• หน้าบ้านชานเรือน
• เรื่องสั้น
• เปาบุ้นจิ้น...ผู้ทรงความยุติธรรม
• บันทึกของคนเดินเท้า
• คุ้ยวรรณคดี สามก๊ก
• สังสรรค์สนทนา
• ฮ่องเต้ห้าแผ่นดิน
• รวมร้อยกรอง
• กว่าจะถึงวันนี้
• ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ
• ธรรมะคือคุณากร
• ขุนช้างขุนแผน ฉบับรวบรัด
• พระอภัยมณี ฉบับเร่งรัด
• คนดีแผ่นดินซ้อง
• คนซื่อแห่งกังหนำ
• พงศาวดารจีนยุครัตนโกสินทร์
• นักรบสองแผ่นดิน
• ทหารเสือแผ่นดินถัง
• ยอดคนแผ่นดินเหม็ง
• คนชั่วแผ่นดินจิ้น
• ย้อนอดีต ของ พญาเขินคำ
• เรื่องสั้นหรรษา
• เรื่องเล่าของคนวัยทอง
• เรื่องธรรมดาของคนธรรมดา
• ย้อนอดีต
• สัพเพเหระคดี
• อะไรก็ได้
• บันทึกของผู้เฒ่า
• ฝึกหัดวางภาพ
• ภาพเก่าเล่าเรื่อง
• ผู้เฒ่าเล่าอดีต
• เรื่องของคนกับหมาและแมว
• พลิกพงศาวดาร
• หลานปู่
• บันทึกของผู้เฒ่า ๒๕๕๕
• เรื่องไม่ขำ
• นิทานชาวสวน
• หลากชีวิตในพงศาวดารจีน
• สยุมภู ทศพล
• สามก๊กฉบับคำกลอน
• สามก๊กคำกลอนประกอบภาพ
• สามก๊กฉบับคำกลอน ขบวนที่ ๒
• เก็บตกจากตู้หนังสือ
• คุยกับเจียวต้าย
• โลกสดใส
• ตำนานลิ่วล้อ
• คุ้ยสามก๊ก
• คลังแห่งปัญญา
• ทบทวนนิยายจีน
• สามก๊กฉบับคำกลอนขบวนที่ ๓
• ทบทวนสามก๊ก
• จากคลับสามก๊ก
• เรื่องเล่าจากอดีต
• จากกระทู้นอกเรื่อง
• ภาพในอดีต
• นิยายธรรมะ
• สามก๊กฉบับมหาอุปราช
• ภาพเก่าเล่าอดีต
• ยิ้มคนเดียว
• สามก๊กฉบับลายคราม
• สามก๊กฉบับลิ่วล้อ

ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องรีบ ขณะที่ คุณฉาบสี กำลังนั่งคุยกับ คุณฉมศักดิ์ เพื่อนของ คุณชัดชัย สามีของเธอ ท่านกลางแสงไฟสลึมสลืออยู่ในห้องรับแขก ที่บ้านของเธอเอง จนกระทั่งเลือดในกายของทั้งสองอุ่นได้ที่ดีแล้ว ก็มีเสียงกริ่งโทรศัพท์ดังกังวาลขึ้น จนถึงกับสดุ้งด้วยกันทั้งคู่ คุณฉาบสีรีบลุกขึ้นไปยกหูโทรศัพท์ “ โหล สีพูดค่ะ “ เธอทำเสียงซึ้งใส่ปากพูด “ อ๋อ ชัดชัยหรือคะ ทำไมยังไม่รีบกลับบ้าน ตั้งสามทุ่มกว่าแล้ว “ เงียบไปสักครู่ก็มีสีหน้าเบิกบานขึ้น “ แหม ..งั้นสีเข้านอนก่อนนะ ขี้เกียจรอ ค่ะ ค่ะ อย่าเมามากนักก็แล้วกัน หวัดดีค่ะ “ แล้วเธอก็เดินกระหยิ่มยิ้มย่อง เข้ามานั่งแปะอยู่บนตักของคุณฉมศักดิ์ ที่กำลังอ้าปากหวออยู่ “ ใครโทรมา สามีของเธอไม่ใช่หรือ ? “ “ ก็ใช่น่ะซี ทีนี้สบายใจได้แล้ว ไม่ต้องรีบร้อนก็ได้ “ “ ทำไมล่ะ “ “ ก็เขาบอกว่าอีกนานกว่าจะกลับ เพราะไปกินเหล้าอยู่ที่บ้านคุณน่ะซิ “ ##########   Create Date : 23 พฤศจิกายน 2559     Last Update : 23 พฤศจิกายน 2559 4:10:18 น. Counter : 912 Pageviews.   0 comment Share Tweet

