Group Blog
 
All Blogs
 
ครูของผม

เรื่องสั้น

ครูของผม

เพทาย

เมื่อถึงเดือนมกราคม นอกจากวันเด็กแล้วก็มีวันครู ที่ทุกคนจะต้องระลึกถึงครู และพระคุณของครูที่เคยสอนวิชาความรู้ และอบรมบ่มนิสัยให้เราเป็นคนดี เพราะทุกคนต้องมีครูด้วยกันทั้งนั้น แม้แต่ผู้ที่กำลังเป็นครูอยู่ก็ตาม ผมนั้นมีอาชีพหลักเป็นทหาร แต่ก็เคยเป็นครูเหมือนกัน คือครูฝึกทหารใหม่ และต่อมาก็ได้เป็นครูฝึกนักเรียนนายสิบ แม้จะไม่นานก็ได้ชื่อว่าเป็นครูคนหนึ่ง

ในสมัยสงครามที่โรงเรียนปิดหมดทั้งกรุงเทพ แม่ผมซึ่งมีอาชีพเป็นครูโรงเรียนราษฎร์ ก็เปิดโรงเรียนเด็กเล็กขึ้นที่ใต้ถุนบ้าน สอนเด็กเพื่อนบ้านที่ยังไม่ได้เข้าโรงเรียน ทำนองชั้นอนุบาลเดี๋ยวนี้ มีลูกเล็ก ๆ ของเพื่อนบ้านมาสมัครเรียนร่วมสิบคน ขณะนั้นผมอยู่ชั้นมัธยมต้นแล้ว โรงเรียนก็ปิดเหมือนกัน จึงช่วยแม่สอน ก.ขอ ก.กา เด็กที่ผมเคยจับมือเขียน ก.ไก่ ในสมัยนั้น ต่อมาก็แยกย้ายกันไปเข้าโรงเรียนเจริญเติบโต ไปในสาขาต่าง ๆ

แต่คนที่เผอิญยังอยู่ใกล้กัน ได้คบหาสมาคมกันต่อมา คนหนึ่งเป็นคุณหญิงของแม่ทัพภาค แต่เสียชีวิตด้วยโรคภัยก่อนที่จะแก่ อีกคนหนึ่งเป็นทหารเรือ ตอนเกษียณอายุราชการมียศพลเรือตรี ยังเห็นนั่งซดกาแฟอยู่เกือบทุกเช้า อีกคนหนึ่งเป็นอดีตหัวหน้าแผนก ก็ยังซดเบียร์กับผมอยู่บ่อย ๆ นับว่าผมก็ประสบความสำเร็จในชีวิตการเป็นครูเหมือนกัน

ส่วนครูของผมที่มีความสำคัญมากที่สุดนั้น ผมเกิดที่บ้านของท่านที่จังหวัดกระบี่ โดยไม่ได้เป็นคนใต้ทั้งครูและผม เพราะพ่อผมซึ่งมีภูมิลำเนาอยู่ฝั่งธนบุรี แต่มีอาชีพเป็นครูได้ย้ายไปเป็นศึกษาธิการจังหวัดนั้น และครูก็เป็นครูใหญ่ของโรงเรียนประจำจังหวัด

ท่านมีบ้านพักอยู่ใกล้กัน ภรรยาของครูจึงเป็นคนทำคลอดผม ให้ออกมาดูโลก แต่อีกไม่นานต่อมา ก็ได้กลับมาอยู่ในสวนฝั่งธนบุรี เพราะพ่อต้องพ้นจากราชการ ก่อนเปลี่ยนแปลงการปกครอง

สิบปีผ่านไปผมจึงได้มาพบกับคุณครูอีกครั้งหนึ่ง เมื่อแม่พาผมมาฝากเข้าโรงเรียนวัดสมอราย ที่คุณครูเป็นครูผู้ปกครองอยู่ ท่านรับภาระในเรื่องต่าง ๆ ของตัวผม โดยแม่ไม่ต้องห่วง ไม่ว่าจะเป็นการเรียน การอบรมบ่มนิสัย ตั้งแต่ชั้นมัธยมปีที่สอง จนถึงมัธยมปีที่สาม จึงปล่อยให้ผมไปอยู่ในความดูแลของครูท่านอื่น ตั้งแต่ชั้นมัธยมปีที่สี่ ถึงมัธยมปีที่หก ซึ่งอยู่ในระหว่างสงครามพอดี

