คลอดธรรมชาติแบบ chill chill

พุงตอน 36W เนียนกิ๊กๆ


พุงตอน 39W เริ่มมีรอยตีนกาให้เห็นเอา week สุดท้ายนี่แหละค่ะก็มันคันจริงๆเลยอ่า


เช้ามืดของวันเสาร์ที่ 4 กค. 52 เวลา ตีสี่ครึ่งเริ่มรู้สึกปวดท้องเหมือนปวดประจำเดือนในใจก็ภาวนาขอให้เจ็บจริงเถอะลูกอย่าหลอกกันอีกเลยเพราะอยากเจอหน้าลูกจะแย่อยู่แล้ว

04.45 น. อ่ะเริ่มเจ็บอีกแล้วแต่ก็ขอนอนต่อก่อนแล้วกันเพราะยังง่วงอยู่เลยนอนเพลินๆจน

05.30 น. มันก็รู้สึกเจ็บเป็นพักๆอยู่ดีเลยลุกขึ้นไปอาบบน้ำดีกว่าเผื่อจะต้องไปโรงพยาบาลอาบน้ำเสร็จก็มาปลุกป๊อก.....ป๊อก ป๊อก ป๊อก เค้าเริ่มเจ็บท้องแล้วอ่ะคราวนี้น่าจะเอาจริงนะ เพราะเจ็บมาเกือบชั่วโมงแล้วนะ

06.30 น. ออกไปรดน้ำต้นไม้หน้าบ้านก็ยังไหวอยู่นะในใจก็คิดว่ารอให้มันเจ็บทุกห้านาทีดีกว่าค่อยไปรพ. กะว่าไม่ต้องไปนอนรอคลอดนาน
รดน้ำเสร็จก็เข้ามานั่งพักเริ่มหากระดาษ ปากกามาจดเพื่อจับเวลา แต่ก็ยังได้ pattern ที่ไม่คงที่เท่าไหร่เจ็บทุก 5 นาทีบ้าง 10 นาทีบ้าง บางทีก็เลยไปถึง 20 นาที

8.30 น. โทรไปที่ห้องคลอดโรงพยาบาลเจริญกรุงประชารักษ์ดีกว่า....คุณพยาบาลค่ะเริ่มเจ็บท้องถี่ขิ้นเรื่อยๆ แล้วค่ะ......ต้องถี่แค่ไหนค่ะถึงต้องรีบไปโรงพยาบาล คุณพยาบาลก็แนะนำให้ว่า ลองจับเวลาดูนะค่ะถ้าภายใน 5 นาทีเจ็บสัก 10 ครั้งก็ให้มาได้เลย เราก็นึกในใจโอ้วยังอีกห่างไกลนัก หลังจากนั้นก็จัดการถูบ้านก่อนดีกว่ากวาดไปเจ็บไปพอเจ็บก็หยุดพักหายเจ็บก็กวาดต่อยังรู้สึกสบายๆอยู่เลยอ่ะ พอถูบ้านเสร็จเริ่มไม่มีอะไรทำเพราะปกติก็จะเข้าไปทำงานที่โกดัง......ป๊อกไปโกดังกันไหมแบบว่าอยู่บ้านเฉยๆมันเบื่ออ่ะ เอ้าไปก็ไปก่อนถึงโกดังเกิดอยากกินไก่ทอดกับส้มตำแบบว่าอยากกินมาหลายวันแล้วพอนึกออกก็ขับรถเลยทุกวัน วันนี้ไม่พลาดก็เลยซื้อซะเต็มเหนี่ยวเลยค่ะ

9.45 น. ถึงโกดังก็ได้นั่งจัดของสมใจอยากฆ่าเวลาไปได้อีกเกือบชั่วโมงระหว่างวนั้นก็จัดของไปปวดไปเป็นระยะแต่อย่างว่ามันเจ็บแบบทนได้สบายมาก

