All Blog
ชีวิตหลังlayoff (3) เคลียร์โต๊ะ
หลังจากที่ว้าวุ่น อยู่คนเดียว แล้วก็ยังอยู่คนเดียวต่อไป

"จะทำเพื่อคนอื่นทำไมนักหนาเนี่ย ..แล้วบอกเขาว่าจะทำวันสุดท้ายเมื่อไหร่?"
"31ธันวา ก็เจ้านายจะมารับมอบกุญแจตึกวันจันทร์เนี่ยก็ต้องเคลียร์ให้เสร็จน่ะ"....
"เออ ..หยุดได้แล้วนิ ไม่ต้องทำอะไรแล้ว เดี๋ยวเขาก็หาคนมาเก็บเองล่ะ ไหนบอกหลังปีใหม่จะส่งเจ้าหน้าที่มาไง"

เบื่อจัง ตอบคำถามซ้ำไปมาอยู่นั่นล่ะ ฉันก็อย่างนี้ ทำงานแล้วก็ทำจนสุดๆ จะเพื่อใครก็ช่าง มีความสุขกับการได้วุ่นๆกับงานนี่นา มันดีกว่าตอนที่ไม่มีอะไรจะทำมากกว่าหลายเท่านัก ใครไม่เคยอยู่ว่างๆไม่เข้าใจหรอก

ทาง head office เขาก็เห็นใจนะ เขาทราบแล้วว่าเหลือเราอยู่โยงที่ออฟฟิสคนเดียว ไอ้ครั้นจะวานให้เราเก็บของทุกอย่างมากองรวมๆไว้คนเดียว ก็คงจะทำไม่ทันวันจันทร์นี้แน่ๆมันตั้ง 4 ชั้น ของจุกจิกด้วย หลายแผนก ไหนจะห้องเด็ก ห้องขาย ห้องทำงานเซล ห้องน้ำ ห้องเก็บของ โอ้ย.. ยังไงก็จะทำเท่าที่ได้ให้เขานั่นล่ะ แถมยังบอกเราให้ keep in touch ไว้ด้วย

โทรเล่าให้แม่ฟัง เท่านั้นล่ะ แม่นั่งรถทัวร์มาหาเลย และแม่นี่ล่ะที่เป็นแรงคอยช่วยเราทำสต๊อคจนเสร็จได้ส่งรีพอร์ต แม่มาอยู่ใกล้ๆเสมอเวลาที่เราตกต่ำ อย่างครั้งที่แล้ว แม่ฟังแล้วถามคำแรกเลยว่า "ให้แม่มาอยู่เป็นเพื่อนไหม?"

แม่มานอนอยู่ด้วยสามสี่วัน วันสุดท้ายเราว่าจะพาไปเล่นน้ำทะเลอย่างที่แม่ต้องการแต่พอเข้าสำนักงานก็มีงานเข้ามาให้ทำตลอดจนค่ำมืด มีโทรศัพท์ทั้งวันคอยสั่งงาน โปรแกรมเที่ยวของแม่ก็เลยพับไป แม่บอกไม่เป็นไร ไว้ค่อยมาเยี่ยมอีกก็ได้ แต่เราก็รู้สึกไม่ดีที่สัญญาเขาไว้แล้วไม่ได้ทำให้แม่

ไปส่งแม่ถึงกรุงเทพฯ ต้องนั่งรถทัวร์ต่อไปบ้าน น้องชายโทรมาถามไถ่ถึงไหนแล้วเพราะแม่ขาไม่ดี เดินโขยกเขยก จะเหนื่อยง่ายแล้วไหนจะขึ้นรถขึ้นรา ฉันบอกน้องว่ามาส่งด้วยตัวเอง ไม่ต้องห่วง..

แม่ไปแล้ว ฉันเดินอยู่ที่หมอชิตหน้าตาเศร้าสุดๆไม่เข้ากับเสื้อผ้าเริ่ดๆที่อุตส่าห์ใส่มาสวยส่งแม่ ไม่มีอารมณ์บรรเจิดใดๆทั้งสิ้น เดินวน(จริงๆนะ)อยู่ในสถานีหมอชิต คิดเรื่อยเปื่อยอย่างคนที่ไม่อยากคิด น้ำชามะนาวเย็นๆทำให้สดชื่นขึ้นมาได้ขีดเดียว แล้วก็เดินไปช่องซื้อตั๋ว
"ที่เดียวค่ะ"
ฉันกำลังจะกลับ โดยไม่แวะเที่ยวกรุงเทพฯ!!
นี่มันอะไรกัน อาการหนักอยู่นะเนี่ย ผิดปกติวิสัยที่คลั่งไคล้ชอบอยู่กรุงเทพฯนานๆ
และแล้วฉันก็ขึ้นรถ ได้มองผ่านหน้าต่างรถตอนกลางวัน เห็นภาพที่ไม่เคยได้เห็นมาก่อนระหว่างทางกลับ นี่เรียกว่าครั้งแรกที่กลับตอนกลางวันก็เลยได้เห็นบ้าน คอนโด ตึกสูง สลัม จนพ้นเขตเมืองก็เห็นโรงงานข้างทาง ทำให้ไม่อยากหลับตานอนเอาแรง คิดไปถึงการทำงานในโรงงาน

