Group Blog
 
All Blogs
 
ชุดที่ ๘ ซ้องกั๋ง...เสือร้ายซ่อนเล็บ (ตอนที่ ๓)

ขุนโจรแห่งเขาเนียซัวเปาะ

ชุดที่ ๘ ซ้องกั๋ง.....เสือร้ายซ่อนเล็บ

ตอนที่ ๓ ไปทางไหนได้แต่เพื่อน

"เล่าเซี่ยงชุน"


เจ้าของเรือที่เข้ามารับซ้องกั๋ง กับผู้คุมทั้งสองคน ก็แจวเรือออกไปกลางแม่น้ำ เมื่อพวกบนฝั่งตามมาถึง ก็ร้องเรียกให้เรือกลับไป ซ้องกั๋งอ้อนวอนว่าอย่าหันกลับจะเพิ่มเงินทองให้อีก เจ้าของเรือจึงแจวออกไปกลางแม่น้ำท่าเดียว สองพี่น้องบนฝั่งก็ร้องตะโกนถามว่า คนแจวเรือชื่อแซ่ใด คนแจวเรือบอกว่าชื่อ เตียหวย คนบนฝั่งก็บอกว่าพวกเดียวกัน ให้เอาคนทั้งสามมาคืนเสีย เตียหวยก็ตะโกนตอบว่า

"......ชายสามคนนี้มาลงเรือเราเอง ซึ่งจะให้กลับไปนั้นไม่ได้ ถ้าจะพูดจาประการใด เวลาวันอื่นจึงค่อยพบกัน....."

ซ้องกั๋งได้ยินก็ดีใจบอกว่า

".......ช่วยชีวิตข้าพเจ้าสามคนไว้ครั้งนี้พระคุณเป็นที่ยิ่ง....."

แต่เตียหวยกลับหัวเราะแล้วร้องเพลงขึ้นว่า

".....เราเที่ยวหากินตามแถวแม่น้ำทุกวัน ก็ปรารถนาจะเอาเงินทอง ไม่เห็นแก่หน้าผู้ใด เปรียบเหมือนเทพยดาดลใจให้เดินมาทางนี้....."

ซ้องกั๋งชักสะดุ้งใจจึงพูดกับผู้คุมว่า

"....เราหนีเสือพ้นมาแล้ว สำคัญว่าสิ้นภัย กลับมาพบจรเข้จะทำร้าย ชีวิตพวกเราก็คงตายอยู่ที่นี่.."

คนแจวเรือชลอจนเรือหยุดแล้วว่า

"....เจ้านักโทษคนนี้กับผู้คุมทั้งสอง ทำราชการอยู่ตีนโรงตีนศาล ข่มขี่ข่มเหงราษฎรเอาเงินทองเป็นอันมาก บัดนี้ตกมาอยู่ในเงื้อมมือของเราแล้ว ธรรมเนียมของเรามีอยู่สองอย่าง....."

แล้วก็ขยายความว่า อย่างหนึ่งก็คือเอากระบี่ฟัน แล้วทิ้งลงน้ำ อีกอย่างหนึ่งคือให้ถอดเสื้อกางเกงออก แล้วก็โดดลงไปในน้ำ สองข้อนี้ให้เลือกเอาตามชอบใจ

นักโทษและผู้คุมทั้งสามคนก็จนปัญญา ไม่รู้ว่าจะเอาตัวรอดจากจรเข้ที่ชื่อเตียวหวยนี้ไปได้อย่างไร เพราะจะอ้อนวอนขอชีวิตสักเท่าใดก็ไม่ยอมฟัง จำต้องถอดเครื่องนุ่งห่มออกกองไว้บนเรือ แล้วก็ยึดมือกันไว้ กะจะโดดลงไปตายเย็นในน้ำดีกว่าจะถูกฆ่าตายด้วยของมีคม โดยฝีมือคนแจวเรือจ้าง ซึ่งมีอาชีพเป็นโจรผู้นี้

ขณะนั้น พอดีมีเรือลำหนึ่งแจวเข้ามาใกล้ แล้วมีเสียงร้องตะโกนมาว่า

".....ผู้ใดเอาเรือมาขวางลำน้ำไว้ จะทำการสิ่งใดหรือ ถ้าได้ข้าวของจงเอามาแบ่งปันให้เราบ้าง....."