11.30 น. เริ่มหิวข้าวแต่เดี๋ยวขอเข้าห้องน้ำก่อนนะเนื่องจากนั่งนานเริ่มปวดปัสสาวะพอถ่ายเบาเสร็จก็ได้ยินเสียง "" โป๊ะ"" ขอย้ำว่าดังแบบนี้เลยในใจคิดว่าเอาแน่แล้วตรูอดกินส้มตำอีกตามเคย ลองก้มลงดูที่ซักโครกโอ้วเลือดอาบแดงแจ๋เลยค่ะ....รีบใส่ผ้าอนามัยแทบไม่ทันแล้วร้องเรียกป๊อกทันทีเลยค่ะ ป๊อกๆไม่ทันกินข้าวอีกแล้วไปโรงพยาบาลกันเหอะ(แกสองคนนี่ใจเย็นกันจริงๆ บอกให้ไปตั้งนานยังไม่ยอมไปกันอีก.....เสียงแม่สามีค่ะ 555)

ระหว่างเดินทางต้องอาศัยราวโหนในจังหวะที่มดลูกบีบตัวแต่ก็โอเคค่ะ ทนได้อีกตามเคยนึกขึ้นได้โทรบอกหมอวันชัยดีกว่าว่าจะไปรพ.แล้วหมอจะได้มีเวลาเตรียมตัว คุณหมอค่ะมีเลือดอกแล้วค่ะ งั้นตรงไปที่รพ.เลยนะว่าแต่คลอดที่รพ.ไหนนะ อ้าวงงทำไมหมอถามแบบนี้หว่า สงสัยหมอคงทำคลอดหลายที่มั๊ง เจริญกรุงประชารักษ์ค่ะ อ๋อครับๆ

11.50 น.ถึงโรงพยาบาลนั่งรถเข็นเข้าไปซักประวัติแล้วก็นั่งรอแฟ้มประวัติอยู่เกือบ 20 นาทีระหว่างนั้นก็นั่งปวดไปเรื่อยสงสัยจะออกที่หน้ามากไปหน่อยจนคุณพยามยามถามว่าไหวไหมค่ะคุณแม่.......มันบีบเป็นพักๆอ่ะค่ะแต่ทนไหวค่ะ รอซักพักก็มีเจ้าหน้าที่เข็นขึ้นไปที่ห้องคลอดชั้น 5 แล้วค่ะ

12.15 น. ถึงห้องคลอด......คุณแม่ชั่งน้ำหนักหน่อยค่ะ....อ๋อค่ะ 73 กก. ค่ะ(ท้องนี้สิริรวมขึ้นมา 10 โลค่ะ)
คณแม่เดินตามมาเลยนะค่ะ ถอดเสื้อ ถอด กกน. ออกให้หมดเลยค่ะแล้วก็เปลี่ยนเป็นชุดโรงพยาบาลจำได้ว่าปวดท้องจนตัวงออยู่ซะ 2 ทีกว่าจะถอดเสร็จ จากนั้นก็โดนโกน โดนเอาเครื่องวัดปากมดลูกใส่เข้าไปแล้วแต่ก็ไม่เห็นเจ็บนี่หน่า ปากมดลูกเปิด 9 cm. แล้วค่ะคุณแม่มิน่าถึงปวด ว่าแต่ทนได้งัยเนี่ยคุณพยาบาลถาม ส่วนเรามัวแต่งง โหเปิด 9 cm. แล้วเหรอพอรู้ว่าเปิดเกือบหมอแล้วที่นี้เริ่มรู้สึกปวดหนักและถี่กว่าเดิมอีกซะอย่างนั้น คุณแม่ลุกขึ้นเลยค่ะไปที่เตียงคลอดเลย ลุกไม่ไหวค่ะแป๊บนึงนะค่ะกำลังบีบอยู่เลย คุณแม่ต้องเร็วๆหน่อยนะค่ะเดี๋ยวก็คลอดกันตรงนี้หรอก นึกในใจว่ายังหรอกฉันยังไม่รู้สึกว่าอยากเบ่งเลยเนื่องจากอ่านข้อมูลมาเยอะอยู่ 555