โรงงานพวกนี้บางแห่งได้รับผลกระทบเช่นกัน จนต้องปิดตัว บางแห่งลดพนักงานเหมือนที่เราโดน บางแห่งลดแค่โบนัส ให้ตายเถอะพระเจ้า! ที่ออกมาประท้วงว่าได้โบนัสน้อย อย่างน้อยเขาก็โชคดีกว่าเรามากที่ยังมีงานทำ มีเงินเดือน เฮ้อ...กลับไปอาจจะต้องคิดเรื่องแหล่งงานใหม่อีกสักรอบสิเรา.



Create Date : 28 ธันวาคม 2551
Last Update : 28 ธันวาคม 2551 16:41:54 น.
Counter : 300 Pageviews.

4 comment
ชีวิตหลังlayoff (2) คริสมาสต์ อย่าคิดมาก..
หลังจากวุ่นวายกันยกหนึ่ง ทุกคนก็เริ่มวงแตก แยกกันหางาน บางส่วนก็ไม่มาอีกเลย..
เรากับน้องสาวคนสวยก็มาถ่ายรูปกับต้นคริสมาสต์ที่อุตส่าห์ช่วยกันตกแต่ง ต้อนรับเทศกาลและเจ้านาย รวมถึงสร้างบรรยากาศที่สดชื่นบริเวณล้อบบี้

ให้ตายสิ เพิ่งจะได้ชื่นชมกับมันไม่กี่วัน ก็มีอันต้องเก็บทุกอย่างลงกล่องไว้ตามเดิม...

"คริสมาสต์นี้ อย่าคิดมากไปกว่านี้เลย"...เสียงปลอบใจกันเองแว่วอยู่เบาๆ
พระเจ้าพระองค์จะแลกมันกับอะไรจากชีวิตลูกอีก??

เฮ้อ...








Create Date : 25 ธันวาคม 2551
Last Update : 25 ธันวาคม 2551 20:25:37 น.
Counter : 337 Pageviews.

0 comment
ชีวิตหลังเลย์ออฟพนักงาน..(1)
-1-


เอาเป็นว่าอยู่ไม่รอดกันเลยทีเดียว เพราะพิษเศรษฐกิจหนึ่ง พิษการปิดสนามบินหนึ่ง เฮ้อ..ราษฎรณ์ตาดำๆอย่างเราและเพื่อนที่ทำงานต้องถึงกับโดนเชิญออกจากงานเนอะ

เนื่องจากกิจการที่ทำกันนั้นต้องพึ่งพาลูกค้านักท่องเที่ยว เป็นกิจการที่พัก โรงแรมอะไรประมาณนั้น เมื่อเกิดผลกระทบอย่างรุนแรงตามที่อ้างแล้วมันก็เลยต้องยุบสาขาที่ต่างจังหวัด

โดนเข้าเต็มๆ ตอนเช้าวันจันทร์ 8 ธันวา 51..

เจ้านายเดินทางมาเปิดประชุมพวกเรา แจ้งให้ทราบเป็นอันชัดเจน หลังจากที่มีข่าวลือมาหลายสัปดาห์ว่าเราจะรอดกันไหม แล้วยิ่งมาเจอสถานการณ์ที่เกี่ยวกับการเมืองที่กรุงเทพฯนั่น มันชัดแล้วว่า "เราต้องปิดตัว" หลายคนโล่งใจที่มันไม่คาราคาซัง จะได้เริ่มหางานใหม่จริงจังเสียที แต่หลายคนอึ้งเพราะคิดจะหางานใหม่ที่มันจ่ายงามแบบนี้ออกจะยากแล้ว

คนโสดยังไม่มีภาระมากเท่าคนแต่งงานมีลูก นี่น้องคนหนึ่งลาคลอดอยู่ก็ต้องเข้าประชุมรับทราบด้วย แทบจะร้องไห้กันเลย คิดไปถึงว่าคลอดแล้วแม่ตกงานนี่จะเอาที่ไหนมาจ่ายค่าผ้าอ้อม ค่านมลูกปีหน้าวะ?

สีหน้าทุกคนไม่ดีนัก มีที่ปั้นหน้ายิ้มแห้งๆก็เป็นเซล ไม่รู้หรอกว่าเขามีแผนชีวิตกันอย่างไร บางคนเพิ่งเข้ามาทำงานกับเราก็ถอนหายใจกันเลยทีเดียว น้ำตาปริ่มๆ ตาแดงๆ เจ้านายเองก็ก้มหน้าไม่สบตาพวกเราอย่างเคย พูดก็ไม่ค่อยออก ไม่รู้จะอธิบายอะไรได้ดีกว่านี้ว่าทำไมเราต้องปิด เเละแน่นอนมันก็ไม่ใช่ความผิดของพนักงานเลย เฮ้อ...