และเมื่อสงครามสงบ ผมก็ลาออกจากโรงเรียนนี้ เพื่อไปประกอบอาชีพหาเลี้ยงตนเองและแม่ โดยไม่จบชั้นมัธยมปีที่หก ทั้ง ๆ ที่มีอายุเพียงสิบห้าหยกสิบหกหย่อนหย่อน

เมื่อผมกับเพื่อนที่จบชั้นมัธยมปีที่หกจากโรงเรียนนี้ ได้ไปประกอบอาชีพเป็นปึกแผ่นแน่นหนากันพอสมควรแล้ว ก็กลับมารวมตัวกันเป็นกลุ่ม และรับผมเข้าไว้ในกลุ่มด้วยนั้น เมื่อมีการพบปะสังสรรค์ประจำทุกเดือน ก็จะต้องเชิญคุณครูมาเป็นประธานด้วยทุกครั้ง ถือว่าเป็นการกินเหล้าให้ครูดูว่างั้นเถอะ ท่านก็มาบ้างไม่มาบ้างตามโอกาส

จนเมื่อท่านมีอายุมากขึ้นกว่าแปดสิบปี ก็มีการเอารถไปรับมาและเอารถกลับไปส่งบ้าน ท่านก็ยังมาดูพวกเรากินเหล้ากันอยู่ตามความเหมาะสม

แต่เมื่อถึงวันเกิดของท่านทุกปีที่เราไปอวยพร ท่านก็จะอบรมสั่งสอนเหมือนเมื่อเราเป็นเด็ก โดยเฉพาะเรื่องกินเหล้า ท่านว่ากินมันเข้าไปทำไม ไม่มีประโยชน์อะไรเลย ดูครูซิอายุเกือบจะเก้าสิบแล้ว ไม่ต้องกินเหล้าเลยก็อยู่ได้

เราก็รับฟังด้วยความเคารพ บางครั้งท่านก็เลี้ยงเครื่องดื่ม บางครั้งก็เลี้ยงข้าว ท่านก็บอกว่าที่นี่ไม่มีการเลี้ยงเหล้า พวกเราก็ฝืนยิ้มแย้มกินกันไปแกน ๆ โดยไม่มีใครโต้แย้ง แต่ในครั้งหลัง ๆ เราก็กินกันมาเสียก่อน ก็ไม่เห็นท่านว่าอะไร

เมื่อท่านอายุครบเจ็ดรอบแปดสิบสี่ปี พ.ศ.๒๕๒๗ ท่านดำริจะจัดทำ หนังสือแจกในงานที่ลูกหลานจัดฉลอง ผมกับเพื่อนอีกคนหนึ่งก็ช่วยกันรับภาระรวบรวมข้อเขียนของท่าน มาจัดรูปแบบ ตรวจพิสูจน์อักษร และตรวจตราความเรียบร้อยจนเป็นเล่มสมบูรณ์ โดยท่านไม่ได้ใช้ลูกชายคนเดียวของท่านเลย

พี่ผู้หญิงลูกสาวคนโตยังเคยออกปากว่า คุณครูรักลูกศิษย์มากกว่าลูกตัว เราก็รับฟังด้วยความภูมิใจ และหนาว ๆ ร้อน ๆ ไปพร้อมกัน

ในงานซึ่งจัดที่โรงแรมรอแยล หรือรัตนโกสินทร์ นั้น ท่านก็ขอบอกขอบใจให้ศีลให้พรพวกเราเป็นพิเศษ

เมื่อท่านป่วยอยู่ที่โรงพยาบาล เราก็รวบรวมกันไปเยี่ยมหลายครั้ง ซึ่งท่านก็ไม่ได้เป็นโรคอะไรเลยนอกจากความชรา จนท่านกลับไปอยู่ที่บ้าน

ในวัยเก้าสิบเศษ เราก็ยังไปเยี่ยมท่านในวันเกิดทุกปี แม้ว่าจำนวนเพื่อนจะลดลงบ้าง ท่านก็ยังคุยและสั่งสอนเราเหมือนเดิม

จนถึงวันหนึ่งลูกสาวคนเล็กที่ท่านรักมาก แต่มีนิวาสสถานอยู่ต่างจังหวัด กลับมาเยี่ยมบ้านทำให้ท่านดีใจมาก แล้วท่านก็จากไปอย่างกะทันหัน ยังความเศร้าโศกเสียใจให้แก่ครอบครัวของท่าน รวมถึงพวกเราที่เป็นลูกศิษย์ด้วย