เขีาใจผิด เข้าใจผิด ในกลุ่มสตรีนักสังคมสงเคราะห์คณะหนึ่ง ซึ่งเพิ่งจะจบการสัมนาประจำภาคฤดูร้อน และเข้ามาชมกิจการของโรงพยาบาลโรคจิตประจำจังหวัดแห่งนั้น เป็นการเพิ่มพูนความรู้ และประสบการณ์ทางจิตเวช และการดูแลรักษาพยาบาลคนไข้ประเภทที่น่าสงสารนี้ ซึ่งทั้งคณะก็ล้วนแต่ขนาดคุณหญิงคุณนาย ที่มีชื่อเสียงอยู่ในสังคมชั้นสูงของจังหวัดของตน อายุอานามก็ใกล้จะเข้าวัยดึกไปเป็นส่วนมากแล้วทั้งนั้น นอกจากอนงค์นางหนึ่ง ซึ่งมีอายุเยาว์ที่สุดในกระบวนนั้น ปกติคุณเธอมีอาชีพเป็นนักร้องที่มีชื่อเสียงประจำห้องอาหารชั้นหรูหราโอ่อ่าที่สุด ในโรงแรมระดับห้าดาวของจังหวัด ซึ่งได้อาสาสมัครมาร่วมงานสังคมสงเคราะห์ ด้วยใจอันเป็นกุศล เธอจึงมีความสนอกสนใจกิจการกิจกรรมของโรงพยาบาลแห่งนี้เป็นพิเศษ อย่างออกหน้าออกตา และมีความกระตือรือร้น ที่จะซักถามเรื่องราวที่น่ารู้น่าสนใจต่าง ๆ จากนายแพทย์ผู้อำนวยการหนุ่ม ซึ่งได้นำชมกิจการตลอดเส้นทางที่ผ่านไปจนผู้ร่วมขบวนท่านอื่น เกือบจะไม่มีโอกาสได้เอ่ยปากว่ากระไรเลย จนกระทั่งได้พบคนไข้ประเภทต่าง ๆ เกือบจะครบรายการที่กำหนดไว้ ตอนกลับมาใกล้จะถึงกองอำนวยการ ก็ได้พานพบสตรีนางหนึ่ง กำลังแสดงอาการกิริยาเกรี้ยวกราด อยู่กับบรรดาคนไข้อื่น ๆ อีกสี่ห้าคน ซึ่งกำลังช่วยกันเก็บใบไม้ที่หล่นเกลื่อนอยู่ตามพื้นสนามหญ้า มาล้างน้ำที่ก๊อกประปากันอยู่อย่างขะมักเขม้น ด้วยอาการหัวเสียเป็นอย่างยิ่ง อาสาสมัครอนงค์นั้นจึงเอื้อนเอ่ยกับนายแพทย์ผู้อำนวยการหนุ่ม ด้วยเสียงน้ำที่แสดงความสมเพทเวทนาจากใจจริง “ คนไข้คนนั้นเดี๊ยนคิดว่าคงมีอาการมากกว่าคนอื่นนะฮะ ดูท่าทางดุร้ายเหลือเกิน ไม่น่าจะเอามาไว้รวมกับคนที่เรียบร้อยหยั่งงั้นเลยฮ่ะ เห็นมั้ยฮะ พวกนั้นกลัวแกหงอเลย น่าสงซ้าน...สงสาร” “ เอ้อ...แกไม่ใช่คนไข้หรอกครับ “ คุณหมอกระอ้อมกระแอ้มออกมา “ แกเป็นพยาบาลน่ะครับ “ “ ต๊าย....” เจ้าหล่อนยิ่งกรีดเสียงออกมาอย่างตกอกตกใจ “ เก๊าะยิ่งแย่ใหญ่ซีฮะ พยาบาลที่เอาแต่โมโหโทโส ส่งเสียงเอ็ดตะโรแบบนี้ จะช่วยคนไข้ที่น่าสงสารเหล่านี้ยังไง้ มีแต่จะทำให่สุขภาพจิตเสื่อมโทรมลงไปมากกว่า จรองมั้ยฮะ คุณหมอ.....แน่ะ..