เตียหวยคนแจวเรือในคราบโจรก็เหลียวไปดู คืนนั้นเดือนหงายสว่างแจ่มใส พอเห็นคนแจวเรือลำหลังก็จำได้ว่าเป็นเพื่อนจึงร้องทักทายไป ฝ่ายโน้นถามว่าจะทำอะไร เตียหวยบอกว่าเมื่อสองสามวันมานี้ไปเล่นเบี้ยเสียหมดตัว วันนี้พอดีได้เจอคนโทษต้องเนรเทศ หนีชาวบ้านมาถึงริมฝั่ง จึงรับมาด้วยหวังว่าจะได้ลาภบ้าง ซ้องกั๋งได้ยินเสียงก็ร้องตะโกนออกไปว่า ช่วยชีวิตซ้องกั๋งด้วยเถิด

เรือที่ตามมาก็รีบวาดเรือเข้ามาใกล้ ซ้องกั๋งก็จำได้ว่าเป็น ลี้จุน ทองอุย และ ทองเม้ง สามพี่น้องที่รู้จักกันเมื่อวานนี้เอง จึงร้องขอให้ช่วยอีก ลี้จุนรีบโดดลงมาในเรือแล้วคำนับซ้องกั๋ง

เตียหวยก็ชักงงถามว่าคนโทษนี้คือใคร ลี้จุนบอกว่าคนนี้แหละคือซ้องกั๋งบ้านซัวตังที่มีชื่อเสียง เตียหวยก็คุกเข่าลงคำนับขอโทษ ที่เกือบจะทำอันตรายเสียแล้ว ลี้จุนก็แนะนำให้ซ้องกั๋งรู้จัก เตียหวย แล้วเรือทั้งสองลำก็แจวเข้ามาจอดริมฝั่งตรงข้าม

ซ้องกั๋งกับผู้คุมทั้งสองแต่งกายเรียบร้อยแล้วจึงพากันขึ้นไปบนตลิ่ง ลี้จุนก็บอกกับ เตียหวยว่า

"......เดิมเราบอกไว้ว่า มีชายผู้หนึ่งใจคอสัตย์ซื่อโอบอ้อมอารี อยู่บ้านซัวตังแขวงหุนเสียกุ้ยเป็นขุนนางตำแหน่งอะซี คือซ้องกั๋งคนนี้ ได้มาพบแล้วจงจำไว้ให้แน่...."

เตียหวยจึงจุดโคมไฟขึ้นพิจารณาดูซ้องกั๋งให้ถี่ถ้วน แล้วก็คุกเข่าลงคำนับขอโทษอีกครั้ง และไต่ถามเรื่องราวที่ต้องโทษ ลี้จุนก็เล่าให้ฟังโดยตลอด

เตียหวยก็เล่าเรื่องของตนบ้างว่า มีพี่น้องสองคนน้องชายชื่อ เตียสุน มีฝีมือเข้มแข็งชำนาญทางน้ำ วันหนึ่งจะว่ายน้ำไปได้ทางประมาณห้าสิบลี้ ถ้าดำลงไปอยู่ได้นานถึงเจ็ดวันเจ็ดคืน เดิมสองคนพี่น้องอยู่ริมแม่น้ำเอียงจื๊อกัง ตั้งโรงขายสุราเมื่อมีผู้คนเดินทางมาก็เอายาเบื่อให้กิน แล้ว ปลดทรัพย์เอามาแบ่งปันกันเลี้ยงชีวิต

