฉันไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าฉันหลงรักการอ่านนวนิยาย
แต่ก่อนนั้น เราหลงรักตัวหนังสือโดยไม่เคยรู้จักผู้เขียนเลย จินตนาการไปไม่ถึงว่า หน้าตา ความเป็นอยู่ ครอบครัว นิสัยใจคอเป็นอย่างไร จำแต่ชื่อนักเขียนที่ชื่นชอบไว้ในใจ แทบไม่เคยกล่าวคำขอบคุณใด ๆ ที่เขียนหนังสือนวนิยายให้อ่าน นอกจากหลงใหลได้ติดตามและตรึงเรื่องราวเหล่านั้นไว้ในใจ

ฉันอาจจะให้เวลาสำหรับหนังสือมากกว่ากิจกรรมอื่นในชีวิต ชั่วชีวิตนี้ฉันคงอ่านหนังสือที่มีอยู่ในโลกไม่หมดแน่นอน อย่าว่าแต่ในโลกเลย แค่ในบ้านตัวเองก็ยังไม่หมด อ่านเล่มเก่าซ้ำ ๆ ก็พึงใจแค่นั้น

ฉันหยิบหนังสือของคุณสุวรรณี ที่พอจะเห็นตรงหน้ามาวาง รู้สึกอยากอ่านนิยาย แต่ไม่เคยอ่าน สายบ่หยุดเสน่ห์หาย มาก่อนเลย เคยหลงรัก เก้าอี้ขาวในห้องแดง พระจันทร์สีน้ำเงิน เขาชื่อกานต์ ทองประกายแสดมาแล้ว แต่เล่มนี้มั่นใจว่าไม่เคยอ่าน

สองวันที่เอาหนังสือแนบอก ประทับใจมาก ฉันไม่อยากจะพูดถึงพล็อตใหญ่ของนิยายที่เล่มไหน ๆ ก็ต้องมี เรื่องนี้ก็เช่นกัน เป็นเรื่องราวของรักต่างวัยต่างชนชั้น เด็กสาวชาวสวนดอกไม้ ลูกกำพร้าที่กลายเป็นนางแบบนู้ดในมหาวิทยาลัยศิลปะ หาเงินส่งพี่ชายเรียน กับ พระเอกหนุ่ม นักเรียนนอก ลูกผู้ดีเก่า ... ฟังพล็อต ดูเหมือนจะน้ำเน่าแต่การเล่าและลงลึกในทุกมิติอารมณ์แก่ตัวละครทุกตัวสะกดฉันให้ใจจดใจ่ออยู่กับเรื่องราวชีวิตของตัวละครที่โลดเต้นอยู่ราวกับเคยรู้จักและใกล้ชิด สะท้อนสะเทือนใจ เวทนาสงสารจนต้องวางหนังสือลงสักพัก.....

วิธีการเล่าเหมือนดูหนัง ตัดกลับไปมา ทันสมัยมาก ประเด็นไม่หาย อารมณ์ไม่ถูกกระชากไป ทิ้งรอยอาลัย หวาน เศร้า กลิ่นความหลังวัยเยาว์ลึกซึ้ง ฝังใจ ภาพกรุงเทพคงเปลี่ยนไปมากนะ แต่ฉันไม่รู้จักกรุงเทพจึงไม่รู้หรอกว่าเปลี่ยนไปมากแค่ไหน เวลาเกือบ 50 ปีของหนังสือเล่มนี้ เป็นเหมือนบันทึกฉากเหล่านั้นได้ดี

ฉันมองเห็นแต่ดอกไม้ที่จ้อยกับแม่ปลูก เห็นเกาะเสม็ดสวยซึ้งผ่านสายตาของหมึก...เห็นความงามและความรัก

ฉันอ่านหนังสือของคุณสุวรรณีแล้วรักท่านมากขึ้น เข้าใจมากขึ้นแล้วว่าทำไมแม่ถึงรักคุณสุวรรณีมาก

เป็นไปได้หรือที่เรารักใครที่ไม่รู้จักตัวจริงของเขามากเพียงแค่อ่านหนังสือของเขา เราไม่ได้ดิ้นรนที่จะรู้จักมากกว่านี้นอกจากอยากอ่านหนังสือที่เขาเขียน

ฉันกระซิบผ่านสายลม แสงแดดถึงคุณสุวรรณีด้วยความรู้สึกที่มีที่ฟุ่มเฟือยในตัวฉันถึงเธอ ว่าฉันรักตัวหนังสือของเธอเหลือเกิน


ขอบคุณมากนะคะ
ภูพเยีย
10 กุมภาพันธ์ 2560


::

วันหยุดสามวัน ค่อย ๆ หาหนังสือคุณสุวรรณีเท่าที่มีมาอ่าน
กำลังอ่าน เก้าอี้ขาวในห้องแดงซ้ำ จำได้ว่าชอบมาก ชอบละเวง กับเปี๊ยก บางทีก็แอบนึกไปถึงเรื่องเพื่อนสนิทเหมือนกัน ละเวงกับดากานดา
อ่านใหม่ อาจจะไม่ใช่ก็ได้
ขอให้มีความสุขทุกท่านนะคะ

Create Date : 11 กุมภาพันธ์ 2560 Last Update : 11 กุมภาพันธ์ 2560 12:42:53 น. Counter : 740 Pageviews.		3 comments
Share Tweet