แกหันมาจ้องเราใหญ่เชียว หน้าตาก็แสนจะดูไม่ด๊าย ดูไม่ได้ “ “ แกเสียงดังยังงั้นเองน่ะครับ ไม่มีอะไรน่ากลัวหรอก “ คุณหมอตัดบท “ ผมว่าเราอย่าไปสนใจแกดีกว่าครับ “ “ ไม่ได้ซีฮะ เราจะปล่อยให้แกข่มขู่คนไข้ที่ช่วยตัว เองไม่ได้แบบนี้ ได้ยังไงฮะ เดี๊ยนว่าแกไม่เหมาะที่จะอยู่โรงพยาบาลหยั่งงี้ น่าจะหาทางย้ายไปอยู่ที่อื่น หรือให้ออกไปซะดีกว่า นะฮะ “ “ ผมทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกครับ คุณ “ “ อ๊าว.....ทำไมทึ้งเป็นหยั่งงั้นละอะ แกมีเส้นสายใหญ่โตมากเหรอฮะ “ “ เปล่าหรอกครับ ...เอ้อ...แกเป็นภรรยาผมเองน่ะครับ...แอ่ะ...แฮ่ะ...”   Create Date : 22 พฤศจิกายน 2559     Last Update : 22 พฤศจิกายน 2559 19:25:51 น. Counter : 395 Pageviews.   2 comment Share Tweet

ไกลจัง ๓. ไกลจัง นายแปลกสารถีรถแท็กซี่สีสดใส หักรถเลี้ยวปราดเข้าไปจอดหน้าโรงพยาบาลแถวอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิ อย่างชำนิชำนาญ ทำให้แท็กซี่อีกคันหนึ่งที่มีสีสันสดสวยเหมือนกันแต่คนละเฉด ต้องหักหลบออกไปพร้อมกับทำปากขมุบขมิบ คงจะสรรเสริญความสามารถเฉพาะตัวของนายแปลกเป็นแน่ หญิงสูงอายุคนหนึ่งก็ก้าวเข้ามาเกาะหน้าต่าง ด้านตรงข้ามคนขับ แล้วก็อ้าปากพงาบ ๆ อยู่ โชเฟอร์วัยฉกรรจ์จึงลดกระจกลง เพราะอยากจะรู้ว่าแกจะไปไหน “ พ่อคุณเถอะ ช่วยไปส่งฉันที่ช่องห้าทีเถอะ ไกลไหม ? “ นายแปลกยิ้มย่อง “ สนามเป้าแค่นี้เองครับยาย “ ผู้ถามค้อนขวับ “ แล้วช่องเจ็ดล่ะอยู่ไกลกันมั้ย ? “ “ ไม่ไกลหรอกป้า แค่หมอชิตเก่าเอง ขึ้นมาเลย “ “ เดี๋ยว พ่อหนุ่ม แล้วช่องสามล่ะ อยู่ไหน ? “ นายแปลกเกาหัวแกรก ๆ เพราะไม่ได้สระผมมาหลายวันแล้ว “ โอยไกลลิบถึงหนองแขมโน่นแน่ะ น้าจะไปทำไม วันเดียวสามช่องเลยเรอะ “ “ อ้าว ก็ดูนี่ซิ หมอเขาสั่งยังงี้ “ ผู้อาวุโสยื่นกระดาษในมือให้พลขับดูจนชิดปลายจมูก นายแปลกรับมาพลิกดู เป็นใบสั่งยาของโรงพยาบาลนั้นเอง แต่ ด้านหลังมีตัวหนังสือเขียนด้วยปากกา ความว่า จ่ายเงินช่อง ๕ รับยาช่อง ๗ แล้วไปทำบัตรใหม่ที่ช่อง ๓ ! ! !   Create Date : 22 พฤศจิกายน 2559     Last Update : 22 พฤศจิกายน 2559 12:34:26 น. Counter : 544 Pageviews.   0 comment Share Tweet

แน่ใจนะ แน่ใจนะ ในงานมงคลสมรสครั้งที่สองของคุณสมศักดิ์ ซึ่งมีอายุเจ็ดสิบแปดปี กับคุรฉลวยศรีอายุยี่สิบสองปี มีแขกมาร่วมงานมากหน้าหลายตา ซึ่งต่างก็เป็นเพื่อนของเจ้าบ่าวและเจ้าสาวทั้งสิ้น ที่มุมหนึ่งของงานเพื่อนคนหนึ่งของเจ้าสาว กระซิบถามเจ้าสาวว่า “นี่เธอน่ะมีแฟนหนุ่มตั้งเยอะแยะ ทำไมทึ้งมาแต่งกับคนแก่ขนาดคุณตาหยั่งงี้” เจ้าสาวเธอตอบว่า “ก็คุณสมศักดิ์แกเป็นประธานบริษัทใหญ่ตั้งสามแห่ง มีเงินตั้งหลายร้อยล้าน ข้อสำคัญแกเป็นโรคหัวใจเสียด้วยซี ฉันยังมีเวลาเหลืออีกนาน ที่จะหาแฟนหนุ่มเมื่อไรก็ได้” เพื่อนสาวยังไม่หายสงสัย “เธอจะแน่ใจได้ยังไงกัน” เจ้าสาวกระซิบเบาลงไปอีก “แกชอบใช้ยาไวอากร้าทีละสองเม็ดน่ะซี” ...................