วันหนึ่งทั้งสองคนไปเล่นเบี้ยเสียจนหมดตัว จึงนำเรือมาคอยรับจ้างส่งคนข้ามฟากแถวนี้ ให้เตียสุนปลอมเป็นคนเดินทาง พอมีคนลงเต็มลำก็แจวออกไปกลางแม่น้ำ บอกให้ เตียสุนเอาเงินมาให้สามตำลึง เตียสุนแกล้งไม่ยอมให้ตนก็จับโยนลงน้ำหายไปเลย คนบนเรือก็ ตกใจรีบเอาเงินให้คนละสามตำลึงทุกคน เมื่อส่งคนหมดแล้วก็กลับมารับเตียสุนขึ้นจากน้ำ

ซ้องกั๋งก็ว่าหากินเช่นนี้ไม่ชอบเลย เตียหวยว่าจะไม่ทำอีกแล้ว และบัดนี้เตียสุน ก็ไปรับจ้างขายปลาอยู่ที่เมืองกังจิว อยากจะฝากหนังสือไปถึงก็ทำไม่ได้ เพราะตนเองไม่รู้หนังสือเขียนไม่ได้ ลี้จุนจึงบอกให้ไปจ้างซินแสในหมู่บ้านเขียนให้

คุยกันแล้วเตียหวยก็ถือโคมนำหน้าพาซ้องกั๋งกับผู้คุมและลี้จุน จะเข้าไปในหมู่บ้าน โดยให้ทองอุยและทองเม้งเฝ้าเรือทั้งสองลำไว้ เมื่อเดินเลียบแม่น้ำมาได้ประมาณครึ่งลี้ ก็เห็นไฟสว่างอยู่ทางฝั่งตรงข้าม เตียหวยจึงว่าสองคนพี่น้องที่ไล่ตามซ้องกั๋งมายังไม่กลับบ้าน ลี้จุนถามว่าเป็นใคร

เตียหวยบอกว่า มกหอง กับ มกชุน บุตรของ มกไทก๋ง เจ้าของตลาดใหญ่ฟากโน้น ลี้จุนก็ว่าเรียกมาคำนับพี่ซ้องกั๋งเสียบ้างเป็นไร แต่ซ้องกั๋งห้ามไว้ว่าอย่าเลย ไล่ตามมาแทบตายอยู่แล้ว ลี้จุนบอกว่าอย่าวิตกเลยเป็นพวกเดียวกัน แล้วก็ตะโกนเรียกมกหองมกชุนให้ข้ามมา

สองพี่น้องแซ่มกจึงจัดหาเรือข้ามฟากมาหาลี้จุน พอเห็นซ้องกั๋งคนที่พวกตนไล่ตามจับตัวก็สะดุ้ง ถามว่าทำไมจึงรู้จักกับคนโทษผู้นี้ ลี้จุนหัวเราะแล้วบอกว่า ท่านผู้นี้คือซ้องกั๋ง

มกหอง มกชุน ได้ฟังก็วางอาวุธลงคุกเข่าคำนับแล้วว่า

"...ข้าพเจ้าได้ยินชื่อเสียงท่านปรากฏมาช้านาน แต่ยังหารู้จักตัวไม่ ซึ่งข้าพเจ้าได้ล่วงเกินกับท่านขอ อภัยเสียเถิด....."

ซ้องกั๋งก็ยึดมือไว้แล้วไต่ถามชื่อแซ่ ลี้จุนก็แนะนำแล้วว่าสองพี่น้องนี้ เป็นเสือร้ายอยู่ในตำบลกิดเอียงติน ส่วนตนเองกับลี้ลิบเป็นเสือร้ายเนินกิดเอียงเนีย และเตียหวยกับเตียสุน เป็นเสือร้ายของแม่น้ำชิมเอียงกัง ซ้องกั๋งก็บอกแก่มกหองว่า

"..พวกเรายังมีอีกคนหนึ่งชื่อ สิย้ง ที่มารำเพลงอาวุธอยู่แถวตลาด เกิดวิวาทกันขึ้นท่านให้จับตัวไว้ สิย้งไม่ใช่ผู้อื่นเป็นพวกเดียวกัน จงปล่อยสิย้งเสียเถิด....."