เตียงคลอดนึกว่าอยู่ใกล้ๆเห็นให้เดินไปไกลขนาดนี้ทำไมไม่ให้นั่งรถเข็นว้า เดินผ่านเตียงรอคลอดไปหลายเตียงอยู่นึกในใจว่าดีจังที่ไม่ต้องมานอนรอแบบนี้เดินผ่านโลด.....และแล้วก็ถึงเป้าหมายเตียงที่ 5 ขึ้นเตียงแล้วก็นอนรอ คุณพยาบาลก็มาถอดนาฬิกา เก็บใส่ถุงให้และแขวนไว้ที่หัวเตียง สิ่งที่ลืมไม่ได้คือลิปมันกันปากแห้งกำไว้ในมืออย่างแน่นเลยค่ะ คุณแม่ฝากท้องกับคุณหมอท่านไหนค่ะ ฝากพิเศษกับคุณหมอวันชัยค่ะ อ๋อค่ะเดี๋ยวจะโทรแจ้งคุณหมอให้นะค่ะ ถ้าคุณแม่ปวดมากก็ให้หายเข้าลึกๆ นะค่ะ ลูกจะได้ได้ออกซิเจนด้วย....ค่ะ...ค่ะ โหนราวข้างตียงก็ได้นะค่ะ แล้วขอนอนตะแคงได้มั๊ยค่ะ ได้ค่ะจะนอนท่าไหนก็ได้ค่ะ ณ ตอนนั้นมันปวดหนักมาก และถี่มากค่ะแต่อย่างไรก็ทนไหวค่ะปวดทีก็โหนราวเตียงที พยาบาลก็เดินมาดูอาการค่อนข้างบ่อย ก็เลยขอผ้าชุบน้ำขอเช็ดหน้าหน่อยค่ะ โหสดชื่นขึ้นเยอะ
เลยค่ะ สลับกับการทาลิปมัน คุณแม่ต้องการยาดมด้วยมั๊ยค่ะ ไม่แล้วค่ะแค่สองอย่างนี้โอเคแล้วค่ะ

นอนปวดอยู่เกือบชั่วโมงพยาบาลก็เข้ามาบอกรอหมอก่อนนะค่ะ ในใจนึกเราอุตส่าห์โทรบอกก่อนตั้งนานแล้วทำไมหมอไม่มาซะทีน้าจะรอไม่ไหวอยู่แล้วนะเนี่ย ต้องรอหมอเหรอค่ะคลอดกับคุณพยาบาลไม่ได้เหรอค่ะแบบว่าอย่างเบ่งแล้วค่ะ รอก่อนนะค่ะหมอใกล้มาถึงแล้วค่ะอีกซัก 20 นาทีก็ได้ยินเสียงหมอแล้วแบบว่าชิวมากเดินทักพยาบาลมาตลอดทางพอถึงเตียงคุณหมอก็เดินมาทักเป็นงัยบ้าง เงียบครับไม่ตอบเนื่องจากกำลังปวดอยู่เลย หมอก็ไปเปลี่ยนชุดแล้วเข้ามาตรวจปากหมดลูกอีกครั้ง ....เปิดหมดแล้วนี่ถ้าอยากเบ่งก็เบ่งเลยนะครับเบ่งแบบเบ่งอึนะครับแต่อืมมยังไม่ค่อยเห็นหัวเด็กเลยนะลองจับนั่งดูนะ......แล้วหมอก็เดินจากไปแต่ยังแอบได้ยินเสียงหมอแอบไปเม้าท์กะคุณพยาบาลอย่างสนุกสนาน

คุณพยาบาลก็เตรียมหมอนสามเหลี่ยมใบใหญ่ๆมาให้บอกให้ลองลุกนั่งคร่อมเตียงเอาหมอนสามเหลี่ยมยันไว้ด้านหน้าบอกว่าถ้าปวดก็เบ่งได้เลยเราก็งงหน่ะซิค่ะถ้าเบ่งแล้วลูกจะออกมาได้อย่างไรอ่ะก็เล่นนั่งทับไว้แบบนี้
นึกดูอีกทีสงสัยเป็นการเอาแรงโน้มถ่วงช่วยให้ลูกออกมาเร็วอ่ะค่ะคุพยาบาลบอกว่าขออยู่ท่านี้สักครึ่งชั่วโมงก็ดีเหมือนกันค่ะได้เปลี่ยนท่าบ้างดีกว่านอน
อย่างเดียว

เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว......เตียงข้างๆก็ร้องเรียกพยาบาลว่าเด็กจะออกแล้วนะค่ะจะเบ่งแล้วเห็นคุณหมอวันชัย(หมอที่เราฝากพิเศษ)คว้าเสื้อกราวน์วิ่งเข้าไปก่อนเลยประทับใจแกมากๆเลยค่ะแกยินดีที่จะทำคลอดให้แม้แต่คนที่ไม่ได้ฝากพิเศษกับแกคุณหมอก็บอกให้แม่คนนั้นเบ่ง เห็นเบ่งอยู่ 3 ทีเองก็ได้ยินเสียงเด็กร้องแล้วอ่ะค่ะ ทำไม่มันง่ายขนาดนี้เนี่ย
ส่วนเราเบ่งอยู่ตั้งนานไม่เห็นออกมาง่ายๆบ้างเลยอ่ะ แล้วแกก็จัดการเย็บแผลสัก 10 นาทีเองมั้งค่ะก็เสร็จแล้ว

พอเสร็จเคสข้างเตียงแกก็เดินมาหาอีกรอบ เป็นไงบ้างไหวไหม ไหวค่ะหมอ สำหรับท้องแรกหมอให้เวลาเบ่งได้ไม่เกิน 2 ชั่งโมงนะถ้าเกินคงต้องผ่าออกแล้วหล่ะ....โอ้วนึกอยู่ในใจลูกแม่รีบๆเลยนะแม่ไม่อยากโดนกรีดพุงนะ แต่ก็ตอบหมอไปว่า ค่ะหมอผ่าก็ได้ค่ะ คุณพยาบาลเดินมาแซวสงสัยจะรอฤกษ์ เลยไม่ยอมออกมาซะที คุณหมอขอตรวจปากมดลูกอีกครั้งนะ อืมเห็นหัวเด็กมากขึ้นกว่าเดิมนะอย่างนี้ลองใช้เครื่องช่วยดูดออกดีกว่า แกก็หันไปสั่งพยาบาลให้เตรียมเครื่องมือไม่ถึง 3 นาทีเครื่องมือทุกอย่างก็พร้อมโดนจับขึ้นขาหยั่งเรียบร้อย และแล้วก็โดนกรีดฝีเย็บแบบไม่ทันตั้งตัว ไม่เจ็บเลยซักนิด หมอก็หันไปบอกคุณพยาบาลผมขอตัวช่วยอีกหนึ่งแรงช่วยดันเด็กหน่อย แกหมายถึงให้คุณพยาบาลมาช่วยกดที่ท้องแม่อ่ะค่ะระหว่างนั้นแกก็สอดเครื่องมือเข้าไปในช่องคลอดไม่รู้สึกเจ็บเลยค่ะวินาทีนั้นและทุกคนก็รอจนกระทั่งมดลูกบีบตัว ....... บีบแล้วค่ะหมอ เราก็เบ่ง หมอก็ดูด พยาบาลก็กดท้องอย่างแรง กลายเป็น 3 แรงแข็งขันแค่ครั้งแรกหัวลูกก็ออกแล้ว เราถึงกะร้อง" โอ้ววว " พอบีบครั้งที่สองเราก็เบ่ง ที่นี่ออกมาครบทั้งตัวเลยค่ะ โหตัวใหญ่นะเนี่ย คุณพยาบาลอุทาน แล้วหมอก็ยกลูกขึ้นมา
ไว้ที่พุงเออตัวเขียวๆซีดๆ แต่ไม่มีไขเลยสักนิด เราได้แต่จ้องลูก.....ไชโยเราคลอดเองสำเร็จแล้วออกมาได้งัยเนี่ยตัวเบ้อเร้อ หมอก็จัดการตัดสายสะดือ และบอกเวลาคลอด บ่าย 3 โมง 33 นาที แล้วเค้าก็เอาลูกไปทำความสะอาดระหว่างนั้นเราก็รอคลอดรก แป๊บเดียวรกก็ออกมา หมอยังเอามาโชว์ให้ดูถามว่าเคยเห็นมั๊ย จะเคยเห็นได้งัยค่ะหมอนี่ท้องแรกนะค่ะว่ามันใบใหญ่มากค่ะเส้นผ่านศูนย์กลาย 1 ฟุตเห็นจะได้จากนั้นก็นอนเย็บแผลเรามีริดสีดวงด้วยนะเนี่ย ค่ะค่ะตอบไปอย่างนั้นเพราะไม่รู้เหมือนกันว่าต้องจัดการกะมันอย่างไร ระหว่างนั้นก็ฉีดยากันตกเลือดที่ต้นแขนด้วย นอนคุยกับหมอไปเรื่อยๆตลอดเวลาที่เย็บแผล เย็บอยู่เกือบ20 นาทีเห็นจะได้หมอบอกว่าต้องนานกว่าคลอดเองเพราะเราใช้เครื่องดูกแผลมันจะใหญ่กว่านะ นี่เราคลอดแบบธรรมชาติเข็มน้ำเกลือยังไม่มีเลยยาเร่งก็ไม่ต้องใช้......แล้วคุณพยาบาลก็เอาป้ายข้อมือลูกมาให้ดูเด็กผู้หญิงป้ายสีชมพู คุณแม่ชื่อ นามสกุลอะไรค่ะ เราก็ตอบไป ถูกต้องนะค่ะเดี๋ยวขอเอาเด็กไปให้คุณพ่อ กะคุณยายดูก่อนนะค่ะ อ๋อค่ะ เราก็นอนเย็บแผลต่อไปพอเริ่มท้ายๆเหมือนยาชาหมดฤทธิ์อย่างไรไม่รู้เหมือนเย็บสดเลยอ่ะค่ะหมอแกก็ได้แต่บอกว่าอีกนิดเดียวนะ.....อ่ะค่ะอีกนิดเดียวก็ไม่เป็นไรทนเอาก็ได้พอเย็บเสร็จแล้วแกก็ขอเอาสำสีออกจากช่องคลอดเห็นแกนับ 1 ถึง 3 เหมือนใส่ไว้ 3 ก้อนต้องเอาออกให้หมดคุณหมอเล่นทั้งล้วงทั้งกดจนเจ็บเลยค่ะแกบอกทนหน่อยนะไม่งั้นเดี๋ยวตกเลือด และแล้วก็สวรรค์มาโปรดคุณพยาบาลเอาน้ำแดงมาให้กิน กินไปครึ่งแก้วโหสดชื่นที่สุด แล้วก็ได้นอนพักซัก 5 นาทีคุณพยาบาลก็นำลูกมาดูดนมเพือ่เป็นการดูดกระตุ้น เห็นเจ้าตัวเล็กแต่ไกลอ้าปากมาเลยรู้งานที่สุด คุณพยาบาลยังขำเลย พอถึงนมปุ๊บงับปั๊บเลยค่ะดูดอยู่ซัก 15 นาทีได้แม้ไม่มีน้ำนมแต่ลูกสาวก็ดูดเหมือนกับมีนมให้กินเลยไม่ร้องเลยซักนิด จากนั้นคุณพยาบาลก็เอาลูกไปให้อากง กับอาม่า ดูอีกครั้งที่นี้เราก็ได้นอนพักยาวเกือบ 2 ชั่วโมง ตลอดเวลาไม่ได้หลับหรอกค่ะมัวแต่งงว่าเบ่งเค้าอออกมาได้อย่างไรหนักตั้ง 3360 กรัม ยาวตั้ง 53 ซม.