ฮา..........................   Create Date : 21 พฤศจิกายน 2559     Last Update : 21 พฤศจิกายน 2559 13:32:04 น. Counter : 431 Pageviews.   0 comment Share Tweet

รอดเพราะรูป ๑.รอดเพราะรูป นายป๋องเมื่อวัยหนุ่มชอบแต่งตัวแบบ ๔ ย. คือผมยาว เสื้อยับ รองเท้ายาง และสะพายย่าม กับไว้หนวดเครารกรุงรัง วันหนึ่งนั่งรถตุ๊ก ๆ ข้ามสะพานกรุงธนมาจากถนนจรัญสนิทวงศ์ พอถึงเชิงสะพานฝั่งพระนคร ต้องเลี้ยวซ้ายตามป้ายจราจร ก็เจอตำรวจนายหนึ่งโบกมือให้จอดข้างทาง แล้วเรียกนายป๋องลงมาจากรถ "ไหนเปิดย่ามดูซิมีอะไรตุง ๆ เยอะไปหมด" นายป๋องก็รื้อเอาสัมภารกออกมาทีละชิ้น เป็นเครื่องดนตรีไทยเช่น ขลุ่ย ฉิ่ง ฉาบ ไม้กรับ ที่ใช้ขยับเวลาขับเสภา ไม่มีขวดเหล้า หรือสิ่งเสพติดใด ๆ เลย ตำรวจจึงขอดูบัตรประจำตัวประชาชน นายป๋องก็ควักออกมาส่งให้ ตำรวจรับไปดูแล้วว่า "ทำไมหน้าไม่เหมือน ไม่เห็นมีหนวดมีเคราเหมือนเดี๋ยวนี้ล่ะ รูปเราเองรึเปล่า" "รูปผมเองครับ" นายป๋องยืนยัน "ตอนนั้นเพิ่งจบเซ็นคาเบลียลมาใหม่ ๆ ครับ ผมยังจำจ่าได้เลย เคยยืนโบกหน้าประตูโรงเรียนใช่ไหมครับ" จ่าตำรวจค่อยคลายสีหน้าลงหน่อย "แล้วนั่นอะไร" เขาถามถึงรูปแผ่นที่ติดออกมากับบัตรในมือของนายป๋อง เมื่อพลิกออกมาดู เป็นรูปถ่ายของนายพันเอกคนหนึ่ง หน้าเหมือนรูปในบัตร "รูปพ่อผมเองครับ" จ่าตำรวจรีบส่งบัตรคืนให้ แล้วหันไปหาคนขับรุตุ๊ก ๆ " เอาใบขับขี่มาดูซิ รถทะเบียน นนทบุรี ทำไมเข้ามาวิ่งในกรุงเทพ" ...................ฮา.....................   Create Date : 21 พฤศจิกายน 2559     Last Update : 21 พฤศจิกายน 2559 8:38:21 น. Counter : 600 Pageviews.   2 comment Share Tweet

• เจียวต้าย
• เจียวต้าย
• GTW
• silverqueen
• oreocream
• หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก
• sugarhut
• สีน้ำฟ้า
• เปียร์รุส
• กริชครับผม
• เอ่อ่อ่ะนะคะ
• ~ เจ๊ล่ะเบื่อ!!!! ~
• กลิ่นกาแฟครับ
• พิธันดร
• จริง
• O-HO
• i_tua_yung
• Handmade
• โสมรัศมี
• ข้าวโพดแมวติสต์แตก
• อาคุงกล่อง
• pink-worm
• Webmaster - BlogGang