มกหองรับว่าจะรีบปล่อยให้อย่าวิตกเลย แล้วมกหองก็เชิญซ้องกั๋งกับเพื่อนทั้งปวง ไปพักที่บ้านให้สบายใจ ทั้งหมดจึงลงเรือข้ามฟากมาถึงบ้านมกหอง มกไทก๋งบิดาของสองพี่น้องก็ออกมาสนทนาด้วยจนถึงสว่าง

มกไทก๋งสั่งให้คนใช้จัดโต๊ะสุราอาหาร มาเลี้ยงซ้องกั๋งกับพวกพ้องตั้งแต่เช้าจนค่ำ แล้วชวนกันค้างที่บ้านนี้ต่อไปอีกสามคืน

เมื่อซ้องกั๋งลาเจ้าของบ้านแซ่มกเดินทางต่อไปนั้น เตียหวยวานให้คนเขียนหนังสือฝากไปถึงเตียสุนน้องชายในเมืองกังจิวด้วย สิย้งก็ขออาศัยอยู่ในบ้านนี้ก่อน แล้วจะตามไปในภายหลัง นอกนั้นก็แยกย้ายกลับไปบ้านของตน ซ้องกั๋งกับผู้คุมก็ลงเรือใบต่อไปจนถึงเมืองกังจิว

เจ้าเมืองกังจิวนั้นชื่อ ชัวเกา เป็นบุตรคนที่เก้าของ ชัวไทซือ ขุนนางชั้นผู้ใหญ่พวกกังฉินในเมืองหลวง เห็นว่าเมืองกังจิวบริบูรณ์ดีราษฎรมั่งมีทรัพย์สิน ก็ตั้งให้บุตรของตนมาเป็นเจ้าเมือง ชัวเกาเป็นคนโลภเห็นแก่เงินทอง คนทั้งปวงเรียกกันทั่วไปว่าชัวเกาตีฮู

เมื่อผู้คุมทั้งสองถือหนังสือของเจ้าเมืองเจ๋จิวฮู้ พาตัวซ้องกั๋งมาส่ง เจ้าเมืองก็ให้พาตัวไปมอบกับ กวนเอีย ขุนนางฝ่ายคุก

เมื่อถึงบ้านกวนเอียแล้ว ผู้คุมทั้งสองก็ลากลับไปเมืองเจ๋จิวฮู้ ซ้องกั๋งเอาเงินในห่อเสื้อผ้า ให้กวนเอียและผู้คุมทุกคน พอถึงเวลาจะส่งตัวเข้าคุก กวนเอียแกล้งว่าถ้าคนต้องเนรเทศมา ให้เฆี่ยนร้อยหนึ่งก่อน แล้วจึงเอาตัวไปใส่คุก

ซ้องกั๋งก็ขอร้องว่าระหว่างเดินทางมา ได้ป่วยไข้ยังไม่หาย ขอได้โปรดงดไว้ก่อน กวนเอียว่าเห็นจะป่วยจริง หน้าตายังเหลืองอยู่อย่าเพิ่งเฆี่ยนเลย และซ้องกั๋งนั้นเคยเป็นขุนนางฝ่ายหนังสือ จึงให้เป็นผู้จดบัญชีต่าง ๆ อยู่ในห้องหนังสือด้วย

เจ้าหน้าที่ทั้งปวงเห็นซ้องกั๋งมีเงินทองใช้สอยฟุ่มเฟือย ก็มาประจบประแจง ทำความรู้จักชอบพอกับซ้องกั๋งทั้งสิ้น

วันหนึ่งเมื่อกำลังเลี้ยงโต๊ะกันอยู่ กวนเอียบอกว่าในคุกนี้ยังมีขุนนางคู่กันอีกคนหนึ่งชื่อ ไตจง ใจกล้าหาญฝีมือเข้มแข็ง จงจัดหาเงินทองค่าธรรมเนียมไปให้บ้าง จะได้มีความสุข