ผมกับเพื่อนก็ได้เข้าไปร่วมการจัดทำหนังสือที่ระลึกงานศพ กับลูกชายของท่านอีก ด้วยการเที่ยวไปขอคำไว้อาลัยจากลูกศิษย์รุ่นต่าง ๆ ที่ท่านเคยสอนมา จนสำเร็จเรียบร้อย

นั่นเป็นความผูกพันระหว่างครูท่านนี้ กับคณะศิษย์ซึ่งมีผมรวมอยู่ด้วยเป็นครั้งสุดท้าย เมื่อประมาณ พ.ศ.๒๕๓๗ ซึ่งท่านมีอายุประมาณเก้าสิบสี่ปี

หลังจากนั้นตั้งแต่ท่านมีอายุครบร้อยปี พวกเราก็คิดทำบุญถวายสังฆทาน อุทิศส่วนกุศลให้แก่เพื่อนร่วมรุ่นที่ถึงแก่กรรมไปแล้ว โดยมีชื่อคุณครูท่านนี้เป็นชื่อแรก และได้ทำมาเป็นประจำจนถึงปีนี้ ซึ่งผมคงจะได้ร่วมการกุศลนี้ต่อไป จนกว่าตนเองจะสิ้นชีวิต

ความจริงท่านเป็นครูประจำชั้นมัธยมต้นหลายปี สอนลูกศิษย์มาหลายรุ่น แต่ท่านรักและสนิทสนมกับกลุ่มของเราเป็นพิเศษ

ซึ่งน่าจะเป็นเพราะมีผม ซึ่งเป็นเสมือนลูกของท่านรวมอยู่ด้วยก็เป็นได้.

############

๑๖ มกราคม ๒๕๕๑

Create Date : 19 มกราคม 2551
Last Update : 19 มกราคม 2551 6:56:27 น. 12 comments
Counter : Pageviews. Add to





มาเยี่ยมเยียนอีกครั้งครับ...
ผมว่าการเรียกครู...ว่า "ครู" นั้นให้ความหมายดี...ดีกว่าการที่เราเรียกผู้สอนว่าอาจารย์...(แค่ความคิดเห็นนะครับ)

โดย: ศิลป์ใจ (ศิลป์ใจ ) วันที่: 23 มกราคม 2551 เวลา:19:34:10 น.




ผมเข้าใจว่า อาจารย์ เป็นตำแหน่งนะครับ

เช่น อาจารย์ ๑ ๒ ๓
ผู้ช่วยศาสตราจารย์
รองศาสตราจารย์
ศาสสตราจารย์

เด็กเดี๋ยวนี้ถ้าเรียกอาจารย์ว่าครู ท่านก็คงไม่ชอบนะครับ.

โดย: เจียวต้าย วันที่: 24 มกราคม 2551 เวลา:7:20:34 น.




เรื่องนี้สะท้อนให้เห็นว่าอาชีพของครูไม่ใช่แต่จะให้ความรู้ ท่านยังให้ความรัก เราเป็นศิษย์ก็ควรตอบแทนพระคุณท่าน

โดย: นางสาวมยุรฉัตร วงษ์กรณ์ IP: 203.172.154.195 วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:19:06:20 น.




ท่านเป็นครูตัวอย่างในสมัยโบราณ
นานมากแล้วครับ

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านเป็นครั้งแรก
ว่าง ๆ แวะมาอีกนะครับ.

โดย: เจียวต้าย วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2551 เวลา:8:21:20 น.




เดี๋ยวนี้เด็กเรียกครูว่า จารย์ๆ คำว่าครูเรียกเฉพาะสมัยประถมนะ โดยส่วนตัวชอบคำว่าครูมากกว่า

โดย: ข้าวโพด IP: 121.55.227.70 วันที่: 1 มีนาคม 2551 เวลา:16:15:54 น.




ถูกต้องแล้วครับ.

โดย: เจียวต้าย วันที่: 1 มีนาคม 2551 เวลา:18:21:23 น.




ระดับมหาวิทยาลัย จะเรียกว่าจารย์ครับ

เพราะคงสะดวกปากสำหรับนักศึกษา หรือนิสิต

ตัวอย่างตำแหน่ง อาจารย์ 1 ระดับ 3
อาจารย์เป็นตำแหน่งวิชาการ
ระดับ เป็นขั้นเงินเดือน (ซี)

ครับผม

โดย: พี่แต้ วันที่: 8 มีนาคม 2551 เวลา:21:33:06 น.