ตอนบ่ายทุกคนแสตนบาย อยู่ออฟฟิส คุยกันว่าจะทำประวัติส่งไปสมัครงานอย่างไร น้องๆมาปรึกษา ทุกคนจองคอมพิวเตอร์โดยพร้อมเพรียง เจี้ยวจ๊าว ทำ RESUME เอารูปมาแอดลงไปในไฟล์ เจ้านายอยู่ในห้องต้องปิดประตูไว้กันเสียง

มีเอกสารส่งมาจากสนง.ใหญ่ เข้าพบเจ้านายทีละคนในห้อง เพื่อรับฟังข้อความเลิกจ้างในเอกสารตามกฎหมายและลงนามลาออก
ทางบริษัทจ่ายค่าชดเชยให้ 1 เดือนเต็มเนื่องจากแจ้งพนักงานกระทันหันก่อน 30 วัน ว่างั้น..ก็ยังดีนั่นล่ะ พอหายใจไปได้อีกหน่อย

ทุกคนเอายูนิฟอร์ม+ป้ายชื่อมาคืนออฟฟิส เราเป็นธุรการต้องเก็บข้อมูลและติดต่อไปที่สนง.ใหญ่ และที่สำคัญ เจ้านายอินฟอร์มว่าฉันคนเดียวที่ยังต้องสแตนบายอยู่ออฟฟิสจนถึงสิ้นเดือนธันวา โอ้ว ...แม่เจ้า ตรูคนเดียวนี่นะ

-2-


วันแจ้งข่าวร้ายผ่านไป ทุกคนร่ำลากันแต่ก็บางส่วนเท่านั้นที่ยังอยู่ ฝ่ายเซลกับแอดมินยังอยู่เพื่อเคลียร์ตัวเอง และงานมอบหมาย

เซลคนหนึ่งเจ้านายวิ่งเต้นช่วยเหลือ หาตำแหน่งให้ที่อีกสาขาหนึ่งแต่ก็ไม่ได้ไป เจ้าตัวคิดว่า ถ้าหากสถานการณ์ไม่ดีอีกนานหลายเดือนไปที่นั่นคิดหรือว่าจะมีลูกค้าเข้ามาให้เราทำการขาย ทำให้ได้คิดว่า งานการขายนี่ต้องคิดหน้าคิดหลังเยอะเหมือนกันนะ สภาพเศรษฐกิจทั่วโลกแบบนี้..ใครจะควักกระเป๋ามาเที่ยว เก็บเงินไว้ทำอย่างอื่น ไว้กินข้าว ไม่ดีกว่าหรือ

ฉันเข้ามาเก็บของ วุ่นวายทำอะไรกันรู้ไหม ช่วยน้องๆเขาผลิตเรซูเม่ ยังไม่เสร็จ ยังไม่สวยพอจะส่งไปสมัครงานก็มานั่งทำคอมกันต่อน่ะซี๊...





Create Date : 18 ธันวาคม 2551
Last Update : 23 ธันวาคม 2551 15:57:11 น.
Counter : 266 Pageviews.

2 comment
party อีกละ เลี้ยงวันเกิดที่เดิมเลยแก
ทำไมต้องที่เดิม? ตรูจะรู้ไหม เอ้า แล้วแต่เจ้าภาพ อันนี้วันเกิด
สนับสนุนโดยร้านอร่อยจัง ( แหม ตั้งชื่อร้านดี เป็นศิริมงคล)








แถม





Create Date : 03 ธันวาคม 2551
Last Update : 3 ธันวาคม 2551 17:50:22 น.
Counter : 342 Pageviews.

0 comment
partyเลี้ยงส่งน้องที่ทำงาน
เลี้ยงส่งน้องชาย ไปคาราโอเกะกันหน่อย

ดื่มๆๆๆ


ที่เหลือ ตามไปดูที่สไลด์นะจ้ะ อุอุ..


//




Create Date : 30 ตุลาคม 2551
Last Update : 30 ตุลาคม 2551 21:51:10 น.
Counter : 410 Pageviews.

1 comment
1  2  3  4  5  6  

podduang-pk
Location :
ขอนแก่น  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



โลกนี้เป็นสถานที่เรียนที่กว้างใหญ่ ฉันได้เรียนทุกนาทีที่หายใจ..ฉันอยากมีความสุขที่อยู่ตรงนี้ ก็เท่านั้นเอง


msn-email : podduang-pk@hotmail.com
..ยินดีสนทนาก๊องแก๊งงงงงงงงง..
...วันนี้ มีความสุขกับสิ่งที่รักบ้างหรือยังจ้ะ... ..ลองเข้าไปดูของข้างล่างดูนะ เราลองทำลิ้งค์ไปที่อเมซอนดูน่ะ