ซ้องกั๋งก็ว่าอยากจะให้ แต่ให้เจ้าตัวมาหาจึงจะได้ ต่อจากนั้นอีกประมาณสิบวัน ซ้องกั๋งกำลังทำงานการบัญชีต่าง ๆ อยู่ ไตจงก็มาที่ทำการคุกเรียกหาตัวคนต้องเนรเทศที่มาอยู่ใหม่ ว่ายังหาได้เอาเงินค่าธรรมเนียมมาให้ไม่ ซ้องกั๋งก็เดินเข้าไปหา ไตจงก็ด่าว่า

".....เจ้านี่จองหองนัก ถือวาสนาของผู้ใดจึงไม่เอาเงินค่าธรรมเนียมมาให้เรา....."

ซ้องกั๋งว่าจะมาข่มขืนเร่งรัดด่วนเอาเงินทองไปทำไม พวกพ้องของซ้องกั๋งได้ฟังดังนั้นก็ตกใจจนเหงื่อไหล ไตจงก็โกรธมากขึ้นสั่งให้ผู้คุมช่วยกันจับเฆี่ยนเสียร้อยหนึ่ง พวกผู้คุมที่ชอบพอกับซ้องกั๋งก็พากันหลบหน้าไปหมด ไตจงจึงคว้าไม้จะตีซ้องกั๋งเสียเอง

ซ้องกั๋งถามว่า

".....ท่านจะตีข้าพเจ้าด้วยเหตุสิ่งใด ถึงมีโทษก็จริงแต่ยังไม่สมควรที่จะตาย....."

ไตจงกตวาดเอาว่า

".....เจ้าต้องโทษตกอยู่ในเงื้อมมือเรา แม้โทษไม่ถึงตายก็ช่างเจ้าเป็นไร เราจะทำให้เหมือนฆ่าสัตว์....."

ซ้องกั๋งแกล้งยั่วว่า

".....โทษที่รู้จักกับ โงวหยง ซินแสอยู่ที่เขาเนียซัวเปาะนั้น จะเป็นประการใด...."

พูดแล้วก็รอดูผลว่าจะได้รับการปฏิบัติอย่างไรต่อไป..

##########

นิตยสารโล่เงิน
สิงหาคม ๒๕๔๑

ถนนนักเขียน ห้องสมุดพันทิป
๓ กรกฎาคม ๒๕๔๙


Create Date : 30 พฤศจิกายน 2550
Last Update : 30 พฤศจิกายน 2550 9:41:12 น. 4 comments
Counter : 461 Pageviews.
Share

 
เหลืออีกหลายตอนไหมครับคุณอา กว่าจะจบ ^ ^ ธรรมะรักษานะครับ

-/\\- สวัสดีครับ


โดย: เล่าเซี่ยงชุนแฟนคลับ IP: 125.25.172.118 วันที่: 30 พฤศจิกายน 2550 เวลา:22:09:46 น.  

 
ขณะนี้ชุดที่ ๘ ทั้งหมดมี ๑๔ ชุด ชุดละ ๓ ตอนเป็นส่วนใหญ่
ลองเลื่อนไปดูที่บทนำซีครับ จะได้รู้ว่ามีชุดอะไรบ้าง


โดย: เจียวต้าย วันที่: 1 ธันวาคม 2550 เวลา:7:15:03 น.  

 
ซ้องกั๋งเป็นคนดี ไปไหนก็มีแต่คนช่วยเหลือ
ว่าแต่ว่า หนึ่งลี้เท่ากับกี่กิโลเมตรเหรอค้าบ


โดย: ข้าวโพดแมวติสต์แตก วันที่: 20 มีนาคม 2551 เวลา:20:28:37 น.  

 
เอาอีกแล้ว ต้องไปถามที่คลับสามก๊กก่อนครับ.


โดย: เจียวต้าย วันที่: 22 มีนาคม 2551 เวลา:20:59:52 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เจียวต้าย
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]

เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.