และแล้วคุณพยาบาลก็เข้ามาเรียกให้ลุกขึ้นเพราะจะพาไปที่ห้องแล้ว ก่อนขิ้นห้องยังได้กินข้าวเย็นที่ห้องคลอดอีก เป็นข้าว 1 จาน ไข่ต้ม 1 ใบ
และก็แกงลูกชิ้นกับฟัก กินซะเรียบทุกอย่างเนื่องจากหิวมาก กินข้าวเสร็จก็ล้างหน้าทาแป้งซะเนียนเลยก่อนออกไปพบกับญาติและสามีที่รออยู่
หน้าห้อง หน้าคงขาวไปหน่อยน้องสาวเลยทักว่านี่ไปคลอดลูกมาเหรอเนี่ยทำไมสดชื่นขนาดเนี่ย

อยากจะให้กำลังใจสำหรับคนที่ตั้งใจจะคลอดเองค่ะว่ามับเจ็บอยู่ในขั้นที่เราทนได้จริงๆ ค่ะ และก็ภูมิใจมากที่เราเบ่งเค้าออกมาได้เอง

ลูกสาวชื่อน้องปอนด์ค่ะ ภาพที่ถ่ายอายุ 2 วันค่ะ

Create Date : 25 มีนาคม 2554 Last Update : 25 มีนาคม 2554 22:27:39 น. Counter : 3210 Pageviews.		3 comment
Share Tweet