ดูหนังเรื่องนี้แล้ว....อดนึกถึงตัวเองสมัยเด็กๆไม่ได้...

เราไม่สวย ไม่เด่น แถมสูงเกิน บอกตรงๆว่าไม่มีใครมาปิ๊งเราเลย

แต่เราก็ไม่ได้พยามอะไรมากนัก...แค่ไปแอบๆดู  ไปเดินผ่าน ไปเดินเฉียดๆ...แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว

อดที่จะร้องไห้ไม่ได้...กับตอนที่พระเอก-นางเอก อยู่ไม่ถูกที่ ถูกเวลา

เหมือนๆกับเรา...ที่พลาดอะไร หลายๆอย่างในชีวิตไป

มันย้อนเวลา...ไม่ได้ ก็ได้แต่เก็บเอาทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ผ่านมาเป็นบทเรียน

เพื่อที่ตัวเอง...จะไม่อยู่ผิดที่..ผิดเวลาอีก...

หนังเรื่องนี้สนุก...และก็ซึ้งในเวลาเดียวกัน

อยากไปดูอีกรอบ...