ถูกต้องแล้วครับ

พอดีเรื่องนี้เกี่ยวพันกับเรื่อง เพื่อนเก่า
วัดที่ผมถวายสังฆทานให้ครูและเพื่อนนักเรียนเก่า
คือวัดเอี่ยมวรนุชนี่เองครับ.

โดย: เจียวต้าย วันที่: 9 มีนาคม 2551 เวลา:9:54:22 น.




อ่านเสร็จแล้ว จู่ๆ อิชั้นก็นึกถึง ครูสมบูรณ์ ที่สอนอิชั้นตอน ป.4 ขึ้นมาในทันทีเลยค่ะ

โดย: เจ้าป้ามหาภัย วันที่: 7 เมษายน 2551 เวลา:22:22:24 น.




เมื่อไม่นานมานี้ ผมได้อ่านเรื่อง
ครูที่รับจ้างสอนหนังสือมีบุญคุณด้วยหรือ

อ่านแล้วเศร้าใจครับ
เดี๋ยวนี้เขาคิดกันอย่างนี้แล้วหรือ..

โดย: เจียวต้าย วันที่: 8 เมษายน 2551 เวลา:19:20:53 น.




คำว่า"ครู"สำหรับผมแล้วดูศักดิ์สิทธิ์ เหมือนเป็นผู้วิเศษเลยล่ะครับ
ตั้งแต่รู้จักอินเตอร์เน็ต ผมก็ค้นหาชื่อท่านๆ ได้ที่อยู่ของท่าน ดีใจเหลือเกินครับที่ท่านตอบกลับ ทุกวันนี้คุยกันทางเมล์
บางครั้งที่นอนฝันว่าได้กลับไปเรียนอีกครั้งได้เจอครู เจอเพื่อน ไม่อยากตื่นจากความฝันเลยครับ

โดย: วิรุฬห์ IP: 124.120.161.245 วันที่: 19 กันยายน 2553 เวลา:20:14:58 น.




ผมก็คิดอย่างเดียวกับคุณเลยครับ
แต่เดี๋ยวนี้ ครูของผมมักมีอายุคราวลูกเลยครับ.

โดย: เจียวต้าย วันที่: 20 กันยายน 2553 เวลา:8:36:12 น.





Create Date : 30 สิงหาคม 2554
Last Update : 30 สิงหาคม 2554 20:46:47 น. 2 comments
Counter : 505 Pageviews.
Share

 
สวัสดีค่ะท่านเจียวต้าย


ค่อยๆ เปิดอ่านทีละเรื่องค่ะ

ที่บ้านก็เรียนโดยมีครูหรืออาจารย์ที่อายุน้อยกว่าทั้งหมดเลยค่ะ

เรียน หัดปั้นถ้วยปั้นชาม เพราะอยากได้จานชามตามแบบที่ตัวเองชอบ ท่านอาจารย์ที่สอนก็อายุ 30 กว่าๆ อายุน้อยกว่าลูกชายคนเล็กมากมาย

หรือเรียน ย้อมผ้าด้วยวัตถุจากธรรมชาติ เช่นดอกไม้ หรือใบไม้ โดยไม่ใช้วัตถุเคมี อาจารย์ที่สอนก็เพิ่ง 50 กว่าๆ

หรืออีกหลายๆอย่างที่เรียน ส่วนใหญ่อาจารย์ที่สอนมักจะอายุน้อยกว่าทั้งนั้น

แต่สำหรับตัวเอง ไม่เคยคิดอะไรมาก เพราะถือว่าอายุนั้นไม่สำคัญ



สำคัญที่ว่า เขาแก่วิชา กว่าเรา เท่านั้น แค่นั้นก็เพียงพอแล้วใช่ใหมคะ


สำหรับคำว่า ครู หรือ อาจารย์



โดย: Katai_Akiko วันที่: 11 กันยายน 2554 เวลา:10:33:55 น.  

 
ท่านพุทธทาสภิกขุ ท่านว่าทุกสิ่งในโลก ล้วนมีคุณต่อเราทั้งสิ้น
ผมก็คิดว่าทุกสิ่งในโลก เป็นครูของเราทั้งสิ้น
นอกเหนือไปจากครูผู้ประสิทธิ์ประสาสน์วิชาความรู้ที่โรงเรียนครับ คุณKatai_Akiko .


โดย: เจียวต้าย วันที่: 11 กันยายน 2554 เวลา:14:07:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

เจียวต้าย
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 45 คน [?]

เชิญหารายละเอียดได้ ที่หน้าบ้านชานเรือนครับ
Friends' blogs
[Add เจียวต้าย's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.